Η ΖΩΗ ΧΩΡΙΣ ΟΡΙΖΟΝΤΑ!

 

ΝΙΚΟΣ ΒΑΤΟΠΟΥΛΟΣ

Περπατώντας στο κέντρο της Αθήνας, αυτές τις μέρες, αναπόφευκτα φέρνει κανείς στον νου την αντίστοιχη εορταστική ατμόσφαιρα προ δέκα ετών. Τότε γράφαμε στην εφημερίδα για μια πόλη τυλιγμένη σε χρυσή κορδέλα, καθώς η πλατεία Συντάγματος, η Βουκουρεστίου, η Πανεπιστημίου, το Κολωνάκι έλαμπαν με ένα φως ευημερίας.
Πλασματική ή όχι, ήταν καύσιμο για την πόλη. Σήμερα, ιδίως αυτές τις μέρες, με την πόλη μισοστολισμένη και μισοφωτισμένη, αφού και τα καταστήματα δεν μπαίνουν και σε μεγάλο κόπο να συμβάλουν σε μια μεταδοτική ευωχία, η εντύπωση που αφήνει η Αθήνα απηχεί την πραγματικότητα: μια πόλη σε πτώση, παρά τις μεμονωμένες ενδείξεις για το αντίθετο. Η Αθήνα απηχεί αυτό που έχει καταβάλει όλη τη χώρα: υποστολή δημιουργικότητας. Υποταγή σε μια ζωή μικρή, στενή, χωρίς ορίζοντα. Είναι ό,τι χειρότερο μπορεί να περάσει μια κοινωνία.

Και αναπαράγω αυτήν την εικόνα, γιατί αυτό το θέμα, μιας κοινωνίας, δηλαδή, χωρίς δίψα για το μέλλον, χωρίς πολίτες να ονειρεύονται, να σχεδιάζουν, να ρισκάρουν, είναι αυτό που ακούω σε ολοένα και περισσότερες συζητήσεις. Και αυτή η εντύπωση έχει διαποτίσει τον αέρα της εποχής, με έναν τρόπο καθολικό και γκρίζο. Με τους ΄Ελληνες να μετράνε επιδόματα και συντάξεις, ο στόχος έχει επιτευχθεί. Είναι αυτονόητο, αλλά η νέα φτώχεια στην Ελλάδα, φανερή παντού, η αλλαγή στη δομή του λιανικού εμπορίου, η αδυναμία απορρόφησης δημιουργικών ανθρώπων από την αγορά, ο κανόνας των μισθών πολλά κατοστάρικα κάτω από τα 1.000 ευρώ, είναι φαινόμενα που επιβεβαιώνουν την ήττα. Η ήττα της κοινωνίας για να συντελεστεί χρειάζεται και την αποδοχή αυτής της συνθήκης και η ερημιά που επικρατεί στην Αθήνα, εκεί όπου άλλοτε υπήρχε κανονική ζωή, δείχνει ότι ο κόσμος έχει κλειστεί, έχει συρρικνωθεί, έχει γίνει αυτοαναφορικός, περίκλειστος και δύσπιστος σε εναλλακτικά σενάρια.

Αλλά η ζωή πάντα θα εκπλήσσει. Γιατί, αν και η ατμόσφαιρα στην Αθήνα είναι καταθλιπτική και ζοφερή, κανένας λογικός νους δεν μπορεί να δεχθεί ότι με τον έναν ή τον άλλον τρόπο αυτή η συνθήκη θα παραμείνει αμετάβλητη. Δεν μπορεί να είναι αποδεκτό ότι η πρωτεύουσα της Ελλάδας θα παρουσιάζει για πολύ ακόμη αυτήν την εικόνα και δεν αναφέρομαι μόνο στο κέντρο της. Οι συνοικίες είναι βυθισμένες στο σκοτάδι, με σπασμένα πεζοδρόμια και έλλειψη φροντίδας. Ο κύκλος θα ολοκληρώσει την τροχιά του, αλλά οι πολίτες πρέπει να αντιδράσουν. Το δικαίωμα στην ποιότητα ζωής είναι δικαίωμα συνταγματικό.

Πηγή: kathimerini.gr