ΜΟΝΟ ΓΙ' ΑΠΟΨΕ, ΑΣ ΗΜΕΡΕΨΟΥΜΕ ΤΟ ΘΕΡΙΟ ΧΡΟΝΟ, ΑΓΑΠΗ ΜΟΥ!

Γράφει ο Βαλάντης Γαούτσης

Μόνο γι΄απόψε, ας ημερέψουμε το θεριό Χρόνο, αγαπημένη μου.

Ας σχεδιάσουμε εις βάρος του τα πιο μακρινά μας όνειρα,

κοροϊδεύοντάς τον σαν άτακτα σχολιαρόπαιδα που πρωτοερωτεύονται

και πίσω απ΄το γέλιο και τη ντροπή τους,

βασιλεύει ολάκερο το μεγαλείο τού πιο αυθεντικού ρομαντισμού.

Μόνο γι΄απόψε,ας αρπάξουμε απ΄το λαιμό τα ρολόγια

και με βία να τους σταματήσουμε τους θορυβώδεις δείκτες,

δείχνοντάς τους πως εμείς,θα φωλιάσουμε στο άπειρο μιας στιγμής.

Κι αν είναι να μεθύσουμε μια μικρή αιωνιότητας στιγμή

με τα λόγια μας,ας χάσουν όλες οι σιωπές την υπερεκτιμημένη αξία τους.

Μόνο γι΄απόψε, ας υποκύψουμε στον πειρασμό των υποσχέσεων,

να μαζέψουμε κάθε σπασμένο «ποτέ» και «πάντα» που έμεινε πίσω,

όταν κάποιοι «ερωτευμένοι» θυσίασαν κάποια «τώρα» αυθορμητισμού

στο βωμό κάποιας ανάγκης που την ονόμασαν «ενθουσιασμό»,

και για χάρη της προδώσανε τα πιο βαθιά φιλιά τους.

Αυτό όμως είναι ο άνθρωπος:

-Το πιο αγαπημένο υποχείριο και θύμα

τής υπερηφανευόμενης στους αιώνες ανάγκης.

Μόνο γι΄απόψε, ας μετρήσουμε την ύπαρξή μας σε διάρκεια συνουσίας βλεμμάτων

κι ας την εξαργυρώσουμε σε πολυπόθητο άπειρο, ειρωνευόμενοι το ανεκπλήρωτο.

Τότε είναι, που ο Χρόνος θα μας μισήσει για το χαμό που του προσφέραμε.

Τότε είναι, που θα καταλάβουν όλοι, πως οι άνθρωποι δε συναντώνται τυχαία.

Ένα απέραντο τασάκι είναι ο κόσμος, αγαπημένη μου…

Εμείς είμαστ΄ οι γόπες και οι στάχτες είν΄ αυτά που γίνονται αναμνήσεις μας

σαν περιπλέκονται και γίνονται κοινές,

έτσι, για να ΄χει η μοίρα έναν ακόμη τρόπο

να κοροϊδεύει τη θεωρία της σύμπτωσης κατάμουτρα.

Μόνο γι΄απόψε, ας μην πεθάνουμε ποτέ.

Μόνο γι΄απόψε, ας υπάρξουμε για πάντα.

Έστω μόνο γι΄απόψε, ας ζήσουμε.

Πηγή: www.anapnoes.gr