ΒΑΡΥΣ Ο ΦΟΡΟΣ ΑΙΜΑΤΟΣ ΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΤΟ 2018-ΣΤΟΥΣ 80 ΟΙ ΝΕΚΡΟΙ ΣΕ ΟΛΟ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ!

Περισσότερους επαγγελματίες και μη εργαζόμενους σε μέσα ενημέρωσης, περισσότερους φυλακισμένους, περισσότερους ομήρους για την χρονιά που πέρασε κατέγραψαν οι Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα 

Protagon Team 

Έπειτα από τρία χρόνια μείωσης, τα βίαια και αιματηρά επεισόδια με θύματα δημοσιογράφους πήραν ξανά ανοδική τροχιά το 2018, καθώς 80 εργαζόμενοι σε μέσα ενημέρωσης σκοτώθηκαν σε όλο τον κόσμο, σύμφωνα με τον ετήσιο απολογισμό των Δημοσιογράφων Χωρίς Σύνορα (RSF).
Ανάμεσα στα θύματα φέτος ήταν 63 επαγγελματίες δημοσιογράφοι (αύξηση κατά 15%), 13 μη επαγγελματίες (επτά πέρυσι) και τέσσερις συνεργάτες μέσων ενημέρωσης. 

Την περασμένη χρονιά, η οργάνωση είχε καταγράψει 65 θανάτους ερασιτεχνών και επαγγελματιών δημοσιογράφων. Συνολικά, πάνω από 700 επαγγελματίες δημοσιογράφοι έχουν δολοφονηθεί μέσα στα τελευταία δέκα χρόνια, σύμφωνα με τους RSF. Οι μισοί και πλέον από τους δημοσιογράφους που σκοτώθηκαν «στοχοποιήθηκαν από πρόθεση και δολοφονήθηκαν», όπως ο σαουδάραβας αρθρογράφος Τζαμάλ Κασόγκι που σφαγιάστηκε μέσα στο προξενείο της Σαουδικής Αραβίας στην Κωνσταντινούπολη στις 2 Οκτωβρίου. Ανάλογη ήταν η φύση της δολοφονίας του σλοβάκου ρεπόρτερ Γιαν Κούτσιακ στις 21 Φεβρουαρίου, ο οποίος βρέθηκε νεκρός στο διαμέρισμά του μαζί με τη φίλη του. «Το μίσος εναντίον των δημοσιογράφων, το οποίο εκφράζεται από πολιτικούς ηγέτες, θρησκευτικούς ηγέτες, ή ακόμη businessmen χωρίς κανέναν ηθικό φραγμό, έχει δραματικές συνέπειες επί του πεδίου κι οδηγεί σε ανησυχητική αύξηση των βιαοπραγιών σε βάρος των δημοσιογράφων», καταγγέλλει ο Κριστόφ Ντελουάρ, γενικός γραμματέας της οργάνωσης. «Καθώς πολλαπλασιάζονται μέσω των ιστότοπων κοινωνικής δικτύωσης, οι οποίοι φέρουν ως προς το συγκεκριμένο ζήτημα βαριές ευθύνες, αυτά τα αισθήματα μίσους νομιμοποιούν τις βιαιότητες και αποδυναμώνουν λίγο-λίγο, κάθε ημέρα που περνάει, τη δημοσιογραφία και, μαζί της, τη δημοκρατία», προσθέτει. 

Η στατιστική της φρίκης 

Τα θύματα ήταν στη μεγάλη τους πλειονότητα άνδρες (77 έναντι τριών γυναικών) και δούλευαν στις χώρες τους (75 ντόπιοι δημοσιογράφοι, 5 ξένοι). Το Αφγανιστάν ήταν η χώρα που αποδείχθηκε η φονικότερη για τους δημοσιογράφους αυτή τη χρονιά, με 15 εργαζομένους στα ΜΜΕ να χάνουν τη ζωή τους. Σε μία μόνο διπλή βομβιστική επίθεση στις 30 Απριλίου σκοτώθηκαν εννέα δημοσιογράφοι, ανάμεσά τους ένας φωτοειδησεογράφος του Γαλλικού Πρακτορείου, καθώς και ρεπόρτερ του Radio Free Europe ή του τηλεοπτικού δικτύου Tolo. Επρόκειτο για την πιο πολύνεκρη επίθεση εναντίον λειτουργών του Τύπου έπειτα από τη σφαγή του Μαγκιντανάο το 2009 στις Φιλιππίνες, όταν είχαν σκοτωθεί 32 δημοσιογράφοι. Στη δεύτερη θέση είναι η Συρία, που καταλάμβανε την πρώτη θέση από το 2012, με 11 δολοφονημένους δημοσιογράφους. Αλλά και στις χώρες που δεν είναι σε εμπόλεμη κατάσταση, το έργο δεν είναι πάντα εύκολο. Περίπου οι μισοί δημοσιογράφοι σκοτώθηκαν σε χώρες όπου επικρατεί ειρήνη, όπως για παράδειγμα το Μεξικό (εννέα νεκροί που φέρνουν τη χώρα στην τρίτη θέση) και η Ινδία (έξι θάνατοι). Οι ΗΠΑ με έξι θανάτους έκαναν την εμφάνισή τους στον κατάλογο μετά την επίθεση που εξαπέλυσε οπλοφόρος εναντίον της σύνταξης της Capital Gazette. Σε άνοδο βρίσκεται και ο αριθμός των δημοσιογράφων που κρατούνται σε διεθνές επίπεδο. Είναι 348 έναντι 326 το 2017 (+7%), αύξηση που αφορά ιδίως τους μη επαγγελματίες δημοσιογράφους. Μόλις πέντε χώρες έχουν φυλακίσει πάνω από τους μισούς δημοσιογράφους αυτούς: το Ιράν, η Σαουδική Αραβία, η Αίγυπτος, η Τουρκία και η Κίνα, η χώρα που χαρακτηρίζεται η μεγαλύτερη φυλακή για τους δημοσιογράφους στον κόσμο με 60, συμπεριλαμβανομένων των μη επαγγελματιών. Ο αριθμός των ομήρων επίσης αυξήθηκε κατά 11% με 60 δημοσιογράφους να έχουν απαχθεί μέχρι σήμερα, από 54 πέρυσι. Οι 59 από αυτούς έχουν απαχθεί και κρατούνται στη Μέση Ανατολή (Συρία, Ιράκ, Υεμένη). Από αυτούς, έξι είναι ξένοι. Οι RSF καταγράφουν τρεις νέες υποθέσεις δημοσιογράφων που έχουν εξαφανιστεί κατά τη διάρκεια της χρονιάς – δύο στη Λατινική Αμερική και ενός στη Ρωσία. Η οργάνωση θεωρεί πως ένας δημοσιογράφος αγνοείται όταν δεν υπάρχουν επαρκείς ενδείξεις για να εξακριβωθεί εάν έχει πέσει θύμα δολοφονίας ή απαγωγής και δεν έχει υπάρξει καμιά αξιόπιστη πληροφορία για το ποιος ευθύνεται ή ανάληψη της ευθύνης. 

Πηγή: Protagon.gr