ΑΦΗΓΗΜΑ: «ΜΗΝ ΧΑΝΕΙΣ ΑΛΛΟ ΧΡΟΝΟ»!

Της Αγγελικής Σκούτα // *

Μην χάνεις άλλο χρόνο

Ξυπνάς το πρωί για να πας στη δουλειά και βρίζεις πάλι για την κακιά σου μοίρα. Σιχτιρίζεις που είσαι υποχρεωμένη να πας κάπου όπου παίρνεις εντολές από έναν διευθυντή που θεωρείς πολύ κατώτερό σου. Έχεις τόσα νεύρα κάθε μέρα, που απλά σε βαρέθηκες. Βαρέθηκες να στενοχωριέσαι γιατί υποβιβάστηκες, βαρέθηκες να σε ακούς να γκρινιάζεις για τη νέα σου δουλειά, που δεν σε ικανοποιεί και δε σε γεμίζει. Βαρέθηκες να νιώθεις ότι εκεί είσαι αόρατη και λόγω αντικειμένου απασχόλησης, ασήμαντη. Βαρέθηκες και κουράστηκες. Ρίχνεις ευθύνες στον εαυτό σου για τις επιλογές που έκανες, αλλά αυτό, κάποια στιγμή πρέπει να σταματήσεις να το κάνεις. Μια ζωή τα βάζεις μαζί του, ενώ ξέρεις πως πρέπει να τον αγαπάς, να τον συμπονάς , ενίοτε να τον δικαιολογείς κιόλας.

Μια ζωή τον στήνεις στον τοίχο για τον τελειωμένο γκόμενο που διάλεξες και άργησες να τον χωρίσεις, για την τοξική φίλη που σου ρουφούσε την ενέργεια και άργησες να την σχολάσεις, για τον άντρα που διάλεξες να παντρευτείς, με τον οποίο εν τέλει δεν ταιριάζατε και άργησες να τον χωρίσεις, για την δουλειά που ήταν κατώτερη των προσόντων σου και άργησες να παραιτηθείς.

Παντού βλέπεις χαμένο χρόνο. Ο πιο σημαντικός χαμένος χρόνος είναι οι αρνητικές σκέψεις που κάνεις. Οι σκέψεις που σε στενοχωρούν, που σε πηγαίνουν πίσω, που δε σε αφήνουν να χαρείς αυτά που έχεις τώρα, αυτές οι σκέψεις που σχεδόν σε καταθλίβουν. Οι σκέψεις που σε οδηγούν να μισείς τον εαυτό σου, να τον μέμφεσαι για όλα τα στραβά που σου έχουν τύχει, γιατί πολλά από αυτά που σου συνέβησαν ήταν απόρροια των επιλογών σου. Τουλάχιστον έτσι πιστεύεις. “Ο,τι μας τυχαίνει, έχουμε δώσει ραντεβού για να μας συμβεί”.

Και τώρα τι; Θα κλαίγεσαι για πολύ ακόμα;

Αποφάσισες να εγκαταλείψεις τη θέση της διευθύντριας σε μεγάλο εταιρεία της Αθήνας και να εγκατασταθείς με τον δεύτερο σύζυγό σου σε μια μεγάλη επαρχιακή πόλη, γιατί εκεί ήταν η δουλειά του και δεν ήθελες τα παιδιά σου να μεγαλώσουν στην πρωτεύουσα. Η δουλειά του αφορά μια επικερδή, οικογενειακή επιχείρηση, οπότε το οικονομικό το έχεις λυμένο. Εσύ αναγκάστηκες να συμβιβαστείς, προς το παρόν τουλάχιστον, με μια θέση προϊσταμένης τμήματος σε μια μικρή τοπική επιχείρηση. Συνεπώς τώρα σκας για ποιο λόγο;

Επειδή έχεις περισσότερο χρόνο για τον εαυτό σου; Επειδή ζεις πιο ανθρώπινα; Τώρα πια δεν χρειάζεται να φεύγεις μία και μιάμιση ώρα νωρίτερα για να πας στη δουλειά σου ή σε κάποιο ραντεβού. Όλα είναι κοντά. Η δουλειά, το κέντρο της πόλης, το σχολείο των παιδιών, οι φίλες σου.

Έχεις την αναθεματισμένη ποιότητα ζωής για την οποία όλοι μιλάνε και όλοι αποζητούν. Τότε τι σου συμβαίνει, τι σου φταίει;

Ξέρω! Δεν τα έχεις βρει με τον εαυτό σου! Εσύ που ήσουν συγκροτημένη, συνειδητοποιημένη, που μπορούσες να αξιολογήσεις τι έχει αξία στη ζωή, έχεις αποδιοργανωθεί τελείως. Έβλεπες τον ήλιο και σου αρκούσε που μπορούσες να τον απολαύσεις. Περνούσες μπροστά από νοσοκομείο και εκτιμούσες το ότι δεν ήσουν και εσύ μέσα. Τώρα τί σκατά έχεις πάθει;

Εάν νιώθεις ότι έχεις χαθεί, να πας σε ψυχολόγο. Να κοιτάξεις μέσα σου, τα βαθύτερα “θέλω” σου, ανάγκες που ενδεχομένως δεν έχεις συνειδητοποιήσει ότι έχεις αφήσει ανικανοποίητες.

Αν και πιστεύω ότι ξέρεις τι σου φταίει. αλλά δεν θες να το παραδεχτείς ούτε στον ίδιο σου τον εαυτό.

Κάτσε μπροστά στον καθρέφτη και μίλησε στο είδωλο σου. Μίλησε του όπως σου βγαίνει. Με καλοσύνη, με φωνές, γίνει σκληρή, γίνε γλυκιά, βρίσε τον, καλόπιασέ τον. Αλλά μην χαμηλώσεις το βλέμμα ούτε στιγμή. Ακόμα κι αν εκφράσεις σκέψεις που σε κάνουν να ντρέπεσαι, να έχεις το σθένος να σε κοιτάς κατευθείαν στα μάτια. Και τότε, που ξέρεις, μπορεί να νιώσεις καλύτερα. Γιατί θα ακούσεις κουβέντες που ίσως σου φανούν χαζές, που στερούνται λογικής , που έχουν όμως τη δύναμη να σε θλίβουν και να σε κρατάνε πίσω. Αν τις ακούσεις μπορεί να τις αποδομήσεις. Γιατί το ξέρεις , το έχεις ήδη σκεφτεί, πως εάν μια φίλη σου, σου εξέφρασε αυτά που ήδη εσύ έχεις στο κεφάλι σου, τις απαντήσεις τις έχεις έτοιμες. Σε σένα, όμως, δεν μπορείς να τις εφαρμόσεις. Για τους άλλους πάντα είμαστε οι καλύτεροι συμβουλάτορες. Όταν πρόκειται για τη ζωή μας, όμως, δεν μπορούμε να εφαρμόσουμε αυτά που συμβουλεύουμε τους άλλους. Όποιος είναι έξω από το χορό, πολλά τραγούδια ξέρει….

Το ξέρω πως σε δυσκολεύει το θέμα της δουλειάς. Ήσουν αναγνωρίσιμο πρόσωπο, με σοβαρή θέση ευθύνης και τώρα είσαι στην αφάνεια. Τώρα δεν ασχολείται κανείς μαζί σου. Αυτό σου έχει στοιχήσει. Και αυτό που κάνεις δε σε γεμίζει, ένιωθες ότι έκανες τα πάντα και τώρα κάνεις “το τίποτα”. Για τα δικά σου μέτρα, για τα δικά σου δεδομένα, θεωρείς ότι είσαι σε τέλμα. Νιώθεις να βουλιάζεις. Νιώθεις πως σε ρουφάει η μαύρη τρύπα της ανυπαρξίας, της αδράνειας.

Δεν είναι έτσι όμως. Έχεις την οικογένειά σου, τον άντρα σου, τα παιδιά σου, ανθρώπους που σε αγαπούν γι’ αυτό που είσαι και όχι γι’ αυτό που αντιπροσώπευες ως επαγγελματίας.

Και το ότι κάποιος άλλος κάνει αυτό που έκανες εσύ, σε θυμώνει. Κάποιος άλλος απολαμβάνει αυτά που απολάμβανες εσύ. Λογικό δεν είναι; Τι νόμισες, πως δεν θα σε αντικαθιστούσαν; Ουδείς αναντικατάστατος. Θυμάσαι εκείνη τη φράση: “τα νεκροταφεία είναι γεμάτα αναντικατάστατους”;

Στον αντίποδα αυτού, όμως, υπάρχει και το άλλο: “ο καθένας μπορεί να κάνει τη δουλειά μου, αλλά κανένας δεν είναι σαν εμένα”.

Θα σε παρηγορούσε εάν σου έλεγα ότι ακόμα μιλούν για σένα; Για τον επαγγελματισμό σου, την ενεργητικότητα σου, τη θετική σου στάση απέναντι στα πράγματα, το χιούμορ σου, την ηρεμία σου στα δύσκολα, την συμπαράστασή σου στους συναδέλφους σου.

Θα σε έκανε να νιώσεις καλύτερα εάν μάθαινες ότι έχεις αφήσει το στίγμα σου και ακόμη μιλούν για σένα;

Θα σε χαροποιούσε εάν μάθαινες ότι ο επόμενος στη θέση σου δυσκoλεύεται και δεν το απολαμβάνει όσο εσύ νομίζεις; Ότι η δική του ανεπάρκεια σε εξυψώνει ακόμη περισσότερο στα μάτια των πρώην συναδέλφων σου;

Βάλε καλά στο μυαλουδάκι σου πως ό,τι γίνεται, για κάποιο λόγο γίνεται. Προφανώς και ο περί ου ο λόγος δεν γίνεται άμεσα αντιληπτός. Είναι αναγκαίο να εξελιχθούν τα πράγματα, να ωριμάσουν και τότε όλα φανερώνονται μπροστά σου. Θέλει όμως υπομονή. Όχι μεμψιμοιρία. Μη χάνεις χρόνο κλαίγοντας πάνω από το χυμένο γάλα. Γιατί όταν ο χρόνος σου αποκαλύψει ότι όλα έγιναν για καλό, εσύ θα έχεις χάσει χρόνο κλαίγοντας, θυμώνοντας, ξεσπώντας τα νεύρα σου σε ανθρώπους που απλά σε αγαπούν και δε φταίνε.

Πόσες φορές την έχεις πατήσει έτσι; Πόσες φορές έχεις μουντζωθεί για το χρόνο που έχασες κάνοντας άσχημες, ανώφελες σκέψεις, που απλά σε πήγαν πίσω; Πόσες φορές έχεις αντιληφθεί ότι οι σκέψεις που κάνεις για τις ζωές των άλλων, νομίζοντας ότι αυτοί καλοπερνάνε, απέχουν παρασάγκας από την πραγματικότητα; Ξέρεις γιατί γίνεται αυτό; Γιατί εσύ κρίνεις με βάση τη δική σου κοσμοθεωρία, τα δικά σου “θέλω”, τις δικές σου ανάγκες. Αυτό που για σένα είναι το ιδανικό, για τον άλλον, ενδεχομένως, να είναι απλά υποφερτό.

Εσύ νομίζεις ότι ο αντικαταστάτης σου είναι ευτυχισμένος. Εγώ σου λέω ότι ζορίζεται πολύ. Αναπολεί τις στιγμές που είχες εσύ την ευθύνη και αυτός μόνο έκρινε. Τώρα τα έχει βρει πολύ δύσκολα. Αυτό που εσένα σε έφτιαχνε σε εκείνη την δουλειά, εκείνον τον αγχώνει.

Εσύ ξυπνούσες με χαρά κάθε πρωί, εκείνος ξυπνά με άγχος. Αλλά και έτσι να μην είναι, εσένα να μη σε νοιάζει. Ο καθένας ας κοιτά τη δουλειά του.

Για σένα ο κύκλος αυτός έκλεισε. Ένας καινούριος θα ανοίξει. Να είσαι σίγουρη γι’ αυτό. Σίγουρη και ανοιχτή σε νέα πράγματα, σε νέες προκλήσεις. Γιατί μόνο όταν θα είσαι ανοιχτή και δεκτική θα έρθουν. Σε αντίθετη περίπτωση θα προσπεράσουν. Δεν θα αντιληφθείς την πρόκληση και δεν θα ανταποκριθείς.

Άνθρωποι σαν και σένα δεν είναι φτιαγμένοι για “το τίποτα”. Το ξέρεις, αλλά για κάποιο λόγο, τείνεις να το ξεχνάς. Όλο αυτό που βιώνεις τώρα, δες το σαν ένα διάλειμμα προκειμένου να ανασυγκροτηθείς, να φορτίσεις τις μπαταρίες σου για το επόμενο μεγάλο βήμα που θα κάνεις. Αυτή τη στιγμή, αγνοούμε ποιο θα είναι αυτό, αλλά σίγουρα κάτι καλό σε περιμένει παρακάτω. Πάντα κάτι καλό σε περίμενε παρακάτω. Έτσι θα γίνει και τώρα, γιατί μπορείς, γιατί το αξίζεις, γιατί το θες πραγματικά.

Γι’ αυτό πολλοί σε θαυμάζουν, αναζητούν την συνεργασία μαζί σου, αποζητούν την παρέα σου και άλλοι απλά σε ζηλεύουν. Προχώρα μπροστά και μην κοιτάς ούτε πλάι σου, ούτε πίσω. Εάν ήξερες πόσοι θα ήθελαν να είναι στη θέση σου, θα έφτυνες τον κόρφο σου να μη σε ματιάσουν. Ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Μη νομίζεις πως οι υπόλοιποι τα έχουν βρει με τον εαυτό τους. Όλοι παλεύουν με τους προσωπικούς τους δαίμονες. Όσοι παλεύουν, πολύ καλά κάνουν, γιατί κάποια στιγμή ίσως τους νικήσουν και βγουν στο φως. Υπάρχουν άλλοι που δεν έχουν καταφέρει να συνειδητοποιήσουν τι τους φταίει και γίνονται γκρινιάρηδες και μίζεροι. Κατηγορούν όλους τους άλλους εκτός από τον εαυτό τους, για την κατάντια τους, την κακοτυχία τους, την αποτυχία τους στη ζωή.

Βγες πάλι στο φως, εκεί που έλαμπες και οι άλλοι έπαιρναν φως από τη λάμψη σου. Μην αφήνεις τον εαυτό σου να βουλιάζει, να βυθίζεται σε θάλασσα απαισιόδοξων σκέψεων, αρνητικών συναισθημάτων. Μην χάσεις τον εαυτό σου, αυτόν που οι άλλοι ζηλεύουν. Μην τους κάνεις τη χάρη.

Είσαι ζωντανή, υγιής, με ανεξάντλητη δύναμη και ενέργεια. Μην λυγίζεις τώρα. Ξεκόλλα από το παρελθόν, δες με αισιοδοξία το μέλλον. Όλα αλλάζουν, προσαρμόσου στις καινούριες καταστάσεις και πάρε κάθε τι θετικό σου προσφέρει το παρόν.

Δες τα όλα με άλλο μάτι και θα δεις πως θα αλλάξουν όλα μορφή. Μη χάνεις άλλο από τον πολύτιμό σου χρόνο.

*Η Αγγελική Σκούτα ζει στην Πάτρα. Η κλίση της στις θετικές επιστήμες την έκανε φαρμακοποιό. Η ανάγκη της να εκφράζεται μέσα από τον γραπτό λόγο την οδηγεί στο να καταγράφει σκέψεις, να σκαρφίζεται ιστορίες, να γράφει για ό,τι την απασχολεί. Ο ήλιος της φτιάχνει πάντα τη διάθεση και οι αληθινά χαμογελαστοί άνθρωποι είναι η πρώτη της επιλογή για επαφή.

Πηγή: https://www.fractalart.gr