Η ΒΙΑΙΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΑΡΑΒΩΝ

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ Χ. ΠΑΠΑΝΔΡΟΠΟΥΛΟΣ

Απίστευτες και αποκαλυπτικές αλήθειες για το Ισλάμ από τον Ιμπν Χαλντούν

Απίστευτες και αποκαλυπτικές αλήθειες για το Ισλάμ, ενός από τους κορυφαίους Άραβες φιλοσόφους, ιστορικούς, γεωμέτρες και πολιτικούς, που έζησαν από το 1332 έως 1406 μ.Χ.

Στον κόσμο που ζούμε, τίποτε δεν είναι άσχετο με τις ιστορικές του πραγματικότητες.
Έτσι, αυτοί που ομηροποιούν αθώους στον αραβο-ισλαμικό κόσμο και θρασύδειλα δολοφονούν συνανθρώπους του, στη Δύσηκυρίως,, ασφαλώς και αποτελούν την συνέχεια μίας ιστορικής πραγματικότητας. Αυτήν δε την πραγματικότητα, για τον αραβο-ισλαμικό κόσμο, περιγράφει με μοναδική διαύγεια ένας κορυφαίος Άραβας ιστορικός και κοινωνιολόγος, ο Ιμπν Χαλντούν, στο πολύ σημαντικό έργο του που φέρει τον τίτλο«Προλεγόμενα» και το οποίο κυκλοφόρησε περί το 1380.

Του Αθ. Χ. Παπανδρόπουλου

Όπως αναφέρουνιστορικοί, οι οποίοι έχουν μελετήσει το έργο του, ο Ιμπν Χαλντούν, ο οποίος γεννήθηκε στην Τύνιδα το 1332, αποτελεί την μεγαλύτερη φυσιογνωμία που εμφανίστηκε στον χώρο των κοινωνικών επιστημών από την εποχή του Αριστοτέλη ως αυτήν του Μακιαβέλλι. Κατά τον Άρνολντ Τόϋνμπυ, ο Ιμπν Χαλντούν, στα Προλεγόμενα, συνέλαβε και διατύπωσε μία φιλοσοφία της ιστορίας που, αναμφίβολα, αποτελεί το μεγαλύτερο στο είδος του έργο, το οποίο δημιουργήθηκε ποτέ από οποιαδήποτε διάνοια, σε οποιαδήποτε εποχή και σε οποιονδήποτε τόπο Για πρώτη φορά στην ισλαμική σκέψη, η ιστορική αιτιοκρατία γίνεται αντιληπτή ως ένα δόγμα, που απορρέει αποκλειστικά από την αντικειμενική ανάλυση των γεγονότων και του περιβάλλοντος.

Ιδού, λοιπόν, ορισμένα αποσπάσματα για το πως έβλεπε ο Ιμπν Χαλντούν τους συμπατριώτες του, στον τόμο Ι, σελ. 270, του βιβλίου του:

«Όταν οι Άραβες κατακτούν μια χώρα: γρήγορα επέρχεται η ερείπωσή της. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι oι

Άραβες είναι βάναυσος λαός. Ο χαρακτήρας τους διαμορφώθηκε έτσι από την τραχειά ζωή που ζουν, ώσπου η τραχύτητα έγινε δεύτερη φύση τους. Μάλιστα, απολαμβάνουν κιόλας την τραχειά ζωή τους, γιατί τους επιτρέπει να αποσείουν τον ζυγό της εξουσίας και να αποφεύγουν την πολιτική ποδηγέτηση.

»Ένας τέτοιος χαρακτήρας, όμως, αντίκειται στην διάδοση του πολιτισμού και την αντιστρατεύεται. Έτσι, η αγαπημένη τους απασχόληση είναι να μετακινούνται διαρκώς και να περιπλανώνται στην έρημο, κι αυτό δεν συμβιβάζεται με την ήσυχη και εδραία ζωή, από την οποία εξαρτάται η ανάπτυξη του πολιτισμού. Έτσι, για παράδειγμα, όταν χρειάζονται πέτρες για να υποβαστάζουν τα τσουκάλια τους, γκρεμίζουν ένα κτίριο. Με τον ίδιο τρόπο, παίρνουν ορθοστάτες και πασσαλάκια από την σκεπή ενός σπιτιού για να στήσουν τα αντίσκηνο τους. Αποτέλεσμα του τρόπου που ζουν είναι ότι η ίδια η παρουσία τους είναι εχθρική για την ύπαρξη οικοδομημάτων, που αποτελούν το ίδιο το θεμέλιο του πολιτισμού.

»Αυτά για την γενική τους νοοτροπία. Επιπρόσθετα, συνηθίζουν να ληστεύουν άλλους λαούς και τα πλούτη τους τα μαζεύουν με την αιχμή των δοράτων τους. Οι λεηλασίες στις οποίες επιδίδονται δεν έχουν όρια. Αρπάζουν κάθε λογής περιουσιακά στοιχεία, έπιπλα ή σκεύη, που πάνω τους πέφτει το μάτι τους. Γι αυτό, όταν η κατάκτηση και η καθυπόταξη μιας χώρας τους επιτρέπουν να ικανοποιήσουν τις ορέξεις τους, σύντομα βάζουν τέρμα σε όλους τους καθιερωμένους κανόνες που περιφρουρούν την ιδιοκτησία και έτσι καταστρέφουν τον πολιτισμό».

Πηγή: https://kourdistoportocali.com