ΤΟΛΜΑΣ;

Γράφει η Πάλμου Νάντια

Πρώτες μέρες του χρόνου..Τόσο διαφορετικές από τις υπόλοιπες. Ίσως γιατί είναι οι πρώτες, μετά όλες θα είναι όπως πριν. Ή μήπως όχι;

Τι είναι άραγε προτιμότερο; Να ζεις ψεύτικα με ανθρώπους που δεν σου ταιριάζουν απλά και μόνο για να νιώθεις συντροφικότητα ή να είσαι μόνος, παρέα με την αλήθεια που πονάει; Και αυτά τα δάκρυα… Από την καρδιά σου ανεβαίνουν στο λαιμό και από εκεί στα μάτια, και εσύ φοβάσαι να τα αφήσεις να βγουν και αυτά γυρνάνε στον λαιμό σου, μένουν εκεί και σε καίνε. Ξέρω πως νιώθεις.
Νομίζεις πως στήριξες μια ζωή σε λάθος ανθρώπους και επιλογές. Σημασία, όμως, αγαπητέ, τολμηρέ μου φίλε δεν έχει αυτό που αφήνεις, ή σε αφήνει πίσω. Είναι πίσω σου γιατί εκεί πρέπει να είναι. Σημασία έχει αυτό το καινούριο που θα έρθει στο δρόμο σου. Γιατί, για καθετί που χάνεις, η ζωή σου το αναπληρώνει. Και αν η αλήθεια έδιωξε από κοντά σου ό, τι ανήκε στην καθημερινότητά σου, μην το κλαις. Πιες στην υγειά του.

Όλη η ζωή μας είναι βασισμένη σε μια συνήθεια ενώ θα έπρεπε να είναι στην αγάπη. Συμβιβαζόμαστε σε κάθε μας βήμα: Στην δουλειά, στην φιλία, στον έρωτα. Και αυτό γιατί έτσι έχουμε συνηθίσει. Όπως λες ότι δεν μπορείς να κόψεις τα τσιγάρο, έτσι λες ότι δεν μπορείς να φύγεις από μια δουλειά που σου αλλοιώνει τον χαρακτήρα, από ανθρώπους που βάζουν τον εγωισμό πάνω από την φιλία, από εραστές που δεν είναι τρυφεροί. Είναι ακριβώς το ίδιο! Νομίζουμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε χωρίς αυτά ενώ στην πραγματικότητα φοβόμαστε να μείνουμε μόνοι, χωρίς συνήθειες και ειδικά κακές.

Δεν σε κατηγορώ που φοβάσαι. Έτσι λειτουργεί το σύστημα, δεν πρέπει να ξυπνήσεις. Να ξέρεις, όμως, ότι στην απέναντι πλευρά του ποταμού βρίσκεται η πραγματικότητα. Πάρτο απόφαση και πέταξε από πάνω σου ότι σου κάνει κακό. “Μα πώς θα ζήσω χωρίς δουλειά; Όλα αυτά που παρουσιάζεις δεν μπορούν να γίνουν πράξη σήμερα, την περίοδο της κρίσης.” Έτσι νομίζεις γιατί έτσι σου έμαθαν. Αυτούς που ξέρουν τι θέλουν, η ζωή τους το χαρίζει χωρίς κόπο. Όσο αρκείσαι σε μια ζωή που δεν σου ταιριάζει απλά και μόνο επειδή φοβάσαι και δεν ξέρεις τι θα συναντήσεις παρακάτω, εκεί θα μείνεις! Και μην κατηγορήσεις τη ζωή ότι είναι άδικη μαζί σου, ότι σε άλλους δίνει και σε σένα όχι. Τόλμησες; Κυνήγησες τα όνειρά σου; Αν δεν έχεις το θάρρος να διώξεις από δίπλα σου ό,τι δεν σε ευχαριστεί, πως περιμένεις να ζήσεις ευχάριστα;

Η τόλμη σου, όμως, να ξέρεις πως θα έχει και το τίμημά της. Να είσαι έτοιμος να δεχτείς τον χλευασμό αυτών που μέχρι χθες έδιναν την ψυχή τους- την δική τους άραγε;- για σένα. Οι άλλοι παίζουν τόσο σπουδαίο ρόλο στη ζωή μας. Δεν είναι περίεργο, ο άνθρωπος δεν έχει μάθει να ζει μόνος του. Πονάει να χάνεις την σιγουριά που σου προσφέρει μια αγκαλιά. Πολλές φορές, μάλιστα, εθελοτυφλείς και δέχεσαι μια ψεύτικη αγκαλιά γιατί…. Οι λόγοι πολλοί, εσύ τους ξέρεις καλύτερα. Σ’ αγαπούν πραγματικά; Και μια σημασία της πραγματικής αγάπης είναι να τσαλακώνουν οποιοδήποτε εγωισμό για να τους χαμογελάσεις..

Οτιδήποτε και να συμβεί ανάμεσα σε σένα και τους δικούς σου άλλους, ακόμα και αν πονέσεις, πληγωθείς, νιώσεις θυμό, μην χάσεις αυτό που στις μέρες μας έχει εξαφανιστεί: Να είσαι καλός άνθρωπος! Μπορεί οι ζωές των ανθρώπων να χωρίζουν, να μην ταιριάζουν πάντα οι χαρακτήρες και τα θέλω...Μην μπεις, όμως, σε αυτό το παιχνίδι που θέλει να σε βάλει η σύγχρονη κοινωνία του ανταγωνισμού και του φόβου. Στείλε την ευχή σου εκτιμώντας τη διαφορετικότητα του άλλου αλλά να την εννοείς. Αγάπησε γιατί το θέλεις, αγάπησε για να γίνεις εσύ καλύτερος. Και ας μην πάρεις απάντηση. Την απάντηση θα σου την δώσει η ίδια η αγάπη καθώς προχωράς...Τολμάς;

Read more: http://enallaktikidrasi.com