ΠΡΟΤΑΣΗ…ΓΙΑ ΑΝΑΓΝΩΣΗ!

Επιμέλεια: Ελένη Σοφού

Τρία κορίτσια βγήκαν να παίξουν. Μόνο δύο όμως επέστρεψαν.

«Σσσς..» ψιθύρισε η Λόρελ και το κοριτσάκι δίστασε. «Ξέρεις που ζουν οι νεραΐδες;» ρώτησε.«Ζουν σε ένα μικρό λαγκάδι, εκεί κάτω»… και τέντωσε το χέρι της δείχνοντας πέρα από τον φράχτη της παιδικής χαράς… «Εκεί μένουν σε μικροσκοπικά σπιτάκια. Κάτω από τις νεραγκούλες και τους γάλανθους. Είναι πανέμορφα» είπε. Η Ρόζι είδε το βλέμμα του παιδιού να ακολουθεί τη νοερή γραμμή που σχημάτιζε το χέρι της αδελφής της… Πέρασαν τα χώματα, τις γκρίζες πλάκες, βγήκαν από την αυλόπορτα… έπειτα κατηφόρισαν την πλαγιά, βρήκαν τη δροσιά και τη σκιά από τις βελανιδιές… η μια πίσω από την άλλη… κατά μήκος του παλιού μονοπατιού πλάι στο κανάλι. Εκεί πήγαν. Στο χορταριασμένο ρέμα, όπου τα δέντρα ψιθύριζαν από πάνω τους. Τις παρατηρούσαν. Τις περίμεναν. Περίμεναν αυτό που θα γινόταν». Μέσα στις επόμενες ημέρες το σώμα του μικρού κοριτσιού βρέθηκε άψυχο και κατακρεουργημένο. Η ιστορία των Κοριτσιών των λουλουδιών είχε ήδη γραφτεί με αίμα.

Οι δολοφονίες ανέκαθεν συγκλονίζουν την κοινή γνώμη για ευνόητους λόγους. Το ζήτημα όμως αποκτά διαφορετική υφή και διάσταση όταν ένας από τους εμπλεκόμενους είναι παιδί. Στη δεδομένη περίπτωση θύτες και θύμα βρίσκονται στην πιο αγνή και τρυφερή ηλικία της ζωής τους. Μα πως είναι δυνατόν; Μπορεί ένα παιδί να έχει το κακό μέσα του;

Ένα βιβλίο μυστηρίου, ένα ψυχολογικό, αστυνομικό θρίλερ με τίτλο «ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΩΝ ΛΟΥΛΟΥΔΙΩΝ» της Αlice Clack- Platts,από τις εκδόσεις Ψυχογιός (2020) αφηγείται την ιστορία της Λόρελ και της Ρόζι. Τα Κορίτσια των Λουλουδιών - έτσι τις βάφτισαν οι δημοσιογράφοι. 

Η ιστορία μεταφέρει τον αναγνώστη στο 1998 όπου η συγγραφέας αποκαλύπτει το τι έγινε εκεί και έχασε τη ζωή του τόσο βάναυσα και άδικα ένα κοριτσάκι. Δύο αδελφές, η δεκάχρονη Λόρελ και η εξάχρονη Ρόζι παρέσυραν ένα δίχρονο κοριτσάκι στο μέρος όπου συνήθιζαν να παίζουν και το αποτέλεσμα ήταν το μωρό να βρεθεί νεκρό και άγρια κακοποιημένο. Όλοι πίστεψαν ότι η μεγαλύτερη αδελφή το είχε σκοτώσει. Άλλωστε τα στοιχεία ήταν αδιάσειστα, ενώ η μικρότερη αδελφή δεν θυμόταν απολύτως τίποτε από το γεγονός. Είπαν πως πήραν το μικρότερο κοριτσάκι για να παίξουν. Δεν ήθελαν να του κάνουν κακό. 

Η Λόρελ καταδικάστηκε για φόνο. Παρέμεινε στις φυλακές ανηλίκων και μόλις ενηλικιώθηκε μεταφέρθηκε στις γυναικείες φυλακές, χωρίς ποτέ όλα αυτά τα χρόνια να δει τους γονείς και την αδελφή της, καθώς όλοι της γύρισαν την πλάτη. 

Η Ρόζι λόγω του νεαρού της ηλικίας δεν μπορούσε να δικαστεί και συνέχισε τη ζωή της με άλλο όνομα (Χέιζελ Άρτσερ). Στα εικοσιπέντε της χρόνια η Χέιζελ ζει μια ευτυχισμένη ζωή. Εργάζεται, είναι αρραβωνιασμένη και ετοιμάζεται να φτιάξει τη δική της οικογένεια. Τίποτα δεν μπορεί να μπει εμπόδιο στην ευτυχία της, εκτός από την εξαφάνιση ενός πεντάχρονου κοριτσιού στο ξενοδοχείο στο οποίο διαμένει, μια κρύα και χιονισμένη νύχτα. Κάπως έτσι η υπόθεση αυτής και της αδελφής ξαναέρχεται στο φως. Τα κορίτσια των λουλουδιών θα ξαναγίνουν πρωτοσέλιδο… και όλα ανατρέπονται.

Από την αρχή του βιβλίου έως το τέλος η γρήγορη πλοκή και το αίσθημα της αγωνίας κρατά το ενδιαφέρον του αναγνώστη. Η πλοκή κινείται σε δύο διαφορετικούς χρονικούς άξονες καθώς οι ιστορίες πλέκονται μεταξύ τους. Ακολουθούμε την ιστορία του εξαφανισμένου παιδιού στο παρόν, ενώ παράλληλα αντλούμε πληροφορίες για την ιστορία των Κοριτσιών των Λουλουδιών και την αλήθεια πίσω από το έγκλημα που διέπραξαν. 

Η συγγραφέας πρώην δικηγόρος ανθρωπίνων δικαιωμάτων έχει προσέξει και την παραμικρή λεπτομέρεια και η υπόθεση είναι καλοστημένη. Τα μικρά κεφάλαια, η γρήγορη ροή και η στρωτή γλώσσα κάνουν ευκολοδιάβαστο το βιβλίο. Η περιγραφή των χαρακτήρων και ο τρόπος που παρουσιάζονται είναι δωρικός. Δεν θα ταυτιστείς μαζί τους, ούτε θα τους αγαπήσεις, ίσως το μόνο που θα νιώσεις είναι μια συμπόνια προς τους πρωταγωνιστές του θρίλερ. 

Η συγγραφέας προσπάθησε να σκιαγραφήσει με επιτυχία ένα πολύπλοκο και τραυματικό οικογενειακό υπόβαθρο για να αιτιολογήσει τις πράξεις που ώθησαν δύο νεαρά παιδιά στη δολοφονία ενός ακόμη μικρότερου. Κατά τη διάρκεια της ανάγνωσης συγκλονίζει η οικογένεια του μωρού που έχασε τόσο άδικά τη ζωή του και ο αγώνας της να μην βγει ποτέ από τη φυλακή η δολοφόνος και να μην της δοθεί το δικαίωμα να επανενταχθεί στην κοινωνία γιατί είναι επικίνδυνη. 

Τα ηθικά ζητήματα και τα ερωτήματα που δημιουργούνται είναι πολλά. Μπορεί ένα παιδί να έχει γεννηθεί με τόσο δολοφονικά ένστικτα; Μπορούν οι πράξεις του να αντανακλούν τη συμπεριφορά των γονιών; Μπορεί ένα παιδί να προστατέψει κάποιον που αγαπάει πολύ; Μπορεί να καταδικάσουμε κάποιον άνθρωπο και ειδικά ένα παιδί χωρίς να του δώσουμε τη δυνατότητα να αποδείξει ότι έχει αλλάξει; Η αθωότητα κρατάει από το χέρι την ενοχή σε κάθε σελίδα, σε κάθε ήρωα. Η συγγραφέας δίνει τη δυνατότητα στον κάθε αναγνώστη να φτιάξει το δικό του σενάριο ώστε να κατανοήσει τα κίνητρα των πράξεων. Καθώς οι σελίδες φεύγουν γρήγορα, προκύπτουν νέα δεδομένα που σου εξάπτουν την περιέργεια να θέλεις να φτάσεις γρήγορα στο τέλος. Ένα ισχυρό ατού του βιβλίου είναι η συνάντηση των αδελφών Μπόουμαν δεκαεννιά χρόνια μετά το έγκλημα. Η μεγάλη ανατροπή και η λύση του μυστηρίου έρχεται με ένα συγκλονιστικό φινάλε και μας αφήνει κυριολεκτικά άφωνους. Ίσως τελικά τα πράγματα να μην είναι όπως φαίνονται…

Καλό διάβασμα!

Λίγα λόγια για την συγγραφέα:

Η Alice Clark Platts σπούδασε στο Πανεπιστήμιο του Ντάραμ της Αγγλίας και είναι πρώην δικηγόρος ανθρώπινων δικαιωμάτων. Έχει εργαστεί στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο στην υπόθεση της Γενοκτονίας στη Ρουάντα καθώς και σε υποθέσεις που αφορούσαν τη Γουίνι Μαντέλα και τον ράπερ Σνούπι Ντογκ. Το βιβλίο της Warchild ήταν υποψήφιο για το Impress Prize το 2013, ενώ με το The Taken ήταν υποψήφια για το βραβείο Dead Good Reader το 2017. Έχει επίσης δημοσιεύσει πολλά διηγήματα, ένα από τα οποία συμπεριλήφθηκε στο Deadlier, μια ανθολογία εκατό αστυνομικών διηγημάτων από σημαντικότατες και πολυβραβευμένες γυναίκες συγγραφείς, όπως η Άγκαθα Κρίστι και η Μάργκαρετ Άτγουντ, που επιμελήθηκε η Σόφι Χάνα. Ζει στη Σιγκαπούρη με την οικογένειά της.