Της Γεωργίας Ανδριώτου
Θα τα φυλάς πρώτα εσύ. Άρχισε να μετράς και να είσαι σίγουρος πως θα προλάβω να κρυφτώ.
Θα κρυφτώ πολύ καλά για να μη με βρεις. Για να μη με βρει η αγάπη σου. Θα κρυφτώ πίσω από την ασφάλεια της έμπιστης μοναξιάς μου. Πίσω από τις αγκαλιές που με έχουνε προδώσει. Πίσω από τις λέξεις που αποδείχτηκαν χωρίς υπόσταση και μπέσα.
Δεν πρόκειται να με βρεις, αν δε σου φανερωθώ. Και θα σου φανερωθώ για να έχει διάρκεια το παιχνίδι. Για να έρθει η δική σου σειρά να μου κρυφτείς. Για να έρθει η δική μου σειρά να σε αναζητήσω.
Προσπαθώ να μαντέψω ποιες να είναι άραγε οι δικές σου κρυψώνες.
Ίσως να κρυφτείς πίσω από το φόβο μιας ακόμα ψεύτικης υπόσχεσης. Ίσως να κρυφτείς πίσω από την ανασφάλεια μιας λιγόψυχης αγάπης. Ίσως πίσω από την ανάγκη σου να αγαπηθείς, μια ανάγκη που σε τρομάζει. Ίσως πίσω από τις άμυνες που σου γεννά η δική μου αγάπη.
Μην κάνεις, όμως, ζαβολιές. Να μου φανερώνεσαι όταν δεν μπορώ να σε βρω. Γιατί το κρυφτό με την αγάπη πρέπει να το παίζουν και οι δυο. Αν αφήσεις για πολύ κρυμμένη την αγάπη σου, αν χάσω την ελπίδα ότι θα μπορέσω να τη βρω, ίσως και να εγκαταλείψω το παιχνίδι.
Σειρά μου τώρα να τα φυλάω. Είσαι έτοιμος, αγάπη μου; Κρύψου! «Φτου και βγαίνω»!
Πηγή: http://www.anapnoes.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.