ΠΟΙΗΜΑ: "ΠΑΝΟΣ ΡΟΥΤΣΙ"!

Του Αλέξη Σπανέλλη //

Πάνος Ρούτσι

Μείναμε όλοι βουβοί

μέσα σε χάρτινα τοπία

σα συνάντησε η ψυχή μας

την κραυγή ενός πατέρα.

Έρχεται από τα βάθη των αιώνων

κρατώντας πάπυρο

φτιαγμένο από δικαιοσύνη

ανοιγμένος είναι, βλέπεις; μέσα στα στήθη του.

Γνωρίζω ότι μέσα

σε όλα τα ελαιόφυλλα, τα ξεχασμένα ακρωτήρια

τα κοχύλια τα μισάνοιχτα βότσαλα,

τους Κούρους της Νάξου

που αργοπεθαίνουν στο αέναο

η Ιστορία σταμάτησε .

Γύρισε δυτικά, κάτω,

από τα βλέφαρα του Πάνου Ρούτσι .

Λίγες φράσεις σε μισές στροφές

πνιγμένη η φωνή

βγαίνει ασθμαίνοντας

μέσα από ηφαίστειο θέλησης

γεννημένο με αμέτρητες

πυρωμένες αϋπνίες. Κάθε στιγμή η ψυχή πενθεί .

η τραγικότητα της ύπαρξης

ως αναγκαία συνθήκη για την ελπίδα .

Πενθούμε μικροπράγματα

ηλιοβασιλέματα στον αδυσώπητο χρόνο.

Από κοντά ο έρωτας η χαρά, η ελπίδα, το ξέρεις,

είναι σιαμαία όλα αυτά.

Αλλά η καρδιά του Πάνου

ίδιος μέγιστος ο βράχος

που ατενίζει μια μωβ Ανάφη.

Δεν μπορεί να βρει βήμα

μια επίφαση της Δημοκρατίας

όταν βγάζει λόγους βαρβαρότητας

θεό σαν έχει τον μισάνθρωπο

το αίμα το ανήθικο.

Δεν γνωρίζω όμως εάν το πρόσεξες

στη μέση ο Άγνωστος Στρατιώτης

είσαι εσύ. . .

Πηγή: https://www.fractalart.gr