Αὐτός ὁ Ἅγιος Μάρτυρας Ἀθηνογένης ἦταν ἀπό τήν Σεβάστεια τῆς Καππαδοκίας στά χρόνια τοῦ Διοκλητιανοῦ, κατά τό ἔτος 290. Γιά τήν ἀρετή του ὅμως καί τήν ταπείνωσι ἔγινε Ἐπίσκοπος Πηδαχθόης. Ἀφοῦ συνελήφθη ὅμως ἀπό τόν ἡγεμόνα, Φιλόμαρχο ὀνόματι, μαζί μέ τούς δέκα μαθητές του, ὑπέμεινε ὁ ἀοίδιμος μαζί μέ αὐτούς πολλά βάσανα. Τελευταῖα ὅμως ὅλοι, ἀφοῦ ἀποκεφαλίσθηκαν, ἔλαβαν ἀπό τόν Κύριο τῆς ἀθλήσεως τούς στεφάνους. Ὑπάρχει δέ καί παράδοσις, σύμφωνα μέ τήν ὁποία, πρίν νά συλληφθῆ ὁ Ἅγιος, πῆγε στό Μοναστήρι καί δέν βρῆκε τούς μαθητές του, ἐπειδή συνελήφθησαν πρίν ἀπό αὐτόν. Ἀφοῦ ὅμως συνάντησε τό ἐλάφι, πού ἀνάθρεψε στό Μοναστήρι, τό εὐλόγησε καί τοῦ εὐχήθηκε νά μή θανατωθοῦν τά ἐλαφόπουλά του ἀπό κυνηγούς, ἀλλά κάθε χρόνο νά φέρνη διαδοχικά καί αὐτό καί ὅλα τά ἐλάφια, πού θά γεννήση, ἕνα ἐλαφόπουλο.Ἔτσι τελείωσε καί ἐκπληρώθηκε ἡ εὐχή τοῦ Ἁγίου, γι’ αὐτό καί μέχρι σήμερα γίνεται ἕνα πρᾶγμα παράδοξο καί πολύ εὐχάριστο συγχρόνως. Διότι κάθε χρόνο, στήν ἑορτή τοῦ Ἁγίου, ὅταν γίνεται ἡ ἱερή Λειτουργία, ἀφοῦ ἀναγνωσθῆ τό ἅγιο Εὐαγγέλιο, ἔρχεται ἕνα ἐλάφι μαζί μέ ἕνα του ἐλαφόπουλο, καί μπαίνοντας μέσα στήν Ἐκκλησία, τό ἀφιερώνει στόν Ἅγιο καί κατόπιν πάλι βγαίνει ἔξω. Τό δέ ἐλαφόπουλο, ἀφοῦ τό συλλάβουν οἱ ἐκεῖ συγκεντρωμένοι Χριστιανοί, τό σφάζουν καί τό τρῶνε «εἰς δόξαν Θεοῦ καί εἰς τιμήν» τοῦ Ἁγίου Ἀθηνογένη. Τελεῖται δέ ἡ Σύναξι καί ἑορτή του στόν Ναό τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου, πού βρίσκεται στό Κυπαρίσσι (τό ὁποῖο, ὅπως λένε μερικοί, εἶναι Μοναστήρι καί βρίσκεται κοντά στά Μουντανιά).
(Σημείωσε ὅτι τό ἑλληνικό Μαρτύριο τοῦ Ἁγίου αὐτοῦ Ἀθηνογένη σώζεται στήν Μεγίστη Λαύρα, τοῦ ὁποίου ἡ ἀρχή εἶναι· «Ἐπί Διοκλητιανοῦ τοῦ βασιλέως ἦν πολλή μανία»).
Αὐτός ὁ Ἅγιος Μάρτυρας Ἀθηνογένης ἦταν ἀπό τήν Σεβάστεια τῆς Καππαδοκίας στά χρόνια τοῦ Διοκλητιανοῦ, κατά τό ἔτος 290. Γιά τήν ἀρετή του ὅμως καί τήν ταπείνωσι ἔγινε Ἐπίσκοπος Πηδαχθόης. Ἀφοῦ συνελήφθη ὅμως ἀπό τόν ἡγεμόνα, Φιλόμαρχο ὀνόματι, μαζί μέ τούς δέκα μαθητές του, ὑπέμεινε ὁ ἀοίδιμος μαζί μέ αὐτούς πολλά βάσανα. Τελευταῖα ὅμως ὅλοι, ἀφοῦ ἀποκεφαλίσθηκαν, ἔλαβαν ἀπό τόν Κύριο τῆς ἀθλήσεως τούς στεφάνους. Ὑπάρχει δέ καί παράδοσις, σύμφωνα μέ τήν ὁποία, πρίν νά συλληφθῆ ὁ Ἅγιος, πῆγε στό Μοναστήρι καί δέν βρῆκε τούς μαθητές του, ἐπειδή συνελήφθησαν πρίν ἀπό αὐτόν. Ἀφοῦ ὅμως συνάντησε τό ἐλάφι, πού ἀνάθρεψε στό Μοναστήρι, τό εὐλόγησε καί τοῦ εὐχήθηκε νά μή θανατωθοῦν τά ἐλαφόπουλά του ἀπό κυνηγούς, ἀλλά κάθε χρόνο νά φέρνη διαδοχικά καί αὐτό καί ὅλα τά ἐλάφια, πού θά γεννήση, ἕνα ἐλαφόπουλο.
Ἔτσι τελείωσε καί ἐκπληρώθηκε ἡ εὐχή τοῦ Ἁγίου, γι’ αὐτό καί μέχρι σήμερα γίνεται ἕνα πρᾶγμα παράδοξο καί πολύ εὐχάριστο συγχρόνως. Διότι κάθε χρόνο, στήν ἑορτή τοῦ Ἁγίου, ὅταν γίνεται ἡ ἱερή Λειτουργία, ἀφοῦ ἀναγνωσθῆ τό ἅγιο Εὐαγγέλιο, ἔρχεται ἕνα ἐλάφι μαζί μέ ἕνα του ἐλαφόπουλο, καί μπαίνοντας μέσα στήν Ἐκκλησία, τό ἀφιερώνει στόν Ἅγιο καί κατόπιν πάλι βγαίνει ἔξω. Τό δέ ἐλαφόπουλο, ἀφοῦ τό συλλάβουν οἱ ἐκεῖ συγκεντρωμένοι Χριστιανοί, τό σφάζουν καί τό τρῶνε «εἰς δόξαν Θεοῦ καί εἰς τιμήν» τοῦ Ἁγίου Ἀθηνογένη. Τελεῖται δέ ἡ Σύναξι καί ἑορτή του στόν Ναό τοῦ Ἁγίου Μεγαλομάρτυρα Γεωργίου, πού βρίσκεται στό Κυπαρίσσι (τό ὁποῖο, ὅπως λένε μερικοί, εἶναι Μοναστήρι καί βρίσκεται κοντά στά Μουντανιά).
(Σημείωσε ὅτι τό ἑλληνικό Μαρτύριο τοῦ Ἁγίου αὐτοῦ Ἀθηνογένη σώζεται στήν Μεγίστη Λαύρα, τοῦ ὁποίου ἡ ἀρχή εἶναι· «Ἐπί Διοκλητιανοῦ τοῦ βασιλέως ἦν πολλή μανία»).
Πηγή: http://www.neaskiti.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.