ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ!

Γράφει η Χριστίνα Σεμίδαλις*

• Αποκλειστικά για το παρόν ιστολόγιο

Και μια ελληνική παροιμία λέει: "η πίστη βλέπει με τα αυτιά. "Και μια δεύτερη: "μην καρφιτσώνεις την πίστη σου στο μανίκι ενός άλλου. "Και μια τρίτη λέει: "με την πίστη και με τον καιρό και τα βουνά ανταμώνονται."

Η πίστη είναι ένα εντελώς προσωπικό ζήτημα. Το μέγεθος, η κλίμακα, ο τρόπος, η εκδήλωση της πίστης για τον καθένα από εμάς είναι τόσο διαφορετικά όσο και οι υπάρξεις μας. Πολύ διαφορετικά εκδηλώνουμε την πίστη μας όταν ήμαστε ήρεμοι και διαφορετικά όταν μας πνίγουν προβλήματα. Συνήθως τότε, απαιτούμε από τον Κύριο, να μας δώσει τις λύσεις. Συνήθως τότε, και χωρίς να αναρωτηθούμε αν μας αξίζει, θεωρούμε αδικία που δεν εισακούστηκαν οι προσευχές μας.

΄Ομως δεν έχουμε αναρωτηθεί αν το προηγούμενο χρονικό διάστημα αποδείξαμε την πίστη μας σε Εκείνον. Και οι αποδείξεις είναι εσωτερικές, δεν χρειάζονται φανφάρες. Μια σιωπηλή προσευχή το βράδυ, σαν εσωτερικός μονόλογος είναι αρκετό για να έχουμε μια πιο ήρεμη νύχτα. Αν αναλογιστούμε ότι η πίστη είναι ταπεινή και ταπεινά εκφράζεται,τότε θα διαπιστώσουμε πως αρκεί μονάχα η φωνούλα μέσα μας να εκφράζεται τακτικότερα και η ευλογία θα έρθει. Κάποια στιγμή, κάποια φορά, εκεί που δεν το περιμένουμε, όταν ήμαστε πραγματικά απελπισμένοι και νοιώθουμε ότι η αντοχή μας έφθασε στα όριά της.

Κάποιες φορές στη διάρκεια του βίου μας, έτυχε να αμφισβητήσουμε ή και να αρνηθούμε την πίστη μας, θεωρώντας ότι δεν μας έγινε το χατήρι. Με την θρησκεία δεν παίζουμε. Η πίστη υπάρχει μέσα μας σαν αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μας, όμως είναι τόσο εσωτερική που δεν εξωτερικεύεται πάντα. Ο εγωισμός είναι μια τροχοπέδη. Ο εγωισμός που μας τυφλώνει και μας οδηγεί και σε λάθη, είναι κακός σύμβουλος. Τόσο κακός που φθάνει σε σημείο να δημιουργεί άκαμπτους ανθρώπους με τοξικά συναισθήματα. Ο εγωισμός είναι εκείνος που ευθύνεται για συγκεντρωτικές και άδικες συμπεριφορές. Πως θα πειστεί ο εγωκεντρικός άνθρωπος να πιστέψει;

Η ζωή η ίδια θα το κάνει. Θα έρθει η στιγμή ή η κατάσταση εκείνη που θα λυγίσει και τότε θα στραφεί στην πίστη του. Η ζωή είναι με τέτοιο τρόπο φτιαγμένη, ώστε να είναι δίκαιη. Η κόλαση και ο παράδεισος βρίσκονται εδώ, στην πραγματικότητα του υπαρκτού μας βίου. Ζούμε για να δοκιμαζόμαστε μέχρι εκεί που μπορούμε να αντέξουμε. Και όταν ξεπεράσουμε τα όριά μας, τότε και πάλι θα προχωρήσουμε μπροστά και θα τα ξαναξεπεράσουμε. Η πίστη μας είναι αυτή που κάθε φορά μας δίνει κουράγιο να συνεχίσουμε.

Και να μην ξεχνάμε: δεν ήμαστε μόνοι μας σε αυτή τη ζωή. ΄Εχουμε τον φύλακα άγγελό μας, τον άγιο που μας προστατεύει. Και φυσικά την πίστη μας. Είναι ανακουφιστικό να προσευχόμαστε το βραδάκι πριν κοιμηθούμε. Φεύγουν τα βάρη από την ψυχή και ξεκουράζεται η συνείδηση.

*Πολιτικός Επιστήμων