ΟΤΑΝ ΑΝΕΒΑΙΝΕΙΣ ΣΤΟ ΥΠΕΡΠΕΡΑΝ... ΓΙΑ/ΑΠΟ ΕΝΑ ΑΣΤΕΡΙ!

Αστέρι της ζωής μου...

Είσαι όσα κοιμούνταν στην ψυχή μου μέσα βαθιά -χρόνια πόσα δεν ξέρω-

η πρωινή δροσιά στων λουλουδιών τα πέταλα του κήπου της ζωής μου...

Μέσα στα μάτια σου -μάτια λατρεμένα- ταξιδεύουν τα όνειρά μου...

Ντυμένα στα ροζ ξεχασμένα συναισθήματα φωλιάζουν στην καρδιά μου

μοναχά μ' ένα σου γλυκό χαμόγελο...

Η λάμψη στα μάτια σου, ατέρμονος αισθησιασμός, πλημμυρίζει το σώμα μου, 

τη φαντασία μου παρασύρει σαν χείμαρρος ορμητικός...

Πάθος αλλόκοτο που φουντώνει στα χείλη, στου φιλιού μας το σμίξιμο...

Η τρυφερότητα του αγγίγματός σου μεγαλώνει τη δίψα του κορμιού μου,

αίσθηση μαγική κι ανεπανάληπτη με μια έξαρση ερωτικής φιληδονίας...

Κλείνω τα μάτια, παγιδεύω τις στιγμές, 

όταν τ' όνειρο γίνεται ζωή ψάχνω την αρχή 

κι όμως χάνεται στου χρόνου την άβυσσο...

Σε κοιτάζω και το βλέμμα μου ταξίδια κάνει στο πρόσωπό σου...

Πλάθεις όνειρα ζωντανά ηρεμώντας τις νύχτες μου,

με χρώματα έντονα, γεμάτα πάθος, ζωγραφίζεις τις μέρες μου,

με καρδιοχτύπια μελωδίες επενδύεις μουσικά τις στιγμές μου...

Στο χάδι της φωνής σου εφηβικά σκιρτήματα ξυπνούν..

Στου πόθου τα σεντόνια στη σκιά του έρωτα σαν σμίγουν τα σώματα

αφήνεις μια γλυκιά γεύση, ηδονής αποτύπωμα, σε κάθε μου κύτταρο... 

Κρασί μπρούσκο κερνάς την ύπαρξή μου, μεθώντας τις αισθήσεις μου...

Ροδοπέταλα στρώνεις προσκέφαλο στις επιθυμίες μου...

Αστέρι της ζωής μου....