ΑΝΤΙΚΡΙΖΟΝΤΑΣ ΤΑ ΕΛΓΙΝΕΙΑ ΜΑΡΜΑΡΑ!

ΔΥΟ ΠΟΙΗΜΑΤΑ

Αντικρίζοντας τα Ελγίνεια Μάρμαρα

John KeatsΤο πνεύμα μου ανήμπορο -- κι η χωματένια φύση μου

Βαραίνει πάνω μου σαν ύπνος αθέλητος,

Και κάθε απόκρημνη φανταστική κορφή

Της θείας δοκιμασίας ορίζει μου πως πρέπει να πεθάνω

Σαν αετός αδύναμος που ατενίζει τους αιθέρες.

Ακόμη και το κλάμα πολυτέλεια περιττή,

Που κύριος δεν είμαι των ανέμων

Για ν'αντικρίζω της αυγής το πρώτο μάτι.

Τέτοιες θολές ιδέες του μυαλού

Δένουν την καρδιά με του ανείπωτου φθόνου τα δεσμά.

Ετσι και τούτα εδώ τα θαύματα πόνο φέρνουν,

Γιατί η Ελληνική δόξα χάνεται στου σκληρού Γερο-Χρόνου το διάβα

Σε μιας θάλασσας το κύμα --

Σ'ενός Ηλιου -- σκιά της δόξας.

Συχώρα με, Χέιντον, που δύναμη δεν έχω

Να μιλήσω για τούτα τα δοξασμένα πράγματα.

Συχώρα με που του Αετού δεν έχω τις φτερούγες --

Και το τι θέλω δεν ξέρω πού ν'αναζητήσω:

Σκέψου πως δεν έχω ηρεμία

Ν'ακλουθήσω τους κεραυνούς

Ούτε καν ν'ανεβώ στις πηγές του Ελικώνα,

Ημουνα εγώ τόσο δυνατός για τέτοιο τερατούργημα --

Σκέψου πάλι πως όλοι τούτοι οι αριθμοί θα'τανε δικοί σου

Ποιανού άλλου κτήμα; Παρά αυτουνού που τα πόδια σου αγγίζει;

Γιατί όταν οι άνθρωποι τα θεϊκά τούτα έργα ατενίζανε

Καχύποπτα, με μάτια αμφιβολίας,

Εσύ ένιωσες στο φέγγος της Εσπερίας

Το αστραποβόλημά τους στην Ανατολή και τα λάτρεψες.

Ενα ποίημα του Roger Casement

Επιστρέψστε τα μάρμαρα του Ελγίνου: αφήστε τα ακηλίδωτα,

καθάρια κάτω από τον αττικό ουρανό.

Τα βρόμικα αδράχτια του βορινού μας κλίματος τα κατατρώνε

πιο πολύ κι από το πέρασμα των αιώνων.

Πόσες φορές το μουγκρητό της θάλασσας του Πειραιά

διαπερνώντας τους κίονες και το ναό το σούρουπο,

χάιδευε αυτά τα μάρμαρα, που τώρα πρέπει να φύγουν

από το πολύβουο Λονδίνο και τα άστατα μεσημέρια του.

Ω! Αφήστε τα να ακούσουν ξανά τους ήχους που λούζουν

το Ιερό της Αθηνάς μέσα στην αύρα του πρωινού.

Το μουγκανητό του βοδιού, τα κουδουνίσματα της κατσίκας

και το νανουριστικό βόμβο της αύρας του Υμηττού.

Δώστε πίσω τα μάρμαρα, αφήστε τα να αγρυπνούν εκεί όπου η τέχνη

ακόμη στέκει άγρυπνη πάνω από τον τάφο του Φειδία.

Ο Ιρλανδός επαναστάτης Ρότζερ Κέισμεντ απαγχονίστηκε από τους άγγλους στη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου

Tα λόγια του Αλ. Ραγκαβή, στη συνεδρίαση της Αρχαιολογικής

Εταιρείας, στις 12 Μαίου 1842, που έγινε εμπρός στην ανατολική

πλευρά του Παρθενώνα.

"Τι θα έλεγε φρικιώντας η Ευρώπη, αν εύρισκε κανείς πίνακα του

Ραφαήλ ή του Απελλή και αδυνατώντας να τον μεταφέρει

έκοβε από αυτόν τα πόδια των μορφών ή τα κεφάλια; Η φίλη

των μεγάλων πράξεων Αγγλία, αν δεν μπορεί να μεταφέρει

ολόκληρο αυτό το ναό στη γή της και μαζί του να μεταφέρει

και τον βαθυκύανο ουρανό, στον οποίο κατάλευκος διαγράφεται

και τη διάφανη ατμόσφαιρα στην οποία λόυζεται και τον λαμπρό

ήλιο μας που τον επιχρυσώνει, στο υπερβόρειο κλίμα της,

τότε, όπως άλλοτε βασιλιάδες και λαοί σεμνύνονταν στέλνοντας

από της οικουμένης τα πέρατα αφιερώματα ευλάβειας στον

Παρθενώνα και την Ακρόπολη, ας στείλει και αυτή, ως δείγμα

σεβασμού στο λίκνο του πολιτισμού, τα κοσμήματά του που

αρπάχτηκαν κα που μακριά του έχουν μόνο μικρή και μερική

αξία, όπως κι αυτός χωρίς εκείνα μένει κολοβός και άμορφος".

Πηγή:https://www.greece.org