Tης Στεύης Τσούτση
Γι’αυτό σου λέω…μην τους φοβάσαι τους καυγάδες.
Καυγάς.
Είναι εκείνες οι στιγμές που η αρμονία ενός ζευγαριού πάει περίπατο.
Είναι η ένταση της ζωής που βγαίνει στο πιο οικείο πρόσωπο;
Είναι παράπονα που από αδυναμία δεν εξωτερικεύτηκαν όταν έπρεπε και μαζεύτηκαν.
Είναι η κακιά στιγμή, πώς αλλιώς να το πει κανείς;
Καυγάς.
Η ατμόσφαιρα χτυπάει κόκκινα και λόγια ξεστομίζονται προς πάσα κατεύθυνση.
Λόγια που δέκα λεπτά μετά, αν κάποιος από τους δυο είχε περιμένει, δε θα είχαν ακουστεί.
Γιατί ο καυγάς είναι μια στιγμή. Είναι μια λέξη που φεύγει όταν το στόμα έπρεπε να μείνει κλειστό.
Είναι ένα ξέσπασμα για αιτίες που μπορεί τις περισσότερες φορές να μην αφορά καν απευθείας το ζευγάρι.
Όχι δεν τους αγαπώ τους καυγάδες κι ας τους προκαλώ. Βλέπω την ένταση στο πρόσωπο του άλλου, βλέπω τις σκέψεις του κι ενώ δε θέλει να μιλήσει, τον πιέζω να το κάνει.
Ναι τον προκαλώ τον καυγά γιατί τη φοβάμαι τη σιωπή. Φοβάμαι όλα αυτά τα παράπονα που συσσωρεύει και που δεν ξέρω πότε θα βγουν να με χτυπήσουν στα μούτρα.
Θέλω ξάστερες κουβέντες, ειλικρινείς και της στιγμής. Κι ας πονέσουν. Κι ας τις μετανιώσω. Ας τις μετανιώσει κι αυτός.
Μπορεί να θιχτώ, να ταραχτώ, να κλάψω…
Πολλά μπορεί.
Αλλά δεν πειράζει. Ένταση που βγαίνει είναι ένταση που φεύγει. Δε μένει να γίνει παράπονο, απωθημένο, πληγή.
Γι’αυτό κι εσύ μην τον φοβάσαι τον καυγά. Είναι διδακτικός. Σου δείχνει εκείνη τη σκοπιά του άλλου που την αγνοούσες. Σου δείχνει πως σκέφτεται, πώς νιώθει, τι τον πειράζει, τι τον ευχαριστεί.
Θα ξαφνιαστείς ακούγοντάς τον. Όσο κι αν ταιριάζετε, πάντα θα υπάρχει κάτι που το βλέπετε διαφορετικό. Πάντα θα υπάρχει κάτι που δεν το περίμενες κι όμως ήρθε…
Να τον τολμάς τον καυγά. Και να τον ξεπερνάς. Κι όσα μαθαίνεις κατά τη διάρκειά του, όσα βγαίνουν από τον άλλο αλλά κι όσα τολμάς να ξεστομίσεις εσύ, να τα χρησιμοποιείς για να γίνεσαι καλύτερος.
Γιατί οι σχέσεις δε γεννιούνται τέλειες. Γίνονται τέλειες. Και μπορεί να θεωρείς πως χρωστούν αυτή την τελειότητα μόνο στη χημεία και τις όμορφες στιγμές. Αλλά κάνεις λάθος.
Την τελειότητα στη σχέση τη χτίζουν η αγάπη, η έννοια… κι ο καυγάς. Τραβά κουρτίνες, τραβά χαλιά κάτω από τα πόδια και σε κάνει κοινωνό της αλήθειας.
Κι αφού μαθαίνεις τι κρύβει στο μυαλό και την καρδιά του αυτός που αγαπάς, ξέρεις και πως να το παλέψεις.
Ξέρεις πώς να γίνεις εσύ καλύτερος αλλά και πώς να κάνεις κι εκείνον καλύτερο…
Γι’αυτό σου λέω…μην τους φοβάσαι τους καυγάδες. Τόλμα τους. Έλεγξέ τους, διδάξου από αυτούς.
Κάτι ξέρουν παραπάνω…
Πηγή: tampouloukia.gr
Είναι εκείνες οι στιγμές που η αρμονία ενός ζευγαριού πάει περίπατο.
Είναι η ένταση της ζωής που βγαίνει στο πιο οικείο πρόσωπο;
Είναι παράπονα που από αδυναμία δεν εξωτερικεύτηκαν όταν έπρεπε και μαζεύτηκαν.
Είναι η κακιά στιγμή, πώς αλλιώς να το πει κανείς;
Καυγάς.
Η ατμόσφαιρα χτυπάει κόκκινα και λόγια ξεστομίζονται προς πάσα κατεύθυνση.
Λόγια που δέκα λεπτά μετά, αν κάποιος από τους δυο είχε περιμένει, δε θα είχαν ακουστεί.
Γιατί ο καυγάς είναι μια στιγμή. Είναι μια λέξη που φεύγει όταν το στόμα έπρεπε να μείνει κλειστό.
Είναι ένα ξέσπασμα για αιτίες που μπορεί τις περισσότερες φορές να μην αφορά καν απευθείας το ζευγάρι.
Όχι δεν τους αγαπώ τους καυγάδες κι ας τους προκαλώ. Βλέπω την ένταση στο πρόσωπο του άλλου, βλέπω τις σκέψεις του κι ενώ δε θέλει να μιλήσει, τον πιέζω να το κάνει.
Ναι τον προκαλώ τον καυγά γιατί τη φοβάμαι τη σιωπή. Φοβάμαι όλα αυτά τα παράπονα που συσσωρεύει και που δεν ξέρω πότε θα βγουν να με χτυπήσουν στα μούτρα.
Θέλω ξάστερες κουβέντες, ειλικρινείς και της στιγμής. Κι ας πονέσουν. Κι ας τις μετανιώσω. Ας τις μετανιώσει κι αυτός.
Μπορεί να θιχτώ, να ταραχτώ, να κλάψω…
Πολλά μπορεί.
Αλλά δεν πειράζει. Ένταση που βγαίνει είναι ένταση που φεύγει. Δε μένει να γίνει παράπονο, απωθημένο, πληγή.
Γι’αυτό κι εσύ μην τον φοβάσαι τον καυγά. Είναι διδακτικός. Σου δείχνει εκείνη τη σκοπιά του άλλου που την αγνοούσες. Σου δείχνει πως σκέφτεται, πώς νιώθει, τι τον πειράζει, τι τον ευχαριστεί.
Θα ξαφνιαστείς ακούγοντάς τον. Όσο κι αν ταιριάζετε, πάντα θα υπάρχει κάτι που το βλέπετε διαφορετικό. Πάντα θα υπάρχει κάτι που δεν το περίμενες κι όμως ήρθε…
Να τον τολμάς τον καυγά. Και να τον ξεπερνάς. Κι όσα μαθαίνεις κατά τη διάρκειά του, όσα βγαίνουν από τον άλλο αλλά κι όσα τολμάς να ξεστομίσεις εσύ, να τα χρησιμοποιείς για να γίνεσαι καλύτερος.
Γιατί οι σχέσεις δε γεννιούνται τέλειες. Γίνονται τέλειες. Και μπορεί να θεωρείς πως χρωστούν αυτή την τελειότητα μόνο στη χημεία και τις όμορφες στιγμές. Αλλά κάνεις λάθος.
Την τελειότητα στη σχέση τη χτίζουν η αγάπη, η έννοια… κι ο καυγάς. Τραβά κουρτίνες, τραβά χαλιά κάτω από τα πόδια και σε κάνει κοινωνό της αλήθειας.
Κι αφού μαθαίνεις τι κρύβει στο μυαλό και την καρδιά του αυτός που αγαπάς, ξέρεις και πως να το παλέψεις.
Ξέρεις πώς να γίνεις εσύ καλύτερος αλλά και πώς να κάνεις κι εκείνον καλύτερο…
Γι’αυτό σου λέω…μην τους φοβάσαι τους καυγάδες. Τόλμα τους. Έλεγξέ τους, διδάξου από αυτούς.
Κάτι ξέρουν παραπάνω…
Πηγή: tampouloukia.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.