ΑΦΙΕΡΩΜΑ ΣΤΟΝ ΛΙΜΕΝΙΚΟ ΝΙΚΟ ΜΟΝΑΣΤΕΡΛΗ ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΤΙΜΗΤΙΚΗ ΤΟΥ ΒΡΑΒΕΥΣΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΝΩΣΗ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΛΙΜΕΝΙΚΟΥ ΣΩΜΑΤΟΣ ΑΡΓΟΛΙΔΑΣ, ΚΟΡΙΝΘΙΑΣ, ΑΡΚΑΔΙΑΣ!

Γράφει ο Γιάννης Β. Καραπανάγος

Η βράβευση του Λιμενικού Νίκου Μοναστερλή, που υπηρετεί στο Λιμεναρχείο Κορίνθου, το Σάββατο, 27 Μαΐου 2017, στο Ναύπλιο, από την Ένωση Προσωπικού Λιμενικού Σώματος Αργολίδας, Κορινθίας, Αρκαδίας, για τη διάσωση συνανθρώπου του, τα Χριστούγεννα του έτους 2013, στο Λουτράκι, δεν αποτέλεσε έκπληξη για όσους γνωρίζουν την καθημερινή προσφορά του, προς το κοινωνικό σύνολο, αλλά και την προσωπικότητά του.
Η συγκεκριμένη βράβευση προκάλεσε συγκίνηση και ηθική ικανοποίηση στον ίδιο, ενώ έκανε την οικογένειά του υπερήφανη. Ο ίδιος έγραψε στο προσωπικό του facebook: ''Η αναγνώριση είναι μεγάλο πράγμα... όταν συμβαίνει νιώθεις πολύ όμορφα'', ενώ η κορούλα του αποτύπωσε τα συναισθήματα της σε δύο ζωγραφιές που του πρόσφερε με αγάπη και ο Νίκος έγραψε και πάλι στο facebook: ''Με αφορμή την βράβευσή μου η κόρη μου, μού έκανε ένα δώρο...Όταν έχεις αυτά τα βραβεία από τον θησαυρό σου...πραγματικά κάτι έχεις κάνει στην ζωή σου ..."

Πράγματι, για το προσωπικό του Λιμενικού Σώματος αλλά και των Σωμάτων Ασφαλείας γενικότερα, το καλύτερο ηθικό εισόδημα είναι η γραπτή ή προφορική επιβράβευση των καθημερινών προσπαθειών του για προστασία του Πολίτη. Σε πολλές περιπτώσεις μάλιστα με κίνδυνο της ίδιας του της ζωής.
Αξίζει να υπενθυμίσουμε το περιστατικό, για το οποίο τιμήθηκε ο κ. Μοναστερλής με αναμνηστική πλακέτα. Αν και η αρμοδιότητα του Λιμενικού σώματος εκτείνεται στη Θάλασσα, εν τούτοις η διάσωση του συνανθρώπου μας, από τον Νίκο, έγινε στη στεριά.

Στην ταβέρνα, "Το Χαγιάτι της Έλενας'', στο Λουτράκι, οι πελάτες διασκέδαζαν με ζωντανή μουσική, από ορχήστρα, στην οποία έπαιζε ο γνωστός μαέστρος του μπουζουκιού Νίκος Θεοδώρου, ετών 65. 

Περί ώραν 02:00΄, ο κ. Θεοδώρου κατέρρευσε και άμεσα μυδρίασε. Μεταξύ των πελατών της ταβέρνας και ο Νίκος Μοναστερλής με την παρέα του. Μόλις ο Νίκος αντελήφθη το γεγονός, πλησίασε τον κ. Θεοδώρου άμεσα, του πρόσφερε τις πρώτες βοήθειες και τον επανέφερε στη ζωή με τη μέθοδο ''Κάρπα''. Στη συνέχεια ασθενοφόρο μετέφερε τον κ. Θεοδώρου στην Κόρινθο και ακολούθως στην Αθήνα.
Συζητώντας με τον Νίκο αντιλαμβάνεσαι αμέσως την ποιότητα του χαρακτήρα του. Όταν αναφέρεται στο παρελθόν του, διαπιστώνεις ότι το τιμά με νοσταλγία, έχοντας προσήλωση στις οικογενειακές αξίες.

Από πολύ μικρή ηλικία απασχολήθηκε στην εργασία του πατέρα του, ως οικοδόμος-ελαιοχρωματιστής. Σπούδασε στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο Κορίνθου, ενώ ταυτόχρονα εργαζόταν σε χειρωνακτικές εργασίες. Τελείωσε το Λύκειο με βαθμό 19 και 6/7. 

Μετά από εξετάσεις, εισήχθη στο ΤΕΙ Αθηνών και σπούδασε Οδοντοτεχνίτης, εργαζόμενος παράλληλα, ως οικοδόμος, με τον πατέρα του και τον αδελφό του. 

Η θητεία του, στον Στρατό Ξηράς, ήταν απόλυτα επιτυχημένη. Ξεκίνησε από την Άρτα, εισήχθη στη Σχολή Δ.Ε.Α. Λαμίας και μετά την αποφοίτησή του υπηρέτησε, κατά σειρά, στη Χίο, στη Φιλιππιάδα και στα Ιωάννινα, όπου και ορκίστηκε Ανθυπολοχαγός.

Στο Λιμενικό Σώμα κατετάγη το έτος 2002. Αποφοιτώντας έλαβε την ειδικότητα του Αρμενιστή και τοποθετήθηκε στο Τμήμα Τροχαίας του Κεντρικού Λιμεναρχείου Ελευσίνας. Το έτος 2003 αναχώρησε για τους ουρανούς ο αγαπημένος του πατέρας, γεγονός που τον βύθισε σε θλίψη.

Για τους Ολυμπιακούς και Παραολυμπιακούς Αγώνες του 2004 παρακολούθησε τα προβλεπόμενα σχολεία ασφαλείας για την αντιτρομοκρατία και συμμετείχε στα μέτρα ασφαλείας κατά τη διάρκεια των αγώνων.

Το 2005 μετετέθη στο τότε Λιμεναρχείο Ισθμίων, ως κυβερνήτης του περιπολικού-καταδιωκτικού σκάφους της υπηρεσίας. Παντρεύτηκε το έτος 2006 και απέκτησε μία κόρη. Με τη γέννηση της κόρης του μετετέθη στο Λιμεναρχείο Κορίνθου, ως κυβερνήτης του περιπολικού σκάφους της υπηρεσίας αυτής, όπου υπηρετεί μέχρι σήμερα.

 

Κατά τη διάρκεια της θητείας του στο Λιμενικό Σώμα έχει αντιμετωπίσει πολλά περιστατικά, όπως αυτοκτονίες στον Ισθμό, διασώσεις, αναζητήσεις αγνοουμένων και έχει διενεργήσει ελέγχους για πρόληψη και καταστολή αξιοποίνων πράξεων. 

Αφοσιωμένος στο λειτούργημά του και στην αποστολή του Λιμενικού Σώματος, είναι σε 24ωρη επιφυλακή, αφού είναι προϊστάμενος του γραφείου πλωτών και χερσαίων μέσων του Νομού μας.

Το πρόσωπο του Νίκου φωτίζεται όταν αναφέρεται στη νυν σύζυγό του Ισμήνη, που είναι γιατρός, την οποία χαρακτηρίζει ''φανταστική'' και ''στήριγμά του'' στις δύσκολες φάσεις που έχει περάσει κατά καιρούς. 

Επιπλέον δεν παραλείπει να αναφέρεται στην ''αγαπημένη'' του μητέρα, που μετά τον αιφνίδιο θάνατο του πατέρα του ανέλαβε επάξια και αυτόν τον ρόλο, καθώς και στον αδελφό του, καταλήγοντας πως είναι πολύ ''δεμένοι''.

 

Η τιμητική βράβευση του Νίκου, ο οποίος φέρει πάντα άψογα την στολή του, αντανακλά στο πρόσωπό του την ανθρώπινη αλληλεγγύη, την άριστη επαγγελματική εκπαίδευση και κατάρτιση, καθώς  και την πλήρη συνείδηση του καθήκοντος. 

Τέτοια βράβευση είναι δυνατόν να θεωρηθεί παράδειγμα προς μίμηση, ειδικά στην εποχή μας που μαστίζεται από κρίση Αρχών και Αξιών και που τα περισσότερα θυσιάζονται στο βωμό της μετριότητας, της σκοπιμότητας, του οχαδερφισμού και της ύλης.