"Ναι, όλα αλλάζουν... όλα είναι διαφορετικά!!!
Οι σκέψεις βρίσκουν χώρο αρκετό και τρέχουν να γεμίσουν το μυαλό βίαια και ενοχλητικά πολλές φορές, γιατί-δυστυχώς για μας τους εκπροσώπους του ανθρώπινου είδους, τους προικισμένους με νου, λόγο, λογική και άλλα τέτοια μοναδικά χαρίσματα-οι άσχημες, οι επώδυνες, οι αρνητικά φορτισμένες φθάνουν πάντα πρώτες, εξοστρακίζοντας εκείνες τις άλλες τις ήρεμες, τις γλυκιές, τις λεπτεπίλεπτα σμιλεμένες στα μύχια της ψυχής.
Οι λέξεις χάνονται και η σιωπή πονάει... Γίνεται φλύαρος σύντροφος και μιλάει χωρίς φραγμούς, ασταμάτητα, με λόγια άηχα καρφιά.
Πόσα δεν γνωρίζει, μα το πιο σημαντικό είναι πως μας ξέρει καλά.
Ποντάρει στις επιθυμίες μας, στοχεύει στα θέλω μας, επιστρατεύει τους φόβους μας, κάνει παιχνίδι με τις φοβίες και τις ανησυχίες μας και συμμαχεί με τις ανασφάλειές μας...
Κι όταν νιώσει πως χάσαμε τη μάχη, χαμογελάει χαιρέκακα και μας σκάει ένα φιλί στο μάγουλο... σαν παρηγοριά... σαν μια υπόσχεση πως και το άλλο βράδυ, όταν πέσει το σκοτάδι και οι ήχοι της μέρας κουρνιάσουν, θα είναι πάλι εκεί, πιστή στο ραντεβού της!
Δεν μου αρέσει η σιωπή, με φοβίζει, πάντα με φόβιζε...όπως και οι σκέψεις σκιές, που δεν ντύνονται λέξεις και μένουν αερικά, που στοιχειώνουν τις νύχτες, ακόμα και το φεγγάρι...''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.