ΜΕΣΑ Ή ΕΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΡΩ;

Κριτική σε άρθρο του δημοσιογράφου Δημήτρη Κωνσταντακόπουλου “Γιατί δεν πρέπει να φύγουμε τώρα από το ευρώ”.

Του Ανδρέα Κλαυδιανού*

 
Ο κ. Δημήτρης Κωνσταντακόπουλος (Δ.Κ.) δεν είναι ο μοναδικός, που από μια δήθεν πατριωτική σκοπιά, έχει την άποψη ότι η ανάκτηση της νομισματικής κυριαρχίας μας δεν πρέπει να αποτελεί κυρίαρχο πολιτικό στόχο.

Υπάρχουν πολλοί ακόμα υποστηρικτές της αποπροσανατολιστικής αυτής άποψης. Την θέση του αυτή «τεκμηριώνει» σε τελευταίο άρθρο του με τίτλο «Γιατί δεν πρέπει να φύγουμε τώρα από το ευρώ», που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό POΙNT ZERO (τεύχος 3, Φεβρουάριος 2017), το οποίο κατά τη γνώμη μου είναι πλήρες αντιφάσεων.
Και ενώ δηλώνει υπεράνω του διλλήματος ευρώ ή δραχμή, από τις πρώτες γραμμές προκαταλαμβάνει τον αναγνώστη τονίζοντας: «πριν πέσω, (από το ευρωπαϊκό καράβι) ή με πετάξουν στο νερό, όπου δεν με περιμένει ο παράδεισος του εθνικού νομίσματος αλλά μάλλον οι καρχαρίες…». Τώρα γιατί στη συνέχεια του άρθρου, ξεχνάει τους καρχαρίες και συνεχώς μας επαναλαμβάνει ότι δεν είναι κατά του εθνικού νομίσματος δεν το γνωρίζω. Η σύγχυση όμως και ο φόβος, έχει ήδη περάσει στον αναγνώστη. Ισχυρίζεται ότι πριν από το δίλλημα ευρώ ή δραχμή πρέπει να δώσουμε απαντήσεις σε άλλα προβλήματα της χώρας, αποσυνδέοντας έτσι το ευρώ, από τα προβλήματα αυτά.
Αλλά ας δούμε ένα – ένα τα ζητήματα που, κατά τον Δ.Κ., υπερβαίνουν το δίλλημα των υποστηρικτών από τη μία της «Ευρώπης» και από την άλλη της «εξόδου από την Ευρώπη». Μας λέει λοιπόν, ότι η πραγματικότητα είναι:
«δεν έχουμε έθνος-κράτος που θα βγάλει νόμισμα». Θα απαντήσουμε στον Δ.Κ. ότι από την αρχαιότητα ακόμα και την εμφάνιση του θεσμού της πόλης- κράτους, το νόμισμα όχι μόνο αποτέλεσε δομικό στοιχείο του κράτους, αλλά και μέσο επιβολής κυριαρχίας σε άλλες πόλεις- κράτη. Το ζήτημα εδώ μπαίνει εντελώς αντίστροφα από τον τρόπο που το θέτει ο Δ.Κ. Δεν πρόκειται ποτέ να έχουμε κυρίαρχο έθνος- κράτος χωρίς εθνικό νόμισμα. Ούτε πρόκειται να συγκροτήσουμε ποτέ το κράτος μας χωρίς νόμισμα, γιατί το νόμισμα αποτελεί ένα από τα βασικά στοιχεία και εργαλεία άσκησης πολιτικής. Το ευρώ άλλωστε, αποτέλεσε το βασικό όπλο των δανειστών για την κατάλυση της κυριαρχίας της χώρας, και του ελληνικού έθνους- κράτους.
«…έχουμε υποστεί τεράστια καταστροφή», μας λέει ο Δ.Κ. Απαντάμε ότι, το δανεικό ευρώ, από τη πρώτη μέρα της κυκλοφορίας του, που σήμανε την έναρξη της περιόδου ευφορίας και αχαλίνωτου καταναλωτισμού, ήρθε να επιταχύνει και να ολοκληρώσει την παραγωγική αποξήλωση της χώρας, μια διαδικασία που είχε θεμελιωθεί από την ένταξή μας, το 1981, στην τότε ΕΟΚ. Το ευρώ ήρθε και έβαλε την ταφόπλακα στην παραγωγή ενώ παράλληλα διόγκωσε το χρέος. Το ευρώ είναι η «καταστροφή» κύριε Δ.Κ.
Στη συνέχεια ο Δ.Κ. επιστρατεύει την κινδυνολογία: «… έχουμε επικίνδυνους γείτονες…», μας λέει. Κινδυνολογία, πολύ πιο επικίνδυνη από αυτήν της προπαγάνδας, γιατί εκφράζεται από φαινομενικά πατριωτική σκοπιά. Η απάντηση εδώ είναι ότι, οι γείτονες γίνονται επικίνδυνοι όταν εμείς γινόμαστε «ακίνδυνοι», δηλαδή αδύναμοι. Όταν η ισχύς μας στρατιωτική και κοινωνική αποδυναμώνεται. Όταν δεν μπορείς να κόψεις νόμισμα για να χρηματοδοτήσεις τη βιομηχανία όπλων σου και να κάνεις δημόσιες επενδύσεις να δώσεις δουλειά στο λαό σου. Όταν, με όπλο πάντα το νόμισμα, σου επιβάλλουν το κρατικό προϋπολογισμό που εξυπηρετεί τους τοκογλύφους και σου στερούν χρήματα για την αμυντική θωράκιση της χώρας.
«θα αντιμετωπίσουμε οικονομικό πόλεμο», είναι το τέταρτο επιχείρημα που επιστρατεύει ο Δ.Κ. Δεν νομίζω ότι αμφισβητεί ο Δ.Κ. ότι τώρα έχουμε οικονομικό πόλεμο. Το θέμα είναι ότι στον οικονομικό πόλεμο που μας έχουν κηρύξει, δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε το όπλο της νομισματικής πολιτικής, (ισοτιμία, έλεγχος κεφαλαίων, ποσότητα κυκλοφορούντος χρήματος κλπ) για να αντιμετωπίσουμε τον εχθρό. Καμία οικονομική κρίση, ποτέ και πουθενά στον κόσμο, δεν ξεπεράστηκε χωρίς την άσκηση της κατάλληλης νομισματικής πολιτικής. Και τα κλειδιά της «δικιάς μας» νομισματικής πολιτικής τα κρατάει ο Ντράγκι. Αντίθετα, έχοντας τον έλεγχο του νομίσματός μας, δεν θα φοβόμαστε κανέναν οικονομικό πόλεμο.
Κατά τον Δ.Κ. δεν πρέπει να πάμε στην δραχμή γιατί : «… το χρέος είναι μη βιώσιμο…». Παραβλέπει ο Δ.Κ. ότι από το 2002, έτος ένταξής μας στην Ευρωζώνη, μέχρι το 2016 το χρέος μας υπερδιπλασιάστηκε. Παραβλέπει ότι, είτε προγράμματα διάσωσης (των τραπεζών βέβαια), είτε μνημόνια, είτε κουρέματα εφαρμόζουμε, το χρέος γίνεται όλο και πιο πολύ «μη βιώσιμο». Παραβλέπει εν τέλει ότι ευρώ=χρέος και χρέος=ευρώ. Άλλωστε, και πλήρης διαγραφή να γίνει, το ευρώ είναι έτσι δομημένο που πάλι χρέος θα μας δημιουργήσει. Το γεγονός ότι «το χρέος είναι μη βιώσιμο» δεν αποτελεί λόγο παραμονής, αλλά αντίθετα, λόγο αποχώρησης.
Τέλος, «Υπογράψαμε την υποδούλωσή μας», υποστηρίζει ο Δ.Κ. Ο ελληνικός λαός δεν έχει δώσει ποτέ και σε καμία κυβέρνηση τέτοια εντολή, ούτε έχει υπογράψει καμία υποδούλωση. Το αντίθετο μάλιστα, όταν κλήθηκε να πάρει θέση είπε ξεκάθαρα «όχι». Και δεν πιστεύω ότι έχει πει τον τελευταίο λόγο. Την υποδούλωση την υπογράψανε οι «ηγέτες του» χωρίς την εντολή του, αφού εκλέχθηκαν λέγοντας ψέματα και στη συνέχεια πραξικοπηματικά άλλα έκαναν.
Συνοψίζοντας, η πραγματικότητα, την οποία επικαλείται ο Δ.Κ., δείχνει τους λόγους αποχώρησης από την Ευρωζώνη και όχι τους λόγους για την παραμονή, όπως ο ίδιος ισχυρίζεται.
Αφού, με τα παραπάνω έξι σημεία, ξεκαθαρίζει ο Δ.Κ. με την πραγματικότητα μας λέει στη συνέχεια: «Πάντα το θεωρούσα πολύ κακό νόμισμα (το ευρώ) για Ελλάδα και Ευρώπη». Δεν μας διευκρινίζει όμως τι εννοεί χαρακτηρίζοντάς το «κακό νόμισμα» και ποιά «Ευρώπη» εννοεί. Αποφεύγει να μας πει ότι το ευρώ είναι δομημένο έτσι ώστε να εξυπηρετεί την πολιτική εξαγωγών και την εξυπηρέτηση των δανείων που έχει χορηγήσει η Γερμανία. Ότι μέσω αυτού, της ΕΚΤ και όλων των θεσμών της ΕΕ, θέλει η Γερμανία να επιβάλλει την κυριαρχία της σε ολόκληρη την ευρωπαϊκή ήπειρο.
Αντίθετα μάλιστα, σε άλλο σημείο του άρθρου του, υποβαθμίζει τον γερμανικό παράγοντα λέγοντας με αρκετή δόση ειρωνείας: «Δεν αποκλείω… να δούμε αύριο νέο εθνοσωτήρα, που θα ξεκινήσει αγώνα κατά της «γερμανικής Ευρώπης», χωρίς να μας πει πού πάμε, και να οργανώσουμε πάλι μόνοι μας τη καταστροφή μας…». Το να κάνεις δηλαδή αγώνα κατά της γερμανικής Ευρώπης, δηλαδή κατά αυτού που σε καταστρέφει, για να οικοδομήσει το Δ’ Γερμανικό Ράϊχ, μπορεί να οδηγήσει και στην «καταστροφή μας». Δηλαδή, κατά τον Δ.Κ., δεν έχουμε οικονομική και πολιτική κατοχή στην Ελλάδα από την Γερμανία. Η πολιτική λιτότητας και όλες αυτές οι συνταγές, τάχα διεξόδου από τη κρίση, δεν εκπονούνται από μια ΕΕ που κυριαρχεί η Γερμανία.
Επιπλέον, να πούμε στον Δ.Κ., ότι το εθνικό μας νόμισμα δεν είναι υπόθεση κανενός «εθνοσωτήρα». Είναι υπόθεση μιας πατριωτικής πολιτικής ηγεσίας, που θα προκύψει από τις κινηματικές διαδικασίες του εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα, η οποία θα έχει επεξεργασμένο και θα εφαρμόσει ένα ολοκληρωμένο σχέδιο εθνικής ανασυγκρότησης, για να απαντήσουμε εδώ και στο άλλο εμπόδιο, κατά τον Δ.Κ., ότι: «δεν αρκεί μια επιλογή νομισματικής πολιτικής… θέλει ολοκληρωμένη στρατηγική απάντηση σε όλα μαζί και όχι μόνο σε ένα από τα προβλήματα».
Και συνεχίζει ο Δ.Κ.: «Στο παρελθόν Παπανδρέου, Σαμαράς και Τσίπρας μας κράτησαν στο πρόγραμμα υποθέτοντας ότι κάπως θα μας φροντίσει η Ευρώπη. Αγνοούσαν ότι χρησιμοποιούσαν την Ευρώπη δυνάμεις που ήθελαν την καταστροφή μας». Δεν νοείται να είναι πρωθυπουργοί της χώρας και να «υποθέτουν» ή να «αγνοούν» κύριε Δ.Κ. Και οι τρεις τους έκαναν συνειδητές πολιτικές επιλογές. Γιατί προσπαθείς να τους βγάλεις λάδι; Ο πρώτος διαπραγματευόταν την ένταξή μας στο ΔΝΤ πριν γίνει πρωθυπουργός. Πρώτο του μέλημα, όταν έγινε κυβέρνηση, ήταν να μαγειρέψει τα στοιχεία του ελλείμματος για να μας εντάξει στο πρώτο μνημόνιο. Διέσυρε την Ελλάδα και το λαό της διεθνώς. Παρέδωσε την πρωθυπουργία σε τραπεζίτη της ΕΚΤ. Ο δεύτερος είχε δώσει όρκο πίστης πριν ακόμα προκηρυχθούν εκλογές. Άλλωστε είναι γνήσιος εκφραστής του νεοφιλελεφθερισμού. Ο τρίτος πήγε να «διαπραγματευτεί» χωρίς επεξεργασμένη εναλλακτική πρόταση. Η εναλλακτική πρόταση ήταν, πολύ καιρό πριν γίνει κυβέρνηση, απαγορευμένη συζήτηση στο ίδιο του το κόμμα, ωστόσο συνεχώς ως αντιπολίτευση αναφερόταν στις «δυνάμεις που ήθελαν την καταστροφή μας». Ήταν όμως ο πιο κατάλληλος να καταστείλει, εφαρμόζοντας επανειλημμένα την μέθοδο του σοκ, την όποια λαϊκή αντίδραση.
Κλείνοντας, να πω ότι ο Δ.Κ. ανήκει στην κατηγορία εκείνων που διαχωρίζουν το ευρώ από τα μνημόνια και το χρέος. Δεν θέλουν να υποστηρίξουν ότι τα τρία αυτά κακά πάνε πακέτο, είναι δηλαδή αλληλένδετα και αλληλοτροφοδοτούμενα, και ότι αποτελούν τα όπλα, που συνειδητά χρησιμοποιούν οι οικονομικοί δολοφόνοι για να κατασπαράξουν τη χώρα μας. Έχουν την ευφυία και τις γνώσεις και το αντιλαμβάνονται. Απλώς το αποκρύπτουν.
Είναι η ιδεολογικοπολιτική θεώρηση που έχουν και η οποία δεν τους επιτρέπει να έρθουν σε σύγκρουση με συμφέροντα, εντός και εκτός της χώρας, που εξυπηρετούνται από το ευρώ. Όχι γιατί ταυτίζονται κατ’ ανάγκη με αυτά τα συμφέροντα, αλλά γιατί ο δρόμος για το εθνικό νόμισμα, ως εθνική επιλογή, και ο επακόλουθος επανασχεδιασμός της παραγωγικής πορείας της χώρας, η διαφοροποίησή μας από την παραγωγική κατεύθυνση που μας επιβάλλει η ΕΕ, προϋποθέτει σφοδρές ρήξεις με την σημερινή οικονομικοπολιτική ελίτ. Επειδή, όμως, τοποθετούνται από μια δήθεν πατριωτική οπτική αποπροσανατολίζουν και παραπλανούν τους πολίτες, τροχοπεδώντας έτσι τη συγκρότηση εθνικοαπελευθερωτικού κινήματος. Για το λόγο αυτό, τέτοιες απόψεις πρέπει να αποκαλύπτονται και να απομονώνονται.
Η ιδεολογική ανεπάρκεια διατυπώνεται με σαφήνεια από τον ίδιο τον Δ.Κ.: «να αφήσουμε στους άλλους την ευθύνη αποβολής της Ελλάδας από το ευρώ». Πάντα, δηλαδή, η Ελλάδα έρμαιο των αποφάσεων των ξένων. Η λογική αυτή έχει την ίδια ιδεολογική αφετηρία με αυτή των εκφραστών του ευρωμονόδρομου, που «αφήνουν στους άλλους» την ευθύνη της νομισματικής πολιτικής και παραδίδουν την εθνική κυριαρχία της χώρας. Εμείς, ως Έλληνες, δεν μπορούμε να αναλάβουμε την ευθύνη των πράξεών μας. Και αφού η «ευθύνη αποβολής της Ελλάδας» θα ανήκει σε αυτούς, άρα θα ανήκει και η ευθύνη της χάραξης της «νέας» πολιτικής. Άραγε και με διπλό νόμισμα; Η Ελλάδα δουλοπαροικία για πάντα.
Πείτε μας εξ’ αρχής κύριοι που υποστηρίζεται αυτές τις απόψεις, ότι δεν πιστεύετε στις δυνατότητες της χώρας μας και του λαού μας και αφήστε στην άκρη τα φτιασιδώματα με ωραία και μεγάλα λόγια και βαθυστόχαστες αναλύσεις.

(*) Ο Ανδρέας Κλαυδιανός είναι μέλος της Κίνησης Πολιτών Ηλείας

 Αποκαλύψεις

 Πηγή: ithesis.gr