ΠΟΙΗΣΗ: "ΑΓΑΠΗ" & "ΝΑΥΑΓΟΣ ΘΕΟΣ"!

Της Μαρίας Βίτσα Σουλιώτη // *

ΑΓΑΠΗ

Πού να ‘ναι η αγάπη;

Πού τριγυρνά μόνη κι έρημη;

Ψυχορραγεί στους πολύβουους δρόμους

της πόλης άστεγη και ρακένδυτη.

Εγκαταλελειμμένη και πάσχουσα.

Ο εγωισμός την πληγώνει.

Το ψέμα την υποτιμά.

Ο φόβος την καταδιώκει.

Εκείνη όμως αντέχει.

Δεν εγκαταλείπει, δεν παραδίνεται.

Ικετεύει για μια ευκαιρία.

Εκλιπαρεί για ένα άγγιγμα.

Επαιτεί να φωλιάσει σε μια καρδιά,

να ζεσταθεί, να ημερέψει.

Τυχερός όποιος τη συναντήσει.

Ευλογημένος αυτός που θα την φιλοξενήσει,

που θα ανοίξει την ψυχή του να ξαποστάσει,

που θα τη χορτάσει άδολη χαρά.

Ευτυχισμένος εκείνος που θα την ενθρονίσει

μέσα του, που θα τη στέψει οδηγό,

που θα πορευτεί μαζί της αγόγγυστα.

Αν αφουγκραστούμε τον παλμό της,

κάπου θα ανταμώσουμε την αγάπη.

Να την παρηγορήσουμε.

Να ξεδιψάσουμε με το δάκρυ της,

να ανθίσουμε με το γέλιο της.

Να φωτίσουμε το σκοτεινό μας αύριο.

ΝΑΥΑΓΟΣ ΘΕΟΣ

Θεέ, της θάλασσας ,

μέρεψε την οργή σου.

Ξεχείλισαν με πόνο

απύθμενο τα νερά σου.

Ναυαγός του ονείρου

σε πέλαγος γλυφό,

προσμένεις την αγάπη.

Πόθοι κρυφοί με κόκκινο

μελάνι χαραγμένοι στην ψυχή.

Ελπίδα ανομολόγητη

σε συμφωνία μυστική

με τον περιπλανώμενο χρόνο.

Και εκεί που αμίλητος

το απέραντο της μοναξιάς

σου αγναντεύεις,

κάποιος τυχαία θα μαγευτεί

από τον ήχο της σιωπής σου.

Και ταπεινά θα κρατήσει

τις λέξεις, γράμμα γράμμα

ψηλαφίζοντας, μαργαριτάρια ακριβά .

Πηγή: https://www.fractalart.gr