ΠΡΟΣΩΠΙΚΕΣ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΡΙΠΟΛΗ!

Γράφει ο Γιάννης Β. Καραπανάγος

Στο κέντρο διακρίνεται ο δάσκαλος Παναγιώτης Χ. Σαββόπουλος

Μία φωτογραφία ισοδυναμεί με χίλιες λέξεις! Θα πρόσθετα ότι ταυτόχρονα ισοδυναμεί με χίλιες σκέψεις και ίσως με χιλιάδες αναμνήσεις.
Η μηνιαία εφημερίδα ''ΠΑΝΑΡΚΑΔΙΚΗ'', της Ένωσης Αρκάδων Ν.Κορινθίας ''Θ.ΚΟΛΟΚΟΤΡΩΝΗΣ-ΜΑΙΝΑΛΟΝ'', τον περασμένο Σεπτέμβριο, ανάρτησε κείμενο με τίτλο:  

''Όταν ήμασταν μαθητές στην Τρίπολη το 1962'', το οποίο πλαισιωνόταν από την παραπάνω ασπρόμαυρη φωτογραφία.
Οι αναμνήσεις, από τα παιδικά μου ανέμελα χρόνια, βγήκαν από το ξεθωριασμένο σεντούκι του χρόνου, ξεχείλισαν και ζωντάνεψαν, όταν αντίκρυσα το πρόσωπο του δασκάλου, που απεικονίζεται στη φωτογραφία! 
Αμέσως αναγνώρισα έναν από τους αγαπημένους μου θείους. Αδελφό της μητέρας μου Πηνελόπης, τον Παναγιώτη Χ. Σαββόπουλο -εκ παραδρομής αναγράφεται ''Ν. Σαβόπουλος'' στο κείμενο της εφημερίδας- με περγαμηνές για το διδακτικό του έργο και την όλη προσφορά του, στις μαθητικές κοινότητες των σχολείων που υπηρέτησε. 

Ένας δάσκαλος που με τον αδελφό του και θείο μου, επίσης δάσκαλο, Βασίλη Χ. Σαββόπουλο -αμφότεροι έχουν αποδημήσει στους ουρανούς- παρείχαν αγωγή και μόρφωση, με τρόπο υποδειγματικό. 

Δύο εκπαιδευτικοί με σπάνια χαρίσματα, ευγένεια ψυχής, διάθεση προσφοράς και αγάπη για τα παιδιά και το συνάνθρωπο, γενικότερα. Χαρακτηριστικά γνωρίσματα που διέκριναν ολόκληρη την οικογένεια της μητέρας μου, την οποία επισκεπτόμαστε, για καλοκαιρινές διακοπές, με τη λαχτάρα να πάμε να νοικιάσουμε ποδήλατο στην πλατεία του Άρεως, όπως ονομάζεται η κεντρική πλατεία της Τρίπολης και να παρακολουθήσουμε υπαίθριες παραστάσεις του Καραγκιόζη. 
Μέναμε στο παλιό δίπατο σπίτι της αδελφής της μητέρας μου, της θείας Κατίνας. Το θυμάμαι πάντα, σαν μια φιλόξενη και ζεστή αγκαλιά, να αποτελεί τόπο συγκέντρωσης όλων των μελών της οικογένειας Γεωργίας και Χρήστου Σαββόπουλου, ενώ ο τεράστιος κήπος, με τα καρποφόρα δέντρα, πρόσφερε, σε μένα και την αδελφή μου Αθανασία, ιδανικές ευκαιρίες για παιχνίδι.

Το κείμενο της εφημερίδας έχει ως εξής:  

''Τα μαθητικά χρόνια ποτέ δεν αφήνουν τη μνήμη. Χρόνια ξεγνοιασιάς, χρόνια του άλφα και του βήτα, των ασκήσεων και των εξετάσεων, χρόνια που οι περισσότεροι από εμάς έκαναν τους καλύτερούς τους φίλους και δέθηκαν με αναμνήσεις για πάντα. Ποιος δεν θυμάται την πρώτη μέρα στο σχολείο, στην αρχή κάθε σχολικού έτους; Συνήθως την 11η Σεπτεμβρίου, όπως και εφέτος, οι πόρτες των σχολείων άνοιγαν για να υποδεχθούν τους μαθητές. Τα πρωτάκια κάθε τάξης να μην ξέρουν τι τα περιμένει, τα μεγαλύτερα παιδιά να κάνουν ήδη πηγαδάκια στο προαύλιο, η προσευχή, η ομιλία του διευθυντή ή της διευθύντριας, το πρόγραμμα, οι αυστηροί και οι ελαστικοί δάσκαλοι, ξύσματα από μολύβι και καθαρά τετράδια.
Η φωτογραφία απεικονίζει μια στιγμή στον χρόνο. Ανήκει στο προσωπικό αρχείο του Ι.Σ. και στο ασπρόμαυρο της μνήμης της αποθανατίζονται οι μαθητές του 4ου Δημοτικού Σχολείου Τρίπολης, το σχολικό έτος 1962-63. Στο κέντρο, ποζάρει με αυστηρό βλέμμα ο δάσκαλος Ν. Σαββόπουλος.
Τα κοντά μαλλιά των αγοριών, οι κορδέλες των κοριτσιών, τα περίσσια χαμόγελα, μια στιγμή μόνο από τις τόσες σχολικές αναμνήσεις που όλοι κρατάμε μέσα μας, από τη μεταπολεμική Τρίπολη που ανέκαμπτε. Αναγνωρίζει κανείς σας το πρόσωπό του σε τούτη τη φωτογραφία; ''