Γράφει η Χριστίνα Σεμίδαλις*
Και έγραψε ο Ουμπέρτο 'Εκο στο βιβλίο του: "χρονικά μιας ρευστής κοινωνίας". "Και είναι αλήθεια ότι από τη στιγμή που κάποιος μπορεί να μάθει τα πάντα για τους πάντες, όταν οι πάντες ταυτίζονται με το άθροισμα του πλανήτη, η υπερβολή της πληροφόρησης δεν μπορεί παρά να παράγει σύγχυση, θόρυβο και σιωπή."
Ζούμε σε μιά εποχή που η τεχνολογία έχει διεισδύσει για τα καλά στη ζωή μας. Διάφορες εφαρμογές στο διαδύκτιο, φέρνουν τους ανθρώπους τόσο κοντά όσο ένα κλικ. Μα όμως πόσο μακρινούς και αποστασιοποιημένους μας κάνει αυτό το ψυχρό κλικ. Πόσο έχουμε ξεχάσει την ανθρώπινη επαφή, την τόσο άμεση. Δράσεις και ενδιαφέροντα, διαρρέουν ανεμπόδιστα μέσω των διαφόρων εφαρμογών που χρησιμοποιούμε από τους υπολογιστές μας. Οι ζωές μας είναι φωτογραφίες και λογάκια στα μέσα κοινωνικής δυκτίωσης. Μας χωρίζουν χιλιόμετρα μακριά οι οπτικές ίνες, μα μας φέρνουν και τόσο κοντά ταυτόχρονα. Εμπόδια είναι το πληκτρολόγιο και η σιωπή. Βουβά, ο καθένας μας, πίσω από την ασφάλεια του οίκου του, κοινωνικοποιείται, περιοριζόμενος σε δράσεις και λεξιλόγιο. Ανθρώπινα συναισθήματα, που βιώνουμε μέσα από αυτή τη διαδικασία, εσωτερικεύονται. Απουσιάζει η τριβή με τον συνάνθρωπο, απουσιάζει η επαφή, το φιλικό άγγιγμα στον ώμο, η χειραψία.
Στο γυάλινο κόσμο μας, η οθόνη αποτελεί το μέσο της επαφής μας. 'Ημαστε τόσο θορυβώδεις μέσα στη σιωπή μας, ώστε να καταλήξουμε ένας λογαριασμός.
Τα συναισθήματα που βιώνουμε, τα βιώνουμε μόνοι μας, χωρίς να γνωρίζουμε το εύρος της αποδοχής ή της απόρριψης. Χωρίς να εξασκούνται όλες οι αισθήσεις μας. Εκεί δημιουργείται ή τείνει να δημιουργηθεί μια αναπηρία.
Βέβαια, η προσφορά της τεχνολογίας σίγουρα είναι εξαιρετική. Η χρήση της όμως εμπεριέχει κινδύνους. ΄Οταν φθάνουμε στα όρια της υπερβολής, το σώμα, το πνεύμα και ο κόσμος εκδικείται. Προσπαθώντας να αποφύγουμε αυτήν τη σύγχυση, ανακαλύπτουμε ότι ο κόσμος μας δεν έχει τόσο στενά όρια και ότι μας περιμένει έξω μια πραγματική ζωή, πολύ πιο συναρπαστική από όσο φανταζόμασταν, γεμάτη δοκιμασίες, προς όλες τις αισθήσεις μας.
*Πολιτικός Επιστήμων
- Αποκλειστικά για το παρόν ιστολόγιο
Ζούμε σε μιά εποχή που η τεχνολογία έχει διεισδύσει για τα καλά στη ζωή μας. Διάφορες εφαρμογές στο διαδύκτιο, φέρνουν τους ανθρώπους τόσο κοντά όσο ένα κλικ. Μα όμως πόσο μακρινούς και αποστασιοποιημένους μας κάνει αυτό το ψυχρό κλικ. Πόσο έχουμε ξεχάσει την ανθρώπινη επαφή, την τόσο άμεση. Δράσεις και ενδιαφέροντα, διαρρέουν ανεμπόδιστα μέσω των διαφόρων εφαρμογών που χρησιμοποιούμε από τους υπολογιστές μας. Οι ζωές μας είναι φωτογραφίες και λογάκια στα μέσα κοινωνικής δυκτίωσης. Μας χωρίζουν χιλιόμετρα μακριά οι οπτικές ίνες, μα μας φέρνουν και τόσο κοντά ταυτόχρονα. Εμπόδια είναι το πληκτρολόγιο και η σιωπή. Βουβά, ο καθένας μας, πίσω από την ασφάλεια του οίκου του, κοινωνικοποιείται, περιοριζόμενος σε δράσεις και λεξιλόγιο. Ανθρώπινα συναισθήματα, που βιώνουμε μέσα από αυτή τη διαδικασία, εσωτερικεύονται. Απουσιάζει η τριβή με τον συνάνθρωπο, απουσιάζει η επαφή, το φιλικό άγγιγμα στον ώμο, η χειραψία.
Στο γυάλινο κόσμο μας, η οθόνη αποτελεί το μέσο της επαφής μας. 'Ημαστε τόσο θορυβώδεις μέσα στη σιωπή μας, ώστε να καταλήξουμε ένας λογαριασμός.
Τα συναισθήματα που βιώνουμε, τα βιώνουμε μόνοι μας, χωρίς να γνωρίζουμε το εύρος της αποδοχής ή της απόρριψης. Χωρίς να εξασκούνται όλες οι αισθήσεις μας. Εκεί δημιουργείται ή τείνει να δημιουργηθεί μια αναπηρία.
Βέβαια, η προσφορά της τεχνολογίας σίγουρα είναι εξαιρετική. Η χρήση της όμως εμπεριέχει κινδύνους. ΄Οταν φθάνουμε στα όρια της υπερβολής, το σώμα, το πνεύμα και ο κόσμος εκδικείται. Προσπαθώντας να αποφύγουμε αυτήν τη σύγχυση, ανακαλύπτουμε ότι ο κόσμος μας δεν έχει τόσο στενά όρια και ότι μας περιμένει έξω μια πραγματική ζωή, πολύ πιο συναρπαστική από όσο φανταζόμασταν, γεμάτη δοκιμασίες, προς όλες τις αισθήσεις μας.
*Πολιτικός Επιστήμων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.