Της Ρίνας Σερέτη
Οι νέοι μας τα τελευταία χρόνια έχουν κατηγορηθεί για πολλά. Για τεμπελιά, για νεολαία του φραπέ, για αδιαφορία, για ανικανότητα. Το εκπαιδευτικό μας σύστημα τους σπρώχνει εμμέσως από μικρή ηλικία στον δρόμο αυτό και εμείς ως γονείς δυστυχώς δεν έχουμε δραστηριοποιηθεί για να το αλλάξουμε!
Η παπαγαλία, η πιστή αποστήθιση κειμένων δίχως να έχει καν σημασία η κατανόηση και η ανάλυσή τους, η υπερπληροφόρηση και εκμάθηση γνώσεων που δεν ανήκουν στο αντικείμενο του ενδιαφέροντος τους, η εξειδίκευση σε τομείς που δεν θέλουν να ακολουθήσουν είναι παράγοντες που τους οδηγούν στην απαξίωση.
Φορτώνονται με 2-3 ξένες γλώσσες από μικρή ηλικία, ατελείωτα σεμινάρια υπολογιστών, φροντιστήρια για το σχολείο και οτιδήποτε μπορεί να τα κρατήσει μαντρωμένα σε ένα συγκεκριμένο κονσερβοποιημένο τρόπο σκέψης. Ο χρόνος τους για ξεγνοιασιά λιγοστός αφού για να πετύχουν στο πολυπόθητο πανεπιστήμιο επιβάλλεται η βαθμοθηρία σπαταλώντας αμέτρητο χρόνο για αυτή την πιστή αποστήθιση.
Η καλλιέργεια του ατόμου, η εμβάθυνση και ανάπτυξη θεμάτων, η αγάπη για την φύση, η ουσιαστική γνώση και αναζήτηση της πεμπτουσίας της ζωής μέσα από την πνευματική και ψυχική εργασία είναι γνώση που δεν αγγίζεται σχεδόν από κανέναν εκπαιδευτικό. Δυστυχώς αν κάποιος επιδιώξει να αφυπνίσει τα παιδιά διατρέχει τον κίνδυνο να κατηγορηθεί πως τα αποπροσανατολίζει και τα απομακρύνει από τον στόχο τους που είναι να μπουν σε κάποιο πανεπιστήμιο. Ποιος να τολμήσει να τους μιλήσει γι’ αυτή τη γνώση που την βιώνεις μέσα σου, αυτή που δονεί τα κύτταρά σου να δημιουργήσει νέα γνώση, νέα ζωή; Τολμά κανείς;
Ο ουσιαστικός στόχος του εκπαιδευτικού συστήματος είναι πίστα αντίγραφα σαν από σαρωτές! Χωρίς ψυχή, χωρίς άυλο δυναμικό. Το σύστημα επιδιώκει να φτιάξει μηχανές κ όχι ανθρώπους!
Ενήλικες πια όταν βγουν στην αγορά εργασίας συνειδητοποιούν πως αυτό που σπούδασαν, αυτό για το οποίο έκαναν αυτές τις θυσίες δεν υπάρχει στην πραγματική ζωή υπάρχει μόνο στις ψυχές τους! Δεν υπάρχει όραμα και το μόνο που πρέπει να κάνουν για να επιβιώσουν είναι να βρουν μια θεσούλα να τους κόβει ένα μισθό και να πρέπει να αισθάνονται τύψεις που κάποιοι γύρω τους δεν έχουν δουλειά! Η μιζέρια και η κακομοιριά νουθετείται από μικρή ηλικία, διδάσκεται ως τρόπος ζωής μαζί με όσα αρνητικά συναισθήματα υπάρχουν.
Φόβος… Φάε γιατί θα σε φάει το σκυλί!
Δυστυχία… Κοίτα γύρω σου ο κόσμος υποφέρει!
Απογοήτευση… Αν δεν σπουδάσεις δεν θα βρεις πουθενά δουλειά!
Όλα αυτά οι νέοι τα γνωρίζουν αλλά πλέον δεν θέλουν να τα επιλέξουν. Οι νέοι μας ήρθαν στη ζωή για να δημιουργήσουν τη νέα τάξη πραγμάτων. Για να εφεύρουν καινοτομίες, να μετατρέψουν την κοινωνία σε ζωντανό οργανισμό σαν χτύπο καρδιάς, να θυμήσουν σε όλους μας πως τα όνειρα δεν τα ζεις με μάτια κλειστά αλλά γίνεσαι εσύ το όνειρο, εσύ η πλοκή του, εσύ η ιδέα. Οι νέοι είναι εδώ για να μεταβάλλουν την κοινωνία σε όραμα, στόχο, δημιουργία!
Για όσο τους απομακρύνουμε από τον στόχο τους, για όσο τους απογοητεύουμε με την ψεύτικη αλήθεια που τους προσφέρουμε θα απομακρύνονται από εμάς. Θα γίνονται απείθαρχοι στα μάτια μας και άμυαλοι. Ευτυχώς δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο και επειδή μας έχουν σιχαθεί θέλουν πλέον μόνο την ησυχία τους, θέλουν μόνο να παραμένουν αμέτοχοι σε όποιο σύστημα θεωρούν άδικο χωρίς ψυχή.
Δεν τους εκφράζει ο τρόπος με τον οποίο η κοινωνία και οι θεσμοί της έχουν χαράξει τον δρόμο για την εξέλιξή τους. Ποια εξέλιξη δηλαδή;
Οι νέοι έχουν ανάγκη να πάρουν την κατάσταση στα χέρια τους, πιστεύω πως θέλουν να αλλάξουν την κοινωνία μακριά από εκπαιδευτικά συστήματα, πολιτικές τοποθετήσεις, απαρχαιωμένα κατεστημένα. Οι νέοι μας δεν έχουν επιλέξει αδιαφορία, δεν έχουν επιλέξει οκνηρία έχουν επιλέξει απαξίωση! Ζητούν αλλαγή όλου αυτού του υπό κατάρρευση συστήματος και αντικατάστασή του με ένα σύστημα που θα έχει ώριμη παιδικότητα, ιδεολογία, καινοτομία και αξίες!
Εμείς την διαδρομή μας κουτσά στραβά την έχουμε χαράξει, έχουμε δείξει τα δείγματα της δικής μας γραφής. Είναι καιρός να επιτρέψουμε στους νέους μας να χαράξουν την δική τους πορεία χωρίς να προσπαθήσουμε να τους επηρεάσουμε και να τους κρίνουμε! Ας τους δείξουμε εμπιστοσύνη, ας τους δώσουμε ελευθερία και ας βγάλουμε λίγα από τα δικά μας φτερά να δυναμώσουμε το πέταγμά τους το χρειάζονται, μας χρειάζονται!
Πηγή: http://thesspress.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.