ΤΟ ΠΟΡΙΣΜΑ ΓΙΑ ΤΙΣ ΓΕΡΜΑΝΙΚΕΣ ΑΠΟΖΗΜΙΩΣΕΙΣ ΖΗΤΑ Ο ΜΑΝΩΛΗΣ ΓΛΕΖΟΣ!

• Προβολή φωτογραφίας
  Το πόρισμα για τις γερμανικές αποζημιώσεις ζητά ο Μ. Γλέζος

• 
  

• 
  

• 
  

Να κατατεθεί το σύνολο του πορίσματος της ομάδας εργασίας του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους για την έρευνα επί του ζητήματος των γερμανικών πολεμικών επανορθώσεων και του κατοχικού δανείου, ζητούν οι βουλευτες ΣΥΡΙΖΑ Μανώλης Γλέζος και Γιάννης Σταθάς.

Σε αίτημά τους προς τον υπουργό Εξωτερικών αναφέρουν:

«Στην ομιλία του στην συνεδρίαση της Διαρκούς Επιτροπής Άμυνας και Εξωτερικών Υποθέσεων της 25ης Φεβρουαρίου 2014, ο κ. Υπουργός Εξωτερικών ανέφερε ότι ομάδα εργασίας του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους μετά από πολύμηνη συστηματική εργασία συνέταξε και υπέβαλε το πόρισμα επί του ζητήματος των γερμανικών πολεμικών επανορθώσεων και του κατοχικού δανείου.

Αιτούμαστε την κατάθεση του συνόλου του πορίσματος της ομάδας εργασίας του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους για την έρευνα επί του ζητήματος των γερμανικών πολεμικών επανορθώσεων και του κατοχικού δανείου».

ΚΑΤΑΙΝΕΝ: Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΧΕΙ ΠΕΤΥΧΕΙ ΑΞΙΟΘΑΥΜΑΣΤΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ!

 Προβολή φωτογραφίας

     

Τις άριστες διμερείς σχέσεις και τις βάσεις για περαιτέρω εμβάθυνση της συνεργασίας Ελλάδας-Φινλανδίας, τόνισε ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, κατά τη διάρκεια της συνάντησης που είχε, στο Μέγαρο Μαξίμου, με τον Φινλανδό ομόλογό του Γιούρκι Κατάινεν.

Ο κ. Σαμαράς τόνισε ότι βασική αρχή της ελληνικής Προεδρίας είναι να φέρουμε την ΕΕ και τους θεσμούς της πιο κοντά στον Ευρωπαίο πολίτη. Επ´αυτού ανέφερε ο πρωθυπουργός, ότι αντάλλαξαν με τον κ. Κατάινεν απόψεις για τα θέματα της απασχόλησης και της κοινωνικής συνοχής, ενώ είπε ότι η Ελλάδα αγωνίζεται καθημερινά για να τελειώσει η τραπεζική ένωση, ει δυνατόν πριν τις ευρωεκλογές.

«Με τη Φινλανδία, μας ενώνει το γεγονός ότι η χώρα αυτή πέρασε σοβαρή δοκιμασία σαν τη δική μας και αναγκάστηκε να υποβληθεί σε οδυνηρές θυσίες που απέδωσαν και σύντομα αναδείχθηκε σε υπόδειγμα ανάπτυξης» επισήμανε ο πρωθυπουργός, υπογραμμίζοντας πως οι Φινλανδοί καταλαβαίνουν τη δοκιμασία που περνά η Ελλάδα.

Συμπλήρωσε ακόμη πως η Φινλανδία ήταν και παραμένει από τους πιο απαιτητικούς εταίρους μας.

«Έθεσαν αυστηρούς όρους και γι' αυτό μίλησα στον Φινλανδό πρωθυπουργό για την πρόοδο της Ελλάδος και στη δημοσιονομική προσαρμογή, όπου πετύχαμε μεγάλο πρωτογενές πλεόνασμα, και στις διαρθρωτικές μεταρρύθμισεις» πρόσθεσε και εξήγησε ότι «αυτή η συνολική πρόοδος της χώρας μας καταγράφεται όχι μόνο στην εξουδετέρωση των δίδυμων ελλειμμάτων και στη μείωση των spreads αλλά και γιατί μετά απο έξι χρόνια ύφεσης φέτος επιστρέφουμε στην ανάπτυξη».

Ο κ. Σαμαράς είπε, επίσης, ότι συζήτησαν και για τις εξελίξεις στην Ουκρανία και επισήμανε: «καταδικάζουμε τη βία και υποστηρίζουμε τις προσπάθειες για βιώσιμη λύση».

«Οι δυό μας έχουμε δημιουργήσει φιλία λόγω της κρίσης. Και οι δύο εχουμε βρεθεί στην ίδια θέση και εχουμε παρόμοιες ιδέες για την οικονομία και το μέλλον της ΕΕ» τόνισε, από την πλευρά του, ο κ.Κατάινεν, ο οποίος έπλεξε το εγκώμιο του Έλληνα πρωθυπουργού.

«Δεν είμαι ο μόνος συνάδελφός σας που θεωρεί ότι η προσωπικότητά σας, έχει ενισχύσει την εμπιστοσύνη προς την Ελλάδα. Ψάχνετε λύσεις και γι' αυτο η χώρα σας έχει πετύχει ήδη αξιοθαύμαστα αποτελέσματα παρόλο που η μάχη δεν έχει ακόμη κερδηθεί» σημείωσε ο κ. Κατάινεν.

Επίσης, ανέφερε ότι Φινλανδοί και οι άλλοι λαοί της Ευρώπης αντιλαμβάνονται τι σημαίνει εργασία των νέων και γι αυτό είναι διατεθειμένοι να βοηθήσουν. Στη συνέχεια είπε ότι και στη χώρα του πρέπει να περιορίσουν κι άλλο τον προϋπολογισμό τους και να επικεντρωθούν στις διαρθρωτικές αλλαγές.

Ο Αντώνης Σαμαράς σε ερώτηση πως θα πεισθεί η βόρεια Ευρώπη για να σταματήσει η λιτότητα είπε: «κάνουμε αυτό που ήταν απαραίτητο και το πρωτογενές πλεόνασμα ειναι η καλύτερη ένδειξη».

Σε αλλη ερώτηση τι μπορεί να διδαχθεί η Ελλάδα απο το παράδειγμα της Φινλανδίας, ο κ. Σαμαράς αναφέρθηκε στο εκπαιδευτικό σύστημα, στις νέες τεχνολογίες και στην ανταγωνιστικότητα.

EUROSTAT: ΣΤΟ 28% ΑΝΗΛΘΕ Η ΑΝΕΡΓΙΑ ΤΟΝ ΝΟΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ 2013!

ροβολή φωτογραφίας

• Eurostat: Στο 28% ανήλθε η ανεργία τον Νοέμβριο

• 
  

  
  

Δραματική παραμένει η κατάσταση της ανεργίας στην Ελλάδα, η οποία το Νοέμβριο του 2013 κατέγραψε νέο αρνητικό ρεκόρ, ενώ στις γυναίκες και τους νέους η χώρα μας εμφανίζει σταθερά τα υψηλότερα ποσοστά στην ΕΕ. Σύμφωνα με τα στοιχεία της Eurostat, τον Νοέμβριο, η συνολική ανεργία ανήλθε στη χώρα μας στο 28% (1,382 εκατ. άτομα) από 27,7% τον Οκτώβριο.

Το ποσοστό αυτό είναι το υψηλότερο στην ΕΕ ενώ στις επιμέρους κατηγορίες το ποσοστό ανεργίας στους άνδρες ήταν 24,9%, στις γυναίκες 32,2% και στους νέους κάτω των 25 ετών 59% (173.000 άτομα).

Μάλιστα, είναι χαρακτηριστικό ότι οι τρεις χώρες της Ευρωζώνης στις οποίες καταγράφηκε η μεγαλύτερη αύξηση της ανεργίας σε ένα έτος ήταν η Κύπρος (από 14,4% σε 16,8%), η Ελλάδα (από 26,3% σε 28%) και η Κροατία (από 17,4% σε 18,8%).

Η χώρα με τη μεγαλύτερη υποχώρηση της ανεργίας ήταν η Λετονία (από 14,3% σε 11,5%) και ακολούθησαν η Πορτογαλία (από 17,6% σε 15,3%) και η Ουγγαρία (από 11,1% σε 8,8%).

Στην Ευρωζώνη, όπου τα στοιχεία αφορούν το Ιανουάριο του 2014, η ανεργία παρέμεινε αμετάβλητη στο 12% από τον Οκτώβριο του 2013, ενώ αμετάβλητη παρέμεινε και στην ΕΕ στο 10,8%.

Τον Ιανουάριο η ΕΕ είχε 26,231 εκατ. άνεργους, εκ των οποίων 19,175 αφορούσαν την Ευρωζώνη.

Τον ίδιο μήνα, ο αριθμός των ανέργων ηλικίας κάτω των 25 ετών έφτασε στο σύνολο της ΕΕ τα 5,556 εκατ. άτομα, εκ των οποίων 3,539 εκατομμύρια αφορούσαν τις χώρες της Ευρωζώνης.

Τα υψηλότερα ποσοστά ανεργίας στους νέους κατέγραψαν η Ελλάδα (59%) και η Ισπανία (55,3%) ενώ τα χαμηλότερα η Γερμανία (7,7%) και η Αυστρία (9,7%).

ΠΕΙΡΑΜΑ: ''Η ΠΙΣΣΑ ΣΤΟ ΤΣΙΓΑΡΟ''!

ΜΙΑ ΡΑΓΙΣΜΕΝΗ ΑΠΟ ΕΡΩΤΑ ΚΑΡΔΙΑ, ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΝΑ ΣΤΑΜΑΤΗΣΕΙ ΝΑ ΧΤΥΠΑ;

• Μια ραγισμένη από έρωτα καρδιά κινδυνεύει να σταματήσει να χτυπά;

Οι καταστροφικές συνέπειες της ραγισμένης καρδιάς διαποτίζουν τη λαϊκή κουλτούρα τη στιγμή που οι επιστήμονες λένε ότι ο άνθρωπος μπορεί και στην πραγματικότητα να πεθάνει από μια πληγωμένη από έρωτα καρδιά...

Η θλίψη από την απώλεια του αγαπημένου προσώπου διπλασιάζει τον κίνδυνο να υποστούν τα ερωτοχτυπημένα άτομα, καρδιακή προσβολή όπως και εγκεφαλικό επεισόδιο, σύμφωνα με νέα έρευνα.

Επιστήμονες του Πανεπιστημίου St George στο Λονδίνο ανέλυσαν τις περιπτώσεις ατόμων άνω των 60 ετών οι οποίοι πρόσφατα είχαν χάσει το σύντροφό τους. Όπως ανακάλυψαν, 16 από τους 1000 «ασθενείς» είχαν υποστεί καρδιακή προσβολή ή εγκεφαλικό μέσα σε 30 ημέρες από το θάνατο του αγαπημένου τους.
«Χρησιμοποιούμε συχνά τον όρο της ''ραγισμένης καρδιάς'' για να δηλώσουμε τον πόνο της απώλειας ενός αγαπημένου προσώπου και η μελέτη μας δείχνει ότι το πένθος μπορεί να έχει άμεση επίδραση στην υγεία της καρδιάς», αναφέρει στον Independent ο επικεφαλής της έρευνας Dr Sunil Shah.

1η ΕΚΠΟΜΠΗ MHTSI SHOW 20/02/2014

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ: ΟΜΙΛΕΙΤΑΙ ΚΑΙ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΕΠΙ 4.ΟΟΟ ΧΡΟΝΙΑ!

"Η ελληνική και η κινέζικη είναι οι μόνες γλώσσες με συνεχή ζώσα παρουσία από τους ίδιους λαούς και στον ίδιο χώρο εδώ και 4.000 έτη. Όλες οι γλώσσες θεωρούνται κρυφοελληνικές, με πλούσια δάνεια από την μητέρα των γλωσσών, την ελληνική". (Francisco Adrados, γλωσσολόγος).

 

Tο πρώτο μεγάλο πλήγμα που δέχθηκε η Ελληνική γλώσσα ήταν η μεταρρύθμιση του 1976 με την κατάργηση των αρχαίων Ελληνικών και η δια νόμου καθιέρωση της Δημοτικής και του μονοτονικού, που σήμερα κατάντησε ατονικό.

 

Έτερο μεγάλο πλήγμα είναι ότι η οικογένεια και ο δάσκαλος αντικαταστάθηκαν από την τηλεόραση, που ασκεί ολέθρια επίδραση όχι μόνο στην γλώσσα, αλλά και στον χαρακτήρα και στο ήθος. (Αντώνης Κουνάδης, ακαδημαϊκός)

 

Το CNN σε συνεργασία με την εταιρεία υπολογιστών apple ετοίμασαν ένα εύκολο πρόγραμμα εκμάθησης ελληνικών προς τους αγγλόφωνους και ισπανόφωνους των ΗΠΑ. Το σκεπτικό αυτής της πρωτοβουλίας ήταν ότι η ελληνική εντείνει το ορθολογικό πνεύμα, ξύνει το επιχειρηματικό πνεύμα και προτρέπει τους πολίτες προς την δημιουργικότητα.

 

Μετρώντας τις διαφορετικές λέξεις που έχει η κάθε γλώσσα βλέπουμε ότι όλες έχουν από αρκετές χιλιάδες, άρα είναι αδύνατο να υπάρξει γραφή που να έχει τόσα γράμματα όσες και οι λέξεις μιας γλώσσας, γιατί κανένας δε θα θυμόταν τόσα πολλά σύμβολα.

 

Το ίδιο ισχύει και με τις διαφορετικές συλλαβές των λέξεων (π.χ. τις: α, αβ, βα, βρα, βε, ου) που έχει η κάθε γλώσσα.

 

Μετρώντας επίσης τους διαφορετικούς φθόγγους των λέξεων (τους: α, β, γ.) που έχει η κάθε γλώσσα βλέπουμε ότι αυτοί είναι σχετικά λίγοι, είναι μόλις 20, δηλαδή οι εξής: α, ε, ο, ου, ι, κ, γ, χ, τ, δ, θ, π, β, φ, μ, ν, λ, ρ, σ, ζ , όμως, αν καταγράφουμε τις λέξεις μόνο ως έχουν φθογγικά, δε διακρίνονται οι ομόηχες, π.χ.: «τίχι» = τείχη, τοίχοι, τύχη, τύχει, «καλί» = καλοί & καλή & καλεί.

 

Επομένως, δεν είναι δυνατό να υπάρξει γραφή που να έχει τόσα γράμματα όσοι και οι διαφορετικοί φθόγγοι των λέξεων. Προ αυτού του προβλήματος οι άνθρωποι κατάφυγαν σε διάφορα τεχνάσματα, για να επιτύχουν την καταγραφή του προφορικού λόγου, κυριότερα των οποίων είναι το αιγυπτιακό και το ελληνικό.

 

Το τέχνασμα που επινόησαν οι αρχαίοι Έλληνες προκειμένου να καταφέρουν να καταγράφουν φωνητικά τις λέξεις, ήταν η χρησιμοποίηση από τη μια τόσων γραμμάτων όσοι και οι φθόγγοι των λέξεων, φωνηέντων και συμφώνων, δηλαδή των γραμμάτων: Α(α), Β(β), Γ(γ). και από την άλλη κάποιων ομόφωνων γραμμάτων, δηλαδή των: Ω(ο) & Ο(ο), Η(η) & Υ(υ) & Ι(ι) με τα οποία, βάσει κανόνων, αφενός υποδείχνεται η ετυμολογία (= το μέρος λόγου ή ο τύπος κ.τ.λ.), άρα το ακριβές νόημα των λέξεων και αφετέρου διακρίνονται οι ομόηχες λέξεις, πρβ π.χ.: τύχη & τείχη & τύχει & τοίχοι, λίπη & λείπει & λύπη.

 

Παράβαλε π.χ. ότι στην ελληνική γραφή έχει κανονιστεί να γράφουμε το τελευταίο φωνήεν των ρημάτων με τα γράμματα – ω, ει και των πτωτικών με τα – ο,ι,η, ώστε να διακρίνονται οι ομόηχοι τύποι: καλώ & καλό, καλεί & καλή, σύκο & σήκω, φιλί & φυλή, φιλώ & φύλο. Παράβαλε ομοίως ότι στην ελληνική γραφή έχει κανονιστεί να γράφουμε τα κύρια ονόματα με κεφαλαίο γράμμα και τα κοινά με μικρό, για διάκριση των ομόφωνων λέξεων: νίκη & Νίκη, αγαθή & Αγαθή.

 

ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

 

Τα Ελληνικά είναι η μόνη γλώσσα στον κόσμο που ομιλείται και γράφεται συνεχώς επί 4.000 τουλάχιστον συναπτά έτη, καθώς ο Arthur Evans διέκρινε τρεις φάσεις στην ιστορία της Μινωικής γραφής, εκ των οποίων η πρώτη από το 2000 π.Χ. ώς το 1650 π.Χ.

 

Μπορεί κάποιος να διαφωνήσει και να πει ότι τα Αρχαία και τα Νέα Ελληνικά είναι διαφορετικές γλώσσες, αλλά κάτι τέτοιο φυσικά και είναι τελείως αναληθές.

 

Ο ίδιος ο Οδυσσέας Ελύτης είπε «Εγώ δεν ξέρω να υπάρχει παρά μία γλώσσα, η ενιαία Ελληνική γλώσσα. Το να λέει ο Έλληνας ποιητής, ακόμα και σήμερα, ο ουρανός, η θάλασσα, ο ήλιος, η σελήνη, ο άνεμος, όπως το έλεγαν η Σαπφώ και ο Αρχίλοχος, δεν είναι μικρό πράγμα. Είναι πολύ σπουδαίο. Επικοινωνούμε κάθε στιγμή μιλώντας με τις ρίζες που βρίσκονται εκεί. Στα Αρχαία».

 

Ο μεγάλος διδάσκαλος του γένους Αδαμάντιος Κοραής είχε πει: «Όποιος χωρίς την γνώση της Αρχαίας επιχειρεί να μελετήσει και να ερμηνεύσει την Νέαν, ή απατάται ή απατά».

 

Παρ’ ότι πέρασαν χιλιάδες χρόνια, όλες οι Ομηρικές λέξεις έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα. Μπορεί να μην διατηρήθηκαν ατόφιες, άλλα έχουν μείνει στην γλώσσα μας μέσω των παραγώγων τους.

 

Μπορεί να λέμε νερό αντί για ύδωρ αλλά λέμε υδροφόρα, υδραγωγείο και αφυδάτωση. Μπορεί να μην χρησιμοποιούμε το ρήμα δέρκομαι (βλέπω) αλλά χρησιμοποιούμε την λέξη οξυδερκής. Μπορεί να μην χρησιμοποιούμε την λέξη αυδή (φωνή) αλλά παρ’ όλα αυτά λέμε άναυδος και απηύδησα.

 

Επίσης, σήμερα δεν λέμε λωπούς τα ρούχα, αλλά λέμε την λέξη «λωποδύτης» που σημαίνει «αυτός που βυθίζει (δύει) το χέρι του μέσα στο ρούχο σου (λωπή) για να σε κλέψει».

 

Η Γραμμική Β’ είναι και αυτή καθαρά Ελληνική, γνήσιος πρόγονος της Αρχαίας Ελληνικής. Άγγλος αρχιτέκτονας Μάικλ Βέντρις, αποκρυπτογράφησε βάση κάποιων ευρημάτων την γραφή αυτή και απέδειξε την Ελληνικότητά της. Μέχρι τότε φυσικά όλοι αγνοούσαν πεισματικά έστω και το ενδεχόμενο να ήταν Ελληνική. Το γεγονός αυτό έχει τεράστια σημασία καθώς πάει τα Ελληνικά αρκετούς αιώνες ακόμα πιο πίσω στα βάθη της ιστορίας. Αυτή η γραφή σίγουρα ξενίζει, καθώς τα σύμβολα που χρησιμοποιεί είναι πολύ διαφορετικά από το σημερινό Αλφάβητο.

 

Παρ’ όλα αυτά, η προφορά είναι παραπλήσια, ακόμα και με τα Νέα Ελληνικά. Για παράδειγμα η λέξη «TOKOSOTA» σημαίνει «Τοξότα» (κλητική). Είναι γνωστό ότι «κ» και σ» στα Ελληνικά μας κάνει «ξ» και με μια απλή επιμεριστική ιδιότητα όπως κάνουμε και στα μαθηματικά βλέπουμε ότι η λέξη αυτή εδώ και τόσες χιλιετίες δεν άλλαξε καθόλου.

 

Ακόμα πιο κοντά στην Νεοελληνική, ο «άνεμος», που στην Γραμμική Β’ γράφεται «ANEMO», καθώς και «ράπτης», «έρημος» και «τέμενος» που είναι αντίστοιχα στην Γραμμική Β’ «RAPTE», «EREMO», «TEMENO», και πολλά άλλα παραδείγματα.

 

Υπολογίζοντας όμως έστω και με τις συμβατικές χρονολογίες, οι οποίες τοποθετούν τον Όμηρο γύρω στο 1.000 π.Χ., έχουμε το δικαίωμα να ρωτήσουμε: Πόσες χιλιετίες χρειάστηκε η γλώσσα μας από την εποχή που οι άνθρωποι των σπηλαίων του Ελληνικού χώρου την πρωτοάρθρωσαν με μονοσύλλαβους φθόγγους μέχρι να φτάσει στην εκπληκτική τελειότητα της Ομηρικής επικής διαλέκτου, με λέξεις όπως «ροδοδάκτυλος», λευκώλενος», «ωκύμορος», κτλ;

 

Ο Πλούταρχος στο «Περί Σωκράτους δαιμονίου» μας πληροφορεί ότι ο Αγησίλαος ανακάλυψε στην Αλίαρτο τον τάφο της Αλκμήνης, της μητέρας του Ηρακλέους, ο οποίος τάφος είχε ως αφιέρωμα «πίνακα χαλκούν έχοντα γράμματα πολλά θαυμαστά, παμπάλαια…» Φανταστείτε περί πόσο παλαιάς γραφής πρόκειται, αφού οι ίδιοι οι αρχαίοι Έλληνες την χαρακτηρίζουν «αρχαία»

 

Φυσικά, δεν γίνεται ξαφνικά, «από το πουθενά» να εμφανιστεί ένας Όμηρος και να γράψει δύο λογοτεχνικά αριστουργήματα, είναι προφανές ότι από πολύ πιο πριν πρέπει να υπήρχε γλώσσα (και γραφή) υψηλού επιπέδου. Πράγματι, από την αρχαία Ελληνική Γραμματεία γνωρίζουμε ότι ο Όμηρος δεν υπήρξε ο πρώτος, αλλά ο τελευταίος και διασημότερος μιας μεγάλης σειράς επικών ποιητών, των οποίων τα ονόματα έχουν διασωθεί (Κρεώφυλος, Πρόδικος, Αρκτίνος, Αντίμαχος, Κιναίθων, Καλλίμαχος) καθώς και τα ονόματα των έργων τους (Φορωνίς, Φωκαΐς, Δαναΐς, Αιθιοπίς, Επίγονοι, Οιδιπόδεια, Θήβαις…) δεν έχουν όμως διασωθεί τα ίδια τα έργα τους.

 

ΔΥΝΑΤΟΤΗΤΑ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΝΕΩΝ ΛΕΞΕΩΝ

 

Η δύναμη της Ελληνικής γλώσσας βρίσκεται στην ικανότητά της να πλάθεται όχι μόνο προθεματικά ή καταληκτικά, αλλά διαφοροποιώντας σε μερικές περιπτώσεις μέχρι και την ρίζα της λέξης (π.χ. «τρέχω» και «τροχός» παρ’ ότι είναι από την ίδια οικογένεια αποκλίνουν ελαφρώς στην ρίζα).

 

Η Ελληνική γλώσσα είναι ειδική στο να δημιουργεί σύνθετες λέξεις με απίστευτων δυνατοτήτων χρήσεις, πολλαπλασιάζοντας το λεξιλόγιο.

 

Το διεθνές λεξικό Webster’s (Webster’s New International Dictionary) αναφέρει: «Η Λατινική και η Ελληνική, ιδίως η Ελληνική, αποτελούν ανεξάντλητη πηγή υλικών για την δημιουργία επιστημονικών όρων», ενώ οι Γάλλοι λεξικογράφοι Jean Bouffartigue και Anne-Marie Delrieu τονίζουν: «Η επιστήμη βρίσκει ασταμάτητα νέα αντικείμενα ή έννοιες. Πρέπει να τα ονομάσει. Ο θησαυρός των Ελληνικών ριζών βρίσκεται μπροστά της, αρκεί να αντλήσει από εκεί. Θα ήταν πολύ περίεργο να μην βρει αυτές που χρειάζεται».

 

Ο Γάλλος συγγραφέας Ζακ Λακαριέρ, έκθαμβος μπροστά στο μεγαλείο της Ελληνικής, είχε δηλώσει σχετικώς: «Η Ελληνική γλώσσα έχει το χαρακτηριστικό να προσφέρεται θαυμάσια για την έκφραση όλων των ιεραρχιών με μια απλή εναλλαγή του πρώτου συνθετικού. Αρκεί κανείς να βάλει ένα παν – πρώτο – αρχί- υπέρ- ή μια οποιαδήποτε άλλη πρόθεση μπροστά σε ένα θέμα. Κι αν συνδυάσει κανείς μεταξύ τους αυτά τα προθέματα, παίρνει μια ατελείωτη ποικιλία διαβαθμίσεων. Τα προθέματα εγκλείονται τα μεν στα δε σαν μια σημασιολογική κλίμακα, η οποία ορθώνεται προς τον ουρανό των λέξεων».

 

Στην Ιλιάδα του Ομήρου η Θέτις θρηνεί για ότι θα πάθει ο υιός της σκοτώνοντας τον Έκτωρα «διό και δυσαριστοτοκείαν αυτήν ονομάζει». Η λέξη αυτή από μόνη της είναι ένα μοιρολόι, δυς + άριστος + τίκτω (=γεννώ) και σημαίνει όπως αναλύει το Ετυμολογικόν το Μέγα «που για κακό γέννησα τον άριστο».

 

Προ ολίγων ετών κυκλοφόρησε στην Ελβετία το λεξικό ανύπαρκτων λέξεων (Dictionnaire Des Mots Inexistants) όπου προτείνεται να αντικατασταθούν Γαλλικές περιφράσεις με μονολεκτικούς όρους από τα Ελληνικά. Π.χ. androprere, biopaleste, dysparegorete, ecogeniarche, elpidophore, glossoctonie, philomatheem tachymathie, theopempte κλπ. περίπου 2.000 λήμματα με προοπτική περαιτέρω εμπλουτισμού.

 

Η ΑΚΡΙΒΟΛΟΓΙΑ

 

Είναι προφανές ότι τουλάχιστον όσον αφορά την ακριβολογία, γλώσσες όπως τα Ελληνικά υπερτερούν σαφώς σε σχέση με γλώσσες σαν τα Αγγλικά. Είναι λογικό άλλωστε αν κάτσει να το σκεφτεί κανείς, ότι μπορεί πολύ πιο εύκολα να καθιερωθεί μια γλώσσα διεθνής όταν είναι πιο εύκολη στην εκμάθηση, από τη άλλη όμως μια τέτοια γλώσσα εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να είναι τόσο ποιοτική.

 

Συνέπεια των παραπάνω είναι ότι η Αγγλική γλώσσα δεν μπορεί να είναι λακωνική όπως είναι η Ελληνική, καθώς για να μην είναι διφορούμενο το νόημα της εκάστοτε φράσης, πρέπει να χρησιμοποιηθούν επιπλέον λέξεις. Για παράδειγμα η λέξη «drink» ως αυτοτελής φράση δεν υφίσταται στα Αγγλικά, καθώς μπορεί να σημαίνει «ποτό», «πίνω», «πιές» κτλ. Αντιθέτως στα Ελληνικά η φράση «πιες» βγάζει νόημα, χωρίς να χρειάζεται να βασιστείς στα συμφραζόμενα για να καταλάβεις το νόημά της.

 

Παρένθεση: Να θυμίσουμε εδώ ότι στα Αρχαία Ελληνικά εκτός από Ενικός και Πληθυντικός αριθμός, υπήρχε και Δυϊκός αριθμός. Υπάρχει στα Ελληνικά και η Δοτική πτώση εκτός από τις υπόλοιπες 4 πτώσεις ονομαστική, γενική, αιτιατική και κλιτική.

 

Η Δοτική χρησιμοποιείται συνεχώς στον καθημερινό μας λόγο (π.χ. Βάσει των μετρήσεων, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι…) και είναι πραγματικά άξιον λόγου το γιατί εκδιώχθηκε βίαια από την νεοελληνική γλώσσα. Ακόμα παλαιότερα, εκτός από την εξορισμένη αλλά ζωντανή Δοτική υπήρχαν και άλλες τρεις επιπλέον πτώσεις οι οποίες όμως χάθηκαν.

 

Το ίδιο πρόβλημα, σε πολύ πιο έντονο φυσικά βαθμό, έχει και η κινεζική γλώσσα. Όπως μας λέει και ο Κρητικός δημοσιογράφος Α. Κρασανάκης: «Επειδή οι απλές λέξεις είναι λίγες, έχουν αποκτήσει πάρα πολλές έννοιες, για να καλύψουν τις ανάγκες της έκφρασης, π.χ.: «σι» = γνωρίζω, είμαι, ισχύς, κόσμος, όρκος, αφήνω, θέτω, αγαπώ, βλέπω, φροντίζω, περπατώ, σπίτι κ.τ.λ., «πα» = μπαλέτο, οκτώ, κλέφτης, κλέβω… «πάϊ» = άσπρο, εκατό, εκατοστό, χάνω…»

 

Ίσως να υπάρχει ελαφρά διαφορά στον τονισμό, αλλά ακόμα και να υπάρχει, πώς είναι δυνατόν να καταστήσεις ένα σημαντικό κείμενο (π.χ. συμβόλαιο) ξεκάθαρο;

 

Η ΚΥΡΙΟΛΕΞΙΑ

 

Στην Ελληνική γλώσσα ουσιαστικά δεν υπάρχουν συνώνυμα, καθώς όλες οι λέξεις έχουν λεπτές εννοιολογικές διαφορές μεταξύ τους.

 

Για παράδειγμα, η λέξη «λωποδύτης» χρησιμοποιείται γι’ αυτόν που βυθίζει το χέρι του στο ρούχο μας και μας κλέβει, κρυφά δηλαδή, ενώ ο «ληστής» είναι αυτός που μας κλέβει φανερά, μπροστά στα μάτια μας. Επίσης το «άγειν» και το «φέρειν» έχουν την ίδια έννοια. Όμως το πρώτο χρησιμοποιείται για έμψυχα όντα, ενώ το δεύτερο για τα άψυχα.

 

Στα Ελληνικά έχουμε τις λέξεις «κεράννυμι», «μίγνυμι» και «φύρω» που όλες έχουν το νόημα του «ανακατεύω». Όταν ανακατεύουμε δύο στερεά ή δύο υγρά μεταξύ τους αλλά χωρίς να συνεπάγεται νέα ένωση (π.χ. λάδι με νερό), τότε χρησιμοποιούμε την λέξη «μειγνύω» ενώ όταν ανακατεύουμε υγρό με στερεό τότε λέμε «φύρω». Εξ ού και η λέξη «αιμόφυρτος» που όλοι γνωρίζουμε αλλά δεν συνειδητοποιούμε τι σημαίνει.

 

Όταν οι Αρχαίοι Έλληνες πληγωνόντουσαν στην μάχη, έτρεχε τότε το αίμα και ανακατευόταν με την σκόνη και το χώμα.

 

Το κεράννυμι σημαίνει ανακατεύω δύο υγρά και φτιάχνω ένα νέο, όπως για παράδειγμα ο οίνος και το νερό. Εξ’ ού και ο «άκρατος» (δηλαδή καθαρός) οίνος που λέγαν οι Αρχαίοι όταν δεν ήταν ανακατεμένος (κεκραμμένος) με νερό.

 

Τέλος η λέξη «παντρεμένος» έχει διαφορετικό νόημα από την λέξη «νυμφευμένος», διαφορά που περιγράφουν οι ίδιες οι λέξεις για όποιον τους δώσει λίγη σημασία. Η λέξη παντρεμένος προέρχεται από το ρήμα υπανδρεύομαι και σημαίνει τίθεμαι υπό την εξουσία του ανδρός ενώ ο άνδρας νυμφεύεται, δηλαδή παίρνει νύφη.

 

Γνωρίζοντας τέτοιου είδους λεπτές εννοιολογικές διαφορές, είναι πραγματικά πολύ αστεία μερικά από τα πράγματα που ακούμε στην καθημερινή – συχνά λαθεμένη – ομιλία (π.χ. «ο Χ παντρεύτηκε»).

 

Η Ελληνική γλώσσα έχει λέξεις για έννοιες οι οποίες παραμένουν χωρίς απόδοση στις υπόλοιπες γλώσσες, όπως άμιλλα, θαλπωρή και φιλότιμο Μόνον η Ελληνική γλώσσα ξεχωρίζει τη ζωή από τον βίο, την αγάπη από τον έρωτα. Μόνον αυτή διαχωρίζει, διατηρώντας το ίδιο ριζικό θέμα, το ατύχημα από το δυστύχημα, το συμφέρον από το ενδιαφέρον.

 

ΓΛΩΣΣΑ – ΔΙΔΑΣΚΑΛΟΣ

 

Το εκπληκτικό είναι ότι η ίδια η Ελληνική γλώσσα μας διδάσκει συνεχώς πώς να γράφουμε σωστά. Μέσω της ετυμολογίας, μπορούμε να καταλάβουμε ποιός είναι ο σωστός τρόπος γραφής ακόμα και λέξεων που ποτέ δεν έχουμε δει ή γράψει.

 

Το «πειρούνι» για παράδειγμα, για κάποιον που έχει βασικές γνώσεις Αρχαίων Ελληνικών, είναι προφανές ότι γράφεται με «ει» και όχι με «ι» όπως πολύ άστοχα το γράφουμε σήμερα. Ο λόγος είναι πολύ απλός, το «πειρούνι» προέρχεται από το ρήμα «πείρω» που σημαίνει τρυπώ-διαπερνώ, ακριβώς επειδή τρυπάμε με αυτό το φαγητό για να το πιάσουμε.

 

Επίσης η λέξη «συγκεκριμένος» φυσικά και δεν μπορεί να γραφτεί «συγκεκρυμμένος», καθώς προέρχεται από το «κριμένος» (αυτός που έχει δηλαδή κριθεί) και όχι βέβαια από το «κρυμμένος» (αυτός που έχει κρυφτεί).

 

Άρα το να υπάρχουν πολλά γράμματα για τον ίδιο ήχο (π.χ. η, ι, υ, ει, οι κτλ) όχι μόνο δεν θα έπρεπε να μας δυσκολεύει, αλλά αντιθέτως να μας βοηθάει στο να γράφουμε πιο σωστά, εφόσον βέβαια έχουμε μια βασική κατανόηση της γλώσσας μας. Επιπλέον η ορθογραφία με την σειρά της μας βοηθάει αντίστροφα στην ετυμολογία αλλά και στην ανίχνευση της ιστορική πορείας της κάθε μίας λέξης.

 

Και αυτό που μπορεί να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε την καθημερινή μας νεοελληνική γλώσσα περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, είναι η γνώση των Αρχαίων Ελληνικών.

 

Είναι πραγματικά συγκλονιστικό συναίσθημα να μιλάς και ταυτόχρονα να συνειδητοποιείς τι ακριβώς λές, ενώ μιλάς και εκστομίζεις την κάθε λέξη ταυτόχρονα να σκέφτεσαι την σημασία της. Είναι πραγματικά μεγάλο κρίμα να διδάσκονται τα Αρχαία με τέτοιον φρικτό τρόπο στο σχολείο ώστε να σε κάνουν να αντιπαθείς κάτι το τόσο όμορφο και συναρπαστικό.

 

Η ΣΟΦΙΑ

 

Στην γλώσσα έχουμε το σημαίνον (την λέξη) και το σημαινόμενο (την έννοια). Στην Ελληνική γλώσσα αυτά τα δύο έχουν πρωτογενή σχέση, καθώς αντίθετα με τις άλλες γλώσσες το σημαίνον δεν είναι μια τυχαία σειρά από γράμματα. Σε μια συνηθισμένη γλώσσα όπως τα Αγγλικά μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι να λέμε το σύννεφο car και το αυτοκίνητο cloud, και από την στιγμή που το συμφωνήσουμε και εμπρός να είναι έτσι. Στα Ελληνικά κάτι τέτοιο είναι αδύνατον. Γι’ αυτόν τον λόγο πολλοί διαχωρίζουν τα Ελληνικά σαν «εννοιολογική» γλώσσα από τις υπόλοιπες «σημειολογικές» γλώσσες.

 

Μάλιστα ο μεγάλος φιλόσοφος και μαθηματικός Βένερ Χάιζενμπεργκ είχε παρατηρήσει αυτή την σημαντική ιδιότητα για την οποία είχε πει «Η θητεία μου στην αρχαία Ελληνική γλώσσα υπήρξε η σπουδαιότερη πνευματική μου άσκηση. Στην γλώσσα αυτή υπάρχει η πληρέστερη αντιστοιχία ανάμεσα στην λέξη και στο εννοιολογικό της περιεχόμενο».

 

Όπως μας έλεγε και ο Αντισθένης, «Αρχή σοφίας, η των ονομάτων επίσκεψις». Για παράδειγμα ο «άρχων» είναι αυτός που έχει δική του γη (άρα=γή +έχων). Και πραγματικά, ακόμα και στις μέρες μας είναι πολύ σημαντικό να έχει κανείς δική του γη / δικό του σπίτι.

 

Ο «βοηθός» σημαίνει αυτός που στο κάλεσμα τρέχει. Βοή=φωνή + θέω=τρέχω. Ο Αστήρ είναι το αστέρι, αλλά η ίδια η λέξη μας λέει ότι κινείται, δεν μένει ακίνητο στον ουρανό (α + στήρ από το ίστημι που σημαίνει στέκομαι).

 

Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, αλλά με τέτοιο τρόπο που εντυπωσιάζει και δίνει τροφή για την σκέψη. Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει. Μας «φθίνει» – ελαττώνει σαν ανθρώπους – και μας φθίνει μέχρι και τη υγεία μας. Και φυσικά όταν θέλουμε κάτι που είναι τόσο πολύ ώστε να μην τελειώνει πως το λέμε; Μα φυσικά «άφθονο».

 

Έχουμε την λέξη «ωραίος» που προέρχεται από την «ώρα». Διότι για να είναι κάτι ωραίο, πρέπει να έρθει και στην ώρα του. Ωραίο δεν είναι ένα φρούτο ούτε άγουρο ούτε σαπισμένο, και ωραία γυναίκα δεν είναι κάποια ούτε στα 70 της άλλα ούτε φυσικά και στα 10 της. Ούτε το καλύτερο φαγητό είναι ωραίο όταν είμαστε χορτάτοι, επειδή δεν μπορούμε να το απολαύσουμε.

 

Ακόμα έχουμε την λέξη «ελευθερία» για την οποία το «Ετυμολογικόν Μέγα» διατείνεται «παρά το ελεύθειν όπου ερά» = το να πηγαίνει κανείς όπου αγαπά. Άρα βάσει της ίδιας της λέξης, ελεύθερος είσαι όταν έχεις την δυνατότητα να πάς όπου αγαπάς. Πόσο ενδιαφέρουσα ερμηνεία...

 

Το άγαλμα ετυμολογείται από το αγάλλομαι (ευχαριστιέμαι) επειδή όταν βλέπουμε ένα όμορφο αρχαιοελληνικό άγαλμα η ψυχή μας αγάλλεται. Και από το θέαμα αυτό επέρχεται η αγαλλίαση. Αν κάνουμε όμως την ανάλυση της λέξης αυτής θα δούμε ότι είναι σύνθετη από αγάλλομαι + ίαση(=γιατρειά).

 

Άρα για να συνοψίσουμε, όταν βλέπουμε ένα όμορφο άγαλμα (ή οτιδήποτε όμορφο), η ψυχή μας αγάλλεται και ιατρευόμαστε. Και πραγματικά, γνωρίζουμε όλοι ότι η ψυχική μας κατάσταση συνδέεται άμεσα με την σωματική μας υγεία.

 

Παρένθεση: και μια και το έφερε η «κουβέντα», η Ελληνική γλώσσα μας λέει και τι είναι άσχημο. Από το στερητικό «α» και την λέξη σχήμα μπορούμε εύκολα να καταλάβουμε τι. Για σκεφτείτε το λίγο.

 

Σε αυτό το σημείο, δεν μπορούμε παρά να σταθούμε στην αντίστοιχη Λατινική λέξη για το άγαλμα (που άλλο από Λατινική δεν είναι). Οι Λατίνοι ονόμασαν το άγαλμα, statua από το Ελληνικό «ίστημι» που ήδη αναφέραμε σαν λέξη, και το ονόμασαν έτσι επειδή στέκει ακίνητο. Προσέξτε την τεράστια διαφορά σε φιλοσοφία μεταξύ των δύο γλωσσών, αυτό που σημαίνει στα Ελληνικά κάτι τόσο βαθύ εννοιολογικά, για τους Λατίνους είναι απλά ένα ακίνητο πράγμα.

 

Είναι προφανής η σχέση που έχει η γλώσσα με την σκέψη του ανθρώπου. Όπως λέει και ο George Orwell στο αθάνατο έργο του «1984», απλή γλώσσα σημαίνει και απλή σκέψη. Εκεί το καθεστώς προσπαθούσε να περιορίσει την γλώσσα για να περιορίσει την σκέψη των ανθρώπων, καταργώντας συνεχώς λέξεις.

 

«Η γλώσσα και οι κανόνες αυτής αναπτύσσουν την κρίση», έγραφε ο Μιχάι Εμινέσκου, εθνικός ποιητής των Ρουμάνων. Μια πολύπλοκη γλώσσα αποτελεί μαρτυρία ενός προηγμένου πνευματικά πολιτισμού. Το να μιλάς σωστά σημαίνει να σκέφτεσαι σωστά, να γεννάς διαρκώς λόγο και όχι να παπαγαλίζεις λέξεις και φράσεις.

 

Η ΜΟΥΣΙΚΟΤΗΤΑ

 

Η Ελληνική φωνή κατά την αρχαιότητα ονομαζόταν «αυδή». Η λέξη αυτή δεν είναι τυχαία, προέρχεται από το ρήμα «άδω» που σημαίνει τραγουδώ.

 

Όπως γράφει και ο μεγάλος ποιητής και ακαδημαϊκός Νικηφόρος Βρεττάκος: «Όταν κάποτε φύγω από τούτο το φώς θα ελιχθώ προς τα πάνω, όπως ένα ποταμάκι που μουρμουρίζει. Κι αν τυχόν κάπου ανάμεσα στους γαλάζιους διαδρόμους συναντήσω αγγέλους, θα τους μιλήσω Ελληνικά, επειδή δεν ξέρουνε γλώσσες. Μιλάνε Μεταξύ τους με μουσική».

 

Ο γνωστός Γάλλος συγγραφεύς Ζακ Λακαριέρ επίσης μας περιγράφει την κάτωθι εμπειρία από το ταξίδι του στην Ελλάδα: «Άκουγα αυτούς τους ανθρώπους να συζητούν σε μια γλώσσα που ήταν για μένα αρμονική αλλά και ακατάληπτα μουσική. Αυτό το ταξίδι προς την πατρίδα – μητέρα των εννοιών μας – μου απεκάλυπτε έναν άγνωστο πρόγονο, που μιλούσε μια γλώσσα τόσο μακρινή στο παρελθόν, μα οικεία και μόνο από τους ήχους της. Αισθάνθηκα να τα έχω χαμένα, όπως αν μου είχαν πει ένα βράδυ ότι ο αληθινός μου πατέρας ή η αληθινή μου μάνα δεν ήσαν αυτοί που με είχαν αναστήσει».

 

Ο διάσημος Έλληνας και διεθνούς φήμης μουσικός Ιάνης Ξενάκης, είχε πολλές φορές τονίσει ότι η μουσικότητα της Ελληνικής είναι εφάμιλλη της συμπαντικής.

 

Αλλά και ο Γίββων μίλησε για μουσικότατη και γονιμότατη γλώσσα, που δίνει κορμί στις φιλοσοφικές αφαιρέσεις και ψυχή στα αντικείμενα των αισθήσεων. Ας μην ξεχνάμε ότι οι Αρχαίοι Έλληνες δεν χρησιμοποιούσαν ξεχωριστά σύμβολα για νότες, χρησιμοποιούσαν τα ίδια τα γράμματα του αλφαβήτου. «Οι τόνοι της Ελληνικής γλώσσας είναι μουσικά σημεία που μαζί με τους κανόνες προφυλάττουν από την παραφωνία μια γλώσσα κατ’ εξοχήν μουσική, όπως κάνει η αντίστιξη που διδάσκεται στα ωδεία, ή οι διέσεις και υφέσεις που διορθώνουν τις κακόηχες συγχορδίες», όπως σημειώνει η φιλόλογος και συγγραφεύς Α. Τζιροπούλου-Ευσταθίου.

 

Είναι γνωστό εξάλλου πως όταν οι Ρωμαίοι πολίτες πρωτάκουσαν στην Ρώμη Έλληνες ρήτορες, συνέρρεαν να αποθαυμάσουν, ακόμη και όσοι δεν γνώριζαν Ελληνικά, τους ανθρώπους που «ελάλουν ώς αηδόνες». Δυστυχώς κάπου στην πορεία της Ελληνικής φυλής, η μουσικότητα αυτή (την οποία οι Ιταλοί κατάφεραν και κράτησαν) χάθηκε, προφανώς στα μαύρα χρόνια της Τουρκοκρατίας.

 

Να τονίσουμε εδώ ότι οι άνθρωποι της επαρχίας του οποίους συχνά κοροϊδεύουμε για την προφορά τους, είναι πιο κοντά στην Αρχαιοελληνική προφορά από ότι εμείς οι άνθρωποι της πόλεως.

 

Η Ελληνική γλώσσα επεβλήθη αβίαστα (στους Λατίνους) και χάρη στην μουσικότητά της. Όπως γράφει και ο Ρωμαίος Οράτιος «Η Ελληνική φυλή γεννήθηκε ευνοημένη με μία γλώσσα εύηχη, γεμάτη μουσικότητα».

 

 thesecretrealtruth

 

ΠΡΟΣΩΠΟ ΜΕ ΠΡΟΣΩΠΟ:ΦΙΛΙΚΗ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ ΚΑΡΑΠΑΝΑΓΟΥ ΜΕ ΤΟΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟ ΔΗΜΑΡΧΟ ΓΙΩΡΓΟ ΠΑΠΑΓΕΩΡΓΙΟΥ.

DIE WELT: ΕΠΙΔΕΙΝΩΝΕΤΑΙ Η ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ-ΕΠΕΚΤΕΙΝΕΤΑΙ Η ΚΡΙΣΗ!

Οι οικονομολόγοι του CEP θεωρούν αδύνατο να αποπληρώσει η Ελλάδα τα δάνεια που έχει λάβει. Ανησυχίες για τη Γαλλία, θετικές εκτιμήσεις για Ιρλανδία και Ισπανία.

Κίνδυνο επέκτασης της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους και σε άλλες χώρες, παρά την ηρεμία στις αγορές, διακρίνει σε μελέτη του το Κέντρο Ευρωπαϊκής Πολιτικής, CEP και διαπιστώνει μείωση της ελληνικής πιστοληπτικής ικανότητας.

Ενδείξεις μείωσης της πιστοληπτικής τους ικανότητας παρουσιάζουν η Φινλανδία και το Βέλγιο, σύμφωνα με την μελέτη του CEP, τμήμα της οποία δημοσιεύει η σημερινή Die Welt. «Τώρα έχουν μολυνθεί και οι βορειοευρωπαϊκές χώρες», διαπιστώνει ο πρόεδρος του Κέντρου Λούντερ Γκέρκεν, προσθέτοντας ότι «μολονότι η Φινλανδία και το Βέλγιο δεν ανήκουν στις μεγάλες χώρες, είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι και χώρες της βόρειας Ευρώπης καθίστανται προβληματικές».

Ενδιαφέρουσες είναι ωστόσο οι διαπιστώσεις του CEP για την πιστοληπτική ικανότητα των χωρών της ευρωζώνης. Με βάση τον σχετικό δείκτη του κέντρου «Deufault-Index 2014», η κατάσταση της Ιταλίας και της Ελλάδας επιδεινώνεται. Οι οικονομολόγοι δεν διακρίνουν σχεδόν καμία δυνατότητα να αποπληρώσει η Ελλάδα ποτέ τα δάνεια που έχει λάβει από το εξωτερικό, ενώ εκφράζονται και ανησυχίες για τη Γαλλία. Αντίθετα, θετικές είναι οι εκτιμήσεις για την Ιρλανδία και την Ισπανία. Στον δείκτη του, το γερμανικό think tank με έδρα το Φράιμπουργκ, δεν λαμβάνει υπόψη του μόνο το χρέος των χωρών αλλά και την επενδυτική δραστηριότητα σε αυτές, καθώς όπως υπογραμμίζεται, η ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων επηρεάζει την πιστοληπτική ικανότητα μιας χώρας.

Υποχώρησαν οι επενδύσεις στην Ελλάδα

Αναφορικά με την Ελλάδα το CEP δεν διαπιστώνει τάσεις βελτίωσης. «Η πιστοληπτική ικανότητα της χώρας συνεχίζει να μειώνεται και μάλιστα σαφώς ταχύτερα σε σχέση με άλλες χώρες της ευρωζώνης», αναφέρεται στη μελέτη. Σε σύγκριση με το 2012, οπότε κατεγράφησαν επιτυχίες στο πεδίο της σταθεροποίησης, το 2013 σημειώθηκε επιδείνωση, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του Κέντρου. Οι καθαρές εισροές κεφαλαίων υποχώρησαν εκ νέου την χρονιά που πέρασε, ωστόσο, αντί να γίνουν περικοπές στην κατανάλωση, υποχώρησαν οι επενδύσεις, κάτι το οποίο οδήγησε στη μείωση της ανταγωνιστικότητας και κατ` επέκταση των δυνατοτήτων για ανάπτυξη, αναφέρεται στη μελέτη.

Σχολιάζοντας τα πορίσματα της μελέτης η Die Welt εκτιμά ότι «οι Έλληνες εξακολουθούν να ζουν πάνω από τις δυνατότητες τους» και επικαλείται σχετικά σημεία της μελέτης που στηρίζουν αυτή τη θέση: «Το ποσοστό της κατανάλωσης επί του διαθέσιμου εισοδήματος στην Ελλάδα δεν είναι μόνο το υψηλότερο στην ευρωζώνη, αλλά σε ολόκληρη την ΕΕ» αναφέρουν οι συντελεστές της μελέτης, προσθέτοντας ότι από το 2002 το ποσοστό αυτό υπερβαίνει το 100%, ενώ πέρυσι σημείωσε και νέα αύξηση. Αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα υπερχρεώνεται στο εξωτερικό προκειμένου να χρηματοδοτήσει καταναλωτικές δαπάνες, κάτι το οποίο οξύνει την κρίση. Χωρίς μια δραστική μείωση του ποσοστού κατανάλωσης δεν είναι δυνατόν να ανακτήσει η χώρα την πιστοληπτική της ικανότητα, αναφέρει το ερευνητικό επιτελείο του CEP και συμπεραίνει ότι δεν υπάρχουν ενδείξεις για μια τέτοια πολιτική περικοπών, με συνέπεια η πιστοληπτική ικανότητα της Ελλάδας να μειώνεται ταχύτερα στη φάση αυτή, σε σχέση με άλλες χώρες. Και για τον λόγο αυτόν η Ελλάδα θα παραμείνει για το εγγύς μέλλον εξαρτημένη από τη βοήθεια άλλων χωρών.

Πηγή: Deutsche Welle

ΠΙΟ ΤΥΧΕΡΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΠΟΥ ΓΕΝΝΙΟΥΝΤΑΙ ΤΟ Β΄ ΕΞΑΜΗΝΟ ΤΟΥ ΕΤΟΥΣ!

• Προβολή φωτογραφίας

Στην Ελλάδα τα παιδιά που γεννιούνται στα τέλη του χρόνου θεωρούνταν άτυχα καθώς όταν η 1η Απριλίου καθόριζε πότε θα ξεκινούσαν το σχολείο, όσα γεννιούνταν αργότερα «έχαναν χρόνο». Επιπλέον, τα αγόρια που γεννιούνται στα τέλη της χρονιάς χάνουν για λίγες εβδομάδες ή και ημέρες την ευκαιρία να πάνε μια χρονιά αργότερα στον Στρατό, ενώ τα κορίτσια κάποιες γιαγιάδες τα θεωρούν ακόμη πιο άτυχα διότι «παίρνουν άδικα έναν χρόνο στην πλάτη τους».

Στη Γαλλία ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Ολοι γνωρίζουν ότι τα πρωτάκια που έχουν κλείσει τα 6 αποδίδουν καλύτερα διότι είναι πιο ώριμα, η υποχρέωση της στράτευσης έχει καταργηθεί από την προεδρία Σιράκ, ενώ ουδείς ασχολείται με την ηλικία των γυναικών. Στατιστικές μελέτες δείχνουν ότι ένα παιδί που γεννιέται τον Δεκέμβριο απολαμβάνει (τουλάχιστον μέχρι να κλείσει τα 4 χρόνια του) ένα επίπεδο ζωής κατά 13% υψηλότερο από ένα παιδί που γεννιέται τον Ιανουάριο. Οχι μόνο το ίδιο, αλλά και τα μεγαλύτερα αδέλφια του! Και αυτό επειδή τα παιδιά που γεννιούνται στην αρχή του έτους καταγράφονται φορολογικά την επόμενη χρονιά (όπως και σ’ εμάς, άλλωστε), οπότε οι φοροελαφρύνσεις καθυστερούν. 

Επίσης, τα παιδιά που γεννιούνται τους πρώτους μήνες του έτους ίσως δυσκολευθούν να βρουν θέση σε βρεφονηπιακό σταθμό. Από αυτή την άποψη την ίδια δυσκολία αντιμετωπίζουν και τα παιδιά που γεννιούνται και το τρίμηνο Οκτωβρίου – Δεκεμβρίου. Οπως φαίνεται, οι καλύτεροι μήνες για να γεννήσει κανείς είναι οι καλοκαιρινοί. Χάθηκε, δηλαδή, η φετινή χρονιά… 

ΠΩΣ ΝΑ ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ ΤΑ ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ!

• Προβολή φωτογραφίας
  
  

Για αιώνες οι άνθρωποι προσπαθούσαν να κατανοήσουν τις πτυχές του χαρακτήρα ενός ατόμου απλά και μόνο παρατηρώντας το πρόσωπό του. Οι αρχαίοι Κινέζοι πίστευαν ότι το πρόσωπο αποτελεί αντανάκλαση του εσωτερικού μας κόσμου. 

Στη Μεσαιωνική Ευρώπη η ομορφιά θεωρούνταν συνώνυμη με την αρετή και η ασχήμια σημάδι του κακού.
Αλλά και σε πιο πρόσφατες περιόδους η φρενολογία, δηλαδή η μελέτη του σχήματος του κρανίου, χρησιμοποιήθηκε συχνά για να »προσδιορίσει» την ενοχή των υπόπτων για εγκλήματα.
Eξακολουθεί να υπάρχει η αντίληψη ότι ορισμένες πτυχές του προσώπου μπορούν να μας επιτρέψουν να σχηματίσουμε μια πρώτη άποψη για τους άλλους. Αν και είναι αμέτρητα τα σημεία ενός προσώπου που μπορούν να αναλυθούν, ας σταθούμε στα βασικότερα από αυτά.

Σχήμα προσώπου

Στρογγυλό: Τα άτομα με στρογγυλό σχήμα προσώπου θεωρούνται συναισθηματικά, ευαίσθητα και στοργικά. Έχουν δυνατές σεξουαλικές φαντασιώσεις και απολαμβάνουν τις σταθερές και μακροχρόνιες σχέσεις.

Μακρόστενο: Όσοι έχουν μακρόστενο πρόσωπο είναι μάλλον πρακτικοί, μεθοδικοί και έχουν την τάση να κουράζονται εύκολα. Είναι πιο πιθανό να έχουν μυϊκή ή αθλητική σωματική διάπλαση, που για κάποιους συνεπάγεται και ναρκισσισμό, κάτι που μπορεί να δημιουργήσει προβλήματα στις σχέσεις.

Τετράγωνο: Ένα τετράγωνο πρόσωπο συνδέεται με τη φωτιά και μπορεί να σημαίνει ότι το άτομο που έχει αυτό το σχήμα προσώπου είναι επιθετικό, φιλόδοξο και αυταρχικό, ενώ έχει απόλυτο και αναλυτικό μυαλό και ιδιαίτερη αποφασιστικότητα.

Τριγωνικό: Αυτά τα σχήματα προσώπου παραδοσιακά συνδέονται με λεπτό σωματότυπο και διανοητικό χαρακτήρα. Οι Κινέζοι θεωρούν το συγκεκριμένο σχήμα προσώπου ενδεικτικό της δημιουργικότητας και της ευαισθησία αλλά και του φλογερού ταμπεραμέντου.

Μέτωπο

Το φαρδύ μέτωπο υποτίθεται ότι είναι σημάδι εξυπνάδας και πρακτικότητας αλλά σημαίνει και ότι το άτομο που έχετε μπροστά σας έχει φαντασία και πολλές ιδέες. Αν ένα άτομο έχει επίπεδο μέτωπο, αυτό δείχνει ότι είναι ρεαλιστής, λογικός και εκφράζεται με πράξεις. Όταν κάποιος έχει ένα »υπερβολικά» μεγάλο μέτωπο, είναι μάλλον ονειροπόλος και άτομο που χρειάζεται σταθερό σχέδιο δράσης για να ικανοποιήσει τις φιλοδοξίες του.

Μάτια

Λένε ότι τα μάτια είναι »ο καθρέφτης της ψυχής». Το σχήμα του ματιού μπορεί να σας βοηθήσει να καταλάβετε αρκετά πράγματα.

Τα μεγάλα μάτια που λάμπουν είναι πιο »καθαρά» από τα μικρά, σπινθηροβόλα μάτια που βγάζουν προς τα έξω ένα νευρικό ταμπεραμέντο. Τα μάτια με ακανόνιστο σχήμα δείχνουν ένα άτομο που κοιτάζει τα πράγματα από διαφορετικές οπτικές γωνίες και συχνά αντιμετωπίζει με ανατρεπτικό τρόπο τα προβλήματα, χάρη στην ευστροφία του.

Μάτια που έχουν ανοδική κλίση δείχνουν κάποιον οπορτουνιστή και άτομο που ξέρει πώς να πάρει αυτό που θέλει. Τέλος τα βαθιά μάτια ανήκουν σε ανθρώπους με έντονη και κτητική (αλλά παρατηρητική) φύση και συνδέονται συχνά με συγγραφείς και δημιουργούς.

Η απόσταση των ματιών μπορεί επίσης να είναι αποκαλυπτική. Τα μάτια που βρίσκονται σε κοντινή απόσταση δείχνουν μια στενή αντίληψη του κόσμου, ενώ τα μάτια που είναι σε πιο μεγάλη απόσταση σημαίνουν ότι πρόκειται για ένα μάλλον ανοιχτόμυαλο άτομο.

Τέλος δείξτε προσοχή στο »βλέμμα», που μπορεί να πει όσα δε λένε τα χείλη. Πολλές φορές μπορείτε να καταλάβετε αν ο άνθρωπος που έχετε απέναντί σας είναι κρύος, σκληρός, ζεστός ή ερωτικός μόνο και μόνο από το βλέμμα του.

Φρύδια

Τα λεπτά και καλοσχηματισμένα φρύδια υποτίθεται ότι δείχνουν κάποιον που είναι αρκετά αμφίρροπος και ενίοτε χωρίς αυτοπεποίθηση. Αντίθετα τα άτομα με πυκνά φρύδια συνήθως έχουν πολύ ισχυρή προσωπικότητα και είναι επιρρεπή στην κτητικότητα και τη ζήλια.

Μύτη

Μια μεγάλη μύτη δείχνει αποφασιστικότητα, αυτοπεποίθηση και τόλμη. Όσο πιο χοντρή είναι η άκρη της μύτης, τόσο πιο επιρρεπές είναι το άτομο στη χρήση βίας. Η γαμψή μύτη θεωρείται σημάδι ισχυρής θέλησης και ανεξαρτησίας, ενώ η στραβή μύτη δείχνει κοινωνικότητα και εξωστρέφεια.

Στόμα

Το στόμα συνδέεται με την επικοινωνία και τον αισθησιασμό. Όταν τα πάνω χείλη είναι λεπτά και τα κάτω πιο χοντρά αυτό μπορεί να υποδεικνύει κάποιον που δεν μπορεί να δώσει σε μια σχέση. Το αντίθετο σημαίνει ότι το άτομο είναι υπερβολικά δοτικό.

Τα σαρκώδη χείλη δείχνουν στοργικό και ευαίσθητο χαρακτήρα, ενώ τα μικρά χείλη είναι ενδεικτικά μιας μάλλον εγωκεντρικής και εσωστρεφούς προσωπικότητας.

Σαγόνι

Ένα έντονο σαγόνι δείχνει κάποιον που έχει ένα πολύ ισχυρό σύστημα αξιών. Όσο πιο έντονο είναι το σαγόνι ενός ατόμου τόσο μεγαλύτερη είναι η αντοχή του. Επίσης τα συγκεκριμένα άτομα είναι συνήθως πεισματάρηδες.

Αντίθετα το πιο "διακριτικό" σαγόνι δείχνει κάποιον που έχει πιο αδύναμη προσωπικότητα και δίνει μεγάλη σημασία στη γνώμη των άλλων.

Ρυτίδες

Το »πόδι της χήνας», δηλαδή οι ρυτίδες γύρω από τα μάτια, για κάποιους είναι οι »γραμμές της χαράς». Θεωρείται ότι είναι σημάδι ανοικτής καρδιάς και το συναντάμε σε άτομα που σκορπάνε γύρω τους χαρά.

Οι κάθετες γραμμές συνοφρύωσης που εμφανίζονται ανάμεσα στα μάτια αποκαλύπτουν ένα λογικό άτομο, που εργάζεται σκληρά και είναι πολύ αποφασιστικό.

Οι γραμμές που εκτείνονται από τη μύτη μέχρι το στόμα ονομάζονται γραμμές »σκοπού». Η εμφάνιση αυτών των γραμμών χαρακτηρίζει τους ανθρώπους που κινούνται προς τη σωστή κατεύθυνση στη ζωή τους.