Γράφει ο Χρήστος Παναγιωτόπουλος
Βαριές κουβέντες ειπώθηκαν την τελευταία φορά που βρεθήκαμε. Λένε πως πάνω σε έναν τσακωμό λέγονται μεγάλες αλήθειες, μόνο που αυτές οι αλήθειες βγαίνουν απ’ τα χείλη του εγωισμού με σκοπό την επικράτηση σε μία μάχη ευθυνών.
Μέσα σε ένα “πρέπει” το εγώ προσπαθεί να βγει ακέραιο και πάντα θύμα των καταστάσεων. Πολλά θα πει για να υπερτερήσει. Στιγμές που η βλακεία δεν αφήνει το συναίσθημα της αγάπης να βγει στην επιφάνεια.
Πνιγόμαστε μένοντας με την απορία.
Να σε πάρω πρώτος τηλέφωνο;
Θα πάρεις εσύ;
Γιατί να καλέσω εγώ και όχι αυτή ή όχι αυτός;
Ο καιρός περνάει, τα νεύρα και η ένταση σε λειτουργία σίγασης.
Άραγε θα είναι καλά;
Θα με θυμάται καθόλου;
Ποτήρια γεμίζουν και αδειάζουν μέσα στη μέθη της σιωπής. Δεν αντέχεται αυτή η μακροχρόνια απουσία. Τα μάτια μονίμως καρφωμένα στο κινητό, αναζητώντας το όνομά σου. Δεν μπορώ να περιμένω άλλο. Δεν μπορώ.
Σε καλώ…
Κλασικά: “Η κλήση σας προωθείται”.
Πάει, αυτό ήταν… Ένα μούδιασμα στο κορμί με διαπερνά.
Δεν προλαβαίνουν οι αρνητικές σκέψεις να με πλησιάσουν που εμφανίζεσαι μπροστά μου. Τα χείλη σβήνουν τη λαχτάρα και ο εγωισμός έχει ήδη ηττηθεί μέσα στην αγάπη.
Ξανά μαζί… Κερδίζουμε.
Πηγή: https://lovenmore.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.