Της Μαριτίνας Συμβουλίδη
Παντού υπάρχει ομορφιά αρκεί να έχεις τη διάθεση να τη δεις! Έτσι συμβαίνει και μεταξύ των ανθρώπων. Καθένας στη ζωή μας μπορεί να ξεκλειδώσει και μια άλλη πτυχή του εαυτού μας που είναι και αυτή κομμάτι της προσωπικότητάς μας ακόμη και αν δεν είχε εκδηλωθεί μέχρι τώρα με τη συμπεριφορά μας. Σε αυτό το σημείο θα μπορούσε κάποιος να αναρωτηθεί και να πει… πόσες τελικά πτυχές έχει η προσωπικότητά μας και τι τελικά είναι αυτό που τις επηρεάζει και μπορεί δυο διαφορετικοί άνθρωποι να παρουσιάσουν σαν αντιπροσωπευτικές συμπεριφορές δυο τελείως αντιφατικά στοιχεία μας;
Εδώ ακριβώς είναι η μαγεία που φέρουν οι άμυνές μας. Συνήθως η λέξη άμυνα αντηχεί στα αυτιά μας σαν να είναι κάτι από το οποίο πρέπει να απαλλαγούμε ή τουλάχιστον να το ωραιοποιήσουμε έτσι ώστε να μην φαίνεται σαν να είναι ψεγάδι του εαυτού μας. Οι άμυνες είναι ουσιαστικά τα τείχη προστασίας που χρειάστηκε να ορθώσουμε κάποια στιγμή στη ζωή μας προκειμένου να καταφέρουμε να επιβιώσουμε από τις τριγύρω αντίξοες για εμάς συνθήκες. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι για κάποια δεδομένη στιγμή λειτούργησαν σαν σανίδα προστασίας.
Έκτοτε και εφόσον αναγνωρίστηκαν από το σύστημά μας σαν ασφαλή πεδία δράσης, συνεχίζουν να λειτουργούν σαν ασπίδες προστασίας οποτεδήποτε αναγνωρίσουν γύρω μας συνθήκες που έχουν απειλητικά για εμάς στοιχεία. Πάνω σε αυτή λοιπόν την αλληλεπίδραση χτίζουμε βήμα βήμα μια πορεία που ακολουθεί τα παρακάτω βήματα.
Για κάθε τι άγνωστό που μας προκαλεί φόβο αναπτύσσουμε μια άμυνα, η άμυνά μας σώζει και μας προστατεύει από το χειρότερο που μπορεί να μας συμβεί και γι’ αυτό την κρατάμε κοντά μας, της δίνουμε χώρο στη ζωή μας και εκείνη αναπτύσσεται. Όπου δει κάτι απειλητικό για εμάς μπαίνει μπροστά μας και μας προστατεύει, μας φροντίζει και την αγαπάμε, κάνει όμως και κάτι ακόμα… καθώς μεγαλώνει μας κρύβει με τη σκιά της ένα μέρος της πραγματικότητάς μας, εκείνη την περιοχή δηλαδή που τα πράγματα θα μπορούσαν να συμβούν και αλλιώς.
Εδώ είναι το σημείο κλειδί στη σχέση μας με τις άμυνές μας. Είναι το σημείο που η αγάπη μας και η ευγνωμοσύνη μας για αυτές, μπορεί να γίνει μίσος και απέχθεια για όλα αυτά που έχουμε στερηθεί ή που δεν καταφέραμε στη ζωή μας. Κάποιες από τις άμυνές μας μπορεί πραγματικά να είναι πολύ αποδοτικές για εμάς στη ζωή μας και να μας κάνουν περήφανους ανθρώπους. Κάποιες άλλες όμως μπορεί να μην επιδρούν το ίδιο, αντίθετα όμως να είναι πολύ περιοριστικές για εμάς στη ζωή μας και να μας απομακρύνουν συνεχώς από επιλογές και δρόμους που πιθανόν να μας οδηγούσαν με μια καλύτερη για εμάς ζωή.
Εδώ είναι η στιγμή που βρισκόμαστε μπροστά σε ένα σημαντικό σταυροδρόμι της ζωής μας. Μπορούμε να επιλέξουμε το δρόμο που θα κατηγορούμε διαρκώς τον εαυτό μας και τους γύρω μας για αυτό που είμαστε ή μπορούμε να επιλέξουμε το δρόμο της ευγνωμοσύνης και την αποδοχής για όλες μας τις άμυνες και τα καλά που για τόσο χρόνια μας προσέφεραν, να τις αγκαλιάσουμε με την αγάπη μας και με συνέπεια σε κάθε μας βήμα να πετάμε από πάνω μας και από ένα μικρό κομμάτι της ασπίδας προστασίας των αμυνών μας μέχρι να οδηγηθούμε στο φως των νέων μας επιλογών.
Αρκεί και μόνο να μοιραστώ μαζί σας, ότι για κάθε έναν από εμάς που έχει βρεθεί σε αυτό το σταυροδρόμι της ζωής του αξίζουν συγχαρητήρια και μια μεγάλη επιβράβευση! Και αν με ρωτήσετε γιατί όλος αυτός ο εορτασμός, θα σας πω ότι το σταυροδρόμι αυτό είναι ένα σημείο ζωής που πολλοί άνθρωποι το προσπερνούν χωρίς ποτέ να το αναζητήσουν. Για όσους τολμούν να αναζητήσουν και να δουν την αλλαγή στη ζωή τους, αξίζει πάντα να λέμε ένα μεγάλο Μπράβο!
Πηγή: olasimera.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.