Γράφει η Sandra Di Cardi
Δεν άλλαξα. Απλά βλέπω τα πράγματα διαφορετικά.
Μεγάλωσα. Φοβάμαι να δείξω την ευαισθησία μου παντού, ή μάλλον, τη δείχνω εκεί που πιστεύω ότι δε θα είναι εκμεταλλεύσιμη.
Σκέφτομαι ότι εγώ ποτέ δεν ήμουν έτσι. Ήμουν πάντα με το χαμόγελο στα χείλη, δεν ήμουν τόσο σκληρή.
Οι φίλοι που με ξέρουν καλά, με ρωτάνε αρκετά συχνά, μπορώ να πω.
Με ρωτάνε πως άλλαξα έτσι, πως σκλήρυνα έτσι.
Απαντώ. Δεν έχω αλλάξει, απλά μεγάλωσα, έφαγα τα χαστούκια μου και βλέπω τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία, πια.
Έχω σταματήσει να σκέφτομαι, πως όποιος γνωρίζω είναι απαραίτητα και καλός άνθρωπος και θέλει να γίνουμε φίλοι. Δεν πιστεύω πια πως όσοι μου χαμογελούν στην πρώτη μας γνωριμία έχουν και απαραίτητα καλές προθέσεις απέναντι μου.
Δεν αναφέρομαι στα αρσενικά, αυτά αρσενικά είναι, τη δουλειά τους θέλουν να κάνουν, δεν τα παρεξηγώ, τα έμαθα πια.
Δεν πληγώνομαι πια όταν μαθαίνω πως κάποιος που έμαθε για μια επιτυχία μου, δε χαίρεται και καταβάθος ζηλεύει με τον κακό τρόπο. Υπάρχουν και άνθρωποι που έχουν μέσα τους την όμορφη ζήλια, την καλή, αυτή του θαυμασμού, η άλλη, η κακιά, είναι αυτή του φθόνου.
Αυτούς δεν τους θέλω στο πλευρό μου.
Είναι πολλοί, το ξέρω. Το ξέρω ότι ίσως μείνω μόνη, αλλά καλύτερα με 2 ή 3 αληθινούς ανθρώπους στο πλευρό μου, παρά με 100 που το καλό μου δεν το επιθυμούν.
Τα τελευταία δυο χρόνια, η πορεία μου στα επαγγελματικά μου και στα προσωπικά μου, είναι ανοδική. Λίγοι το χάρηκαν.
Στενοχωρήθηκα, έκλαψα και νευρίασα για να είμαι ειλικρινής, αλλά μετά χάρηκα γιατί κατάλαβα ποιοι δε με αγαπούν και σε ποιους δεν πρέπει πια, να ανοίγομαι.
Η πλάτη μου είναι γεμάτη από μαχαιριές “φίλων”. Πόνεσε πολύ το ρημάδι το μαχαίρι, και σε άσχημους καιρούς γι αυτούς, για μένα καλοκαίρι, πονάει λίγο περισσότερο, γιατί βγάζουν κι άλλα μαχαίρια για να μου καρφώσουν.
Μα έχω οχυρωθεί καλά, πια. Η σκέψη μου έχει γίνει δυνατότερη της κακίας τους. Έχω γίνει κάπως, πιο… χμμμ…. κάπως πιο σοφή, θα έλεγα. Τα καλά τα γεγονότα μου, τα κρατώ για μένα και την οικογένεια μου. Το χιούμορ μου το δίνω σε όλον τον κόσμο.
Κι ας ξέρω πως πίσω από το χαμόγελο τους κρύβονται αιχμηρά δόντια.
΄Αλλαξα, ωρίμασα, δεν επιτρέπω σε όλους να με πληγώσουν.
Η ζωή είναι μια. Θέλω να την κάνω πιο όμορφη από πριν. Κι αυτό ήξερα πως θα συμβεί, μόνο αν έβλεπα τα πράγματα διαφορετικά.
Ε, λοιπόν, το έκανα!!!
Και να μαι εδώ, δυνατή, περιμένοντας να έρθει το βράδυ και να κοιμηθώ ήσυχη, γιατί είδα όλη τη μέρα από τη θετική της πλευρά, την αρνητική θα την αντιμετωπίσω αύριο, με θετική σκέψη!
Πηγή: http://wp.loveletters.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.