ΣΑΝ ΤΑΙΝΙΑ ΘΡΙΛΕΡ ΚΟΣΜΟΪΣΤΟΡΙΚΗΣ ΑΠΑΤΗΣ!

 Του Μιχαήλ Στυλιανού*
 

Ξεπερνά και τη φαντασία του Χόλυγουντ, σε ταινίες για πολύ μεγάλες, περίτεχνες, σκοτεινές απάτες, με τίτλους όπως «The Colossal Scam», η πραγματικότητα που ανύποπτοι ζήσαμε πέρυσι, όπως αποκαλύπτεται από αλληλοδιάδοχες δημόσιες καταθέσεις βασικών μαρτύρων.
Ο πίνακας που προκύπτει με την συναρμολόγηση ψηφίδων, από τις συνεντεύξεις Βαρουφάκη, Στουρνάρα, Λαφαζάνη, Ζωής Κωνσταντοπούλου και Βούτση, θα προκαλούσε αποπληξία στον ανυποψίαστο ψηφοφόρο του Όχι -εάν δεν του έκρυβαν το συμπληρωμένο ψηφιδωτό, ή του άφηναν χρόνο και διαύγεια να το συναρμολογήσει ο ίδιος. Το παρόν κείμενο φιλοδοξεί να υποκινήσει σε σοβαρότερη επίδοση σ’ αυτή την άσκηση.

Από τη συναρμολόγηση του γράφοντος, το ψηφιδωτό προσέλαβε τα ακόλουθα χαρακτηριστικά:
Στο κέντρο του πίνακα (τεχνοτροπίας του μεγάλου Ολλανδού ζωγράφου Hieronymus Bosch) ο Α. Τσίπρας, ως πανούργος –ή ελεγχόμενος- εγκέφαλος πυρήνα εμπίστων συνεργών, περιβάλλεται από επάλληλους κύκλους: ανύποπτοι ιδεολόγοι βιτρίνας, ως «στενοί συνεργάτες», γνήσιοι οπαδοί της αριστεράς, λαθρεπιβάτες ευκαιρίας, και διευρυνόμενη μάζα ψηφοφόρων που συστρατεύονται στον «αγώνα»…

Για τον αρχηγικό πυρήνα αποκλειστικός σκοπός («αποστολή» της επιχείρησης) αποδείχθηκε η κατάληψη της εξουσίας-σκοπός που εξαγιάζει όλα, μα Όοολα τα μέσα. Στην εφαρμογή αυτής της «αποστολής», ο «εγκέφαλος» συντονίζεται, σε κρίσιμες καμπές, και με εξωκομματικά κέντρα εξουσίας. Οι εκτός του πυρήνα επάλληλοι κύκλοι μπορούν να καταταγούν στα τελικά θύματα της επιχείρησης, μαζί με το 62% των ψηφοφόρων που ψήφισαν Όχι και όλων όσων δεν ψήφισαν Ναι στα Μνημόνια.

Τα μέσα για την διόγκωση του κινήματος σε εκλογική πλειοψηφία και την άλωση της εξουσίας ήταν οι γνωστές «δεσμεύσεις»: Σχίσιμο μνημονίων, καταγγελία του χρέους, αποκατάσταση μισθών και συντάξεων, κατάργηση Ένφια, τερματισμός εθνικού ξεπουλήματος, δίωξη ενόχων λεηλασίας του δημόσιου πλούτου, σάρωμα διαπλοκής, αποκατάσταση έντιμης ενημέρωσης. Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης και τα προεκλογικά ρέστα.

(Μέσον μπορεί τελικά να αποδειχθεί και ο «εγκέφαλος», που ίσως επελέγη για το λαστιχένιο πρόσωπο, τις σπάνιες υποκριτικές του δυνατότητες και την επιμέλεια στην μελέτη της μίμησης χειρονομιών και εκφοράς λόγου ενός προηγούμενου γητευτή μαζών. Στις Βρυξέλλες τα καταφέρνει να τους κάνει να σκάνε στα γέλια: Μέρκελ, Γιούνγκερ, Μοσκοβισί, Ρέντζι. Το βλέπουμε στις φωτογραφίες. Αυτό βέβαια στην ώρα του τσαγιού…)

Κόμμα, Θίασος ή «Συνδικάτο»;

Η λειτουργία αυτού του πολιτικού μορφώματος δεν έχει τίποτα από τα χαρακτηριστικά ευρωπαϊκού δημοκρατικού κόμματος : Συνωμοτικότητα, κρυψίνοια, απιστία, διαβολή και υπονόμευση είναι ο κανόνας των σχέσεων του θιασάρχη και των στενών συμπρωταγωνιστών ενός σκηνοθετημένου δράματος -με κορυφαία κυβερνητικά στελέχη να είναι ανύποπτοι, στην ουσία, κομπάρσοι παραλλαγής .

(Ζωή Κωνσταντοπούλου: «Ουδεμία «κυβερνητική γραμμή» μου γνωστοποιήθηκε ποτέ, ούτε άλλωστε στη Κοινοβουλευτική Ομάδα. Τα πάντα γίνονταν γνωστά από διαρροές και δημοσιεύματα χωρίς να συζητηθούν. Η όποια ενημέρωση είχα, προερχόταν από τον Α. Τσίπρα, ο οποίος, όπως αποδείχθηκε, μας διαχειρίσθηκε όλους αριστοτεχνικά. Και κάθ’ όλη τη διάρκεια της «διαπραγμάτευσης», διαπραγματευόταν με εμάς και όχι με τους δανειστές, εξερευνώντας τα όρια ή τις αδυναμίες του καθενός, ρίχνοντας δολώματα ή συσκοτίζοντας την κατάσταση και εκμεταλλευόμενος την εμπιστοσύνη μας και το αίσθημα καθήκοντος».) Συγκλίνουσες οι μαρτυρίες και από Βαρουφάκη και Λαφαζάνη.

Από τις αφηγήσεις αναδύονται τα χαρακτηριστικά «συνδικάτου» του Σικάγου, στην εποχή της ποτοαπαγόρευσης, με τον «εγκέφαλο» να είναι ο κάτοχος όλων των μυστικών, και μήτρα όλων των αποφάσεων, στοιχιζόμενος από ομάδα «κολλητών», για τις -χωρίς περιέργειες και ενδοιασμούς- «ειδικές αποστολές», έπειτα κάποιους ιδεολόγους υπουργούς που αφήνονται σε μάταιες δημιουργικές σταυροφορίες, παραπλανητικής χρησιμότητας και τους λοιπούς στρατευμένους –σε θέση ανύποπτων συνεργών και μαζί θυμάτων της συμπαιγνίας. ΄Ετσι…

Ο Γιάννης Βαρουφάκης αποστέλλεται να διαπραγματευτεί και να κινητοποιήσει την διεθνή δημοσιότητα στον «αγώνα», αλλά στις 20 Φεβρουαρίου εντέλλεται να υπογράψει τη συμφωνία που του υπαγορεύουν οι «εταίροι». Αφήνεται όμως να φθαρεί και να φθείρει τον χρόνο, προτείνοντας στους Ντάϊσελμπλουμ και Σια «εναλλακτικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, με swaps χρέους, βαθειές μεταρρυθμίσεις στη διοίκηση και στη φορολογία, που θα γίνονταν αποδεκτές στην Ελλάδα και μιαν αναπτυξιακή τράπεζα, αντί ξεπουλήματος της εθνικής περιουσίας σε ξένους». Αλλά οι «εταίροι» τον αντιμετώπιζαν «με ανυπόφορη σιωπή και τοξική προπαγάνδα» (κατά την αφήγηση του ίδιου), ξέροντας προφανώς πως αυτός είναι απλώς η βιτρίνα και πως το νέο μνημόνιο είναι ήδη λογοδοσμένο.

Αργότερα θα του ανατεθεί να εκπονήσει και «μυστικό σχέδιο» παράκαμψης του «προβλεπόμενου» χρηματοπιστωτικού αποκλεισμού πολιορκίας. Παράλληλα όμως, θα ειδοποιηθεί και ο Στουρνάρας, για να «υψώσει τείχη» προστασίας του εθνικού μας ευρώ, από την απειλή των σχεδίων του Βαρουφάκη! ( Εδώ είναι που ο Μακιαβέλι σφαδάζει από φθόνο στον τάφο του…)

Η Πρόεδρος της Βουλής αφήνεται να συγκροτήσει μιαν επιφανή διεθνή επιτροπή λογιστικού και νομικού ελέγχου του κρατικού χρέους, με παρουσία μάλιστα του «εγκεφάλου» στην έναρξη των εργασιών της, όπως και στην παρουσίαση ενός πορίσματος-δυναμίτη -που θα αναγκάσει το ΔΝΤ να ομολογήσει πως εξ αρχής γνώριζε ότι το χρέος δεν ήταν βιώσιμο. Αλλά το πόρισμα πετιέται στα σκουπίδια, όπου θα παραμείνει -παρά τις δίωρες εκκλήσεις της Ζωής στον Αλέξη, την επομένη του δημοψηφίσματος, να αξιοποιήσει το πολύτιμο όπλο στον αγώνα που ψήφισε το 62% του λαού.
Ο Παναγιώτης Λαφαζάνης αφήνεται να επιμείνει στη ρωσική εξερεύνηση (προσχηματική επίσκεψη Τσίπρα στη Μόσχα -όπως και στο Πεκίνο- είχε αντιμετωπισθεί με -φωτογραφημένη- λοξή ματιά σαρκασμού από τον πολύξερο Πούτιν). Αλλά η κατ’ αρχήν συμφωνία που πέτυχε ο υπουργός, για αγωγό οικονομικής αιμοδοσίας της χώρας, προοριζόταν και αυτή –εν αγνοία του- μόνο για την προπαγανδιστική εξαπάτηση στελεχών, οπαδών και του ευρέως κοινού.

Για την τελευταία πράξη της φαρσο-τραγωδίας, στην «17ωρη δραματική διαπραγμάτευση» μόνο τα σαΐνια του σκληρού πυρήνα είχαν επιλεγεί. Το ξένο σώμα ( Βαρουφάκης) κρατήθηκε στην Αθήνα. Η αποστολή του είχε λήξει. Απλός, χαζοχαρούμενος επισκέπτης στο Μαξίμου, τη νύχτα του Δημοψηφίσματος, αντί ξεφαντώματος, βρήκε κηδεία. Ο ηγέτης «της «Αριστεράς» και η κλίκα του είχαν ψηφίσει μυστικά ΝΑΙ!!! Το απροσδόκητο λαϊκό ΟΧΙ, τους είχε αφαιρέσει το προσωπείο του πληγωμένου ήρωα.

Για τη μετάφραση του αποκαλυπτικού Όχι, στο Ναι (της χαριστικής βολής στο Σύνταγμα της Ελλάδος), απαιτήθηκαν «τέρατα και σημεία»- για να δανειστούμε το λεξιλόγιο του λογιώτατου κ. Βούτση…Το διαζύγιο με συντρόφους αδιάβροχους στη γοητεία του αρχηγού (και της καρέκλας) δεν ήταν πάντοτε πολιτισμένο, όπως στην περίπτωση του Γαβριήλ Σακελλαρίδη.

Η ατίθαση Πρόεδρος της Βουλής, ούτε με το φόβητρο «της δικτατορίας ή κυβέρνησης ειδικού σκοπού», με το οποίο την προειδοποίησε ο Τσίπρας το βράδυ της 9 Ιουλίου, ούτε μετά την πολύμηνη ύπουλη επιχείρηση «κοντέματος» της, ούτε με τις απειλές («θα σε τελειώσουμε» ) ομάδας πέντε σημερινών υπουργών, που «εισέβαλε τραμπουκίζοντας στον γραφείο μου», ελύγισε για να εφαρμόσει τη διαδικασία εξπρές, στην ψήφιση του κειμένου της συμφωνίας συνθηκολόγησης, που της έδωσε, στα αγγλικά, ο Τσίπρας.

Απαιτήθηκε ακόμη η συνέργεια του «συνταγματικού παράγοντα» (στον ευτελισμό και του θεσμού του δημοψηφίσματος) και η σύγκληση «συμβουλίου αρχηγών», (με την υπόδειξη των εταίρων, όπως δηλώθηκε πρόσφατα) και πρόσθετη, προφανώς, παρασκηνιακή κουζίνα για το σερβίρισμα νέων εκλογών. Εκλογών κομματικής κάθαρσης, από πρόσωπα μη προσφερόμενα για την πιστή και γοργή εκπλήρωση της πραγματικής αποστολής της μνημονιακής κυβέρνησης Τσίπρα: Την παράλυση και των όσων απέμεναν ψυχικών εφεδρειών αντιστάσεως αυτού του έθνους στην υποδούλωση και τον αφανισμό του.
Σατανικός ο εγκέφαλος πού σχεδίασε και προώθησε αυτή τη μηχανή βιασμού και των λειψάνων Δημοκρατίας, Τιμής και Ελληνοπρέπειας, σ’ αυτή την άκληρη χώρα!

*Δημοσιογράφος από τό 1953, με τριεθνή επαγγελματική διαδρομή και σε επιτελικές θέσεις. Μεταξύ των οποίων Δ/ντής της ελληνικής εκπομπής της γαλλικής κρατικής ραδιοφωνίας κατά τη διάρκεια της χούντας, Σύμβουλος Τύπου της Ελληνικής Πρεσβείας στο Παρίσι και Γεν. Δ/ντής του ΑΠΕ.

Πηγή: ithesis.gr