ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ!

Γράφει η Χριστίνα Σεμίδαλις*

Και είπε ο Σωκράτης: "μην λες όσα γνωρίζεις αλλά γνώριζε όσα λες".

Τη γλώσσα μας πρέπει να τη βουτάμε πρώτα στο μυαλό μας, γιατί κόκκαλα δεν έχει αλλά κόκκαλα τσακίζει. Γι΄ αυτό λοιπόν θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί στα λόγια που θα ξεστομίσουμε, προσέχοντας να μην πληγώσουμε τους ανθρώπους γύρω μας. Το να λέγουμε όσα πραγματικά γνωρίζουμε είναι σαν να καταθέτουμε τα όπλα μας στο αντίπαλο στρατόπεδο. Σαν να παραδινόμαστε άνευ όρων.

Σχέσεις που έχουν δοκιμαστεί στο χρόνο πολλές φορές δεν αντέχουν τις αλήθειες και καταρρέουν. Η συνειδητοποίηση των όσων ξεστομίζουμε είναι μία από τις πράξεις ευθύνης. Και σαν υπεύθυνοι άνθρωποι μέσα στον κοινωνικό ιστό, χρειάζεται να μελετούμε πριν αποκαλύψουμε αλήθειες.

Συκοφάντες είμαστε όλοι κατά κάποιον τρόπο. Προκειμένου να γίνουμε αρεστοί στον συνάνθρωπο, εύκολα μεταφέρουμε κουβεντούλες που θα τον επηρεάσουν θετικά προς εμάς, από όσα ακούσαμε ή όσα είδαμε. Στην προσπάθειά μας αυτή, λέγουμε και περιγράφουμε για άτομα και καταστάσεις που όχι μονάχα δεν μας αφορούν, αλλά μη γνωρίζοντας την ολόκληρη αλήθεια, διαστρεβλώνοντας κιόλας.

΄Ενας συνετός συνάνθρωπος θα χρησιμοποιήσει λέξεις του τύπου-δεν ξέρω, ρωτήστε τον ίδιο, δεν με αφορά. Και εκεί θα τελειώσει το κάθε ζήτημα. Σε περίπτωση που δεν τον γνωρίζουμε, είναι προτιμότερο να το αποφύγουμε. Η ζημιά που μπορεί να προκληθεί από την διαστρεβλωμένη αλήθεια είναι ανεπανόρθωτη. Γιατί περιέχει στοιχεία εικονικής πραγματικότητας, φανταστικού. ΄Ετσι, ο συνετός συνάνθρωπος που το γνωρίζει αυτό, επαναφέρει σε ισορροπία την ρητορική κατάσταση.

Οι εχθροί μας θα πουν για εμάς διάφορα. Θα προσπαθήσουν να μας διαβάλουν με πολλούς τρόπους. Θα προσπαθήσουν να εκμαιεύσουν στοιχεία από τα πρόσωπα του περιβάλλοντός μας. Γι΄ αυτό ένα κλειστό στόμα είναι σοφό. Σε περίπτωση που αυτό ανοίγει τότε δεν έχει παρά να πει. Και όταν αυτό μιλάει τα λέγει όλα, αδιακρίτως. Για να σταματήσουμε τον κόσμο να μιλά αυτό δεν μπορούμε να το κάνουμε. ΄Ομως μπορούμε με επιτυχία να ορίσουμε το τι θα πούμε εμείς και σε ποιον. Ο κόσμος είναι περίεργος. Θέλει να μαθαίνει. Αλλά δεν τον υποτιμάμε γιατί έχει πολύ καλή μνήμη. Και αρκεί να ακούσει το παραμικρό για να το μεγαλοποιήσει, να το παραφουσκώσει και τελικά να παραπλανήσει.

Ας αφήσουμε λοιπόν όλον τον υπόλοιπο κόσμο να ασχολείται με ότι δεν τον αφορά και ας κοιτάξουμε τα του οίκου μας. Κάθε πόρτα σπιτιού που κλείνει κρύβει και μία υπόθεση δράματος. Κανείς πέρα από τον νοικοκύρη δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τι πραγματικά συμβαίνει πίσω από εκείνη την κλειστή πόρτα. ΄Οτι και να συμβαίνει πρέπει να μας συγκινεί μέχρι το βαθμό που θα ζητηθεί η αρωγή μας. Και τότε θα πρέπει να προσέχουμε διπλά να μην προδόσουμε την εμπιστοσύνη που μας έδειξαν. Γιατί αν κλονιστεί, τότε τα στόματα θα ανοίξουν και τα μεγάλα λαρύγγια θα ξεκινήσουν τη φλυαρία. Και έτσι θα χάσουμε τη μάχη με την αλήθεια, θυσιαζόμενοι στο βωμό της περιέργειας. Η περιέργεια όμως, σκότωσε τη γάτα.

*Πολιτικός Επιστήμων