“Θα υπομένω προσωπικά όλους τους μόχθους όλο μεγάλοι κι αν είναι αυτοί, χαλυβδώνοντας το σώμα μου με τη δύναμη του πνεύματος.
Θα περιφρονώ τα υλικά αγαθά, είτε τα έχω είτε όχι, και δε θα μου
στοιχίσει αν τα έχει κάποιος άλλος, ούτε και θα πάρουν τα μυαλά μου αέρα
αν τα αγαθά αυτά αστράφτουν γύρω μου.
Δε θα δίνω σημασία στην τύχη, είτε αυτή έρχεται είτε φεύγει. Όλα τα
κτήματα θα τα βλέπω σαν δικά μου, και θα θεωρώ τα δικά μου σαν να
ανήκουν σε όλους τους άλλους.
Θα ζω πάντα με τη συνείδηση ότι γεννήθηκα για τους άλλους, και γι’
αυτό το λόγο θα είμαι ευγνώμων στη φύση• γιατί πώς θα μπορούσε αυτή να
εξυπηρετήσει το έργο μου με καλύτερο τρόπο;
Έχει προσφέρει εμένα, τον ένα, σε όλους τους άλλους, και όλους τους άλλους τους πρόσφερε σ’ εμένα, τον ένα.
Ό,τι τύχει να αποκτήσω, ούτε ως φιλάργυρος θα το αποθησαυρίσω ούτε ως σπάταλος θα το διασπαθίσω.
Τίποτε δε θα πιστέψω ότι κατέχω περισσότερο, όσο τα δώρα που πρόσφερα ύστερα από ώριμη σκέψη.
Δε θα εκτιμώ τις ευεργεσίες μου με βάση το πλήθος τους ούτε το
μέγεθος τους ούτε με βάση οτιδήποτε άλλο πέρα από την εκτίμηση του
αποδέκτη• ποτέ δε θα φανεί σπουδαίο στα μάτια μου ό,τι παίρνει ένας
αξιόλογος άνθρωπος.
Τίποτε δε θα κάνω για να σχηματιστούν εντυπώσεις γύρω από το πρόσωπό μου• τα πάντα θα πράττω για τη συνείδησή μου.
Ό,τι κι αν κάνω όταν μόνο εγώ είμαι παρών, θα το θεωρώ σαν να έχει γίνει μπροστά στα μάτια ολόκληρου του ρωμαϊκού λαού.
Όταν τρώω και πίνω, στόχος μου θα είναι να απαλείψω την ανάγκη της φύσης, όχι να γεμίσω και να αδειάσω την κοιλιά μου.
Θα είμαι ευχάριστος στους φίλους μου. ήπιος και συγκαταβατικός στους εχθρούς μου.
Θα δίνω τη συγγνώμη μου πριν καν μου την απαιτήσουν, και θα σπεύδω να προσφέρω ό,τι έντιμο μου ζητηθεί.
Θα ξέρω ότι ολόκληρος ο κόσμος είναι πατρίδα μου, ότι οι θεοί την
κυβερνούν και ότι αυτοί ζουν πάνω μου και γύρω μου και ελέγχουν τα λόγια
και τις πράξεις μου.
Και, όποτε η φύση ζητήσει πίσω την πνοή μου ή η λογική μου την
απελευθερώσει, θα φύγω δηλώνοντας ότι αγάπησα την ορθή συνείδηση και
κάθε αγαθή προσπάθεια, ότι δεν περιόρισα την ελευθερία κανενός και,
οπωσδήποτε, όχι τη δική μου».
Ο άνθρωπος που θα τα θέσει όλα αυτά ως στόχο του, που θα τα θελήσει
και θα τα προσπαθήσει, ο άντρας αυτός θα ακολουθήσει δρόμο που τον
φέρνει στους θεούς, και ένας τέτοιος άντρας, ακόμη κι αν αποτύχει,
νικήθηκε τολμώντας για τα μεγάλα.
Απόσπασμα από το βιβλίο Για μια ευτυχισμένη Ζωή, εκδ. Πατάκη.
Ο Λούκιος ή Λεύκιος Ανναίος Σενέκας (Lucius Anneus Seneca), γνωστός ως Σενέκας
ο Νεότερος ή απλώς Σενέκας (περίπου 4 π.Χ.-65 μ.Χ.), ήταν Ρωμαίος
πολιτικός, ρήτορας, δραματουργός και στωικός φιλόσοφος. Ήταν γιος του
Σενέκα του Πρεσβύτερου, φιλοσόφου, τραγωδού και διδασκάλου του Ρωμαίου
Αυτοκράτορα Νέρωνα. Καταγόταν από την Κόρδοβα της ρωμαϊκής επαρχίας της
Ισπανίας. Η ηθική πραγματεία “Για μια ευτυχισμένη ζωή» (De vita beata),
που δεν σώζεται πλήρης, έχει γραφτεί στα τέλη της δεκαετίας του 50 μ.Χ.
και απευθύνεται στον αδερφό του Σενέκα, Νοβάτο, που τώρα φέρει το
καινούριο όνομα Γαλλίων, Γαλλίωνας. Το έργο έχει τη μορφή απολογίας για
τον τρόπο ζωής του φιλοσόφου -ασυνεπή, σύμφωνα με τις κατηγορίες πολλών.
Ο κύριος όγκος του πεζού έργου του Σενέκα έχει καθαρή φιλοσοφική χροιά
και, όσο κι αν ήταν μεγάλη η επίδραση των Πυθαγορείων στη σκέψη του, το
έργο του αποτελεί σπουδαιότατη πηγή της ιστορίας του στωικισμού, στον
οποίο ο συγγραφέας έδωσε πνευματικότερη μορφή και τον οποίο έκανε πολύ
πιο ανθρώπινο.
Πηγή: http://olasimera.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.