Της Ανθής Κατερίνη
Όσο και αν μπορεί να φαίνεται παράξενο υπάρχουν άνθρωποι που τους αρέσει η μοναξιά τους.
Δεν την παρατούν έτσι εύκολα για ψύλλου πήδημα.
Τους αρέσει η ζωή που έχουν επιλέξει. Πρέπει να αξίζεις πολύ για εκείνους για να σε ανταλλάξουν με δαύτην.
Όταν έχουν την σιγουριά τους δεν έχουν κανέναν ανάγκη. Δεν τους τρομάζει η ιδέα ότι θα φύγεις. Ξέρουν ότι μπορούν να επιβιώσουν και χωρίς εσένα.
Τους γεμίζουν και άλλα στην ζωή τους, δεν ζητούν πεινασμένοι τροφή από εσένα. Κι όμως δεν νιώθουν άδειο το κρεβάτι τους όταν ξαπλώνουν το βράδυ. Ευχαριστιούνται την άπλα. Ξέρουν ότι μπορούν να τα βγάλουν πέρα, το έχουν δει, το έχουν αποδείξει. Κάνουν καλή παρέα στον εαυτό τους και τον χαίρονται.
Άλλοτε τον φροντίζουν, άλλοτε λίγο τον παραμελούν, τσακώνονται, τα βρίσκουν.
Είναι μια σχέση και αυτή με τα πάνω και τα κάτω της. Μα είναι καλά μαζί για να χωρέσει τρίτος που θα τους μπερδέψει. Όχι άλλα μπερδέματα. Πάει καιρός που έψαχναν άλλους να καλύψουν κάποια ανάγκη τους. Δεν περιμένουν άλλους να τους συνοδεύσουν εκεί που θέλουν να πάνε.
Πάνε και το παίρνουν μόνοι τους εκείνο που χρειάζονται, δεν περιμένουν να τους το φέρουν. Φτιάχνουν τον κήπο τους για τον εαυτό τους, δεν περιμένουν να τους φέρουν λουλούδια. Δεν θα δεχτούν τα λουλούδια σου αν είναι μέσο εντυπωσιασμού ή αν έχουν άρωμα με ημερομηνία λήξης που ξεθωριάζει μέρα με την μέρα. Τα αναγνωρίζουν αυτά από χιλιόμετρα. Θες να τους εντυπωσιάσεις; Πάρε τους από το χέρι και πάτε μια βόλτα.
Δείξε τους όσα λουλούδια θες. Ζωντανά. Να δουν ό, τι έτσι τους θες και αυτούς.
Ζωντανούς και ελεύθερους.
Δε θες να τους κόψεις για να τους φέρεις κοντά σου. Και αν επιλέξουν να έρθουν μόνοι τους τότε πάρτο στα σοβαρά γιατί να ξέρεις, δεν το κάνουν επειδή σε χρειάζονται.
Και αν σε επιλέξει άνθρωπος που δεν σε χρειάζεται, αν με τον καιρό καταφέρεις και του γίνεις ενός είδους πρωτόγνωρη υγιής ανάγκη τότε να είσαι σίγουρος ότι αυτό που νιώθει είναι αληθινό. Δεν λέει ψέματα στον εαυτό του και δεν θα πει σε εσένα. Είπε πολλά μεγάλα λόγια στο παρελθόν, έμαθε από τα λάθη του, ωρίμασε, βαρέθηκε τους παραμυθένιους διαλόγους. Μην φοβάσαι αυτούς τους ανθρώπους γιατί θα είναι μαζί σου ειλικρινείς όσο και με τον εαυτό τους. Να φοβάσαι τους ανθρώπους που φοβούνται να μείνουν μόνοι τους. Που πηδούν από σχέση σε σχέση.
Που τους τρομάζει ο ίδιος ο εαυτός τους όταν μείνουν στο δωμάτιο μαζί του. Δεν τον ξέρουν, είναι ξένοι και δε θέλουν να τον μάθουν, να τον εξερευνήσουν. Αυτούς που σε κρατούν στην ζωή τους για να μην τους αγγίξει η μοναξιά. Που δεν επιλέγουν εσένα για εσένα αλλά επειδή τυχαία βρέθηκες στον δρόμο τους.
Δεν αγαπούν εσένα σαν πρόσωπο αλλά την κάλυψη που τους προσφέρεις στο κενό τους. Με τα φανταχτερά τους λόγια καταβάθος θα θέλουν να αγκαλιάσουν τον φοβισμένο εαυτό τους και όχι εσένα.
Μπερδεύονται.
Νομίζουν σ’ αγαπούν ενώ στο πρόσωπό σου καθρεφτίζουν την σωτηρία τους. Από τέτοιους φύγε όσο προλαβαίνεις.
Το κυνήγι τους να σε φέρουν πίσω θα διαρκέσει ώσπου να βρουν αντικαταστάτη σου.
Σε αγαπούν γιατί σε χρειάζονται και εσύ το μόνο σίγουρο είναι πως τέτοιους δεν χρειάζεσαι.
Ανθή Κατερίνη
Κάθε φορά που χάνομαι ανάμεσα στον ρεαλισμό και τον ρομαντισμό, στην αισιοδοξία και την απαισιοδοξία παίζω με τις λέξεις για να με ανακαλύψω. Οι σκέψεις μου χορεύουν στάζοντας μελάνι και δεν ξέρεις ποτέ τι θα σχηματίσουν τα βήματά τους. Η αδυναμία μου είναι οι όμορφες ψυχές. Μυρωδιές, μουσικές, εικόνες χρωματίζουν την καθημερινότητα μου. Στόχος μου είναι η αυτοβελτίωση γι’ αυτό συχνά αλλάζω αφήνοντας πίσω ότι στέκεται εμπόδιο ανάμεσα σε μένα και τον εαυτό μου.
Πηγή: http://www.anapnoes.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.