ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΜΑΝΔΡΑΚΟΥ
Το εργαστήριο του Πίτερ Μπέλερμπι στο βόρειο Λονδίνο είναι ένα από τα ελάχιστα στο είδος του στον κόσμο. (Φωτογραφία: © Julian Love)
Το πιο δύσκολο στάδιο της διαδικασίας κατασκευής είναι η επικόλληση των χάρτινων λωρίδων επάνω στην υδρόγειο. (Φωτογραφία: Ana Santl)
Αν κάποιος από τους τεχνίτες του εργαστηρίου θέλει να δουλέψει ένα μοντέλο στο οποίο δεν έχει εμπειρία, πρέπει να προηγηθούν τρεις μήνες εκπαίδευσης. (Φωτογραφία: Ana Santl)
Σε ένα μικρό εργαστήριο στο βόρειο Λονδίνο ο αυτοδίδακτος τεχνίτης Peter Bellerby και η ομάδα του κατασκευάζουν συλλεκτικές υδρογείους-έργα τέχνης.
Η ευλαβική ησυχία που επικρατεί στον χώρο παραπέμπει σε αίθουσα μουσείου. Υδρόγειες σφαίρες διαφορετικών μεγεθών, τοποθετημένες στο πάτωμα, σε ράφια ή κρεμασμένες από το ταβάνι, σε διαφορετικά στάδια παραγωγής – είτε λευκές, με τους χάρτες τους να στεγνώνουν σε λωρίδες χαρτιού περιμένοντας τη συναρμολόγησή τους, είτε ημιτελείς, είτε έτοιμες για παράδοση στον πελάτη.
Χαρακτηριστικά κομμάτια της συλλογής της Bellerby and Co. (Φωτογραφία: Ana Santl)
Όλες τους είναι μοναδικές: φτιαγμένες στο χέρι, καμιά δεν είναι ολόιδια με την άλλη, ακόμα και αν ανήκουν στην ίδια σειρά. Για κάποιες η λίστα αναμονής φτάνει τους δώδεκα μήνες, ενώ o χρόνος που απαιτείται για την ολοκλήρωσή τους αγγίζει τους έξι. Η Bellerby and Co, η επιχείρηση που έστησε πριν από περίπου μία δεκαετία ένας ταλαντούχος Άγγλος πολυτεχνίτης ορμώμενος από την ιδέα να χαρίσει στον πατέρα του ένα ιδιαίτερο δώρο για τα γενέθλιά του, είναι σήμερα ένα από τα ελάχιστα εργαστήρια στον κόσμο που κατασκευάζουν χειροποίητες υδρογείους. Για λογαριασμό ιδιωτών πελατών, ως επί το πλείστον, αλλά και φορέων όπως το Μουσείο του Λούβρου, που της έχει αναθέσει τη δημιουργία μιας ουράνιας σφαίρας, αποτελούμενης από 88 αστερισμούς, η οποία θα παραδοθεί το 2019.
«Ποτέ μου δεν είχα φανταστεί ότι θα έκανα αυτή τη δουλειά», μου λέει ο Πίτερ Μπέλερμπι όταν τον ρωτώ τι τον έκανε να καταπιαστεί με ένα τόσο ιδιαίτερο αντικείμενο. «Είχα εργαστεί στην τηλεόραση, είχα ασχοληθεί με το real estate και κάποια στιγμή είχα βοηθήσει έναν φίλο μου να ανοίξει μαγαζί στο κέντρο του Λονδίνου. Οι υδρόγειοι ξεκίνησαν σαν χόμπι. Και επειδή δεν υπήρχε κανείς να μου δείξει πώς γίνονται, χρειάστηκε να πειραματιστώ μόνος μου ξανά και ξανά. Η πρώτη μου υδρόγειος ήταν επιδαπέδια και είχε διάμετρο 50 εκατοστά. Μου πήρε δύο χρόνια για να την τελειώσω – από το να σχεδιάσω τον χάρτη της μέχρι να βρω ένα σχέδιο για τη βάση της που τελικά θα με ικανοποιούσε. Από εκεί και ύστερα κάθε φορά που κάποιος από τους τεχνίτες μας θέλει να δουλέψει ένα μέγεθος ή ένα μοντέλο στο οποίο δεν έχει πρότερη εμπειρία, απαιτούνται τρεις μήνες εκπαίδευσης και εξάσκησης για το καθένα».
Τα ημικύκλια κάθε σφαίρας κατασκευάζονται από ειδικά καλούπια. (Φωτογραφία: © Alun Callender)
Κάθε σφαίρα αποτελείται από δύο ημικύκλια, τα οποία κατασκευάζονται σε ειδικά καλούπια. «Στην αρχή χρησιμοποιούσα γύψο του Παρισιού (σ.σ. φημίζεται για την υψηλή ποιότητά του), αλλά πλέον προτιμώ πιο σύγχρονα συνθετικά υλικά για τις μεγάλες υδρογείους και ρητίνη για τις πιο μικρές», εξηγεί. Αμέσως μετά τη σφαίρα σειρά έχει η ηλεκτρονική επεξεργασία του χάρτη, καθώς οι πελάτες έχουν τη δυνατότητα να ζητήσουν την ανάδειξη διαφορετικών στοιχείων και λεπτομερειών πάνω στην υδρόγειο που έχουν παραγγείλει. Όταν ο χάρτης ετοιμαστεί, τυπώνεται και κόβεται σε οβάλ κομμάτια, τα οποία βάφονται με νερομπογιές. Όταν στεγνώσουν, επικολλώνται πάνω στη σφαίρα, ένα από τα πιο απαιτητικά στάδια της διαδικασίας παραγωγής. Και αυτό γιατί το τέντωμα του χαρτιού πάνω στην καμπυλωτή επιφάνειά της (για να μην υπάρχουν ζάρες), σε συνδυασμό με την κόλλα και την μπογιά που το βρέχουν, το κάνουν πιο ευαίσθητο σε σκισίματα και φθορές.
Οι λωρίδες του χάρτη χρωματίζονται με νερομπογιές. (Φωτογραφία: Tom Bunning)
«Η πιο συγκινητική στιγμή είναι όταν τοποθετείται η τελευταία λωρίδα χαρτιού. Είναι παράξενο, αλλά, όσες υδρογείους και αν έχω κατασκευάσει, πάντα νιώθω την ίδια περηφάνια», λέει.
Τη χρονιά που ο Μπέλερμπι αποφάσισε να μετατρέψει το χόμπι του σε επάγγελμα έλαβε μόλις τρεις παραγγελίες. Φέτος αυτές θα ξεπεράσουν τις εξακόσιες πενήντα. Ο ίδιος ο δημιουργός τους τις αντιμετωπίζει ως έργα τέχνης, πράγμα στο οποίο φαίνεται πως συνηγορούν και οι πελάτες του, καθώς είναι διατεθειμένοι να ξοδέψουν ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό για να τις αποκτήσουν: οι τιμές τους ξεκινούν από τα 1.300 ευρώ (για τις μικρές επιτραπέζιες) και, ανάλογα με το μέγεθος, τα υλικά και τον βαθμό παραμετροποίησης που έχει ζητήσει ο πελάτης, ενδέχεται να εκτοξευτούν ακόμα και πάνω από τα 85.000 ευρώ.
Πάντως, η σχέση μαζί τους δεν είναι απρόσωπη, τυπική. Ακόμα και εκείνοι που παραγγέλνουν τις υδρογείους από το ηλεκτρονικό κατάστημα φροντίζουν κάποια στιγμή να συνδυάσουν ένα ταξίδι στο Λονδίνο με την επίσκεψη στο εργαστήριο. Ο Πίτερ Μπέλερμπι ισχυρίζεται πως σχεδόν όλους τούς έχει συναντήσει από κοντά. «Συζητάμε μαζί τους τα χρώματα, τα ξύλα, τα μεγέθη, τα στοιχεία που θέλουν να ενσωματώσουμε στην υδρόγειο που φτιάχνουμε γι’ αυτούς, και κάπως έτσι μαθαίνουμε πολλά πράγματα για τη ζωή και τα ενδιαφέροντά τους», λέει. «Η πελατεία μας δεν έχει ένα συγκεκριμένο προφίλ, αποτελείται από ένα μείγμα ηλικιών, επαγγελμάτων και εθνικοτήτων. Τα έργα μας υπάρχουν σε κάθε ήπειρο, ακόμα και στην Ανταρκτική, αφού έχουμε κατασκευάσει μια υδρόγειο για έναν επιστήμονα του βρετανικού ερευνητικού σταθμού. Απευθυνόμαστε εξάλλου τόσο σε συλλέκτες όσο και σε ανθρώπους που αγαπούν τα ταξίδια: οι μεν τα εκτιμούν ως αντικείμενα, οι δε καταφεύγουν σε αυτά για να θυμηθούν προορισμούς που έχουν ήδη επισκεφτεί ή να εμπνευστούν τους επόμενους».
Ιnfo: www.bellerbyandco.com
Σε ένα μικρό εργαστήριο στο βόρειο Λονδίνο ο αυτοδίδακτος τεχνίτης Peter Bellerby και η ομάδα του κατασκευάζουν συλλεκτικές υδρογείους-έργα τέχνης.
Η ευλαβική ησυχία που επικρατεί στον χώρο παραπέμπει σε αίθουσα μουσείου. Υδρόγειες σφαίρες διαφορετικών μεγεθών, τοποθετημένες στο πάτωμα, σε ράφια ή κρεμασμένες από το ταβάνι, σε διαφορετικά στάδια παραγωγής – είτε λευκές, με τους χάρτες τους να στεγνώνουν σε λωρίδες χαρτιού περιμένοντας τη συναρμολόγησή τους, είτε ημιτελείς, είτε έτοιμες για παράδοση στον πελάτη.
Όλες τους είναι μοναδικές: φτιαγμένες στο χέρι, καμιά δεν είναι ολόιδια με την άλλη, ακόμα και αν ανήκουν στην ίδια σειρά. Για κάποιες η λίστα αναμονής φτάνει τους δώδεκα μήνες, ενώ o χρόνος που απαιτείται για την ολοκλήρωσή τους αγγίζει τους έξι. Η Bellerby and Co, η επιχείρηση που έστησε πριν από περίπου μία δεκαετία ένας ταλαντούχος Άγγλος πολυτεχνίτης ορμώμενος από την ιδέα να χαρίσει στον πατέρα του ένα ιδιαίτερο δώρο για τα γενέθλιά του, είναι σήμερα ένα από τα ελάχιστα εργαστήρια στον κόσμο που κατασκευάζουν χειροποίητες υδρογείους. Για λογαριασμό ιδιωτών πελατών, ως επί το πλείστον, αλλά και φορέων όπως το Μουσείο του Λούβρου, που της έχει αναθέσει τη δημιουργία μιας ουράνιας σφαίρας, αποτελούμενης από 88 αστερισμούς, η οποία θα παραδοθεί το 2019.
«Ποτέ μου δεν είχα φανταστεί ότι θα έκανα αυτή τη δουλειά», μου λέει ο Πίτερ Μπέλερμπι όταν τον ρωτώ τι τον έκανε να καταπιαστεί με ένα τόσο ιδιαίτερο αντικείμενο. «Είχα εργαστεί στην τηλεόραση, είχα ασχοληθεί με το real estate και κάποια στιγμή είχα βοηθήσει έναν φίλο μου να ανοίξει μαγαζί στο κέντρο του Λονδίνου. Οι υδρόγειοι ξεκίνησαν σαν χόμπι. Και επειδή δεν υπήρχε κανείς να μου δείξει πώς γίνονται, χρειάστηκε να πειραματιστώ μόνος μου ξανά και ξανά. Η πρώτη μου υδρόγειος ήταν επιδαπέδια και είχε διάμετρο 50 εκατοστά. Μου πήρε δύο χρόνια για να την τελειώσω – από το να σχεδιάσω τον χάρτη της μέχρι να βρω ένα σχέδιο για τη βάση της που τελικά θα με ικανοποιούσε. Από εκεί και ύστερα κάθε φορά που κάποιος από τους τεχνίτες μας θέλει να δουλέψει ένα μέγεθος ή ένα μοντέλο στο οποίο δεν έχει πρότερη εμπειρία, απαιτούνται τρεις μήνες εκπαίδευσης και εξάσκησης για το καθένα».
Κάθε σφαίρα αποτελείται από δύο ημικύκλια, τα οποία κατασκευάζονται σε ειδικά καλούπια. «Στην αρχή χρησιμοποιούσα γύψο του Παρισιού (σ.σ. φημίζεται για την υψηλή ποιότητά του), αλλά πλέον προτιμώ πιο σύγχρονα συνθετικά υλικά για τις μεγάλες υδρογείους και ρητίνη για τις πιο μικρές», εξηγεί. Αμέσως μετά τη σφαίρα σειρά έχει η ηλεκτρονική επεξεργασία του χάρτη, καθώς οι πελάτες έχουν τη δυνατότητα να ζητήσουν την ανάδειξη διαφορετικών στοιχείων και λεπτομερειών πάνω στην υδρόγειο που έχουν παραγγείλει. Όταν ο χάρτης ετοιμαστεί, τυπώνεται και κόβεται σε οβάλ κομμάτια, τα οποία βάφονται με νερομπογιές. Όταν στεγνώσουν, επικολλώνται πάνω στη σφαίρα, ένα από τα πιο απαιτητικά στάδια της διαδικασίας παραγωγής. Και αυτό γιατί το τέντωμα του χαρτιού πάνω στην καμπυλωτή επιφάνειά της (για να μην υπάρχουν ζάρες), σε συνδυασμό με την κόλλα και την μπογιά που το βρέχουν, το κάνουν πιο ευαίσθητο σε σκισίματα και φθορές.
«Η πιο συγκινητική στιγμή είναι όταν τοποθετείται η τελευταία λωρίδα χαρτιού. Είναι παράξενο, αλλά, όσες υδρογείους και αν έχω κατασκευάσει, πάντα νιώθω την ίδια περηφάνια», λέει.
Τη χρονιά που ο Μπέλερμπι αποφάσισε να μετατρέψει το χόμπι του σε επάγγελμα έλαβε μόλις τρεις παραγγελίες. Φέτος αυτές θα ξεπεράσουν τις εξακόσιες πενήντα. Ο ίδιος ο δημιουργός τους τις αντιμετωπίζει ως έργα τέχνης, πράγμα στο οποίο φαίνεται πως συνηγορούν και οι πελάτες του, καθώς είναι διατεθειμένοι να ξοδέψουν ένα διόλου ευκαταφρόνητο ποσό για να τις αποκτήσουν: οι τιμές τους ξεκινούν από τα 1.300 ευρώ (για τις μικρές επιτραπέζιες) και, ανάλογα με το μέγεθος, τα υλικά και τον βαθμό παραμετροποίησης που έχει ζητήσει ο πελάτης, ενδέχεται να εκτοξευτούν ακόμα και πάνω από τα 85.000 ευρώ.
Πάντως, η σχέση μαζί τους δεν είναι απρόσωπη, τυπική. Ακόμα και εκείνοι που παραγγέλνουν τις υδρογείους από το ηλεκτρονικό κατάστημα φροντίζουν κάποια στιγμή να συνδυάσουν ένα ταξίδι στο Λονδίνο με την επίσκεψη στο εργαστήριο. Ο Πίτερ Μπέλερμπι ισχυρίζεται πως σχεδόν όλους τούς έχει συναντήσει από κοντά. «Συζητάμε μαζί τους τα χρώματα, τα ξύλα, τα μεγέθη, τα στοιχεία που θέλουν να ενσωματώσουμε στην υδρόγειο που φτιάχνουμε γι’ αυτούς, και κάπως έτσι μαθαίνουμε πολλά πράγματα για τη ζωή και τα ενδιαφέροντά τους», λέει. «Η πελατεία μας δεν έχει ένα συγκεκριμένο προφίλ, αποτελείται από ένα μείγμα ηλικιών, επαγγελμάτων και εθνικοτήτων. Τα έργα μας υπάρχουν σε κάθε ήπειρο, ακόμα και στην Ανταρκτική, αφού έχουμε κατασκευάσει μια υδρόγειο για έναν επιστήμονα του βρετανικού ερευνητικού σταθμού. Απευθυνόμαστε εξάλλου τόσο σε συλλέκτες όσο και σε ανθρώπους που αγαπούν τα ταξίδια: οι μεν τα εκτιμούν ως αντικείμενα, οι δε καταφεύγουν σε αυτά για να θυμηθούν προορισμούς που έχουν ήδη επισκεφτεί ή να εμπνευστούν τους επόμενους».
Ιnfo: www.bellerbyandco.com
Πηγή: kathimerini.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.