Άρθρο του Γιάννη Καψή
Εκλογές. Η κορυφαία στιγμή του απλού πολίτη. Του μέσου ανθρώπου του Λαού. Η στιγμή που ο πολίτης παίρνει την εξουσία στα χέρια του. Γίνεται ο ρυθμιστής του πολιτικού παιχνιδιού για την επόμενη τετραετία.
Αφόρητες, εμετικές, μεγαλόστομες διακηρύξεις κλισέ. Επαναλαμβάνονται με εξοργιστική μονοτονία τις παραμονές των εκλογών. Λησμονούνται την επομένη. Φτάνει πια.
Η εμφάνιση του πλειοψηφικού ρεύματος των κοψοχέρηδων (λέγονται και αγανακτισμένοι) αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Μήπως υπήρξατε κοψοχέρης; Αγανακτισμένος; Δεν θέλετε να γίνετε; Θα άξιζε ίσως να διαβάσετε μερικές προτάσεις, ένα είδος δεκαλόγου.
1. Δεδομένης της γνωστής (!) μετριοφροσύνης (!!) της στήλης, η καλύτερη λύση, η μια κάποια λύση, κατά τον καβαφικό διαλογισμό, θα ήταν η σύσταση «επιτροπής σοφών» που θα συνέτασσε τον δεκάλογο του καλού ψηφοφόρου. Δύσκολο; Καθόλου. Μοναδική δυσχέρεια η επιλογή μεταξύ των αφθονούντων, στη χώρα μας, «σοφών».
2. Ο μέσος πολίτης πρέπει να γίνει ο ρυθμιστής του πολιτικού παιχνιδιού και όχι «ρυθμιζόμενος». Να υποστηρίξει τα δικά του συμφέροντα και όχι των «ρυθμιστών» του. Πώς θα γίνει αυτό; Μα τι «σοφοί» θα ήταν αν δεν μπορούσαν να δώσουν απάντηση.
3. Η επιτροπή θα πρέπει να εξισώσει την ποιότητα της ψήφου ενός «αρίστου» φιλοσόφου κατά την πλατωνική έννοια -την κορυφαία στιγμή της δημοκρατίας- με την ψήφο ενός π.χ. κηπουρού (χωρίς εισαγωγικά) που είναι, ταυτόχρονα, και η μεγαλύτερη αδυναμία της. Πώς;
4. Να πείσει ότι η φράση κλισέ «να προτάξουμε το εμείς έναντι του εγώ» δεν είναι πράξη αυτοθυσίας (του εγώ) έναντι του κοινωνικού συνόλου (του εμείς), αλλά βαθιά εγωιστική και συμφεροντολογική. Μέσα από το «εμείς» ο ψηφοφόρος εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντά του αντί του «εγώ», διότι πάντα θα υπάρχει κάποιος με μεγαλύτερο ΕΓΩ που θα τον ρίξει. Και τότε...
5. Να πείσει τον ψηφοφόρο ότι το «όχι» είναι πιο σίγουρο από το «ναι σε όλα». Μην ξεχνάμε την παρακαταθήκη του Μαυρογυαλούρου και τον κατά κόσμον ενσαρκωτή του, τον Κωστάκη Καραμανλή.
6. Να μην παρασύρεται από την εθνικοσοβινιστική προπαγάνδα του αστικού Τύπου. Κάθε κόμμα έχει το δικαίωμα ν' αποκτήσει και τουρκική συνισταμένη. Με ποιον αρχηγό; Γιατί όχι και τον... Ερντογάν; Θα ξεμπερδεύαμε και με το Τwitter.
7. Μην παρασύρεστε από τις επικρίσεις των συστημικών κομμάτων. Κάθε κόμμα έχει το δικαίωμα να αποφασίζει μετά τις ευρωεκλογές αν θα ενταχθεί στην ευρωπαϊκή αριστερά ή στη λαϊκή δεξιά. Και τι θα κάνετε αν ψηφίζατε Αριστερά και σας βγει Δεξιά; Ε, δυο χεράκια έχετε. Κι αν γίνετε κοψοχέρης... (Ποιο κόμμα εννοώ; Αυτό δεν θα το πάρει το Ποτάμι).
8. Το κυριότερο: Να επιβάλει στον ψηφοφόρο μια προεκλογική δίαιτα: Να διαβάζει επί 30 ημέρες δύο εφημερίδες την ημέρα και να περιορίσει την ημερήσια δόση των σίριαλ σε ένα και μόνον (αν πρόκειται για τούρκικα η ανεκτή δόση είναι ένα κάθε δεύτερη ημέρα).
9. Το κρίσιμο: εάν μετά τις εκλογές αισθανθεί την ανάγκη να μουντζώσει αγανακτισμένος, να μη στηθεί έξω από τη Βουλή αλλά μπροστά στον καθρέφτη του. Και να είναι σίγουρος πως θα τον μουντζώνουν και πολλοί άλλοι που τους έχει χαντακώσει με την ψήφο του.
10. Το σοφόν: Να βάλουν κάτω τα προγράμματα των κομμάτων και να τα συγκρίνουν. Διαγράφονται τα προγράμματα με τα πολλά «ΘΑ» και τα «ΝΑΙ μεν ΑΛΛΑ».
Τι θ' απομείνει; Δεν ξέρω. Το σίγουρο είναι πως δεν θα γίνουμε Λαός κοψοχέρηδων.
Πηγή: ΕΘΝΟΣ.gr
 |
| Γιάννης Καψής |
Αφόρητες, εμετικές, μεγαλόστομες διακηρύξεις κλισέ. Επαναλαμβάνονται με εξοργιστική μονοτονία τις παραμονές των εκλογών. Λησμονούνται την επομένη. Φτάνει πια.
Η εμφάνιση του πλειοψηφικού ρεύματος των κοψοχέρηδων (λέγονται και αγανακτισμένοι) αποδεικνύει του λόγου το αληθές. Μήπως υπήρξατε κοψοχέρης; Αγανακτισμένος; Δεν θέλετε να γίνετε; Θα άξιζε ίσως να διαβάσετε μερικές προτάσεις, ένα είδος δεκαλόγου.
1. Δεδομένης της γνωστής (!) μετριοφροσύνης (!!) της στήλης, η καλύτερη λύση, η μια κάποια λύση, κατά τον καβαφικό διαλογισμό, θα ήταν η σύσταση «επιτροπής σοφών» που θα συνέτασσε τον δεκάλογο του καλού ψηφοφόρου. Δύσκολο; Καθόλου. Μοναδική δυσχέρεια η επιλογή μεταξύ των αφθονούντων, στη χώρα μας, «σοφών».
2. Ο μέσος πολίτης πρέπει να γίνει ο ρυθμιστής του πολιτικού παιχνιδιού και όχι «ρυθμιζόμενος». Να υποστηρίξει τα δικά του συμφέροντα και όχι των «ρυθμιστών» του. Πώς θα γίνει αυτό; Μα τι «σοφοί» θα ήταν αν δεν μπορούσαν να δώσουν απάντηση.
3. Η επιτροπή θα πρέπει να εξισώσει την ποιότητα της ψήφου ενός «αρίστου» φιλοσόφου κατά την πλατωνική έννοια -την κορυφαία στιγμή της δημοκρατίας- με την ψήφο ενός π.χ. κηπουρού (χωρίς εισαγωγικά) που είναι, ταυτόχρονα, και η μεγαλύτερη αδυναμία της. Πώς;
4. Να πείσει ότι η φράση κλισέ «να προτάξουμε το εμείς έναντι του εγώ» δεν είναι πράξη αυτοθυσίας (του εγώ) έναντι του κοινωνικού συνόλου (του εμείς), αλλά βαθιά εγωιστική και συμφεροντολογική. Μέσα από το «εμείς» ο ψηφοφόρος εξυπηρετεί καλύτερα τα συμφέροντά του αντί του «εγώ», διότι πάντα θα υπάρχει κάποιος με μεγαλύτερο ΕΓΩ που θα τον ρίξει. Και τότε...
5. Να πείσει τον ψηφοφόρο ότι το «όχι» είναι πιο σίγουρο από το «ναι σε όλα». Μην ξεχνάμε την παρακαταθήκη του Μαυρογυαλούρου και τον κατά κόσμον ενσαρκωτή του, τον Κωστάκη Καραμανλή.
6. Να μην παρασύρεται από την εθνικοσοβινιστική προπαγάνδα του αστικού Τύπου. Κάθε κόμμα έχει το δικαίωμα ν' αποκτήσει και τουρκική συνισταμένη. Με ποιον αρχηγό; Γιατί όχι και τον... Ερντογάν; Θα ξεμπερδεύαμε και με το Τwitter.
7. Μην παρασύρεστε από τις επικρίσεις των συστημικών κομμάτων. Κάθε κόμμα έχει το δικαίωμα να αποφασίζει μετά τις ευρωεκλογές αν θα ενταχθεί στην ευρωπαϊκή αριστερά ή στη λαϊκή δεξιά. Και τι θα κάνετε αν ψηφίζατε Αριστερά και σας βγει Δεξιά; Ε, δυο χεράκια έχετε. Κι αν γίνετε κοψοχέρης... (Ποιο κόμμα εννοώ; Αυτό δεν θα το πάρει το Ποτάμι).
8. Το κυριότερο: Να επιβάλει στον ψηφοφόρο μια προεκλογική δίαιτα: Να διαβάζει επί 30 ημέρες δύο εφημερίδες την ημέρα και να περιορίσει την ημερήσια δόση των σίριαλ σε ένα και μόνον (αν πρόκειται για τούρκικα η ανεκτή δόση είναι ένα κάθε δεύτερη ημέρα).
9. Το κρίσιμο: εάν μετά τις εκλογές αισθανθεί την ανάγκη να μουντζώσει αγανακτισμένος, να μη στηθεί έξω από τη Βουλή αλλά μπροστά στον καθρέφτη του. Και να είναι σίγουρος πως θα τον μουντζώνουν και πολλοί άλλοι που τους έχει χαντακώσει με την ψήφο του.
10. Το σοφόν: Να βάλουν κάτω τα προγράμματα των κομμάτων και να τα συγκρίνουν. Διαγράφονται τα προγράμματα με τα πολλά «ΘΑ» και τα «ΝΑΙ μεν ΑΛΛΑ».
Τι θ' απομείνει; Δεν ξέρω. Το σίγουρο είναι πως δεν θα γίνουμε Λαός κοψοχέρηδων.
Πηγή: ΕΘΝΟΣ.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.