ΠΩΣ ΘΕΤΩ ΤΑ ΟΡΙΑ ΜΟΥ...ΠΩΣ ΔΙΕΚΔΙΚΩ;

Μιλάμε συνεχώς για όρια, αλλά δεν είμαι σίγουρος, αν πολλοί από εμάς, μπορούμε να τα θέσουμε. 

Έχουμε την αίσθηση ότι τα όρια, τα συμφωνούμε με τους άλλους, με άλλα λόγια τα συζητάμε. Σαφώς και δεν γίνεται με αυτόν τον τρόπο. Τα όρια, τα θέτουμε, ανεξαρτήτως αν συμφωνεί ή διαφωνεί κάποιος. 

Όταν λοιπόν  θέτουμε  τα όρια μας, το αποτέλεσμα είναι να  κερδίζουμε το σεβασμό όλων και  να γινόμαστε, αν μη τι άλλο και πρότυπο προς μίμηση, ιδιαίτερα στα παιδιά μας.

Διεκδίκηση είναι η ικανότητά μας να μοιραζόμαστε τις απόψεις και τα συναισθήματά μας χωρίς φόβο και να υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά μας με σεβασμό προς τους άλλους.

Χαρακτηρίζεται από θάρρος και αυτοπεποίθηση και απαιτεί την προσπάθειά μας να εκτιμούμε με αντικειμενικό τρόπο τις καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε. Αυτό που κάνουν οι άλλοι δεν είναι προσωπικό απέναντί μας, παρόλο που ενδέχεται να αισθανόμαστε έτσι. 

Τι θέλω να πω. Ένα από τα ψέματα που λέμε στον εαυτό μας, είναι "όλα τα παίρνω προσωπικά". Η αλήθεια όμως είναι, ότι τίποτε δεν είναι προσωπικό, δεν μας αφορά κι ας αναφέρεται σ’ εμάς. Επομένως  η σκέψη μας πρέπει να είναι: «Τίποτε δεν παίρνω προσωπικά».(Σε άλλο άρθρο, θα αναφερθώ πάνω σ' αυτή την ιδέα).

Η συμπεριφορά του άλλου μας δείχνει τον τρόπο που σκέφτεται και αισθάνεται. Πχ. αν κάποιος υψώσει τη φωνή του ή φερθεί με αγενή τρόπο, μπορεί να έχει ανάγκη να επιβληθεί, ή να ακουστεί ή να επιζητά την προσοχή.

Ποιος, λοιπόν, είναι ο  σωστός  τρόπος να διαπραγματευόμαστε;

Ακούμε  προσεκτικά και ζητάμε διευκρινήσεις: 

Μπείτε στη θέση του άλλου για να μπορείτε να είστε αντικειμενικοί και ήρεμοι. Οι άνθρωποι τείνουν να ανταποκρίνονται θετικά, όταν αντιλαμβάνονται ότι ακούς αυτά που έχουν πει. 

Έτσι μπορείτε να προετοιμάσετε τη δική σας απάντηση με αυτοπεποίθηση και να προασπιστείτε αυτό που είναι σημαντικό για σας.

Προσδιορίζουμε τα όριά μας: 

Αναγνωρίστε τι απαιτείτε από τους άλλους, ποιες συμπεριφορές σας προσβάλλουν και ποιες είναι αποδεκτές. Σκεφτείτε, ως γονείς, πως μπορέσατε να βάλετε όρια στα παιδιά σας για να τα κοινωνικοποιήσετε. Τι τα διδάξατε ή τα διδάσκετε, ότι είναι σωστό και τι όχι. 

Έχουμε την ευθύνη για το πως αντιλαμβανόμαστε τη ζωή μας και για το πως επιτρέπουμε τους άλλους να μας συμπεριφέρονται.

Εκφράζουμε τα όριά μας: 

Αν δεν πείτε ποτέ σε κάποιον πώς απαιτείτε να σας συμπεριφέρεται, θα σας φέρεται με όποιον τρόπο επιλέγει ο ίδιος. Η σιωπή σας πάντα ενδυναμώνει τους άλλους. 

Είναι διαφορετικό να πείτε στους άλλους τα παράπονα που έχετε από κάποιον, και άλλο να το πείτε στον ίδιο που νιώσατε ότι σας επιτέθηκε, «σε παρακαλώ μην μου μιλάς με αυτό τον τρόπο».

Όταν βάζετε τα όριά σας, δείχνετε ότι σέβεστε τον εαυτό σας. Βέβαια, ο άλλος μπορεί να απογοητευτεί ή να θυμώσει στην αρχή. Ωστόσο, αν είστε αποφασισμένοι να είστε ειλικρινείς με το άλλο πρόσωπο, αυτός πιθανόν να επωφεληθεί από αυτά που έχετε να πείτε. 

Είναι σημαντικό να μην αντιδράτε διαφορετικά από ότι νιώθετε.

Συλλέγουμε  πληροφορίες από τα συναισθήματά μας: 

       Τα συναισθήματα είναι εσωτερικοί οδηγοί που μας ενημερώνουν για το πώς αντιδρούμε σε αυτό που αντιλαμβανόμαστε. 

Όταν κάποιο όριό μας παραβιάζεται, υπάρχει πάντα μια ψυχολογική απάντηση. Συνήθως μια σύγκρουση προκαλεί πονοκέφαλο ή πόνο στο στομάχι.

Όταν καταπιέζετε τα συναισθήματα σας, δημιουργείται εσωτερικό άγχος, καθώς κρατάτε μέσα σας όλη αυτή την ενέργεια που βαθμιαία βρίσκει διέξοδο σε μια σωματική αντίδραση του οργανισμού.

Αναγνωρίστε ότι είστε θυμωμένοι, και αποδεχθείτε το θυμό σας γιατί έτσι μόνο μπορείτε να μάθετε να τον ελέγχετε, αντί να σας κατακλύζει. Η απόφαση για το αν ή το πώς  θα τον εκφράσετε είναι το δύσκολο μέρος. 

Πρέπει να είστε προσεκτικοί στον τρόπο που εκφράζετε το θυμό σας, ώστε να μη φαίνεστε απειλητικοί.

Επιβάλλουμε τα όριά μας: 

Αποχωρείστε. Τερματίστε τη συζήτηση και επιλέξτε μια καταλληλότερη στιγμή για διαπραγμάτευση.

Ακόμη και όταν γνωρίζουμε πώς να είμαστε διεκδικητικοί, υπάρχουν πολλά εμπόδια που πρέπει να ξεπεραστούν για να θέσουμε στην πράξη αυτό που έχουμε μάθει στη ζωή μας. 

Η έλλειψη αυτοπεποίθησης είναι ένα τέτοιο εμπόδιο. Επιπλέον, μερικές φορές είναι δύσκολο να αλλάξουν τα πρότυπα των τρόπων που σχετιζόμαστε με τους άλλους στο μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας.

Το πρώτο αλλά πολύ σημαντικό βήμα για την ενίσχυση της αυτοπεποίθησης είναι να δίνουμε  στον εαυτό μας αντί για ένα αρνητικό μήνυμα, ένα θετικό. Πχ. «έχω κάνει λάθος, αλλά δε θα το επαναλάβω γιατί έχω μάθει από αυτό…». 

Οι άνθρωποι που δεν φοβούνται ν’ αναγνωρίσουν τα λάθη τους, να τα επεξεργαστούν και να δουν, που ήταν το λάθος και πως θα μπορούσαν να ενεργήσουν με άλλο τρόπο, είναι σίγουρο, όχι ότι δεν θα ξανακάνουν λάθη, (μέχρι να πεθάνουμε, αυτά μας ακολουθούν), αλλά ότι θα είναι διαφορετικός ο τρόπος  προσέγγισης στα διάφορα ζητήματα που ανακύπτουν, κι αυτό εκτιμώ, είναι το ζητούμενο. 

Και μια και μιλάμε για λάθη, ας θυμόμαστε ότι αυτά είναι που μας διδάσκουν, αυτά που μας προσθέτουν ωριμότητα, αυτά που μας εξελίσσουν και τέλος αυτά που μας οδηγούν από την ‘’απεξάρτηση’’, απ’ τους άλλους, στην ‘’αυτοεξάρτηση’’.   

Πηγή: www.google/ Όρια και διεκδίκηση των θέλω.