Ο κορυφαίος διηγηματογράφος μας δείχνει πώς να παρατηρείς τη ζωή από το περιθώριο προκειμένου να δεις την άλλη της πλευρά.
«Υπάρχουν δύο ειδών συγγραφείς: εκείνοι που φέρνουν κάτι το καινούργιο. Το καινούργιο παλιώνει. Και υπάρχουν εκείνοι που φέρνουν κάτι το ανεπανάληπτο. Απ' αυτούς είναι ο Τσέχοφ». Θα μπορούσε να είναι κι ένας ορισμός του κλασικού συγγραφέα που δεν αναφέρεται μόνο στην εποχή του αλλά και δημιουργεί μια εποχή. Όσον αφορά το διήγημα δεν υπάρχει κανένα παράδειγμα αντίστοιχο του Τσέχοφ.
Ακόμη και η επίδραση του άλλου μείζονος διηγηματογράφου του 19ου αιώνα, του Γκι ντε Μοπασάν, δεν μπορεί να συγκριθεί με τη δική του. Στις ΗΠΑ, για παράδειγμα, όπου εμφανίστηκαν μεταπολεμικά οι σημαντικότεροι σύγχρονοι διηγηματογράφοι, είθισται να τους συγκρίνουν με τον Τσέχοφ.
«Τσέχοφ της Αμερικής» αποκάλεσαν κάποτε τον Τζον Τσίβερ. Το ίδιο και τον μεταγενέστερο Ρέιμοντ Κάρβερ, ο οποίος θεωρούσε τον σπουδαίο Ρώσο ως τον σημαντικότερο διηγηματογράφο όλων των εποχών. Και ένας άλλος διηγηματογράφος πρώτης γραμμής (άγνωστος δυστυχώς στη χώρα μας), ο Βίκτορ Πρίτσετ, έφτασε να υποστηρίζει πως τα θεατρικά έργα του Τσέχοφ είναι επεκτάσεις των διηγημάτων του, που τα θεωρεί μάλιστα δραστικότερα των θεατρικών.
Η επίδραση ενός συγγραφέα στους μεταγενέστερους ομοτέχνους του δεν συνεπάγεται ότι και οι σύγχρονοι αναγνώστες θα γοητευτούν το ίδιο διαβάζοντάς τον. Αλλά οποιοδήποτε από τα 600 περίπου διηγήματα του Τσέχοφ και αν διαβάσουμε μένουμε με την αίσθηση του ανεπανάληπτου, δηλαδή της μοναδικότητας της ζωής σε κάθε της έκφανση. Και να σκεφθεί κανείς πως όταν πέθανε ο Τσέχοφ, από φυματίωση, στο Μπαντενβάιλερ της Γερμανίας, στις 2 Ιουλίου 1904, ήταν μόνο 44 ετών.
Πηγή: http://www.tovima.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.