Γράφει η Χριστίνα Σεμίδαλις*
- Αποκλειστικά για το παρόν ιστολόγιο
Και έγραψε ο Λέο Μπουσκάλια στο βιβλίο του "να αγαπάμε ο ένας τον άλλον": "έχουμε όλοι την πολύ ανθρώπινη ανάγκη να πιστεύουμε και να εμπιστευόμαστε ο ένας τον άλλον. Νομίζω ότι θα τρελαινόμαστε αν νιώθαμε ότι δεν υπάρχει κάποιος να τον εμπιστευτούμε. Μόνο μέσα από την εμπιστοσύνη μπορούν τα συστήματα αξιών να αναπτυχθούν και να αλλάξουν.
Με την ασφάλεια και την επιβεβαίωση, που πηγάζουν από την εμπιστοσύνη μπορούμε να ριψοκινδυνεύσουμε περισσότερο."
Οι άνθρωποι που σίγουρα εμπιστευόμαστε είναι οι γονείς και τα αδέλφια μας. Από εκείνους εξαρτάται το αν θα πιστέψουμε και θα εμπιστευτούμε τους συνανθρώπους μας στο μέλλον και κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Από εκείνους θα εξαρτηθεί πόσο το σύστημα αξιών που έχουμε λάβει μέσα από την οικογένεια θα αναπτυχθεί στο μέλλον μέσα μας. Αν και για οποιοδήποτε λόγο, χάσουμε την εμπιστοσύνη μας από τα πρότυπά μας, τότε αμφισβητούμε σε σοβαρότατο βαθμό τα στερεότυπα και τους θεσμούς. Και αυτή η αμφισβήτηση οδηγεί σε σύγχυση και ίσως σε σύγκρουση των αξιών μας.
Με την ασφάλεια και την επιβεβαίωση, που πηγάζουν από την εμπιστοσύνη μπορούμε να ριψοκινδυνεύσουμε περισσότερο."
Οι άνθρωποι που σίγουρα εμπιστευόμαστε είναι οι γονείς και τα αδέλφια μας. Από εκείνους εξαρτάται το αν θα πιστέψουμε και θα εμπιστευτούμε τους συνανθρώπους μας στο μέλλον και κατά τη διάρκεια της ζωής μας. Από εκείνους θα εξαρτηθεί πόσο το σύστημα αξιών που έχουμε λάβει μέσα από την οικογένεια θα αναπτυχθεί στο μέλλον μέσα μας. Αν και για οποιοδήποτε λόγο, χάσουμε την εμπιστοσύνη μας από τα πρότυπά μας, τότε αμφισβητούμε σε σοβαρότατο βαθμό τα στερεότυπα και τους θεσμούς. Και αυτή η αμφισβήτηση οδηγεί σε σύγχυση και ίσως σε σύγκρουση των αξιών μας.
Το ζητούμενο είναι να έχουμε διασφαλίσει την εμπιστοσύνη μας στα πρόσωπα και στους θεσμούς γύρως μας. Να μας έχουν αποδείξει ότι μας υποστηρίζουν, ότι είναι εκεί, δίπλα μας, κοντά μας για να μας στηρίξουν όταν στο ταξίδι της ζωής σηκωθούν κύματα. ΄Οταν ίσως κινδυνέψουμε να παρασυρθούμε, όταν κινδυνέψουμε να χάσουμε τον προσανατολισμό μας. Λίγο πριν χαθούμε εντελώς. Εκεί η ασφάλεια που μας παρέχουν τα πρόσωπα τα πρόσωπα αυτά, δημιουργούν το κλίμα της εμπιστοσύνης εκείνο, για το οποίο το σύστημα αξιών μας θα αναπτυχθεί.
Το ίδιο συμβαίνει και στις συντροφικές και στις φιλικές σχέσεις. ΄Οταν υπάρχει εμπιστοσύνη, η σχέση διατρανώνεται, αντέχει. Αντίθετα όταν η εμπιστοσύνη χαθεί, διαλύεται και η σχέση. Τόσο απλά, αλλά όχι τόσο ανώδυνα. Αν διαλυθεί μια σχέση η επιβεβαίωση χάνεται. Αμφιταλαντευόμαστε τότε για τον εαυτό μας, τη στάση μας στη ζωή, τις αξίες μας και τελικά τις επιλογές μας.
Πρώτη του μήνα όμως σήμερα, ας ευχηθούμε να ριψοκινδυνεύσουμε να πάμε τις σκέψεις μας όσο μακριά αυτές θελήσουν να μας ταξιδέψουν. Πρόκειται για ένα αισιόδοξο πρώτο βήμα.
Το ίδιο συμβαίνει και στις συντροφικές και στις φιλικές σχέσεις. ΄Οταν υπάρχει εμπιστοσύνη, η σχέση διατρανώνεται, αντέχει. Αντίθετα όταν η εμπιστοσύνη χαθεί, διαλύεται και η σχέση. Τόσο απλά, αλλά όχι τόσο ανώδυνα. Αν διαλυθεί μια σχέση η επιβεβαίωση χάνεται. Αμφιταλαντευόμαστε τότε για τον εαυτό μας, τη στάση μας στη ζωή, τις αξίες μας και τελικά τις επιλογές μας.
Πρώτη του μήνα όμως σήμερα, ας ευχηθούμε να ριψοκινδυνεύσουμε να πάμε τις σκέψεις μας όσο μακριά αυτές θελήσουν να μας ταξιδέψουν. Πρόκειται για ένα αισιόδοξο πρώτο βήμα.
*Πολιτικός Επιστήμων
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.