ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΧΑΜΟΓΕΛΑ ΜΟΝΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΝΕΡΓΗ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΟΛΩΝ!

Γράφει ο Παναγιώτης Οικονόμου 

  Σίγουρα η ρήση «η κρίση γεννά ευκαιρίες» δεν θα σας είναι πρωτάκουστη. Εμένα όμως μου είναι. Βλέπετε μου είναι πρωτάκουστο οτιδήποτε δεν καταφέρνω να το μετουσιώσω.
Μιλώντας με όρους management θα μπορούσα να εξηγήσω την έννοια της μετουσίωσης ως την κατανόηση της γνώσης για την παραγωγή νέων προϊόντων. Όμως αυτό τώρα πια δεν μου φτάνει καθώς θέλω κάτι βαθύτερο. Κάτι πιο ουσιαστικό έπειτα από 6 χρόνια σε βαθιά «κρίση».
Έτσι λοιπόν ψάχνω στον ορισμό της Παιδείας και φτάνω στο Πανεπιστήμιο των Ορέων (ΠτΟ). Μια έμπνευση του Πρύτανη του Πανεπιστημίου Κρήτης κ. Ιωάννη Παλλήκαρη.
Αντιγράφω από την ιστοσελίδα του ΠτΟ: Παιδεία δε συνιστά, απαραίτητα, τη γραμμική σχέση ετών εκπαίδευσης και συνακόλουθης παραγωγής πτυχίων. Αντίθετα, είναι μια κατάσταση που αξιώνει και αποσκοπεί στην μετουσίωση της γνώσης–επιστημονικής και εμπειρικής–σε πεποίθηση και στάση ζωής, στη σφαιρική και πολυδιάστατη διαμόρφωση κριτικού προσώπου, συμμετοχικού-ενεργού πολίτη, με εξειδικευμένη γνώση (επιβιωτική και επαγγελματική), κριτικές δεξιότητες και δυνατότητες, κοινωνική και (συνακόλουθα) δημοκρατική συνείδηση, οικολογική και (συνακόλουθα) καταναλωτική συνείδηση, ενσυναίσθηση και αλληλοπεριχώρηση.
Συνεχίζοντας το ψάξιμο για τη μετουσίωση της γνώσης και τη διαμόρφωση ενεργών πολιτών, διαβάζω το κείμενο νέων συμπολιτών μου από το Δήμο Λουτρακίου–Περαχώρας–Αγίων Θεοδώρων στα πλαίσια «Κύκλων Συναντήσεων Νεολαίας» για το μέλλον του Δήμου και υπότιτλο «μην κάνεις την πάπια, μπες στο διάλογο» όπου αντιλαμβάνομαι ότι έννοιες όπως πολιτικός πολιτισμός, διάλογος, αρνητική κριτική έχουν αρχίσει και αναπτύσσονται ολοένα και περισσότερο. Επίσης καταλαβαίνω ότι οι απαιτήσεις της γενιάς μου (το 1988 βγήκα από το Λύκειο) είναι και οι απαιτήσεις μιας πιο σύγχρονης γενιάς. Μα καλά δεν άλλαξε τίποτα αναρωτιέμαι;
Μάλλον όχι, πέραν ενός αισθητά βελτιωμένου επιπέδου ζωής το οποίο όμως ήταν τόσο εύθραστο όσο απέδειξε η «κρίση» την οποία σχεδόν όλοι βιώνουμε τα τελευταία χρόνια.
Μπορεί να αλλάξει κάτι; Τι και Πως θα αλλάξει;
Με τις αυτοδιοικητικές εκλογές τον προσεχή Μάιο ερχόμαστε να αποφασίσουμε τι είδους Δήμο θέλουμε δίχως, τις περισσότερες φορές, να είμαστε έτομοι να εμπλακούμε στα δημοτικά δρώμενα, ως ενεργοί ή τουλάχιστον υπεύθυνοι πολίτες.
Δικαιολογίες έχουμε όλοι πολλές για τη μη συμμετοχή μας. Ποιά είναι όμως η αλήθεια πίσω από τη μη συμμετοχή;
Μήπως αυτή η έλλειψη ουσιαστικής παιδείας που διακηρύσσει το ΠτΟ ή η απαξίωση του ρόλου των πολιτών ως μέλη μιας ευρύτερης ομάδας με τα χαρακτηριστικά που διέπουν τις ομάδες ή μήπως όλα αυτά και πολλά άλλα ακόμη;
Η αλήθεια είναι ότι μόνο μέσα από ομάδες μπορούν να αναπτυχθούν και να επιτευχθούν τα ανωτέρω ερωτήματα. Η συμμετοχή μας σε γόνιμες αντιπαραθέσεις μέσα στα πλαίσια ομάδας μπορεί να διαμορφώσει τέτοια δυναμική ώστε να συμπαρασύρει ολόκληρες κυβερνήσεις στις αποφάσεις ενός τοπικού συμβουλίου, διοικήσεις επιχειρήσεων στην αλλαγή κουλτούρας βασισμένη στις αιτιάσεις της ομάδας πωλήσεων, κ.ο.κ.
Δυστυχώς ομάδες δε μπορούν να δημιουργηθούν δίχως Παιδεία. Δίχως αλληλεξάρτηση των μελών ως προς το κοινό συμφέρον. Δίχως διαμόρφωση μηχανισμών και διαδικασιών συνεχούς βελτίωσης και μάθησης. Δίχως ενίσχυση της αμοιβαίας εμπιστοσύνης, εξασφάλιση της ανοιχτής επικοινωνίας και θετικού κλίματος. Δίχως τη διαμόρφωση διαδικασιών, κανόνων, μεθόδων εργασίας και συνεργασίας. Δίχως κοινό συμφέρον, στόχο και εν κατακλείδι όραμα.
Έπειτα λοιπόν από αρκετά χρόνια κρίσης αξιών, οικονομικών και ότι άλλο, όντως υπάρχει μια ευκαιρία.
Δεν είναι άλλη από την ενεργή συμμετοχή μας. Ο καθένας μας με το χρόνο που διαθέτει, τις γνώσεις του, τη δυναμική του και ό,τι άλλο έχει αλλά κυρίως με τη διάθεσή του να προσφέρει μέσα σε ένα σύνολο–ομάδα-με κοινό στόχο, συμφέρον και όραμα.
Η καλύτερη επόμενη ευκαιρία είναι τώρα.
Μην κάνεις άλλο την Πάπια λοιπόν, μπες στην ομάδα.

• Το παραπάνω άρθρο του συμπολίτη μας Παναγιώτη Οικονόμου δημοσιεύτηκε στην Εβδομαδιαία εφημερίδα FM Voice την περασμένη Πέμπτη και αναφέρεται στην νεολαία του Δήμου μας.