Επιμέλεια: Αθανάσιος Κ. Πρωτοπαππάς
Από τότε που το ανδρόγυνο Κίρλιαν, στη δεκαετία του '30, φωτογράφησε στο εργαστήριό του (οι πρώτες έρευνες ανακοινώθηκαν στη Ρωσία το 1939), μια φαινομενικά ηλεκτρομαγνητική κορόνα ακτινοβολίας που περιέβαλλε τα αντικείμενα, η πολεμική συνεχίζεται.
Σήμερα αυτό είναι ένα θέμα μεγάλου επιστημονικού ενδιαφέροντος, κυρίως από το 1970 που Αμερικανοί και Κεντροευρωπαίοι επιστήμονες προσπαθούν να εξηγήσουν τι ακριβώς εμφανίζουν αυτές οι φωτογραφίες. Πρόκειται για απλό ηλεκτρικό ρεύμα ή για άλλο, νέο, είδος ενέργειας; Πρόκειται μήπως για τη γνωστή αύρα των αποκρυφιστών, για το φωτοστέφανο των αγίων; Θα μπορούσε η φωτογραφία Κίρλιαν να μας δώσει επιστημονική πρόσβαση στα εσωτερικά μυστικά των ενορατικών γιόγκι, που μας μιλούν για λεπτούς και αόρατους φορείς που περιβάλλουν τον άνθρωπο;
Τέτοιες και άλλες παρόμοιες ερωτήσεις προώθησαν την έρευνα σε αρκετά μεγάλο βαθμό και, αν και σήμερα ακόμη, δεν έχουμε καθαρές απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα, έχουν αναπτυχθεί περισσότερες από 20 διαφορετικές τεχνικές ηλεκτροφωτογράφησης, μερικές από τις οποίες είναι ανώτερες σε ποιότητα και πιο οικονομικές από την κλασική μέθοδο των Κίρλιαν. Και οι έρευνες συνεχίζονται.
΄Ενας από τους τομείς που έχει προχωρήσει η έρευνα και γίνεται εφαρμογή των πληροφοριών που μας δίνει η ηλεκτροφωτογραφία είναι η διαγνωστική ιατρική. Και σ' αυτό τον τομέα είναι πολύ σημαντικές οι συμβουλές του Πίτερ Μάντελ, ο οποίος ανάπτυξε μία διαγνωστική μέθοδο βασισμένη σε φωτογραφία τύπου Κίρλιαν στη Δυτική Γερμανία.
Εκεί ίδρυσε το "Ινστιτούτο για ενεργειακή επιστημονική φωτογραφία και διάγνωση", που αποτελεί το μοναδικό ερευνητικό κέντρο σ' αυτό τον τομέα στη Γερμανία.
Οι έρευνές του στηρίζονται σε πάνω από 25.000 φωτογραφίες, που ταξινομήθηκαν και αξιολογήθηκαν σ' αυτό το κέντρο.
Αλλά ας περιγράψουμε πρώτα, συνοπτικά, πώς γίνεται μία ηλεκτροφωτογραφία:
Τοποθετείται ένα αντικείμενο ανάμεσα σε δύο ηλεκτρόδια, σε επαφή με ένα ευαίσθητο φιλμ, στο οποίο εντυπώνεται με εκφορτίσεις -που συνήθως κυμαίνονται μεταξύ 75.000 και 200.000 κύκλων το δευτερόλεπτο.
Αυτό γίνεται παίρνοντας πολλά προφυλακτικά μέτρα, όπως π.χ. καθαρίζοντας το αντικείμενο με οινόπνευμα, συνδέοντάς το με ένα αγώγιμο καλώδιο γείωσης για να μην ανθρακοποιείται, μέσα σε ένα απολύτως σκοτεινό δωμάτιο κ.λπ.
Υπάρχουν όμως διάφοροι τύποι συσκευών Κίρλιαν που διευκολύνουν περισσότερο τις ηλεκτροφωτογραφήσεις και προσφέρουν περισσότερη ασφάλεια ως προς την καθαρότητα και ακρίβεια της κορόνας ακτινοβολίας, η οποία θα μπορούσε να επηρεαστεί από τις μεγάλες, υψηλής τάσης, ηλεκτρικές φορτίσεις.
Τι δείχνει όμως μία ηλεκτροφωτογραφία; Δεν δείχνει, όπως πιστευόταν στην αρχή, τη γνωστή αύρα των αποκρυφιστών.
Σύμφωνα με την εσωτερική παράδοση, η αύρα του ανθρώπου δείχνει τις συγκινήσεις και τα συναισθήματά του. Αποτελεί λοιπόν έκφραση του συναισθηματικού του κόσμου και μοιάζει με ένα φωτεινό αβγό που περιβάλλει το ανθρώπινο σώμα και είναι χρωματισμένο με ποικίλα και λαμπερά χρώματα, τα οποία συνεχώς κινούνται και δείχνουν τη συγκινησιακή δομή του Αστρικού Σώματος του ανθρώπου.
Αλλά επίσης η εσωτερική παράδοση μιλάει για την ύπαρξη άλλων τύπων αύρας, όπως είναι η αύρα ζωτικότητας, που δείχνει την κατάσταση υγείας του ανθρώπου, και η αιθερική αύρα.
Η αιθερική αύρα έχει σχέση με την ηλεκτρομαγνητική ενέργεια της επιστήμης μας, ενώ η αύρα ζωτικότητας θα είχε σχέση με ένα άλλο είδος ενέργειας, μη ηλεκτρομαγνητικού τύπου, που θα μπορούσαμε να το συνδέσουμε με την οργόνη του Βίλχελμ Ράιχ ή, στην αρχαία παράδοση, με το Κι των Κινέζων και το Πράνα των Ινδών φιλοσόφων. Αλλά η σημερινή επιστήμη ακόμη δεν την έχει εντοπίσει, παρά μόνο πολύ διαισθητικά (βιοπλασματική ενέργεια;).
Η φωτογραφία Κίρλιαν λοιπόν φωτογραφίζει απλώς την αιθερική ή ηλεκτρική αύρα, που διαθέτουν τόσο τα άψυχα όσο και έμψυχα όντα και γι' αυτό φωτογραφίζονται κορόνες εκπομπής ακτινοβολίας στα απλά αντικείμενα, όπως σε μέταλλα, πέτρες, κεραμικά κ.λπ. Ομως μερικά πειράματα δείχνουν ότι στα ζωντανά όντα υπάρχουν μερικές μεταβολές της κορόνας της ακτινοβολίας που δεν υπάρχουν στα άψυχα.
Η ηλεκτρομαγνητική εκπομπή λοιπόν, που γίνεται ορατή χάρη στην ηλεκτροφωτογραφία Κίρλιαν, στα ζωντανά πλάσματα, επηρεάζεται από κάποια άλλη ενέργεια και καθρεφτίζει καταστάσεις της υγείας τους. Δηλαδή, στην αιθερική ή ηλεκτρική αύρα που φωτογραφίζει η μηχανή Κίρλιαν, παρουσιάζονται πληροφορίες που δείχνουν τη βιολογική κατάσταση του υποκειμένου και συνεπώς προέρχονται από την αύρα ζωτικότητας, για την οποία μας μιλά ο παραδοσιακός εσωτερισμός.
Πρόσφατα πειράματα στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ των ΗΠΑ, με τους Τίλερ και Μπόιερς, έδειξαν ότι τα χρώματα που παρουσιάζονται στις ηλεκτροφωτογραφίες φαίνεται να μην έχουν σχέση ούτε με την κατάσταση της υγείας ούτε με το συναισθηματικό κόσμο του υποκειμένου.
Με τις έρευνές τους οι δύο αυτοί ερευνητές δημιούργησαν σοβαρή αμφισβήτηση για τα συμπεράσματα των Ρώσων επιστημόνων που είχαν συσσωρευτεί από τα πρώτα πειράματα με τους Κίρλιαν, ως τη δεκαετία του 1970. Συγκεκριμένα οι Ρώσοι ανέφεραν ότι οι φωτοστέφανοι ακτινοβολίας αλλάζουν σύμφωνα με την εσωτερική κατάσταση ενέργειας του υποκειμένου από γαλάζιο χρώμα σε πύρινο κόκκινο ή πορτοκαλί.
Οι Τίλερ και Μπόιερς, ξεκινώντας αρχικά την έρευνά τους για να αναπαραγάγουν και να επιβεβαιώσουν τη ρωσική εργασία, έφτασαν στο συμπέρασμα ότι η παρουσία και οι ποικίλες αλλαγές των χρωμάτων δεν μπορεί να αποδειχθεί ότι αποδίδονται στην εσωτερική κατάσταση ενέργειας, ψυχολογικής ή υγείας του υποκειμένου, γιατί παίζουν σημαντικό ρόλο οι χημικές ουσίες των φιλμ, η υγρασία του περιβάλλοντος, η απόσταση και η πίεση στο αντικείμενο σε σχέση με το φιλμ και άλλοι παράγοντες.
Οι εργασίες όμως του Πίτερ Μάντελ στη Γερμανία δεν βασίστηκαν ούτε στα ρωσικά ούτε στα αμερικανικά πειράματα και δεν λαμβάνουν υπόψη τους ούτε το χρώμα ούτε το σχετικό μέγεθος του φωτοστέφανου ακτινοβολίας.
Τα πειράματα του Μάντελ βασίστηκαν αποκλειστικά σε ασπρόμαυρες ηλεκτροφωτογραφίες, από τη μελέτη των οποίων (σε περισσότερους από 250.000 ασθενείς) αναπτύχθηκε η διαγνωστική μέθοδος της ηλεκτροφωτογραφίας των ενεργειακών τερματικών σημείων (ΔΗΤΕΣ).
ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΗΛΕΚΤΡΟΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΤΟΥ ΤΕΡΜΑΤΙΚΟΥ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΥ ΣΗΜΕΙΟΥ (ΔΗΤΕΣ)
Η μέθοδος της ΔΗΤΕΣ επιτρέπει να συλλέξουμε πληροφορίες για μία ενεργειακή διάγνωση, να πάρουμε θεραπευτικά μέτρα και να κάνουμε ακριβείς ελέγχους, τόσο στιγμιαίους όσο και περιοδικούς πάνω στα αποτελέσματα της θεραπείας. Η ηλεκτροφωτογραφία επιτρέπει να γίνονται ορατά τα τερματικά σημεία, δηλαδή τα σημεία εισόδου και εξόδου στο σώμα, των μεσημβρινών του κλασικού βελονισμού.
Το κύριο πλεονέκτημα αυτής της πρωτοποριακής μεθόδου είναι ότι μέσα από την ερμηνεία των ηλεκτροφωτογραφιών των άκρων των δακτύλων, των χεριών και των ποδιών μπορούμε να καταλάβουμε την κατάσταση των οργανικών συστημάτων που θα μπορούσαν να ευθύνονται για τα συμπτώματα κάποιας ασθένειας, καθώς και να προβλέπουμε μία μελλοντική εμφάνιση αυτής.
Αυτό γίνεται γιατί η κατάσταση του ενεργειακού ρευστού όλων των οργάνων και συστημάτων του σώματος καθρεφτίζεται στους μεσημβρινούς (ενεργειακές οδοί) και γίνεται ορατή μέσω ηλεκτροφωτογραφίας στα τερματικά του σημεία, στα χέρια και στα πόδια.
Έτσι, στην εικόνα των ηλεκτροακτινοβολιών μπορεί να δει κανείς όλες τις ανωμαλίες που υπάρχουν στα οργανικά συστήματα καθώς και τα σημάδια περασμένων ασθενειών ή τις ενδείξεις για πιθανές μελλοντικές αρρώστιες.
Άλλο σημαντικό πλεονέκτημα της μεθόδου αυτής είναι ότι μπορεί κανείς να επαληθεύσει μέσω διαδοχικών ηλεκτροφωτογραφιών πώς και πότε λειτουργεί η θεραπεία που εφαρμόζεται και κυρίως αν αυτή ήταν σωστή και αν ο ασθενής αντιδρά θετικά ή αρνητικά σ' αυτή.
Η ΤΟΠΟΓΡΑΦΙΑ
Το πρώτο που χρειάζεται κανείς για να καταλάβει καλά τη μέθοδο αυτή είναι να εξοικειωθεί με την τοπογραφία, δηλαδή με τα τμήματα στα οποία χωρίζονται οι άκρες των δακτύλων των χεριών και των ποδιών και τα οποία καθρεφτίζουν τα αντίστοιχα συστήματα και όργανα του ανθρώπινου σώματος.
Μέσα σ' αυτά τα τμήματα είναι που θα παρουσιαστούν οι διάφορες παραμορφώσεις του φωτοστέφανου, οι οποίες θα επιτρέψουν την ερμηνεία και τη διάγνωση της ασθένειας σε κάποιο συγκεκριμένο όργανο του σώματος που συνδέεται με το αντίστοιχο δάχτυλο και το αντίστοιχο τοπογραφικό ενεργειακό τμήμα.
Στον πρώτο πίνακα παρουσιάζουμε την τοπογραφία των 20 μεσημβρινών του βελονισμού στα τερματικά τους σημεία εισόδου και εξόδου της ενέργειας στα χέρια και στα πόδια, σύμφωνα με την παράδοση του κλασικού βελονισμού και τις ορολογίες του ηλεκτροβελονισμού του δρ. Ρ. Βολ.
Ελάχιστη τροποποίηση χρειάστηκε να κάνει ο Π. Μάντελ μετά την ανάπτυξη της μεθόδου και την έρευνά του.
Συγκεκριμένα συνέδεσε το τερματικό σημείο στον παράμεσο του χεριού με τον μεσημβρινό που ευθύνεται για την ψυχική ισορροπία, αντί για τον οργανικό εκφυλισμό, όπως διδάσκει ο Ρ. Βολ, πράγμα εξάλλου πολύ λογικό, αν έχουμε υπόψη ότι ο διπλανός μεσημβρινός, ο λεγόμενος 30 (Τρεις Θερμαστές) είναι υπεύθυνος για το ενδοκρινές σύστημα, στενά συνδεδεμένο με τον ψυχολογικό κόσμο.
Στον δεύτερο πίνακα παρουσιάζουμε ένα παράδειγμα της τμηματικής τοπογραφίας των δακτύλων, του δείκτη, του μέσου, του παράμεσου και του μικρού, του αριστερού χεριού (Γιανγκ), σύμφωνα με τα αποτελέσματα της πολύχρονης έρευνας και ανάλυσης του Π. Μάντελ.
ΠΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑΣ
Άλλο ένα σημαντικό στοιχείο που πρέπει να έχει κανείς υπόψη, για να μπορεί να ερμηνεύσει μια ηλεκτροφωτογραφία, για να αποκτήσει σωστές πληροφορίες για τη βιοενεργειακή κατάσταση του υποκειμένου, είναι οι διαφορετικοί τύποι της ακτινοβολίας που μας φανερώνουν τίνος είδους είναι η ενεργειακή αρνητική πληροφορία που βλέπουμε στη φωτογραφία.
1. Είδος ενδοκρινούς ακτινοβολίας:
Πρόκειται για μια ακτινοβολία που δείχνει ότι το όργανο βρίσκεται στην πρώτη φάση της αρρώστιας, δηλαδή ότι ακόμα δεν είναι πολύ άρρωστο και αυτό φαίνεται στο στάδιο της ενδοκρινικής απορρύθμισης. Με τον όρο λοιπόν ενδοκρινική ακτινοβολία ο Μάντελ εννοεί μια αδυναμία ή ανεπάρκεια σε έναν ή περισσότερους αδένες που ανήκουν στον αιτιατό άξονα του ενδοκρινούς συστήματος καθώς και το γεγονός ότι λίγο πολύ η μερική βλάβη στο αδενικό σύστημα έχει αντίκτυπο και ζημιώνει ολόκληρο το σύστημα.
Αυτά φαίνονται όταν στην ηλεκτροφωτογραφία υπάρχει μια αδύναμη διακεκομμένη ακτινοβολία ή μερική ή ολική έλλειψη αυτής. Σ' αυτό το είδος εμπεριέχονται οι ασθένειες που σχετίζονται με το νευροφυτικό σύστημα. Επίσης για τον Μάντελ, κάθε είδος λειτουργικών δυσκολιών ταξινομείται μέσα στη μορφή της ενδοκρινούς ακτινοβολίας. Κάθε κατάσταση αρρώστιας προβάλλεται στον αιτιατό άξονα του ενδοκρινούς συστήματος (από την υπόφυση μέχρι το γεννητικό) όποιος κι αν είναι ο παθολογικός πίνακας του ασθενή. Η θεραπευτική αγωγή για το ενδοκρινές είδος ακτινοβολίας αντιστοιχεί στον κλασικό βελονισμό με τους κάθετους μεσημβρινούς.
2. Είδος τοξικής ακτινοβολίας:
Σε περίπτωση που κατά τη διάρκεια της ζωής και κάτω από δυσμενείς συνθήκες αυξηθεί η αρνητική τάση, τότε ο οργανισμός περνάει σε μια δεύτερη φάση πιο σοβαρή, δηλαδή την τοξική (και ακόμα μπορεί να προχωρήσει πιο πολύ η τάση και να πέσει ο οργανισμός στο τρίτο στάδιο, δηλαδή της εκφυλιστικής φάσης). Η εμφάνιση της ποιότητας της τοξικής ακτινοβολίας στην ηλεκτροφωτογραφία ενός ενήλικα ασθενή οφείλεται στο ότι ήδη έχει περάσει από τη φάση ανάπτυξης της ασθένειας (ενδοκρινικής ακτινοβολίας) και προχωρεί προς ένα τελικό στάδιο εκφυλισμού του οργάνου.
Στη φωτογραφία αυτή η κατάσταση φαίνεται μέσα από εξογκώματα του φωτοστέφανου σε σχήμα κουκίδας στο ενεργειακό ρεύμα του τμήματος που συνδέεται με την ασθένεια. Σύμφωνα με την ένταση των εξογκωμάτων σε σχήμα κουκίδων στη γενική εικόνα, μπορεί κανείς να προσδιορίσει το βαθμό σοβαρότητας της διαδικασίας τοξίνωσης.
Για μία σωστή διάγνωση υπάρχουν πολλά στοιχεία που πρέπει να έχει κανείς υπόψη, όπως η δομή, η απόσταση, το μέγεθος, η ένταση κ.λπ. των κουκίδων καθώς και σε ποιο τμήμα του δακτύλου βρίσκονται, αλλά τέτοιες λεπτομέρειες ξεπερνούν τις δυνατότητες του μικρού αυτού άρθρου.
3. Είδος εκφυλιστικής ακτινοβολίας:
Αυτό το είδος χαρακτηρίζει μια συγκεντρωτική και μαζική αύξηση της ενέργειας στη γενική ολοκληρωμένη εικόνα της ηλεκτροφωτογραφίας καθώς και την ολοσχερή ή μερική εξαφάνιση των λάμψεων. Και εδώ επίσης διακρίνονται κλιμακωτές διαδικασίες που αντιστοιχούν στο βαθμό βαρύτητας της ασθένειας.
Οι ανωμαλίες σ' αυτή την ενιαία, συμπαγή ακτινοβολία δείχνουν γενικά ασθένειες εκφυλιστικού τύπου, όπως π.χ. αρτηριοσκλήρωση, ρευματισμούς, εκφυλισμό οργάνων κ.λπ.
Η απόφαση για το αν πρόκειται για μία γενική ενόχληση ή για μια τοπική αρρώστια εξαρτάται από το αν οι σχηματισμοί που φαίνονται στις ακτινοβολίες εκφυλιστικού τύπου συγκεντρώνονται μονάχα σε ένα σημείο, όπου καταλήγει ένα ζευγάρι μεσημβρινών ή αν παρουσιάζονται απλωμένοι σε όλη γενικά την εικόνα.
Την έννοια των φαινομένων ενεργειακού εκφυλισμού δεν μπορούμε να την εφαρμόσουμε σε εκφυλιστικές κυτταρικές ζημιές. Απλά μας δείχνουν ενεργειακή πληροφόρηση. Μας δείχνουν ενδείξεις κυτταρικής ζημιάς καθώς και εκφυλιστικών ασθενειών που προέρχονται από αυτήν.
Οι εκφυλισμοί δηλώνουν μια παράλυση των ενεργειακών πληροφοριακών συστημάτων. Τότε χρειάζεται μεγάλη θεραπευτική προσπάθεια, για να προκληθεί μια οπισθοδρόμηση στην αρνητική ανάπτυξη, δηλαδή χρειάζεται να σταματήσει η παράλυση του συστήματος.
΄Οταν η εκφυλιστική διαδικασία εξαφανίζεται, εμφανίζονται, μετά από τη θεραπεία, κουκίδες ή ελλείψεις ακτινοβολίας στις φωτογραφίες ελέγχου. Αυτό είναι το σημάδι ότι η διαδικασία αναπτύσσεται τώρα θετικά και το κακό υποχωρεί.
ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ
Για να μπορεί κανείς να διαβάσει τις αρνητικές αλλαγές στις δομές ακτινοβολίας των ηλεκτροφωτογραφιών, χρειάζεται πρώτα να ξέρει τα διάφορα φαινόμενα που πάντα εμφανίζονται σ' αυτές. Καθεμία από αυτές έχει τρεις όψεις που μας χρησιμεύουν για να κάνουμε την πρώτη εκτίμηση:
1. Η μορφή ενός φαινομένου είναι μία ένδειξη γενικού τύπου.
2. Η περιοχή όπου εμφανίζεται το φαινόμενο μας επιτρέπει να ανακαλύψουμε το μέρος όπου βρίσκεται η ενόχληση ή η οργανική ανωμαλία.
3. Η τρίτη όψη είναι η εκτίμηση των φαινομένων, συσχετίζοντάς τα μεταξύ τους. Όλα τα φαινόμενα που ως τώρα έχουν εντοπιστεί από τις έρευνες μπορούν να ταξινομηθούν σε τρεις βασικούς τύπους:
α) Ελλείψεις
β) Εξογκώματα σε σχήμα κουκίδας
γ) Σημάδια εκφυλισμού.
Υπάρχουν μερικά ειδικά φαινόμενα που συνδέονται με ένα ή περισσότερα τοπογραφικά τμήματα, αλλά που όμως μπορεί να ενσωματωθούν στις τρεις παραπάνω κατηγορίες. Το τι σημαίνει κάθε αρνητικό φαινόμενο βγαίνει σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση από την αντιστοιχία με τα οργανικά τοπογραφικά τμήματα.
Η σημασία αυτή αναφέρεται τόσο στα συμπτώματα όσο και στις αιτίες της ασθένειας, κυρίως όταν ληφθούν υπόψη όλα τα χαρακτηριστικά φαινόμενα στο γενικό παθολογικό πίνακα.
Το να γίνει όμως αυτό σωστά είναι δύσκολο, γιατί για να διακρίνουμε τις ανωμαλίες ξεκινάμε από την κανονική ακτινοβολία και το ζήτημα είναι ότι εργαζόμαστε πάνω σε ένα πεδίο παλλόμενης και μεταβλητής ενέργειας που αλλάζει συνεχώς.
Επιπλέον πρέπει να προσθέσουμε ότι η ύπαρξη των διαδικασιών αυτοθεραπείας στον οργανισμό, που αυτές καθαυτές δεν δίνουν πληροφορίες, κάνει τα πράγματα δυσκολότερα. Υπάρχει όμως μία στάνταρντ, θα λέγαμε, μορφή ακτινοβολίας της υγείας που δείχνει τη φυσιολογική κατάσταση.
Η φυσιολογική ακτινοβολία παρουσιάζεται μέσα από κανονικές δομές και σε αυτή την περίπτωση οφείλουμε να διακρίνουμε:
α) ένα φωτοστέφανο θερμοκρασίας που εκδηλώνεται μέσα από μία ακτινοβολία εσωτερικής κανονικής ενέργειας, δηλαδή που είναι καλά ισορροπημένη και μοιρασμένη ομοιόμορφα.
β) Τις βιολάμψεις που βγαίνουν ή προεξέχουν από αυτό το φωτοστέφανο θερμοκρασίας με κανονικό χρώμα και πολύ λεπτές σαν κλωστές.
Αυτή η εικόνα λοιπόν της στάνταρντ υγείας θα ήταν ο θεραπευτικός στόχος που πρέπει να κατορθώσει ο φυσιοθεραπευτής ή ο γιατρός σε κάθε περίπτωση ασθένειας.
Στα φαινόμενα έλλειψης οι κύριες παραλλαγές είναι:
1.Έλλειψη τμήματος, που δείχνει ανεπάρκεια του αντίστοιχου οργάνου σύμφωνα με τοπογραφικά τμήματα.
2.Έλλειψη τμήματος με σχήμα σπασμένης γροθιάς. Δείχνει την ανεπάρκεια αλλά και τη σπαστικότητα αυτού του οργάνου.
3.Έναρξη μερικής έλλειψης. Είναι σημάδι προοδευτικής ανεπάρκειας του οργάνου ή του συστήματος.
4.Εξάλειψη της ακτινοβολίας με σημάδια άγχους ή φόβου. Η εξαφάνιση του ενεργειακού ρεύματος δείχνει την ανεπάρκεια του οργάνου που αντιστοιχεί με την περιοχή ή το δάκτυλο. Οι μακρόστενες βιολάμψεις δείχνουν φόβο ή άγχος στο υποκείμενο, συμπέρασμα που ενισχύεται από την παντελή έλλειψη του φωτοστέφανου θερμοκρασίας.
5. Αρχή χάσιμου της όλης ακτινοβολίας. Δείχνει ολική ανεπάρκεια στα διάφορα τμήματα που συνδέονται με τον αντίστοιχο μεσημβρινό.
Ακόμη υπάρχουν άλλες πέντε έξι παραλλαγές, πιο ειδικές, που σε γενικές γραμμές δείχνουν το βαθμό ανεπάρκειας των οργάνων ή συστημάτων, αλλά και μερικές φορές δείχνουν μια υπερφόρτωση, υπερκόπωση των συστημάτων.
Στα φαινόμενα ακτινοβολίας σε σχήμα κουκίδων οι κύριοι σχηματισμοί είναι:
6. Συγκέντρωση κουκίδων σε σχήμα δακτυλιδιού που περιβάλλουν εντελώς το φωτοστέφανο. Δείχνει την τάση του σώματος προς μόλυνση και την προσβολή. Το επόμενο βήμα οδηγεί σε ενεργειακό εκφυλισμό.
7. Συγκέντρωση κουκίδων με ένα ξεχωριστό εξόγκωμα. Για τη διάγνωση σ' αυτή την περίπτωση μεγάλη σημασία έχει η κουκίδα που είναι πιο απομονωμένη από τις υπόλοιπες, ενώ το τοπογραφικό τμήμα, στο οποίο βρίσκεται αυτή, θα πρέπει να προσεχτεί περισσότερο.
8. Κουκίδες σε σχήμα σταγόνων. Δείχνουν ότι υπάρχει ειδικά ισχυρή προσβολή οργάνων στον τοπογραφικό τομέα που αντιστοιχεί. Συνήθως αυτό το φαινόμενο παρουσιάζεται στο μεσημβρινό της καρδιάς - λεπτού εντέρου του μικρού δακτύλου και στο κατώτερο μέρος της αύρας.
9. Η κουκίδα που αποσπάται. Δείχνει ότι η διαδικασία τοξίνωσης αναπτύσσεται και βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη. Σ' αυτή τη φάση είναι που πιο εύκολα μπορούμε να προλάβουμε την ασθένεια.
10. Σύμπλεγμα χωρισμένων κουκίδων. Μια συγκέντρωση κουκίδων που ταυτόχρονα σχηματίζουν "τσαμπιά" κουκίδων, δείχνει μια πολύ δυνατή πρόσφατη προσβολή. Τέτοιος σχηματισμός παρουσιάζεται συχνά, τόσο σε άντρες όσο και σε γυναίκες στο γενετικό τομέα.
11. Ενοποιημένο σύμπλεγμα κουκίδων. Δηλώνει την υπερφόρτωση του οργανικού τομέα και μια αρχή προσβολής στο αντίστοιχο τοπογραφικό τμήμα. Τόσο σ' αυτή όσο και στην προηγούμενη περίπτωση συνιστάται κλινική διερεύνηση.
12. Εξαφάνιση της ακτινοβολίας με μια χωριστή κουκίδα. Το ρεύμα του μεσημβρινού εξαφανίζεται. Η κουκίδα απομακρύνεται απομονωμένη από το υπόλοιπο της ακτινοβολίας. Το προσβεβλημένο όργανο είναι άσχημα. Σ' αυτή την περίπτωση προτεραιότητα στη θεραπεία έχει η κουκίδα και όχι η έλλειψη ακτινοβολίας.
13. Ενεργειακός εκφυλισμός σε σχήμα κουκίδων. Εδώ πρόκειται για μία διαδικασία προς ολοκληρωτική προσβολή, προς ενεργειακό εκφυλισμό.
Ανακεφαλαιώνοντας, μπορούμε να συμπεράνουμε:
α) Οι κουκίδες ενωμένες στην ακτινοβολία δείχνουν ότι ακόμα υπάρχει κυκλοφορία της ενέργειας και είναι σημάδι ότι αρχίζει μια τοξίνωση ή μια προσβολή στο αντίστοιχο οργανικό τμήμα.
β) Οι κουκίδες που χωρίζονται ή ήδη είναι χωρισμένες είναι συνήθως σημάδι ότι υπάρχει μια ειδική υπερφόρτωση και ίσως επίσης κυτταρικές ζημιές στο αντίστοιχο όργανο. Τέλος μέσα στα εκφυλιστικά φαινόμενα έχουμε:
14. Τμηματικό εκφυλισμό. Αυτό το φαινόμενο ερμηνεύεται σύμφωνα με το τοπογραφικό τμήμα όπου παρουσιάζεται. Οι εκφυλισμοί σε σχήμα δακτυλιδιού π.χ. αρχίζουν πάντα από ένα ορισμένο τμήμα.
15. Εκφυλισμός σε σχήμα δακτυλιδιού με λάμψεις. Είναι σημάδι ενεργειακού εκφυλιστικού φαινομένου που ακόμα μπορεί να λυθεί θετικά.
16. Εκφυλισμός σε σχήμα δαχτυλιδιού χωρίς λάμψεις. Εδώ πρόκειται για ένα γενικό ρευματικό αρθριτικό φαινόμενο. Είναι σημάδι υψηλής πίεσης στη ζώνη της παρουσίας του, δείχνει μεγάλη πίεση στα αγγεία που φτάνουν και ξεκινούν από το κεφάλι. Σημαίνει παράλυση του συστήματος των οργάνων του μεσημβρινού του δακτύλου.
17. Ολικός εκφυλισμός χωρίς λάμψεις. Εδώ φαίνεται ένα ενεργειακό ρεύμα εντελώς παραλυμένο μαζί με μια βαριά υπερφόρτωση των οργάνων που αντιστοιχούν.
18. Ολικός εκφυλισμός με λάμψεις. Είναι σημάδι μεγάλης πίεσης αν και ακόμα μπορεί να επηρεαστεί θετικά με κατάλληλη και έγκαιρη θεραπεία.
Παρόλο που οι έρευνες έχουν προχωρήσει αρκετά, ύστερα από περισσότερα από 15 χρόνια πειράματα, τόσο στα εργαστήρια του Π. Μάντελ όσο και σε άλλα ερευνητικά κέντρα, χρειάζεται ακόμα χρόνος για την πλήρη κατανόηση και αποκωδικοποίηση των ηλεκτροφωτογραφιών στην ολική ψυχοσωματική ανθρώπινη λειτουργία.
Η συμβολή όμως της μεθόδου αυτής για την ιατρική διάγνωση και την παρακολούθηση της υγείας μπορεί να είναι υψίστης σημασίας για το μέλλον. Και αποτελεί ακόμα ένα βήμα για την προσέγγιση της μοντέρνας ιατρικής προς την αρχαία παράδοση, εκσυγχρονίζοντάς την με καινούργια μεν μέσα, αλλά χωρίς να χάσει το πνεύμα για την κατανόηση του ανθρώπου στην πραγματική εσωτερική του διάσταση.
Σήμερα αυτό είναι ένα θέμα μεγάλου επιστημονικού ενδιαφέροντος, κυρίως από το 1970 που Αμερικανοί και Κεντροευρωπαίοι επιστήμονες προσπαθούν να εξηγήσουν τι ακριβώς εμφανίζουν αυτές οι φωτογραφίες. Πρόκειται για απλό ηλεκτρικό ρεύμα ή για άλλο, νέο, είδος ενέργειας; Πρόκειται μήπως για τη γνωστή αύρα των αποκρυφιστών, για το φωτοστέφανο των αγίων; Θα μπορούσε η φωτογραφία Κίρλιαν να μας δώσει επιστημονική πρόσβαση στα εσωτερικά μυστικά των ενορατικών γιόγκι, που μας μιλούν για λεπτούς και αόρατους φορείς που περιβάλλουν τον άνθρωπο;
Τέτοιες και άλλες παρόμοιες ερωτήσεις προώθησαν την έρευνα σε αρκετά μεγάλο βαθμό και, αν και σήμερα ακόμη, δεν έχουμε καθαρές απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα, έχουν αναπτυχθεί περισσότερες από 20 διαφορετικές τεχνικές ηλεκτροφωτογράφησης, μερικές από τις οποίες είναι ανώτερες σε ποιότητα και πιο οικονομικές από την κλασική μέθοδο των Κίρλιαν. Και οι έρευνες συνεχίζονται.
΄Ενας από τους τομείς που έχει προχωρήσει η έρευνα και γίνεται εφαρμογή των πληροφοριών που μας δίνει η ηλεκτροφωτογραφία είναι η διαγνωστική ιατρική. Και σ' αυτό τον τομέα είναι πολύ σημαντικές οι συμβουλές του Πίτερ Μάντελ, ο οποίος ανάπτυξε μία διαγνωστική μέθοδο βασισμένη σε φωτογραφία τύπου Κίρλιαν στη Δυτική Γερμανία.
Εκεί ίδρυσε το "Ινστιτούτο για ενεργειακή επιστημονική φωτογραφία και διάγνωση", που αποτελεί το μοναδικό ερευνητικό κέντρο σ' αυτό τον τομέα στη Γερμανία.
Οι έρευνές του στηρίζονται σε πάνω από 25.000 φωτογραφίες, που ταξινομήθηκαν και αξιολογήθηκαν σ' αυτό το κέντρο.
Αλλά ας περιγράψουμε πρώτα, συνοπτικά, πώς γίνεται μία ηλεκτροφωτογραφία:
Τοποθετείται ένα αντικείμενο ανάμεσα σε δύο ηλεκτρόδια, σε επαφή με ένα ευαίσθητο φιλμ, στο οποίο εντυπώνεται με εκφορτίσεις -που συνήθως κυμαίνονται μεταξύ 75.000 και 200.000 κύκλων το δευτερόλεπτο.
Αυτό γίνεται παίρνοντας πολλά προφυλακτικά μέτρα, όπως π.χ. καθαρίζοντας το αντικείμενο με οινόπνευμα, συνδέοντάς το με ένα αγώγιμο καλώδιο γείωσης για να μην ανθρακοποιείται, μέσα σε ένα απολύτως σκοτεινό δωμάτιο κ.λπ.
Υπάρχουν όμως διάφοροι τύποι συσκευών Κίρλιαν που διευκολύνουν περισσότερο τις ηλεκτροφωτογραφήσεις και προσφέρουν περισσότερη ασφάλεια ως προς την καθαρότητα και ακρίβεια της κορόνας ακτινοβολίας, η οποία θα μπορούσε να επηρεαστεί από τις μεγάλες, υψηλής τάσης, ηλεκτρικές φορτίσεις.
Τι δείχνει όμως μία ηλεκτροφωτογραφία; Δεν δείχνει, όπως πιστευόταν στην αρχή, τη γνωστή αύρα των αποκρυφιστών.
Σύμφωνα με την εσωτερική παράδοση, η αύρα του ανθρώπου δείχνει τις συγκινήσεις και τα συναισθήματά του. Αποτελεί λοιπόν έκφραση του συναισθηματικού του κόσμου και μοιάζει με ένα φωτεινό αβγό που περιβάλλει το ανθρώπινο σώμα και είναι χρωματισμένο με ποικίλα και λαμπερά χρώματα, τα οποία συνεχώς κινούνται και δείχνουν τη συγκινησιακή δομή του Αστρικού Σώματος του ανθρώπου.
Αλλά επίσης η εσωτερική παράδοση μιλάει για την ύπαρξη άλλων τύπων αύρας, όπως είναι η αύρα ζωτικότητας, που δείχνει την κατάσταση υγείας του ανθρώπου, και η αιθερική αύρα.
Η αιθερική αύρα έχει σχέση με την ηλεκτρομαγνητική ενέργεια της επιστήμης μας, ενώ η αύρα ζωτικότητας θα είχε σχέση με ένα άλλο είδος ενέργειας, μη ηλεκτρομαγνητικού τύπου, που θα μπορούσαμε να το συνδέσουμε με την οργόνη του Βίλχελμ Ράιχ ή, στην αρχαία παράδοση, με το Κι των Κινέζων και το Πράνα των Ινδών φιλοσόφων. Αλλά η σημερινή επιστήμη ακόμη δεν την έχει εντοπίσει, παρά μόνο πολύ διαισθητικά (βιοπλασματική ενέργεια;).
Η φωτογραφία Κίρλιαν λοιπόν φωτογραφίζει απλώς την αιθερική ή ηλεκτρική αύρα, που διαθέτουν τόσο τα άψυχα όσο και έμψυχα όντα και γι' αυτό φωτογραφίζονται κορόνες εκπομπής ακτινοβολίας στα απλά αντικείμενα, όπως σε μέταλλα, πέτρες, κεραμικά κ.λπ. Ομως μερικά πειράματα δείχνουν ότι στα ζωντανά όντα υπάρχουν μερικές μεταβολές της κορόνας της ακτινοβολίας που δεν υπάρχουν στα άψυχα.
Η ηλεκτρομαγνητική εκπομπή λοιπόν, που γίνεται ορατή χάρη στην ηλεκτροφωτογραφία Κίρλιαν, στα ζωντανά πλάσματα, επηρεάζεται από κάποια άλλη ενέργεια και καθρεφτίζει καταστάσεις της υγείας τους. Δηλαδή, στην αιθερική ή ηλεκτρική αύρα που φωτογραφίζει η μηχανή Κίρλιαν, παρουσιάζονται πληροφορίες που δείχνουν τη βιολογική κατάσταση του υποκειμένου και συνεπώς προέρχονται από την αύρα ζωτικότητας, για την οποία μας μιλά ο παραδοσιακός εσωτερισμός.
Πρόσφατα πειράματα στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ των ΗΠΑ, με τους Τίλερ και Μπόιερς, έδειξαν ότι τα χρώματα που παρουσιάζονται στις ηλεκτροφωτογραφίες φαίνεται να μην έχουν σχέση ούτε με την κατάσταση της υγείας ούτε με το συναισθηματικό κόσμο του υποκειμένου.
Με τις έρευνές τους οι δύο αυτοί ερευνητές δημιούργησαν σοβαρή αμφισβήτηση για τα συμπεράσματα των Ρώσων επιστημόνων που είχαν συσσωρευτεί από τα πρώτα πειράματα με τους Κίρλιαν, ως τη δεκαετία του 1970. Συγκεκριμένα οι Ρώσοι ανέφεραν ότι οι φωτοστέφανοι ακτινοβολίας αλλάζουν σύμφωνα με την εσωτερική κατάσταση ενέργειας του υποκειμένου από γαλάζιο χρώμα σε πύρινο κόκκινο ή πορτοκαλί.
Οι Τίλερ και Μπόιερς, ξεκινώντας αρχικά την έρευνά τους για να αναπαραγάγουν και να επιβεβαιώσουν τη ρωσική εργασία, έφτασαν στο συμπέρασμα ότι η παρουσία και οι ποικίλες αλλαγές των χρωμάτων δεν μπορεί να αποδειχθεί ότι αποδίδονται στην εσωτερική κατάσταση ενέργειας, ψυχολογικής ή υγείας του υποκειμένου, γιατί παίζουν σημαντικό ρόλο οι χημικές ουσίες των φιλμ, η υγρασία του περιβάλλοντος, η απόσταση και η πίεση στο αντικείμενο σε σχέση με το φιλμ και άλλοι παράγοντες.
Οι εργασίες όμως του Πίτερ Μάντελ στη Γερμανία δεν βασίστηκαν ούτε στα ρωσικά ούτε στα αμερικανικά πειράματα και δεν λαμβάνουν υπόψη τους ούτε το χρώμα ούτε το σχετικό μέγεθος του φωτοστέφανου ακτινοβολίας.
Τα πειράματα του Μάντελ βασίστηκαν αποκλειστικά σε ασπρόμαυρες ηλεκτροφωτογραφίες, από τη μελέτη των οποίων (σε περισσότερους από 250.000 ασθενείς) αναπτύχθηκε η διαγνωστική μέθοδος της ηλεκτροφωτογραφίας των ενεργειακών τερματικών σημείων (ΔΗΤΕΣ).
ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΗΛΕΚΤΡΟΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑΣ ΤΟΥ ΤΕΡΜΑΤΙΚΟΥ ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΟΥ ΣΗΜΕΙΟΥ (ΔΗΤΕΣ)
Η μέθοδος της ΔΗΤΕΣ επιτρέπει να συλλέξουμε πληροφορίες για μία ενεργειακή διάγνωση, να πάρουμε θεραπευτικά μέτρα και να κάνουμε ακριβείς ελέγχους, τόσο στιγμιαίους όσο και περιοδικούς πάνω στα αποτελέσματα της θεραπείας. Η ηλεκτροφωτογραφία επιτρέπει να γίνονται ορατά τα τερματικά σημεία, δηλαδή τα σημεία εισόδου και εξόδου στο σώμα, των μεσημβρινών του κλασικού βελονισμού.
Το κύριο πλεονέκτημα αυτής της πρωτοποριακής μεθόδου είναι ότι μέσα από την ερμηνεία των ηλεκτροφωτογραφιών των άκρων των δακτύλων, των χεριών και των ποδιών μπορούμε να καταλάβουμε την κατάσταση των οργανικών συστημάτων που θα μπορούσαν να ευθύνονται για τα συμπτώματα κάποιας ασθένειας, καθώς και να προβλέπουμε μία μελλοντική εμφάνιση αυτής.
Αυτό γίνεται γιατί η κατάσταση του ενεργειακού ρευστού όλων των οργάνων και συστημάτων του σώματος καθρεφτίζεται στους μεσημβρινούς (ενεργειακές οδοί) και γίνεται ορατή μέσω ηλεκτροφωτογραφίας στα τερματικά του σημεία, στα χέρια και στα πόδια.
Έτσι, στην εικόνα των ηλεκτροακτινοβολιών μπορεί να δει κανείς όλες τις ανωμαλίες που υπάρχουν στα οργανικά συστήματα καθώς και τα σημάδια περασμένων ασθενειών ή τις ενδείξεις για πιθανές μελλοντικές αρρώστιες.
Άλλο σημαντικό πλεονέκτημα της μεθόδου αυτής είναι ότι μπορεί κανείς να επαληθεύσει μέσω διαδοχικών ηλεκτροφωτογραφιών πώς και πότε λειτουργεί η θεραπεία που εφαρμόζεται και κυρίως αν αυτή ήταν σωστή και αν ο ασθενής αντιδρά θετικά ή αρνητικά σ' αυτή.
Η ΤΟΠΟΓΡΑΦΙΑ
Το πρώτο που χρειάζεται κανείς για να καταλάβει καλά τη μέθοδο αυτή είναι να εξοικειωθεί με την τοπογραφία, δηλαδή με τα τμήματα στα οποία χωρίζονται οι άκρες των δακτύλων των χεριών και των ποδιών και τα οποία καθρεφτίζουν τα αντίστοιχα συστήματα και όργανα του ανθρώπινου σώματος.
Μέσα σ' αυτά τα τμήματα είναι που θα παρουσιαστούν οι διάφορες παραμορφώσεις του φωτοστέφανου, οι οποίες θα επιτρέψουν την ερμηνεία και τη διάγνωση της ασθένειας σε κάποιο συγκεκριμένο όργανο του σώματος που συνδέεται με το αντίστοιχο δάχτυλο και το αντίστοιχο τοπογραφικό ενεργειακό τμήμα.
Στον πρώτο πίνακα παρουσιάζουμε την τοπογραφία των 20 μεσημβρινών του βελονισμού στα τερματικά τους σημεία εισόδου και εξόδου της ενέργειας στα χέρια και στα πόδια, σύμφωνα με την παράδοση του κλασικού βελονισμού και τις ορολογίες του ηλεκτροβελονισμού του δρ. Ρ. Βολ.
Ελάχιστη τροποποίηση χρειάστηκε να κάνει ο Π. Μάντελ μετά την ανάπτυξη της μεθόδου και την έρευνά του.
Συγκεκριμένα συνέδεσε το τερματικό σημείο στον παράμεσο του χεριού με τον μεσημβρινό που ευθύνεται για την ψυχική ισορροπία, αντί για τον οργανικό εκφυλισμό, όπως διδάσκει ο Ρ. Βολ, πράγμα εξάλλου πολύ λογικό, αν έχουμε υπόψη ότι ο διπλανός μεσημβρινός, ο λεγόμενος 30 (Τρεις Θερμαστές) είναι υπεύθυνος για το ενδοκρινές σύστημα, στενά συνδεδεμένο με τον ψυχολογικό κόσμο.
Στον δεύτερο πίνακα παρουσιάζουμε ένα παράδειγμα της τμηματικής τοπογραφίας των δακτύλων, του δείκτη, του μέσου, του παράμεσου και του μικρού, του αριστερού χεριού (Γιανγκ), σύμφωνα με τα αποτελέσματα της πολύχρονης έρευνας και ανάλυσης του Π. Μάντελ.
ΠΟΙΟΤΗΤΕΣ ΤΗΣ ΑΚΤΙΝΟΒΟΛΙΑΣ
Άλλο ένα σημαντικό στοιχείο που πρέπει να έχει κανείς υπόψη, για να μπορεί να ερμηνεύσει μια ηλεκτροφωτογραφία, για να αποκτήσει σωστές πληροφορίες για τη βιοενεργειακή κατάσταση του υποκειμένου, είναι οι διαφορετικοί τύποι της ακτινοβολίας που μας φανερώνουν τίνος είδους είναι η ενεργειακή αρνητική πληροφορία που βλέπουμε στη φωτογραφία.
1. Είδος ενδοκρινούς ακτινοβολίας:
Πρόκειται για μια ακτινοβολία που δείχνει ότι το όργανο βρίσκεται στην πρώτη φάση της αρρώστιας, δηλαδή ότι ακόμα δεν είναι πολύ άρρωστο και αυτό φαίνεται στο στάδιο της ενδοκρινικής απορρύθμισης. Με τον όρο λοιπόν ενδοκρινική ακτινοβολία ο Μάντελ εννοεί μια αδυναμία ή ανεπάρκεια σε έναν ή περισσότερους αδένες που ανήκουν στον αιτιατό άξονα του ενδοκρινούς συστήματος καθώς και το γεγονός ότι λίγο πολύ η μερική βλάβη στο αδενικό σύστημα έχει αντίκτυπο και ζημιώνει ολόκληρο το σύστημα.
Αυτά φαίνονται όταν στην ηλεκτροφωτογραφία υπάρχει μια αδύναμη διακεκομμένη ακτινοβολία ή μερική ή ολική έλλειψη αυτής. Σ' αυτό το είδος εμπεριέχονται οι ασθένειες που σχετίζονται με το νευροφυτικό σύστημα. Επίσης για τον Μάντελ, κάθε είδος λειτουργικών δυσκολιών ταξινομείται μέσα στη μορφή της ενδοκρινούς ακτινοβολίας. Κάθε κατάσταση αρρώστιας προβάλλεται στον αιτιατό άξονα του ενδοκρινούς συστήματος (από την υπόφυση μέχρι το γεννητικό) όποιος κι αν είναι ο παθολογικός πίνακας του ασθενή. Η θεραπευτική αγωγή για το ενδοκρινές είδος ακτινοβολίας αντιστοιχεί στον κλασικό βελονισμό με τους κάθετους μεσημβρινούς.
2. Είδος τοξικής ακτινοβολίας:
Σε περίπτωση που κατά τη διάρκεια της ζωής και κάτω από δυσμενείς συνθήκες αυξηθεί η αρνητική τάση, τότε ο οργανισμός περνάει σε μια δεύτερη φάση πιο σοβαρή, δηλαδή την τοξική (και ακόμα μπορεί να προχωρήσει πιο πολύ η τάση και να πέσει ο οργανισμός στο τρίτο στάδιο, δηλαδή της εκφυλιστικής φάσης). Η εμφάνιση της ποιότητας της τοξικής ακτινοβολίας στην ηλεκτροφωτογραφία ενός ενήλικα ασθενή οφείλεται στο ότι ήδη έχει περάσει από τη φάση ανάπτυξης της ασθένειας (ενδοκρινικής ακτινοβολίας) και προχωρεί προς ένα τελικό στάδιο εκφυλισμού του οργάνου.
Στη φωτογραφία αυτή η κατάσταση φαίνεται μέσα από εξογκώματα του φωτοστέφανου σε σχήμα κουκίδας στο ενεργειακό ρεύμα του τμήματος που συνδέεται με την ασθένεια. Σύμφωνα με την ένταση των εξογκωμάτων σε σχήμα κουκίδων στη γενική εικόνα, μπορεί κανείς να προσδιορίσει το βαθμό σοβαρότητας της διαδικασίας τοξίνωσης.
Για μία σωστή διάγνωση υπάρχουν πολλά στοιχεία που πρέπει να έχει κανείς υπόψη, όπως η δομή, η απόσταση, το μέγεθος, η ένταση κ.λπ. των κουκίδων καθώς και σε ποιο τμήμα του δακτύλου βρίσκονται, αλλά τέτοιες λεπτομέρειες ξεπερνούν τις δυνατότητες του μικρού αυτού άρθρου.
3. Είδος εκφυλιστικής ακτινοβολίας:
Αυτό το είδος χαρακτηρίζει μια συγκεντρωτική και μαζική αύξηση της ενέργειας στη γενική ολοκληρωμένη εικόνα της ηλεκτροφωτογραφίας καθώς και την ολοσχερή ή μερική εξαφάνιση των λάμψεων. Και εδώ επίσης διακρίνονται κλιμακωτές διαδικασίες που αντιστοιχούν στο βαθμό βαρύτητας της ασθένειας.
Οι ανωμαλίες σ' αυτή την ενιαία, συμπαγή ακτινοβολία δείχνουν γενικά ασθένειες εκφυλιστικού τύπου, όπως π.χ. αρτηριοσκλήρωση, ρευματισμούς, εκφυλισμό οργάνων κ.λπ.
Η απόφαση για το αν πρόκειται για μία γενική ενόχληση ή για μια τοπική αρρώστια εξαρτάται από το αν οι σχηματισμοί που φαίνονται στις ακτινοβολίες εκφυλιστικού τύπου συγκεντρώνονται μονάχα σε ένα σημείο, όπου καταλήγει ένα ζευγάρι μεσημβρινών ή αν παρουσιάζονται απλωμένοι σε όλη γενικά την εικόνα.
Την έννοια των φαινομένων ενεργειακού εκφυλισμού δεν μπορούμε να την εφαρμόσουμε σε εκφυλιστικές κυτταρικές ζημιές. Απλά μας δείχνουν ενεργειακή πληροφόρηση. Μας δείχνουν ενδείξεις κυτταρικής ζημιάς καθώς και εκφυλιστικών ασθενειών που προέρχονται από αυτήν.
Οι εκφυλισμοί δηλώνουν μια παράλυση των ενεργειακών πληροφοριακών συστημάτων. Τότε χρειάζεται μεγάλη θεραπευτική προσπάθεια, για να προκληθεί μια οπισθοδρόμηση στην αρνητική ανάπτυξη, δηλαδή χρειάζεται να σταματήσει η παράλυση του συστήματος.
΄Οταν η εκφυλιστική διαδικασία εξαφανίζεται, εμφανίζονται, μετά από τη θεραπεία, κουκίδες ή ελλείψεις ακτινοβολίας στις φωτογραφίες ελέγχου. Αυτό είναι το σημάδι ότι η διαδικασία αναπτύσσεται τώρα θετικά και το κακό υποχωρεί.
ΤΑ ΒΑΣΙΚΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ
Για να μπορεί κανείς να διαβάσει τις αρνητικές αλλαγές στις δομές ακτινοβολίας των ηλεκτροφωτογραφιών, χρειάζεται πρώτα να ξέρει τα διάφορα φαινόμενα που πάντα εμφανίζονται σ' αυτές. Καθεμία από αυτές έχει τρεις όψεις που μας χρησιμεύουν για να κάνουμε την πρώτη εκτίμηση:
1. Η μορφή ενός φαινομένου είναι μία ένδειξη γενικού τύπου.
2. Η περιοχή όπου εμφανίζεται το φαινόμενο μας επιτρέπει να ανακαλύψουμε το μέρος όπου βρίσκεται η ενόχληση ή η οργανική ανωμαλία.
3. Η τρίτη όψη είναι η εκτίμηση των φαινομένων, συσχετίζοντάς τα μεταξύ τους. Όλα τα φαινόμενα που ως τώρα έχουν εντοπιστεί από τις έρευνες μπορούν να ταξινομηθούν σε τρεις βασικούς τύπους:
α) Ελλείψεις
β) Εξογκώματα σε σχήμα κουκίδας
γ) Σημάδια εκφυλισμού.
Υπάρχουν μερικά ειδικά φαινόμενα που συνδέονται με ένα ή περισσότερα τοπογραφικά τμήματα, αλλά που όμως μπορεί να ενσωματωθούν στις τρεις παραπάνω κατηγορίες. Το τι σημαίνει κάθε αρνητικό φαινόμενο βγαίνει σε κάθε συγκεκριμένη περίπτωση από την αντιστοιχία με τα οργανικά τοπογραφικά τμήματα.
Η σημασία αυτή αναφέρεται τόσο στα συμπτώματα όσο και στις αιτίες της ασθένειας, κυρίως όταν ληφθούν υπόψη όλα τα χαρακτηριστικά φαινόμενα στο γενικό παθολογικό πίνακα.
Το να γίνει όμως αυτό σωστά είναι δύσκολο, γιατί για να διακρίνουμε τις ανωμαλίες ξεκινάμε από την κανονική ακτινοβολία και το ζήτημα είναι ότι εργαζόμαστε πάνω σε ένα πεδίο παλλόμενης και μεταβλητής ενέργειας που αλλάζει συνεχώς.
Επιπλέον πρέπει να προσθέσουμε ότι η ύπαρξη των διαδικασιών αυτοθεραπείας στον οργανισμό, που αυτές καθαυτές δεν δίνουν πληροφορίες, κάνει τα πράγματα δυσκολότερα. Υπάρχει όμως μία στάνταρντ, θα λέγαμε, μορφή ακτινοβολίας της υγείας που δείχνει τη φυσιολογική κατάσταση.
Η φυσιολογική ακτινοβολία παρουσιάζεται μέσα από κανονικές δομές και σε αυτή την περίπτωση οφείλουμε να διακρίνουμε:
α) ένα φωτοστέφανο θερμοκρασίας που εκδηλώνεται μέσα από μία ακτινοβολία εσωτερικής κανονικής ενέργειας, δηλαδή που είναι καλά ισορροπημένη και μοιρασμένη ομοιόμορφα.
β) Τις βιολάμψεις που βγαίνουν ή προεξέχουν από αυτό το φωτοστέφανο θερμοκρασίας με κανονικό χρώμα και πολύ λεπτές σαν κλωστές.
Αυτή η εικόνα λοιπόν της στάνταρντ υγείας θα ήταν ο θεραπευτικός στόχος που πρέπει να κατορθώσει ο φυσιοθεραπευτής ή ο γιατρός σε κάθε περίπτωση ασθένειας.
Στα φαινόμενα έλλειψης οι κύριες παραλλαγές είναι:
1.Έλλειψη τμήματος, που δείχνει ανεπάρκεια του αντίστοιχου οργάνου σύμφωνα με τοπογραφικά τμήματα.
2.Έλλειψη τμήματος με σχήμα σπασμένης γροθιάς. Δείχνει την ανεπάρκεια αλλά και τη σπαστικότητα αυτού του οργάνου.
3.Έναρξη μερικής έλλειψης. Είναι σημάδι προοδευτικής ανεπάρκειας του οργάνου ή του συστήματος.
4.Εξάλειψη της ακτινοβολίας με σημάδια άγχους ή φόβου. Η εξαφάνιση του ενεργειακού ρεύματος δείχνει την ανεπάρκεια του οργάνου που αντιστοιχεί με την περιοχή ή το δάκτυλο. Οι μακρόστενες βιολάμψεις δείχνουν φόβο ή άγχος στο υποκείμενο, συμπέρασμα που ενισχύεται από την παντελή έλλειψη του φωτοστέφανου θερμοκρασίας.
5. Αρχή χάσιμου της όλης ακτινοβολίας. Δείχνει ολική ανεπάρκεια στα διάφορα τμήματα που συνδέονται με τον αντίστοιχο μεσημβρινό.
Ακόμη υπάρχουν άλλες πέντε έξι παραλλαγές, πιο ειδικές, που σε γενικές γραμμές δείχνουν το βαθμό ανεπάρκειας των οργάνων ή συστημάτων, αλλά και μερικές φορές δείχνουν μια υπερφόρτωση, υπερκόπωση των συστημάτων.
Στα φαινόμενα ακτινοβολίας σε σχήμα κουκίδων οι κύριοι σχηματισμοί είναι:
6. Συγκέντρωση κουκίδων σε σχήμα δακτυλιδιού που περιβάλλουν εντελώς το φωτοστέφανο. Δείχνει την τάση του σώματος προς μόλυνση και την προσβολή. Το επόμενο βήμα οδηγεί σε ενεργειακό εκφυλισμό.
7. Συγκέντρωση κουκίδων με ένα ξεχωριστό εξόγκωμα. Για τη διάγνωση σ' αυτή την περίπτωση μεγάλη σημασία έχει η κουκίδα που είναι πιο απομονωμένη από τις υπόλοιπες, ενώ το τοπογραφικό τμήμα, στο οποίο βρίσκεται αυτή, θα πρέπει να προσεχτεί περισσότερο.
8. Κουκίδες σε σχήμα σταγόνων. Δείχνουν ότι υπάρχει ειδικά ισχυρή προσβολή οργάνων στον τοπογραφικό τομέα που αντιστοιχεί. Συνήθως αυτό το φαινόμενο παρουσιάζεται στο μεσημβρινό της καρδιάς - λεπτού εντέρου του μικρού δακτύλου και στο κατώτερο μέρος της αύρας.
9. Η κουκίδα που αποσπάται. Δείχνει ότι η διαδικασία τοξίνωσης αναπτύσσεται και βρίσκεται ακόμη σε εξέλιξη. Σ' αυτή τη φάση είναι που πιο εύκολα μπορούμε να προλάβουμε την ασθένεια.
10. Σύμπλεγμα χωρισμένων κουκίδων. Μια συγκέντρωση κουκίδων που ταυτόχρονα σχηματίζουν "τσαμπιά" κουκίδων, δείχνει μια πολύ δυνατή πρόσφατη προσβολή. Τέτοιος σχηματισμός παρουσιάζεται συχνά, τόσο σε άντρες όσο και σε γυναίκες στο γενετικό τομέα.
11. Ενοποιημένο σύμπλεγμα κουκίδων. Δηλώνει την υπερφόρτωση του οργανικού τομέα και μια αρχή προσβολής στο αντίστοιχο τοπογραφικό τμήμα. Τόσο σ' αυτή όσο και στην προηγούμενη περίπτωση συνιστάται κλινική διερεύνηση.
12. Εξαφάνιση της ακτινοβολίας με μια χωριστή κουκίδα. Το ρεύμα του μεσημβρινού εξαφανίζεται. Η κουκίδα απομακρύνεται απομονωμένη από το υπόλοιπο της ακτινοβολίας. Το προσβεβλημένο όργανο είναι άσχημα. Σ' αυτή την περίπτωση προτεραιότητα στη θεραπεία έχει η κουκίδα και όχι η έλλειψη ακτινοβολίας.
13. Ενεργειακός εκφυλισμός σε σχήμα κουκίδων. Εδώ πρόκειται για μία διαδικασία προς ολοκληρωτική προσβολή, προς ενεργειακό εκφυλισμό.
Ανακεφαλαιώνοντας, μπορούμε να συμπεράνουμε:
α) Οι κουκίδες ενωμένες στην ακτινοβολία δείχνουν ότι ακόμα υπάρχει κυκλοφορία της ενέργειας και είναι σημάδι ότι αρχίζει μια τοξίνωση ή μια προσβολή στο αντίστοιχο οργανικό τμήμα.
β) Οι κουκίδες που χωρίζονται ή ήδη είναι χωρισμένες είναι συνήθως σημάδι ότι υπάρχει μια ειδική υπερφόρτωση και ίσως επίσης κυτταρικές ζημιές στο αντίστοιχο όργανο. Τέλος μέσα στα εκφυλιστικά φαινόμενα έχουμε:
14. Τμηματικό εκφυλισμό. Αυτό το φαινόμενο ερμηνεύεται σύμφωνα με το τοπογραφικό τμήμα όπου παρουσιάζεται. Οι εκφυλισμοί σε σχήμα δακτυλιδιού π.χ. αρχίζουν πάντα από ένα ορισμένο τμήμα.
15. Εκφυλισμός σε σχήμα δακτυλιδιού με λάμψεις. Είναι σημάδι ενεργειακού εκφυλιστικού φαινομένου που ακόμα μπορεί να λυθεί θετικά.
16. Εκφυλισμός σε σχήμα δαχτυλιδιού χωρίς λάμψεις. Εδώ πρόκειται για ένα γενικό ρευματικό αρθριτικό φαινόμενο. Είναι σημάδι υψηλής πίεσης στη ζώνη της παρουσίας του, δείχνει μεγάλη πίεση στα αγγεία που φτάνουν και ξεκινούν από το κεφάλι. Σημαίνει παράλυση του συστήματος των οργάνων του μεσημβρινού του δακτύλου.
17. Ολικός εκφυλισμός χωρίς λάμψεις. Εδώ φαίνεται ένα ενεργειακό ρεύμα εντελώς παραλυμένο μαζί με μια βαριά υπερφόρτωση των οργάνων που αντιστοιχούν.
18. Ολικός εκφυλισμός με λάμψεις. Είναι σημάδι μεγάλης πίεσης αν και ακόμα μπορεί να επηρεαστεί θετικά με κατάλληλη και έγκαιρη θεραπεία.
Παρόλο που οι έρευνες έχουν προχωρήσει αρκετά, ύστερα από περισσότερα από 15 χρόνια πειράματα, τόσο στα εργαστήρια του Π. Μάντελ όσο και σε άλλα ερευνητικά κέντρα, χρειάζεται ακόμα χρόνος για την πλήρη κατανόηση και αποκωδικοποίηση των ηλεκτροφωτογραφιών στην ολική ψυχοσωματική ανθρώπινη λειτουργία.
Η συμβολή όμως της μεθόδου αυτής για την ιατρική διάγνωση και την παρακολούθηση της υγείας μπορεί να είναι υψίστης σημασίας για το μέλλον. Και αποτελεί ακόμα ένα βήμα για την προσέγγιση της μοντέρνας ιατρικής προς την αρχαία παράδοση, εκσυγχρονίζοντάς την με καινούργια μεν μέσα, αλλά χωρίς να χάσει το πνεύμα για την κατανόηση του ανθρώπου στην πραγματική εσωτερική του διάσταση.
Πηγή: nea-acropoli-heraklio.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.