ΑΞΙΕΣ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ – ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ ΙΔΕΑ!

  Γράφει η Μαρίνα Αθανασίου*

«Σήμερα καμιά άλλη ιδέα δε μπορεί να συγκριθεί σε οικουμενικότητα και αίγλη με τον Ολυμπισμό. Διότι είναι η μόνη ιδέα που έχει παγκόσμια αποδοχή. Που έχει το υψηλότερο γόητρο. Η μόνη που αμβλύνει τους ανταγωνισμούς και κατευνάζει τις αρχέγονες εχθρότητες. Που ακτινοβολεί το φως ενός ιδεαλισμού και υφαίνει το μαγνάδι της πανανθρώπινης ενότητας». Από τον Πρόλογο του βιβλίου «ΖΑΠΠΕΙΕΣ ΚΑΙ ΣΥΓΧΡΟΝΕΣ ΟΛΥΜΠΙΑΔΕΣ» του Καθηγητή Ιστορίας Φυσικής Αγωγής, Θωμά Γιαννάκη του αντίστοιχου Τμήματος του Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.

Νιώθω περισσότερο από ποτέ, ότι χρειάζεται να βαθύνουμε στην Σκέψη των Φιλοσόφων κάθε εποχής με αφετηρία τον Ολυμπισμό. Την ανώτατη Φιλοσοφίας Ζωής και Αγωγής.

«Στον ορίζοντα της Φιλοσοφίας του Αθλητισμού της οποίας κέντρο είναι η άσκηση, η ζωή, η άνθηση, η υγεία η ομορφιά, η δύναμη, η λαμπρότητα του ανθρώπινου σώματος, γίνεται όχι μόνο θετική υποδοχή μιας φάσης της εξέλιξης του ανθρώπινου σώματος αλλά του ανθρώπινου σώματος σαν τρόπου του Παραείναι του ανθρώπου μέσα στον κόσμο», Γεώργιος Φαράντος, 1996, Καθηγητής Φιλοσοφίας Αθλητισμού Πανεπιστημίου Αθηνών. «Με τον όρο ανθρώπινο σώμα δεν μιλάμε για τη σάρκα αλλά για την ατομική σωματικότητα ως ενότητα με τον εαυτόν, ως ελεύθερο κοσμικό ον γνωρίζοντας ότι αποτελεί παράγων διαρκούς ανανέωσης και αναδημιουργίας του κόσμου».

Συνεχίζοντας… Οι λέξεις αθλητής και αθλητισμός προέρχονται από τη λέξη άθλος. Που σημαίνει αγώνας, κόπος, μόχθος, κατόρθωμα, επίτευγμα. Σύμφωνα με τον Πλάτωνα το αγωνίζεσθαι είναι μια δύσκολη δοκιμασία βασισμένη στην εντιμότητα, την καθαρότητα και την ακρίβεια. Αυτό που οδηγεί τον άνθρωπο στον αθλητισμό είναι η ίδια του η φύση. Με θεμέλιο την Ηθική του Αθλητισμού γίνεται λόγος για το αγαθό, το αληθινό, το δίκαιο, το ελεύθερο, το τέλειο. Η Αισθητική του Αθλητισμού αντανακλάται μέσα από την αρμονία, την ομορφιά, τη συμμετρία, την πλαστικότητα κλπ. Πρόκειται για έννοιες που δεν περιορίζονται στην ετυμολογία τους αυτήν κάθε αυτήν αλλά σε όλη αυτό που λέμε σήμερα ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ ΤΟΥ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ.

Η Ιστορία του Αθλητισμού και των Αξιών που πρεσβεύει έφτασε στο απόγειο της δόξας της μέσα από ζυμώσεις και διεργασίες με σημείο εκκίνησης την Αρχαία Ολυμπία και τους Ολυμπιακούς Αγώνες το 776 π. Χ. Μαζί με τον Πολιτισμό και την Παιδεία της αρχαίας κλασσικής Ελληνικής εποχής, σφράγισαν την Παγκόσμια Ιστορία της Ανθρωπότητας.

Κατά την Ρωμαϊκή εποχή ακολούθησε η παρακμή των αγώνων ΄ώσπου καταργήθηκαν το 393 μ. Χ. από τον αυτοκράτορα Θεοδόσιο. Ακολούθησαν τα χρόνια της Τουρκοκρατίας, ωστόσο η Ολυμπιακή κληρονομιά και το Ολυμπιακό κίνημα δεν εξαφανίστηκαν στις μνήμες των Ελλήνων. Μέσα από ποιήματα και άλλου είδους εκφράσεις το πνεύμα των Αγώνων διαρκούσε αναλλοίωτο στον χρόνο.

Ο Ευάγγελος Ζάππας, εθνικός ευεργέτης, αυτή η σπουδαία προσωπικότητα, διορατικός με στόχο την ένωση των Ελλήνων, την αποδοχή και την συμπάθεια από τους λαούς της Ευρώπης έθεσε τα θεμέλια της αναβίωσης των Ολυμπιακών Αγώνων, αναθέτοντας την ανέγερση του κτιρίου για τις ανάγκες αυτές. Το σημερινό Ζάππειο Μέγαρο. Μέσα από μεγάλες δυσκολίες πολιτικών προσώπων και πρόωρες ίσως καταστάσεις, με δική του χρηματοδότηση υπήρξε αποκλειστικός ιδρυτής των Ολυμπίων (Ζάππειες Ολυμπιάδες 1859, 1870, 1875, 1889).

Το όραμα τελικά παίρνει σάρκα και οστά ως αποτέλεσμα της προσπάθειας του Γάλλου Βαρόνου, παιδαγωγού και ευπατρίδη Πιερ Ντε Κουμπερτέν που σε συνεργασία με τον Έλληνα λόγιο Δημήτριο Βικέλα στο πλαίσιο του 1ου Αθλητικού Συνεδρίου στην Σορβόννη το 1894, κατατέθηκε ως υπόμνημα με θέμα την ανασύσταση του θεσμού. Μία πρόταση ολοκληρωμένη με ισχυρά επιχειρήματα. Ιδρύθηκε η Δ.Ο.Ε., δημιουργήθηκε το σύμβολο των 5 κύκλων και το σύνθημα πιο γρήγορα, πιο ψηλά, πιο δυνατά.

Το 1896 πραγματοποιήθηκαν οι 1οι Σύγχρονοι Ολυμπιακοί Αγώνες στην Αθήνα. Το όνειρο έγινε πραγματικότητα. Χιλιάδες θεατές παρακολούθησαν από κοντά την κορυφαία διοργάνωση. Ολυμπιακός Ύμνος με στίχους του Κ. Παλαμά και μελωδία του Σπ. Σαμαρά. Μορφή ο Μαρουσιώτης Ολυμπιονίκης Σπ. Λούης που ταυτίστηκε με το αγώνισμα του Μαραθώνιου. Εντάχθηκε για 1ηφορά στους αγώνες, με στόχο την αναβάθμιση του κύρους τους αφού συνδεόταν με τον υπερβατικό άθλο του Φειδιππίδη. Η νίκη του ανέβασε στην κορυφή το ηθικό φρόνημα του Ελληνικού λαού. Το εγχείρημα πέτυχε.

Το βιβλίο της ιστορίας συνέχισε να γράφει. Επιτεύγματα, νίκες, λάθη, παραλείψεις, πόλεμοι, ανατροπές, αθέμιτα μέσα. Μεγάλος σταθμός στη χώρα μας μας το 2004. Για 2η φορά φιλοξενήσαμε την κορυφαία διοργάνωση. Με απόλυτη επιτυχία περίπου 50.000 Εθελοντές με τεράστια ομοψυχία συνέβαλλαν σε αυτό. Ανεξάρτητα από την έλλειψη στρατηγικής και των έργων συντήρησης για την αξιοποίηση των ακινήτων αμέσως μετά, γίνονται σταδιακά βήματα αναβάθμισης ενώ ο θεσμός και το Ολυμπιακό κίνημα συνεχίζουν σταθερά το έργο τους. Το οποίο θα το κρίνει και αυτό η ιστορία.

Στέκομαι στα λόγια του Κουμπερτέν, το 1936 «και εσείς αθλητές, θυμηθείτε τη φλόγα, η οποία ανάβει με τη θερμότητα του ήλιου, ήλθε από την Ολυμπία για να φωτίσει και να ζεστάνει την εποχή μας … Μεριμνήσατε δια τη διατήρηση της ιεράς Ολυμπιακής φλόγας.»

Η ΙΔΕΑ είναι ΑΘΑΝΑΤΗ και οφείλουμε να τη μεταλαμπαδεύουμε στη νέα γενιά. Σημασία δεν έχει η νίκη αλλά η συμμετοχή. Αριστεία δε σημαίνει ο καλύτερος όλων. Σημαίνει δίνω τον καλύτερό μου εαυτό, (ΕΘΝ.Ο.Α.).

Όπως σε όλους τους τομείς της ζωής… πέφτεις, ξανασηκώνεσαι. Διαχειρίζεσαι τη ζωή.

ΕΙΣΑΙ ο ΝΙΚΗΤΗΣ της ΖΩΗΣ!

*Πτυχιούχος Τ.Ε.Φ.Α.Α. Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών. Εκπαιδεύτρια Σύγχρονων Μεθόδων Εκγύμνασης Fitness. Πρώην Πρωταθλήτρια Ενόργανης Γυμναστικής, Αθλήτρια του Π.Α.Ο., Επίλεκτο μέλος Εθνικής Ομάδας. Προπονήτρια Ενόργανης και Βασικής Γυμναστικής.