ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ!

Γράφει η Χριστίνα Σεμίδαλις*

• Αποκλειστικά  για το παρόν ιστολόγιο 

 

Και η παροιμία του λαού μας λέει: "όποιος ψάχνει, κάτι βρίσκει, όποιος κάθεται, κάτι τον βρίσκει. "Και "ο πηλός αν δεν δαρθεί, κεραμίδι δεν γίνεται". Kαι "στο δύσκολο δρόμο διπλασίασε τα βήματά σου".
Τίποτα δεν κερδίζεται, όλα κατακτιώνται. ΄Οσο πιο δύσκολος είναι ο στόχος τόσο μεγαλύτερη η προσπάθεια και αξιόλογο το αποτέλεσμα.
Με το να υποθέτουμε και να περιμένουμε κάτι να γίνει, περνούν οι μέρες, τα χρόνια, η ζωή και τίποτα δεν γίνεται. ΄Ομως όταν επιθυμούμε κάτι με όλο μας το είναι, κινούμε γη και ουρανό για να το κατακτήσουμε. Η θέλησή μας γίνεται σκληρή σαν την πέτρα και η πέτρα όπλο για να μας προστατέψει από τον εχθρό. 

Γύρω μας υπάρχουν πολλοί πειρασμοί. Που θα προσπαθήσουν σαν άλλες σειρήνες να μας παρασύρουν έξω από το δρόμο μας. Εμείς όμως, αφεντάδες του εαυτού μας, ακούμε μεν τις σειρήνες αλλά έχοντας προετοιμαστεί πολύ καλά δεν παρασυρόμαστε και συνεχίζουμε τον δρόμο μας.
Το δυσκολότερο στοίχημα είναι ίσως αυτό που έχουμε βάλει με τον εαυτό μας. Φαίνεται ότι δεν λογοδοτούμε και δεν ελεγχόμαστε από κανέναν αλλά έρχεται η φωνή της συνείδησής μας και αν έχουμε παρρεκλείνει από τον στόχο, μας μαλώνει. Μας παρακολουθεί η συνείδηση, σε ότι κάνουμε σε ότι πούμε. Και αν έχουμε λάθος μας γεμίζει τύψεις. Προτού όμως έρθουμε σε αυτό το σημείο, καλό θα είναι να έχουμε συγκρατηθεί για λίγα δευτερόλεπτα, όσο να πούμε δέκα.

 

Μεγάλο στοίχημα είναι να διακόπτουμε μία μας συνήθεια. Η πάλη με τον εαυτό μας είναι αδυσώπητη. Τα θέλω μας, η αδυναμία του χαρακτήρα αλλά και οι τρίτοι, μπορούν να μας παρασύρουν και να ξανακυλήσουμε στην πρότερη κατάσταση που δεν μας άρεσε. Και τότε είναι που ο χαρακτήρας μας πρέπει να είναι αδαμάντινος, να στηλωθεί με πείσμα στις αξίες του και να κάνει πράξεις τα όχι του. 

Αλήθεια, έχουμε μάθει να λέμε "όχι"; ΄Εχουμε μάθει να βάζουμε όρια απέναντι στους άλλους συνανθρώπους μας αλλά και πολύ περισσότερο στον εαυτό μας;
Είναι το ίδιο με το να έχουμε μπροστά μας την καλύτερη μερίδα από το φαγητό που μας αρέσει. Και πρέπει να φάμε το μισό. Ξέρουμε πότε να σταματήσουμε; Ξέρουμε πότε να μην παρασυρθούμε από κάτι που θα μας χαλάσει αργότερα; 

Κάποιοι κάπως το καταφέρνουν. Κάποιοι άλλοι όμως όχι. Είναι χρήσιμο να συνειδητοποιήσουμε το τι μας κάνει καλό και να το εμπλουτίσουμε στη ζωή μας. Επίσης να συνειδητοποιήσουμε τι μας χαλάει.  Και να το αποβάλουμε από τη ζωή μας. ΄Ισως τότε βρούμε μια ισορροπία.

*Πολιτικός Επιστήμων