''...Ζάρωσαν τα όνειρά μας στου νου τις γωνιές
ξημέρωσε;…ίσως...
μα μέσα μας άπλωσε το σκοτάδι.
Η νύχτα κι η μέρα μας
ασύμβατες με την πραγματικότητα
δολοφονούν τις στιγμές μας
σε αναίμακτους φόνους επιθυμιών…
Τι κρίμα…
Ξυπνάμε πριν ακόμη χαράξει
μ΄ έναν ήλιο στην ψυχή
κι όταν ανοίξουμε τα μάτια
στης καινούριας μέρας το φως
ο ήλιος μας χάνεται, δύει…
Μια τρεμάμενη αχτίδα προσδοκίας
μοναδική συντροφιά μας... αύριο, ίσως...
Ζωή...! ''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.