ΑΛΕΚΟΣ ΧΑΤΖΗΚΩΣΤΑΣ: ΔΑΚΡΥΑ...ΒΡΟΧΗΣ!

Δά­κρυ­ζε συχνά.

Η βροχή φταί­ει της έλεγε

ξε­γε­λώ­ντας τη χαρά της πα­ρου­σί­ας

με τη λύπη της απου­σί­ας της.

Οι άν­δρες δεν κλαί­νε του έλεγε

και ας της άρεσε να κο­λυ­μπά

αμέ­ρι­μνα, αδιά­φο­ρα, φι­λή­δο­να

στη θά­λασ­σα των μα­τιών του.

Να πι­στεύ­εις αντα­πα­ντού­σε

έναν άν­θρω­πο που κλαί­ει

αν και φο­βό­ταν μήπως την πνί­ξει

με τα λάθη των δα­κρύ­ων του.

Σή­με­ρα το να είσαι άν­θρω­πος

ζυ­γί­ζε­ται μόνο με τα δά­κρυα των αθώων

όταν πε­θαί­νει μέσα τους η ελ­πί­δα

Πηγή: https://atexnos.gr