Γράφει η Νανά Καλημέρη
Τα φίλτρα μέσω των οποίων αντιλαμβανόμαστε τα ερεθίσματα που δεχόμαστε από το περιβάλλον ποικίλουν ανάλογα με το μορφωτικό και πολιτισμικό επίπεδο του καθενός μας. Ένας εξαιρετικά σημαντικός παράγοντας που διαμορφώνει την προσωπικότητα μας είναι το ίδιο το περιβάλλον μέσα στο οποίο μεγαλώνουμε και δρούμε ως ενήλικες.
Παιδιά που έχουν μεγαλώσει με πρότυπα γονιών που είχαν υψηλή επιστημονική αλλά κυρίως κοινωνική μόρφωση, ανταποκρίνονται καλύτερα ως υγιή μέλη μιας κοινωνίας. Παιδιά όμως που οι γονείς τους ήταν παρίες της ζωής, κοινωνικά απομονωμένοι, απόβλητοι, συνήθως απορροφούνται από το κοινωνικό τους περίγυρο και αποτελούν κι αυτά με τη σειρά τους το υποδεέστερο μέρος της κοινωνίας. Μεταξύ των δύο αυτών κατηγοριών, κινείτε η πλειοψηφία των ανθρώπων, κατέχοντας μια μέτρια μόρφωση, μέτρια κοινωνική καταξίωση, κοντά στο μέσο όρο. Βέβαια, εδώ θα πρέπει να διευκρινιστεί πως δε μιλάμε για βαρβαρότητα από τη μια και πολιτισμό από την άλλη. Όπως επίσης ότι τα ενδιάμεσα στρώματα αντανακλούν τα αποτελέσματα συγκεκριμένων κοινωνικών εξελίξεων. Μιλάμε δηλαδή για το τμήμα εκείνο της κοινωνίας που βρίσκεται ανάμεσα στην αστική τάξη και τα κατώτατα στρώματα της εργατικής τάξης. Μιλάμε για τον μέσο καθημερινό άνθρωπο που ζει, σπουδάζει, εργάζεται, χρησιμοποιεί τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αυτόν που συναντάμε στην είσοδο της πολυκατοικίας, στο μετρό, στο λεωφορείο, αυτόν που ακολουθούμε ή μας ακολουθεί στο twitter, αυτόν που κάνουμε φίλο στο facebook. Μιλάμε για διαμορφωμένες (ενήλικες) ή ημιδιαμορφωμένες (παιδιά και έφηβοι) προσωπικότητες που λειτουργούν και αφήνουν το στίγμα τους στον περίγυρό τους. Πώς διαμορφώθηκαν όμως αυτές οι προσωπικότητες; Ποιοι παράγοντες συνέδραμαν για την τελική εξέλιξή τους; Το σίγουρο είναι πως επηρεάστηκαν από το περιβάλλον τους, το οικογενειακό, το σχολικό, το εργασιακό κλπ. Επηρεάστηκαν από τον τρόπο που είναι στημένη και λειτουργεί η κοινωνία. Μια κοινωνία που βασικούς κανόνες έχει την εκμετάλλευση, τη βία, την αγριότητα, τον σκληρό ανταγωνισμό. Ως αποτέλεσμα αυτών των ζυμώσεων, έχουμε άλλοτε προσωπικότητες με αυτοεκτίμηση και αυτοσεβασμό και άλλοτε προσωπικότητες επιθετικές και βίαιες. Ο διαχωρισμός βεβαίως δεν είναι τόσο ξεκάθαρος στην πράξη μια και οι αντιδράσεις των ανθρώπων φαίνεται να εκφράζουν στοιχεία μίξης των δύο παραπάνω περιπτώσεων. Στη ζωή δεν συναντάμε το άσπρο μαύρο, αντίθετα υπερτερούν οι ενδιάμεσες αποχρώσεις.
Παιδιά που έχουν μεγαλώσει με πρότυπα γονιών που είχαν υψηλή επιστημονική αλλά κυρίως κοινωνική μόρφωση, ανταποκρίνονται καλύτερα ως υγιή μέλη μιας κοινωνίας. Παιδιά όμως που οι γονείς τους ήταν παρίες της ζωής, κοινωνικά απομονωμένοι, απόβλητοι, συνήθως απορροφούνται από το κοινωνικό τους περίγυρο και αποτελούν κι αυτά με τη σειρά τους το υποδεέστερο μέρος της κοινωνίας. Μεταξύ των δύο αυτών κατηγοριών, κινείτε η πλειοψηφία των ανθρώπων, κατέχοντας μια μέτρια μόρφωση, μέτρια κοινωνική καταξίωση, κοντά στο μέσο όρο. Βέβαια, εδώ θα πρέπει να διευκρινιστεί πως δε μιλάμε για βαρβαρότητα από τη μια και πολιτισμό από την άλλη. Όπως επίσης ότι τα ενδιάμεσα στρώματα αντανακλούν τα αποτελέσματα συγκεκριμένων κοινωνικών εξελίξεων. Μιλάμε δηλαδή για το τμήμα εκείνο της κοινωνίας που βρίσκεται ανάμεσα στην αστική τάξη και τα κατώτατα στρώματα της εργατικής τάξης. Μιλάμε για τον μέσο καθημερινό άνθρωπο που ζει, σπουδάζει, εργάζεται, χρησιμοποιεί τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αυτόν που συναντάμε στην είσοδο της πολυκατοικίας, στο μετρό, στο λεωφορείο, αυτόν που ακολουθούμε ή μας ακολουθεί στο twitter, αυτόν που κάνουμε φίλο στο facebook. Μιλάμε για διαμορφωμένες (ενήλικες) ή ημιδιαμορφωμένες (παιδιά και έφηβοι) προσωπικότητες που λειτουργούν και αφήνουν το στίγμα τους στον περίγυρό τους. Πώς διαμορφώθηκαν όμως αυτές οι προσωπικότητες; Ποιοι παράγοντες συνέδραμαν για την τελική εξέλιξή τους; Το σίγουρο είναι πως επηρεάστηκαν από το περιβάλλον τους, το οικογενειακό, το σχολικό, το εργασιακό κλπ. Επηρεάστηκαν από τον τρόπο που είναι στημένη και λειτουργεί η κοινωνία. Μια κοινωνία που βασικούς κανόνες έχει την εκμετάλλευση, τη βία, την αγριότητα, τον σκληρό ανταγωνισμό. Ως αποτέλεσμα αυτών των ζυμώσεων, έχουμε άλλοτε προσωπικότητες με αυτοεκτίμηση και αυτοσεβασμό και άλλοτε προσωπικότητες επιθετικές και βίαιες. Ο διαχωρισμός βεβαίως δεν είναι τόσο ξεκάθαρος στην πράξη μια και οι αντιδράσεις των ανθρώπων φαίνεται να εκφράζουν στοιχεία μίξης των δύο παραπάνω περιπτώσεων. Στη ζωή δεν συναντάμε το άσπρο μαύρο, αντίθετα υπερτερούν οι ενδιάμεσες αποχρώσεις.
Ας εστιάσουμε όμως στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.Η ανάγκη για επικοινωνία, η ανασφάλεια, η μοναξιά, οι καθημερινές αντιξοότητες, αλλά και ο ήδη διαμορφωμένος πυρήνας της προσωπικότητάς μας συνθέτουν την εικόνα που προβάλουμε προς τα έξω. Η κατ ιδίαν επαφή μας με τους συνανθρώπους μας, εκθέτει σε μεγάλο βαθμό την πραγματική εικόνα μας. Κάτι το οποίο δεν μπορεί να συμβεί με τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, μια ευρέως διαδεδομένη συνήθεια, που γέννησε η εποχή μας λόγω τεράστιας μοναξιάς και αποξένωσης μας επιτρέπει να επικοινωνούμε και να ανταλλάσσουμε απόψεις με γνωστούς αλλά κυρίως άγνωστους ανθρώπους στην πραγματική μας ζωή. Ήρθε να υποκαταστήσει τις ουσιαστικές ανθρώπινες σχέσεις που χάθηκαν σε μεγάλο βαθμό κατά την εξέλιξη των κοινωνιών αλλά και του τρόπου παραγωγής και εργασιακών σχέσεων. Ο τρόπος που επιλέγεται από τον χρήστη στο πως θα εκφράσει την άποψή του, δεδομένης της απόστασης μεταξύ των δύο συνομιλητών και της ανωνυμίας που προσφέρει το μέσο, είναι αποτέλεσμα της παιδείας, της κοινωνικής του μόρφωσης και του ισορροπημένου ψυχισμού του χρήστη. Η ευγένεια, η αντιληπτικότητα, η εξυπνάδα, η σεμνότητα, το μορφωτικό και πολιτισμικό επίπεδο, η ενσυναίσθηση, η ισορροπία, σε αντίθεση με την αγένεια, τον εξυπνακισμό, την ειρωνεία, την ασέβεια, την αμορφωσιά, την ανισορροπία τον τομαρισμό, την επιθετικότητα, τη λεκτική βία, αντανακλούν τη θέση μας, τις επιλογές μας, τον ψυχισμό μας. Ο τρόπος που συνομιλούμε μεταξύ μας είναι αποτέλεσμα αυτών των συνιστωσών. Και σαν παράδειγμα θα θέσω την πολιτική, ένα πεδίο οξύτατων αντιπαραθέσεων. Όλοι μας έχουμε υπόψη ένα παράδειγμα ενός αγενούς ” φίλου” μας στο facebook που χρησιμοποίησε άκομψους χαρακτηρισμούς προς τους συνομιλητές του ή προς μια ομάδα ψηφοφόρων ενός αντιπάλου κόμματος ή ιδεολογίας. Εκείνοι που μέσω της ανωνυμίας και πάντα εκμεταλλευόμενοι την απόσταση με τον συνομιλητή τους, τον χλευάζουν και τον λοιδορούν, πιστεύοντας με κάποιο τρόπο πως θα το πείσουν και θα τον φέρουν κοντά στις πεποιθήσεις τους, κάνουν τραγικό κατά την άποψη μου λάθος. Η τακτική αυτή δεν έχει το παραμικρό αποτέλεσμα. Αντίθετα, αγγίζοντας το θυμικό του συνομιλητή τους με άσχημο τρόπο, τον ατσαλώνουν στις θέσεις του και κλειδώνουν από μόνοι τους τις αντιδράσεις του. Κανένα παιδί, όπως και κανένας ενήλικας δεν βελτιώνει τη στάση και τη συμπεριφορά του, δεν αλλάζει την άποψη του, δεν κάνει καν την προσπάθεια να καταλάβει τι του λέει αυτός που του “επιτίθεται”. Το μοναδικό που αντιλαμβάνεται είναι η επίθεση, μπαίνει σε θέση άμυνας, πεισμώνει και νιώθει άμεσα προσβεβλημένος. Στην ουσία αυτός που θίγεται είναι ο εγωισμός. Και δεν υπάρχει χειρότερος τρόπος από το να προσπαθήσεις να επικοινωνήσεις μια ιδέα, μια άποψη, θίγοντας τον εγωισμό του συνομιλητή σου. Έχεις σίγουρα αποτύχει…. Την επόμενη λοιπόν φορά που θα θελήσει κάποιος να “πείσει” έναν “διαφωνούντα” για την ορθότητα των απόψεών του, θα ήταν καλύτερο να αποφύγει απαξιωτικούς χαρακτηρισμούς και βολές κατά της νοημοσύνης του…
Πηγή:http://atexnos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.