ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ ΚΑΙ ΛΟΙΠΑ ΑΝΕΚΔΟΤΑ!

Του Θεοδόση Μπουντουράκη* 

Καλώς τα δεχτήκαμε!

Ο νέος προϋπολογισμός βρίθει νέων φόρων, εισφορών, περικοπών σε μισθούς και παροχές, και λοιπών μποναμάδων και υπερπλεονασμάτων. Σίγουρα η πιο θλιβερή οικονομική είδηση των ημερών. Όχι όμως η μόνη! 

Προς το παρόν θα ήθελα να αναφερθώ σε μια είδηση που ίσως διέφυγε της προσοχής πολλών, την θεωρώ όμως σημαντική διότι εμπνέει ανησυχία στον προσεκτικό αναγνώστη. 
Η σημαντική αυτή είδηση προέρχεται από την ΕΛΣΤΑΤ, ειδικά αν την αναγνώσουμε σε συνδυασμό με την ανακοίνωση της Lamda Development, που μας προειδοποιεί ότι η τεράστια ιδιωτική επένδυση στο Ελληνικό -η μεγαλύτερη στη σύγχρονη ελληνική ιστορία- απειλείται με ματαίωση. 

Από την πλευρά της, η συνήθως ανιαρή ΕΛΣΤΑΤ, με μια τυπική ανακοίνωσή της, μας γνωστοποιεί ότι το επίπεδο της ιδιωτικής αποταμίευσης στην Ελλάδα είναι πλέον αρνητικό. Αντίθετα, ο μέσος όρος της ιδιωτικής αποταμίευσης στην ΕΕ, ανέρχεται σε 23% του μέσου κοινοτικού ΑΕΠ. Σημειωτέον μάλιστα, ότι η ΕΕ των 28 χωρών περιλαμβάνει και πολλές χώρες, που είναι φτωχότερες από την Ελλάδα. 

Ιδιωτική αποταμίευση σημαίνει το εισόδημα που περισσεύει, μετά τις δαπάνες για κατανάλωση, και που αποταμιεύεται από τα νοικοκυριά, συνήθως υπό την μορφή τραπεζικών καταθέσεων.

Η συρρίκνωση των εισοδημάτων λόγω της μακροχρόνιας ύφεσης και της ανεργίας, αλλά κυρίως λόγω της καταληστευτικής υπερφορολόγησης, οδήγησε τελικά σε αυτή τη δυσοίωνη εξέλιξη της αρνητικής αποταμίευσης. Έτσι τα νοικοκυριά όχι μόνο δεν αποταμιεύουν, αλλά αναγκάζονται να βάλουν χέρι στα έτοιμα, κατά το κοινώς λεγόμενον.

Το γεγονός ότι αναγκαζόμαστε να ξοδεύουμε περισσότερα από όσα κερδίζουμε, φαίνεται και από τα στοιχεία του ισοζυγίου εμπορικών συναλλαγών, το οποίον για φέτος είναι αρνητικό, εφόσον πλέον καταναλώνουμε και εισάγουμε, περισσότερα από όσα εξάγουμε.

Ως αποτέλεσμα οι καταθέσεις στις τράπεζες μειώνονται, και φυσικά οι τράπεζες στερούνται την καταθετική βάση, από την οποίαν θα μπορούσαν να χρηματοδοτήσουν επενδύσεις. Πέραν όμως αυτού η συρρίκνωση των καταθέσεων καθιστά τις τράπεζες όλο και περισσότερο δέσμιες των capital controls. Ο απόλυτος φαύλος κύκλος!

Όσο παραμένουν τα επαίσχυντα capital controls, τόσο μειώνεται η εμπιστοσύνη του κόσμου προς τις τράπεζες, και όσο μειώνεται η εμπιστοσύνη, τόσο δεν επιστρέφουν οι όποιες καταθέσεις θα μπορούσαν να επιστρέψουν στις τράπεζες. Τον θλιβερό φαύλο κύκλο, επιτείνουν και οι φωνές των ανοήτων, που νοσταλγούν την επιστροφή στη δραχμή, οι οποίοι νομίζουν ότι με τη δραχμή θα αρθούν τα capital controls, και θα επανέλθουμε στις μέρες του απολεσθέντος παραδείσου.

Η έξοδος απ’ αυτόν τον φαύλο κύκλο, είναι το πιο δυσεπίλυτο πρόβλημα της ελληνικής οικονομίας σήμερα. 

Δύο μόνο νούμερα καταδεικνύουν την κρισιμότητα των πραγμάτων.

Το 2010 οι καταθέσεις στις τράπεζες ήταν γύρω στα 220 δισ. ενώ σήμερα έπεσαν στα 120 δισ.

Τα δε κόκκινα δάνεια από 25-30 δισ. το 2010 σήμερα φθάνουν τα 110-120 δισ., δηλ. όσα και οι καταθέσεις! 

Πως λοιπόν να δανείσουν οι τράπεζες νέες επενδυτικές δραστηριότητες;

Αυτή η αποπνικτική έλλειψη ρευστότητας δεν δείχνει να απασχολεί το συριζανελικό κυβερνητικό συνονθύλευμα, το οποίον χαμπάρι δεν παίρνει, και εξακολουθεί να επαγγέλλεται την ανάπτυξη, λες και η ανάπτυξη διατάσσεται με στρατιωτικά παραγγέλματα του Καμμένου ή του Τόσκα! 

Όφειλαν να γνωρίζουν αυτοί οι παντελώς αδαείς κυβερνητικοί εγκέφαλοι, ότι με τα σημερινά δεδομένα, για να μπορέσουμε να πετύχουμε μια σταθερή και βιώσιμη ανάπτυξη, χρειάζονται κατ’ αρχήν επενδύσεις ύψους τουλάχιστον 20 δισ. τον χρόνο, και τουλάχιστον για πέντε συνεχή χρόνια. Σύνολον 100 δισ.! 

Εφόσον δε τα ελληνικά κεφάλαια σπανίζουν, αυτό το κολοσσιαίο κεφάλαιο πρέπει να έρθει από ξένους επενδυτές. Και εδώ έρχεται η ανακοίνωση ότι ακόμη σήμερα, ύστερα από 40 κύματα και άπειρες κρατικές παλινωδίες, η επένδυση του Ελληνικού δείχνει να καρκινοβατεί. Προσθέστε σ' αυτό και την αποεπένδυση που λαμβάνει χώρα, όταν μεγάλος αριθμός ελληνικών επιχειρήσεων, αντί να επενδύει στην Ελλάδα, μεταφέρεται στη Βουλγαρία και στην Κύπρο, αλλά και σε άλλες γειτονικές και μη χώρες.

Φυσικά για κρατικές επενδύσεις ούτε λόγος να γίνεται, αφού οι κυβερνώντες εγκέφαλοι ούτε μπορούν λόγω μνημονίων, ούτε θέλουν, και προτιμούν να διοχετεύουν τα όποια κρατικά κεφάλαια στην προστασία και την διεύρυνση του υδροκέφαλου κρατισμού, και της κομματικής δημοσιοϋπαλληλικής γραφειοκρατικής συντεχνίας.

Αναλογισθείτε μόνο, πόσα δικαιολογητικά χρειάζονται για να μεταβιβασθεί ένα ακίνητο στην Ελλάδα. Νομίζω μέχρι 23, όταν στην Κύπρο χρειάζονται 4 ή 5. Η ελληνική γραφειοκρατική συντεχνία στο απόγειό της! 

Η λύση είναι γνωστή και έχουμε βαρεθεί να την ακούμε, να την λέμε και να την γράφουμε.

Λιγότεροι φόροι. Σταθερό φορολογικό σύστημα. Ελαχιστοποίηση της γραφειοκρατίας. Απλοποίηση των προϋποθέσεων για επιχειρηματική δραστηριότητα. Και το κυριότερο δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης μεταξύ κράτους και ιδιωτικού επιχειρηματικού τομέα.

Αφού όλες οι προηγούμενες θλιβερές ή καταγέλαστες προσπάθειες απέτυχαν, και μας έσυραν ως εδώ, το μόνο που πλέον απομένει είναι η εφαρμογή των εν λόγω μέτρων. 

Αλλιώς, θα σερνόμαστε και θα οδεύουμε την οδό της οικονομικής παρακμής και της εντεινόμενης περιθωριοποίησης της μη κρατικοδίαιτης μερίδας της κοινωνίας.

* Ο κ. Θεοδόσης Μπουντουράκης είναι οικονομολόγος

Πηγή: