ΜΗ ΒΛΑΣΦΗΘΕΙΤΕ ΤΑ ΘΕΙΑ!

  Ροβήρος Μανθούλης
             Σκηνοθέτης

DIBYANGSHU SARKAR VIA GETTY IMAGES

4 Νοεμβρίου 2020 Διαδηλώσεις και στην Ινδία εναντίον του Μακρόν για τη στάση του αναφορικά με τη στάση του απέναντι στο εξτρεμιστικό ισλάμ.

Σε μια χώρα και μόνο επιτρέπεται – ή τουλάχιστον δεν απαγορεύεται – η βλασφημία. Στη Γαλλία, όπου είδαμε και τις τραγικές της συνέπειες. Άσχετα από την πολιτική ή ουμανιστική πλευρά του θέματος, δεν αναρωτήθηκε κανείς σ’ αυτήν την χώρα αν γνωρίζει κάποιον που γέλασε με την βλασφημία που έγινε στο γαλλικό περιοδικό CharlieHébdo; Δηλαδή με την γελοιογραφία του Μωάμεθ. Αν γέλασε κάποιος εκτός από τον σκιτσογράφο. Τον ασυναγώνιστο αναμφισβήτητα σε ταλέντο σκιτσογράφο του οποίου η άγρια και άδικη δολοφονία μάς συγκλόνισε όλους. Μήπως η λύπη έχει εξήντα εκατομμύρια Γάλλους περισσότερους από ένα γέλιο; Και όχι μόνο Γάλλους. Βλασφημία; Ίσως. Αλλά χιλιάδες είναι οι πιστοί του Αλλάχ που δολοφονούνται από πιστούς του Αλλάχ. Ποια είναι η βλασφημία τους; Ο τρόπος της ζωής τους; Αλλά δεν είναι ο τρόπος ζωής δύο δισεκατομμυρίων Μωαμεθανών; Μήπως είναι λιγότερο ασεβές να κάνεις ένα ασεβές σκίτσο του προφήτη Ηλία – για παράδειγμα! – από το να σκοτώνεις έναν - αν όχι περισσότερους -Χριστιανούς; Και να ρίχνεις στα μαύρα τα παιδιά τους; Που δεν έχουν ιδέα ακόμα τι είναι ο χριστιανισμός, ο μωαμεθανισμός ή ο αθεϊσμός;

Η βλασφημία είναι μια παλιά ιστορία, χιλιάδων ετών αλλά ποτέ δεν είχε πολιτικό χαρακτήρα, τουλάχιστον εμφανή. Πιστεύει κανείς ότι με τις βλασφημικές μεθόδους με τις οποίες συζούμε θα εξολοθρεύσει κάποιος και θα υποτάξει λαούς; Το επιχείρησε ένας πολύ ισχυρότερος, ο Αδόλφος Χίτλερ, και απέτυχε. Όχι με έναν ή δέκα, αλλά με 30 εκατομμύρια νεκρούς. Πολύ ισχυρότερος άλλωστε είναι και ο κορωνοϊός. Ο οποίος υπενθυμίζει στο ανθρώπινο είδος ότι όλοι ανήκουν στην ίδια αδαμαϊκή οικογένεια. Και οι Χριστιανοί και οι Εβραίοι και οι Μωαμεθανοί και οι Βουδιστές. Το κύριο έργο της οιασδήποτε θρησκείας είναι να αγκαλιάζει τον άνθρωπο. Θρησκευτικοί πόλεμοι υπήρξαν, αλλά στο παρελθόν. Μήπως ο πόλεμος «κατά της ασέβειας των Δυτικών», έχει μια πολιτική αποστολή; Γιατί αυτό δεν προδίδουν τα πολεμικά μέτρα και οι σφαίρες που βλέπουμε; Πολλοί Άραβες μας λένε ότι δεν αποκλείεται όλη αυτή η εκστρατεία να είναι έργο μιας καινούργιας αίρεσης, του Ισλάμ. Το όνομα αυτό είναι μια λέξη που σημαίνει «υποταγή και υπακοή στις εντολές του Θεού». Μια αρχαιότερη έννοιά της σήμαινε «ειρήνη». Πράγμα που θα προξενούσε απορία μήπως κάποια δύναμη της Μέσης Ανατολής είχε διαθέσεις πολεμικές. Ο Ισλαμισμός ανήκει σ’ ένα δεύτερο στάδιο του Μωαμεθανισμού. Στο οποίο και αποδόθηκαν ως πολιτικότερες ερμηνείες στο Κοράνι.

Ο Ισλαμισμός (όπως εβραϊσμός, χριστιανισμός κλπ) είναι επίσης μια βιβλική θρησκεία. Iμπραήμ είναι ο Αbraham, o Αβραάμ της Βίβλου. Όλοι οι καινούριοι χαρακτηρισμοί έχουν τα όριά τους. Ένα όριο που καταργείται είναι οι μεγάλες μάζες των ειρηνικών Μουσουλμάνων.Ένα άλλο είναι οι απαράδεκτες βλασφημίες ατόμων που αγνοούν την ιστορία των θρησκειών. Και τους θρησκευόμενους. Που ενοχλείται από την ύπαρξη «ασεβών βλασφημιών». Και αυτό μάς οδηγεί στα βλάσφημα σκίτσα.

Μπορεί στα δικτατορικά κράτη να καρατομούνται οι ασεβείς βλάσφημοι. Όπως οι γυναίκες που αμάρτησαν. (Στον χριστιανικό Μεσαίωνα τις έριχναν στη φωτιά). Αλλά στον αιώνα μας, τον Δυτικό τουλάχιστον, ασέβεια είναι και η θανάτωση. Αγνοώντας, μεταξύ άλλων, πως μόνο ο θεός έχει το δικαίωμα να παίρνει στον Άνω Κόσμο τους αδικούντες. Σε όλες τις θρησκείες είναι ο μόνος που κρίνει τους βέβηλους, τους ασεβείς και τους βλάσφημους. Όλες οι θρησκείες απαγορεύουν τον φόνο. Γιατί ο φόνος είναι μια «βλασφημία της θεϊκής θέλησης». Είναι πολλοί που το αγνοούν σε Ανατολή και Δύση. Οι πάσης φύσεως δολοφόνοι, στην Γαλλία τουλάχιστον, μπορεί να αποβιώσουν στην ισόβια φυλάκιση αλλά δεν θα καρατομηθούν.

Έστω και αν άδικα και σατανικά σκότωσαν σκιτσογράφους και Γάλλους δάσκαλους οι οποίοι δεν είχαν την παραμικρή πρόθεση να αμαρτήσουν. Απλά και μόνο στο μάθημα που είχαν λάβει για την απόλυτη Δημοκρατία ξέχασαν να τους πουν «παιδιά, πείτε ότι θέλετε αλλά, please, μην βλασφημείτε τα θεία. Γιατί όχι μόνο κανένας δεν θα γελάσει αλλά αντίθετα μπορεί να τον κάνετε να κλάψει. Σκεφτείτε ότι ίσως μερικοί από τοις αναγνώστες σας προσεύχονται μέχρι και τρεις φορές την ημέρα στον άγιο που εσείς βλασφημείτε απερίσκεπτα. Και που είναι σαν να βρίζετε τον δικό σας Άγιο, τον Χριστιανό, ή αν είστε άθεοι θα είναι σαν να βρίζετε τον παππού σας, για παράδειγμα, ή έστω την πολύπλευρη κοινωνία στην οποία ζείτε.. Η ακόμα σαν να βρίζατε την ίδια την Δημοκρατία. Γιατί Δημοκρατία είναι το «Κράτος του Δήμου», δηλαδή η εξουσία του λαού, ο οποίος λαός δεν αποτελείται μόνο από άθεους αναγνώστες αλλά και από θρήσκους».

Στα γαλλικά η λέξη Ισλάμ – μας μαθαίνουν - με γιώτα μικρό σημαίνει την θρησκεία της οποίας Προφήτης είναι ο Μωάμεθ. Με Γιώτα κεφαλαίο είναι ένα πολιτιστικό και πολιτικό σύστημα που διδάσκει έναν τρόπο ζωής. Σύστημα συντηρητικό γιατί συντηρείται από τον Μεσαίωνα μέχρι σήμερα. Και επιβάλλει μια σειρά από υποχρεώσεις. Τον φερετζέ, για παράδειγμα. Αυτόν που φορούσαν και οι αρχαίες Αθηναίες. Ναι, στην Δημοκρατία του Περικλή! Στην οποία όμως υπήρχαν και νόμοι που τιμωρούσαν την βλασφημία. Όμως τα δικαστήρια και μόνο ήταν που αποφάσιζαν για την ενοχή και για την ποινή. Και αν η ποινή ήταν θάνατος η Πολιτεία έκανε συχνά τα στραβά μάτια αφήνοντας τον καταδικασμένο να φύγει «κρυφά» από την Αττική. Ήταν ένα είδος εξορίας, ενίοτε σκληρότερη από τον θάνατο.

Η πιο μεγάλη βλασφημία ήταν ο μύστης στα Ελευσίνια Μυστήρια να αποκαλύψει τι ακριβώς ήταν μύηση στο σκοτάδι. Δεν γνωρίζουμε τίποτα από τα μυστήρια αυτά. Κανείς δεν τόλμησε να μιλήσει γι’ αυτά. Ένας που κατηγορήθηκε ήταν ο Αισχύλος. Δικάστηκε, έπεισε το δικαστήριο ότι δεν είχε μυηθεί και αθωώθηκε. Ένας που είχε μυηθεί και καταδικάστηκε, ερήμην, σε θάνατο ήταν ο Αλκιβιάδης. Ένας έξαλλος πλεϊμπόι, ο Ντόναλντ Τράμπ της Αθηναϊκής πολιτικής σκηνής. Καταδικάστηκε γιατί έκανε θεατρικές παραστάσεις στο σπίτι του με θέμα την Μύηση στα Ελευσίνια Μυστήρια! Δικάστηκε και η Ασπασία αλλά κατάφερε να την σώσει, «μετά κόπου» ο δικηγόρος της που δεν ήταν άλλος από το σύζυγό της Στρατηγό Περικλή. Εντυπωσιακό για την Αθηναϊκή Δημοκρατία να δικαστεί η σύζυγος του Ηγέτη της Πόλης... Ο Αριστοτέλης κατάφερε να διαφύγει στην Χαλκίδα όταν κατηγορήθηκε από Αθηναίους αντιμακεδόνες επειδή έκανε μαθήματα στον Αλέξανδρο (τον αργότερα «Μέγα»). Και φυσικά ο Σωκράτης. Ο οποίος κατηγορήθηκε γιαβλασφημία των Θεώνσε μια παρωδία δίκης, μάλλον γιατί θεωρήθηκε φίλος και δάσκαλος των Τριάκοντα Τυράννων. Η Δίκη έγινε αμέσως μετά την επιστροφή της Δημοκρατίας. Ο Σωκράτης δέχονταν τους φίλους του στη φυλακή. Οι φυλακισμένοι είχαν το δικαίωμα να δέχονται την οικογένεια και του φίλους τους στο κελί τους σε οποιαδήποτε ώρα. Μάλιστα, για την ιστορία, η Αθηναϊκή Δημοκρατία επέτρεπε στους φυλακισμένους – βλάσφημους ή όχι - να παρακολουθούν τις θεατρικές παραστάσεις στο Θέατρο του Διονύσου!

Αξίζει να σημειωθεί ότι, όπως οι περισσότεροι Αθηναίοι, έτσι και ο Σωκράτης ήταν συχνά δημόσιοι υπάλληλοι. Οι Τριάντα Τύραννοι του ανέθεσαν να μεταφέρει τους καταδικασμένους σε θάνατο στον λόφο από όπου τους έριχναν στο βάραθρο. Ο Σωκράτης αρνήθηκε το «αξίωμα» αυτό! Καταδικάστηκε να πιει το κώνειο. Ο Σωκράτης αρνήθηκε πρόταση των φίλων του να τον φυγαδεύσουν. Λέγοντας ότι η Δικαιοσύνη είναι δημοκρατική και δεν πρέπει να βλασφημείται. Και ήπιε το κώνειο σίγουρος ότι ο θάνατός του θα είναι ένα μάθημα σεβασμού των αξιών.

Η ελευθερία είναι το πρώτο αγαθό της Δημοκρατίας. Αν ένας σκιτσογράφος έχει την ελευθερία στην δημοκρατική Γαλλία να κάνει ένα ασεβέστατο σκίτσο με θέμα την μητέρα του αφεντικού του, το αφεντικό του έχει την ελευθερία να μην το τυπώσει. Και αν ο σκιτσογράφος είχε την ελευθερία να δώσει το σκίτσο σε έναν Γάλλο δάσκαλο για να το δείξει στους μαθητές του, ο δάσκαλος θα πρέπει να είναι ελεύθερος να κρίνει αν πρέπει να το πάρει ή όχι. Έτσι δεν είναι;

Πηγή: https://www.huffingtonpost.gr/