ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ ΚΑΙ ΧΕΙΜΩΝΕΣ...,ΤΗΣ ΙΩΣΗΦΙΝΑΣ ΤΣΟΥΜΠΗ!

Spread the love

Η Ιωσηφίνα Τσουμπή είναι απόφοιτος της Γαλλικής και Ελληνικής φιλολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών. Εργάστηκε ως καθηγήτρια Γαλλικών και την τελευταία εικοσαετία εκτελεί φιλανθρωπική εργασία συμβάλλοντας στην σίτιση άπορων οικογενειών. Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αθήνα. Το βιβλίο της “Η νύφη της απέναντι πολυκατοικίας” κυκλοφορεί από τις εκδόσεις ΔΙΑΝΟΙΑ και το τελευταίο βιβλίο της “Ζωές” από τις εκδόσεις ΟΤΑΝ.

Μ’ αρέσει πολύ το καλοκαίρι, είμαι καλοκαιράκιας που λένε!

Αν και ο χειμώνας δεν φέρνει και λίγες χαρές μαζί του, εγώ επιμένω καλοκαιρινά!

Ο χειμώνας φέρνει μαζί του γιορτές…πολλές γιορτές και έξοδα ! Από του Αγ. Δημητρίου και μέχρι σχεδόν μέσα Γενάρη , κάθε μέρα περίπου και μια γιορτή όπου όλο και κάποιος συγγενής ή φίλος γιορτάζει – ευκαιρία για μια σύντομη ευχετήρια επικοινωνία , έστω και μια φορά το χρόνο ! Φέρνει τα Χριστούγεννα , την Πρωτοχρονιά , τις Απόκριες , τη γιορτή της 25ης Μαρτίου .

Αναφέρω όλα αυτά τα ευχάριστα για να ξεχάσω το κρύο, τη βροχή που δεν αντέχω, το σκοτείνιασμα από τις 5.00 το απόγευμα, το κλείσιμο στο σπίτι – μα και που να βγεις να πας με βροχή και μποτιλιάρισμα;

Ενώ το καλοκαίρι…!

Ξυπνάς λίγο πιο αργά (αν δεν εργάζεσαι), πίνεις τον καφέ σου στο μπαλκόνι, ποτίζεις τα λουλούδια, πας κανένα μπάνιο στη θάλασσα, πας σε θερινό σινεμά – τι έρωτας κι αυτός! – όπου δεν πειράζει κι αν το έργο δεν αξίζει και πολλά, εσύ ζαλισμένος από το αγιόκλημα και το γιασεμί, παρακολουθείς το όποιο έργο απολαμβάνοντας το παγωτό σου ή τη λεμονίτα σου κι απλώνοντας πότε-πότε το χέρι να χαϊδέψεις το βασιλικό που βρίσκεται σε γλάστρα στο τραπεζάκι δίπλα σου! Το βράδυ δεν θέλεις να κοιμηθείς νωρίς, κάθεσαι ως αργά στο μπαλκόνι -παρέα με το φιδάκι που καίει προς αποφυγή των κουνουπιών – αλλά κάθεσαι, ελεύθερος, χωρίς πολλά ρούχα, χωρίς πολλά σκεπάσματα, χωρίς το φόβο του να κλείσεις γρήγορα το καλοριφέρ- στα ύψη το πετρέλαιο – παρέα με το ηλεκτρικό υπόστρωμα!

Αν μπορείς πας διακοπές – όσο πας!

Όταν ήμουν μικρούλα τι καλοκαίρια! Τρεις μήνες νοικιάζαμε στη Νέα Μάκρη, χωριό ακόμη τότε! Μπάνιο μέρα παρά μέρα κατ απόφαση-καταπέλτη της μαμάς που είχε και δίκιο εδώ που τα λέμε, 90 μπάνια είναι μάλλον πολλά για ένα μικρό παιδί. Παγωτό την ημέρα που δεν είχε μπάνιο, τα βράδια όλο και κάποιος συγγενής ή φίλος φιλοξενούνταν, γέλια, ανέκδοτα, τραγούδια στην αυλή! Το Φθινόπωρο, τα σχολεία άνοιγαν τότε 1η του Οκτώβρη, στο σπίτι στην Αθήνα, σινεμά το μεσημεροαπόγευμα με τη γιαγιά – αχ! γιαγιά μου, εσύ με έμαθες να αγαπώ το σινεμά…

Ποτέ μου δεν συμπάθησα την παρελθοντολογία, μα ήταν όμορφα, ανέμελα, ξεχωριστά παιδικά χρόνια, όπως τα περισσότερα παιδικά χρόνια.

Ανέμελα για εμένα που όλα λυνόντουσαν από τους γονείς. Ανέμελα γιατί ακόμη δεν είχα επίγνωση των δύσκολων ημερών κάποιων οικογενειών. Ζώντας σε μια συνοικία όπου πολλοί άνδρες βρίσκονταν στη φυλακή λόγω αντίθετων πολιτικών πεποιθήσεων από τους κρατούντες, δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί οι μητέρες των φιλενάδων μου δούλευαν ( οι γονείς μου δεν μου απαγόρευσαν ποτέ τη φιλία με παιδιά οποιασδήποτε κοινωνικής τάξης) , δεν μπορούσα να καταλάβω γιατί όλο και κάποιο παιδί από τη γειτονιά έτρωγε μαζί μας, χαιρόμουν απλώς τη φίλη ή τον φίλο μου (αγοροκόριτσο πάντα!)

Στο παιχνίδι στο μικρό παρκάκι απέναντι από το σπίτι μου, πολλά παιδιά έπιαναν ένα λουλούδι, το λεγόμενο τότε σκυλάκι, έκοβαν ένα από τα μικρά του άνθη, το ένωναν πρόχειρα με το υπόλοιπο σώμα του λουλουδιού, το τοποθετούσαν ανάμεσα στον δείκτη και το μεσαίο δάχτυλο, χτυπούσαν με το άλλο χέρι την παλάμη και έλεγαν ” θα βγει γρήγορα ο μπαμπάς από τη φυλακή;” Αν το λουλούδι έπεφτε θα έβγαινε γρήγορα ο μπαμπάς, αν δεν έπεφτε δεν θα έβγαινε γρήγορα ο μπαμπάς! Η απορία μου ήταν “μα όλοι έχουν μπαμπά κλέφτη; “…στον κόσμο μου…απολύτως προστατευμένη και αδαής …

Μεγαλώνοντας η συνοικία μου άλλαξε! Οι μπαμπάδες βρισκόντουσαν στα σπίτια, η ανοικοδόμηση ανθούσε και κατέστρεφε, οι αντιπαροχές άλλαξαν σε μεγάλο σημείο τη δομή της κοινωνίας. Τα καλοκαίρια άρχισαν να μην είναι και τόσο γοητευτικά στην Ελλάδα, οι πολιτικές αντιπαραθέσεις πολλές και άγριες! Η κυβέρνηση του γέρου Παπανδρέου πέφτει το καλοκαίρι του 1965 ύστερα από ύπουλες κινήσεις παλατιού και υπουργών του. Οι πολιτικές συγκρούσεις και οι βίαιες απωθήσεις καθημερινό φαινόμενο, καλοκαίρια και χειμώνες σε κατάσταση νευρικής κρίσης …μετά η δικτατορία που μαύρισε την Άνοιξη μας. Ακολούθησαν καιροί δύσκολ0ι, με μόνιμη παρέα το φόβο , τη σιωπή, την αγανάκτηση!

Ιούλιος 1974…δικτατορία στην Κύπρο …ακολουθεί η πτώση της χούντας στην Ελλάδα…η εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο! Στην Ελλάδα επιστράτευση, μια τρέλα ανοργανωσιάς, ένας χαμός, ένα καλοκαίρι γεμάτο ανασφάλεια και ερωτηματικά!

Το πολίτευμα αλλάζει, τα πράγματα στην Ελλάδα αρχίζουν σιγά-σιγά να ομαλοποιούνται, εξ άλλου κατά τη γνωστή πρόταση …” Η Κύπρος κείται μακράν ”

Καραμανλής…Παπανδρέου…σε καλοκαίρια και χειμώνες…

Καλοκαίρι του 1987, ο πρώτος μεγάλος καύσωνας! Άρρωστοι…νεκροί κυρίως άνθρωποι της 3ης ηλικίας, κηδείες, δάκρυα, σε πολλά μέρη δυσοσμία από τους άταφους νεκρούς γιατί δεν προλάβαιναν τα νεκροταφεία να τελέσουν κηδείες!

Καλοκαίρι του 1989, το βρώμικο 1989 που οδηγεί στο βρώμικο Φθινόπωρο του 1989!

Καλοκαίρι του 1996, φεύγει ο Ανδρέας Παπανδρέου για το μεγάλο ταξίδι

Καλοκαίρι του 1999…η φούσκα του χρηματιστηρίου! Παραφροσύνη κερδών, οι Έλληνες παίζουν…παίζουν, όλοι πιστεύουν ότι θα γίνουν πλούσιοι από τη μια ημέρα στην άλλη…οι μεγαλοεπιχειρηματίες και κάποιοι άλλοι γελούν στα κρυφά. Σεπτέμβριος 1999 το κραχ του χρηματιστηρίου. Περιουσίες εξαφανίζονται σε χρόνο ντε τε, αρρώστιες, καρδιακές παθήσεις από απελπισία, αυτοκτονίες…αυτοκτονίες.

Καλοκαίρι του 2004, Ολυμπιακοί Αγώνες και η Ελλάδα στο παγκόσμιο προσκήνιο, ο κόσμος όλος υποκλίνεται στην ανεπανάληπτη έναρξη των Αγώνων, νίκες, γιορτές, και μετά καλοκαίρια και χειμώνες ο ¨Έλλην πληρώνει.

Άνοιξη του 2010, στο Καστελόριζο ο Γ.Α.Παπανδρέου ανακοινώνει την είσοδο της Ελλάδας στα μνημόνια.

Κι έπειτα…

Καλοκαίρια και χειμώνες η χώρα σε ένδεια, οι Έλληνες σε κατάθλιψη, σε μόνιμη κατήφεια, η Ελλάδα χλομιάζει. Σταματούν ή περιορίζονται στο ελάχιστο οι διακοπές τα καλοκαίρια, τα έξοδα πληθαίνουν, τα έσοδα μειώνονται. Δύσκολα χρόνια! Τα καλοκαίρια φωτιές…φωτιές που κατακαίουν την πολυαγαπημένη χώρα μου με σπίτια να καίγονται, περιουσίες να χάνονται, δάση να κατακερματίζονται.

Κι έρχεται το καλοκαίρι του 2018 με την απρόσμενη, αναπάντεχη φωτιά στο Μάτι, με τους 104 νεκρούς, τόσοι νεκροί σε μια πόλη 30 χιλιόμετρα έξω από την Αθήνα, φωτιά που θα μπορούσε να σβηστεί σε μισή ώρα. Μεγάλο το δράμα, πόνος, κλάμα, απελπισία, σκάνδαλο!

Μετά ο κάκιστος Φλεβάρης του 2023, με το τραίνο των Τεμπών, τους 57 νεκρούς, τα νέα παιδιά που χάθηκαν, αγκαλιές που άδειασαν, οικογένειες σε απόλυτη οδύνη, το βιαστικό μπάζωμα, το σκάνδαλο !!!

Και τώρα καλοκαίρι του 2025, με φωτιές πάλι να κατακαίουν ό,τι έχει απομείνει από πράσινο, καύσωνες δικαιολογημένοι από τους κρατούντες από την κλιματική αλλαγή και μόνο. Έλληνες που μαλώνουν μεταξύ τους άλλοι παίρνοντας το μέρος των Παλαιστινίων κι άλλοι των Ισραηλινών ενώ έχει προηγηθεί η διχόνοια για τους Ουκρανούς και τους Ρώσσους. Σκοτώνονται οι Έλληνες μεταξύ τους για τα πολιτικά, ανάλογα με το ποιο κόμμα υποστηρίζουν, αγνοώντας ότι οι μέρες είναι επικίνδυνες κι ο κίνδυνος πλησιάζει -ίσως.

Εγώ, το καλοκαίρι του 2025 θα το ονομάσω “Καλοκαίρι των νεκρών παιδιών ” όλων των νεκρών παιδιών στις χώρες που γίνονται οι σύγχρονοι πόλεμοι. Στην Ελλάδα, καλοκαίρι των νεκρών παιδιών της Μουρτζούκου και της Αλγερινής.

Μια σκέψη, μια φράση στο μυαλό μου από ένα τραγούδι που θα παραφράσω…

…” γιατί ΔΕΝ θα γλυτώσει το παιδί και ΔΕΝ θα υπάρχει ελπίδα “..

Πηγή: https://iporta.gr