ΠΑΨΕ ΠΙΑ ΝΑ ΤΑΪΖΕΙΣ ΤΟ ΘΕΡΙΟ ΤΗΣ ΑΝΑΣΦΑΛΕΙΑΣ. ΜΠΟΡΕΙΣ!

Της αναγνώστριάς μας, Σμαρώς Νότου.

''Μπορείς… φυσικά και μπορείς…!!! Πάψε να ταΐζεις το θεριό. Εσύ το ταΐζεις. Όταν μένει νηστικό το θηρίο ή φεύγει ή πεθαίνει…'', έλεγε η γιαγιά μου και αλήθεια…

Η α ν α σ φ ά λ ε ι α, αυτό το ύπουλο, αδηφάγο τέρας φωλιάζει μέσα μας και διαρκώς επηρεάζει τις αποφάσεις μας. Προσπαθούμε ακατάπαυστα όλη μας τη ζωή να το νικήσουμε και όταν φτάσουμε στο σημείο, που νομίσαμε πως επιτέλους το κατατροπώσαμε, αυτό επιστρέφει ολοζώντανο και μας χλευάζει. Φλερτάρει με το φόβο της απόρριψης, την αποτυχία, την αδυναμία, τα άγχη μας και τρέφεται αδιάκοπα από πεσιμιστικές και καταστροφικές σκέψεις, που μας αποδιοργανώνουν.

Κάποιοι ισχυρίζονται πως η ανασφάλεια είναι μόνο γυναικεία υπόθεση. Είναι άραγε; Όχι. Σίγουρα όχι…!!! Η ανασφάλεια δεν έχει φύλλο, ηλικία ή εθνότητα. Τη δυναμώνει ίσως περισσότερο ο εύθραυστος ψυχολογικός κόσμος της γυναίκας, που καθημερινά γιγαντώνει το ερωτηματικό μέσα στο ρήμα ‘’αρέσω’’ και την τελεία μετά τη λέξη ‘’μοναξιά’’ , αλλά είναι μετά βεβαιότητας ανθρώπινο κύημα.

Η ανασφάλεια κυοφορεί ένα μόνιμο άγχος αποδοχής από τους άλλους. Ρίχνεται στο κυνήγι των εντυπώσεων, γυρεύοντας συνεχώς την επιβράβευση. Κυοφορεί μια πανικοβλημένη φαντασία, που υπερνικά τη λογική και μετατρέπει τα πάντα σε απειλή. Τα πάντα, ένα απύθμενο χωνευτήρι αρνητικών σκέψεων και αυτοτροφοδοτούμενων ενοχών. Η ανασφάλεια κυοφορεί λανθασμένες επιλογές, προσκόλληση σε λάθος ανθρώπους, λάθος σχέσεις και χαρακώνει κάθε φορά την καρδιά, εγκαθιδρύοντας μεθοδικά την απόλυτη δυναστεία της.

Κάποιο μαθαίνουν να την κρύβουν καλά. Κάποιους τους επηρεάζει περισσότερο, μα φεύγει όταν της δώσουμε χώρο να ξεδιπλωθεί. Όταν ψηλαφήσουμε τι δεν είναι κόλαση μέσα μας και έξω μας και του αφιερώσουμε χώρο και χρόνο να αναπνεύσει. Όταν ακούσουμε και μάθουμε τον εαυτό μας. Όταν αφουγκραστούμε κάθε του ψίθυρο και μάθουμε να συγκατοικούμε μ’ εκείνες τις εσωτερικές φωνούλες, μάθουμε να τις διαχειριζόμαστε, να τις εκτιμάμε και να τις αγαπάμε. Όταν μετατρέψουμε το φόβο σε δημιουργία, κάνουμε δύναμη την αδυναμία και πιστέψουμε, μέχρι το τελευταίο μας κύτταρο, ότι μπορούμε…

Μπορώ, μπορείς, μπορεί…. Ναι, μπορούμε…!!! Μπορούμε να στρέψουμε αλλού την αιχμή του βέλους…

Φυσικά και μπορούμε…

Πηγή: anapnoes.gr