"η νέα ανατολή"
δεν αφουγκράζεται το πρωινό καν δεν
το μεσημέρι τον πλέον σφιγμένον πόνο
στο δειλινόν εκεί κοντά στο σβήσιμο το
μελανί του σκότους κράτα μου μπρε τα
χρώματα δώσε μ’ οπίσω κάποια χορδήν κόψε στον
μπαγλαμά να γκιζεράω καταβραδιού ήλϊους ναν πορφυρίζω
Πηγή: https://www.fractalart.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.