Η ΤΕΧΝΗ ΤΗΣ ΞΕΡΟΛΙΘΙΑΣ ΣΤΟΝ ΚΑΤΑΛΟΓΟ ΤΗΣ UNESCO!

Την εγ­γρα­φή της Τέ­χνης της Ξε­ρο­λι­θιάς στον Αντι­προ­σω­πευ­τι­κό Κα­τά­λο­γο της ‘Αυλης Πο­λι­τι­στι­κής Κλη­ρο­νο­μιάς της Αν­θρω­πό­τη­τας ενέ­κρι­νε μετ’ επαί­νων η Δια­κυ­βερ­νη­τι­κή Επι­τρο­πή της Σύμ­βα­σης για τη Δια­φύ­λα­ξη της ‘Αυλης Πο­λι­τι­στι­κής Κλη­ρο­νο­μιάς (UNESCO, 2003) στη 13η ετή­σια συ­νε­δρί­α­σή της (Port Louis, Μαυ­ρί­κιος, 26 Νο­εμ­βρί­ου – 1 Δε­κεμ­βρί­ου 2018).
Η εγ­γρα­φή έγινε ύστε­ρα από τον κοινό φά­κε­λο υπο­ψη­φιό­τη­τας που υπέ­βα­λε η Ελ­λά­δα (Υπουρ­γείο Πο­λι­τι­σμού και Αθλη­τι­σμού, Διεύ­θυν­ση Νε­ό­τε­ρης Πο­λι­τι­στι­κής Κλη­ρο­νο­μιάς) μαζί με άλλες επτά χώρες (Γαλ­λία, Ελ­βε­τία, Ισπα­νία, Ιτα­λία, Κρο­α­τία, Κύ­προς, Σλο­βε­νία).

Σύμ­φω­να με την ανα­κοί­νω­ση του Υπουρ­γεί­ου Πο­λι­τι­σμού και Αθλη­τι­σμού που ενη­με­ρώ­νει για τα πα­ρα­πά­νω, «οι ξε­ρο­λι­θι­κές κα­τα­σκευ­ές συν­δέ­ο­νται άμεσα με την πα­ρα­δο­σια­κή ορ­γά­νω­ση του πα­ρα­γω­γι­κού χώρου των αγρο­τι­κών κοι­νο­τή­των και με τον ιδιαί­τε­ρο χα­ρα­κτή­ρα κάθε τόπου. Απο­τε­λούν πα­γκό­σμιο σύμ­βο­λο και τεκ­μή­ριο της σχέ­σης που συ­γκρο­τή­θη­κε ιστο­ρι­κά με­τα­ξύ αν­θρώ­που και πε­ρι­βάλ­λο­ντος, καθώς είναι οι πα­ντα­χού πα­ρό­ντες μάρ­τυ­ρες του αν­θρώ­πι­νου μό­χθου».

«Σε κάθε τους μορφή -μο­νο­πά­τια, γε­φύ­ρια, ανα­βαθ­μί­δες, εντυ­πω­σια­κά σύ­νο­λα καλ­λιερ­γειών σε πε­ζού­λες, τα­πει­νά κτί­σμα­τα γε­ωρ­γο­κτη­νο­τρο­φι­κής χρή­σης, ποι­κί­λες κα­τα­σκευ­ές που υπο­στη­ρί­ζουν συ­στή­μα­τα δια­χεί­ρι­σης του νερού, τοί­χοι αντι­στή­ρι­ξης, πε­ρι­φρά­ξεις, δια­μόρ­φω­ση χω­ρα­φιών και κήπων, οδικά δί­κτυα- οι ξε­ρο­λι­θι­κές κα­τα­σκευ­ές συμ­βάλ­λουν σε με­γά­λο βαθμό στην οι­κο­λο­γι­κή ισορ­ρο­πία, ει­δι­κά σε πε­ριο­χές που μα­στί­ζο­νται από την εδα­φι­κή διά­βρω­ση και άλλες δυ­σμε­νείς κλι­μα­τι­κές και εδα­φι­κές συν­θή­κες», συ­νε­χί­ζει η ανα­κοί­νω­ση του ΥΠΠΟΑ.

«Η τέχνη της ξε­ρο­λι­θιάς εξα­σκεί­ται και σή­με­ρα (όπως και στο πα­ρελ­θόν) από αγρό­τες και επαγ­γελ­μα­τί­ες τε­χνί­τες της πέ­τρας. Η με­τά­δο­ση της πα­ρα­δο­σια­κής τε­χνο­γνω­σί­ας στις νε­ό­τε­ρες γε­νιές γί­νε­ται από τους πα­λαιό­τε­ρους κα­τό­χους της τέ­χνης (μά­στο­ρες) αλλά και από ορ­γα­νω­μέ­νους φο­ρείς εκ­μά­θη­σης και εξά­σκη­σης. Τα τε­λευ­ταία χρό­νια πά­ντως η συμ­βο­λή της στην ορ­γά­νω­ση και συ­γκρό­τη­ση το­πί­ων και ταυ­το­τή­των υπο­γραμ­μί­ζε­ται πλέον σε διε­θνές επί­πε­δο όλο και πε­ρισ­σό­τε­ρο», προ­σθέ­τει το ΥΠΠΟΑ.

Η Διεύ­θυν­ση Νε­ό­τε­ρης Πο­λι­τι­στι­κής Κλη­ρο­νο­μιάς, Υπη­ρε­σία του ΥΠΠΟΑ, αρ­μό­δια για την εφαρ­μο­γή της Σύμ­βα­σης για τη Δια­φύ­λα­ξη της ‘Αυλης Πο­λι­τι­στι­κής Κλη­ρο­νο­μιάς (UNESCO, 2003) στην Ελ­λά­δα, απο­δί­δει ιδιαί­τε­ρη έμ­φα­ση στην ανά­δει­ξη του ελ­λη­νι­κού αγρο­τι­κού το­πί­ου ως πο­λι­τι­σμι­κού αγα­θού, καθώς απο­τε­λεί ένα ευρύ πλέγ­μα πο­λι­τι­σμι­κών εμπει­ριών και βαθιά ρι­ζω­μέ­νων στον χρόνο πο­λι­τι­σμι­κών πρα­κτι­κών, με­τα­ξύ των οποί­ων και πα­ρα­δο­σια­κές τε­χνο­γνω­σί­ες, όπως αυτή της ξε­ρο­λι­θιάς.

Όπως, δε, πλη­ρο­φο­ρεί το ΥΠΠΟΑ, η Τέχνη της Ξε­ρο­λι­θιάς είναι το έκτο στοι­χείο ‘Αυλης Πο­λι­τι­στι­κής Κλη­ρο­νο­μιάς που εγ­γρά­φει η χώρα μας στον Αντι­προ­σω­πευ­τι­κό Κα­τά­λο­γο της ‘Αυλης Πο­λι­τι­στι­κής Κλη­ρο­νο­μιάς της Αν­θρω­πό­τη­τας (UNESCO, 2003). Έχουν προη­γη­θεί το 2013 η Με­σο­γεια­κή Δια­τρο­φή (από κοι­νού με την Ιτα­λία, Ισπα­νία, Μα­ρό­κο, Πορ­το­γα­λία, Κύπρο, Κρο­α­τία), το 2014 η Τε­χνο­γνω­σία της Πα­ρα­δο­σια­κής Μα­στι­χο­καλ­λιέρ­γειας στη Χίο, το 2015 η Τη­νια­κή Μαρ­μα­ρο­τε­χνία, το 2016 το εθι­μι­κό δρώ­με­νο των Μω­μό­ε­ρων σε οκτώ χωριά της Κο­ζά­νης και το 2017 το Ρε­μπέ­τι­κο.

Η Ελ­λά­δα έχει υπο­βά­λει δύο ακόμα διε­θνι­κούς φα­κέ­λους υπο­ψη­φιό­τη­τας για εγ­γρα­φές στον ίδιο Κα­τά­λο­γο της UNESCO. Πρό­κει­ται για την υπο­ψη­φιό­τη­τα της Ψαλ­τι­κής Τέ­χνης (Βυ­ζα­ντι­νή Ψαλ­τι­κή), που υπο­βλή­θη­κε από κοι­νού με την Κύπρο, και τη Με­τα­κι­νού­με­νη Κτη­νο­τρο­φία στη Με­σό­γειο και τις ‘Αλ­πεις (από κοι­νού με Ιτα­λία και Αυ­στρία). Και οι δύο φά­κε­λοι πρό­κει­ται να αξιο­λο­γη­θούν από τις αρ­μό­διες επι­τρο­πές της UNESCO το φθι­νό­πω­ρο του 2019.

Πηγή: https://atexnos.gr