Γράφει η Χριστίνα Σεμίδαλις*
- Αποκλειστικά για το παρόν ιστολόγιο
Και έγραψε ο Λέο Μπουσκάλια στο βιβλίο του "προσωπικότητα και ολοκλήρωση": "χρειαζόμαστε πάντα τους άλλους για τη διαρκή μας ανάπτυξη και επιβεβαίωση. Η αληθινή στενή σχέση είναι μία θετική ισχύς μόνον αν είναι ο συνδυασμός δυνάμεων και ενέργειας με άλλα ώριμα πρόσωπα για τη συνεχή ανάπτυξη και των δύο.
Είναι μία σκόπιμη παραίτηση ορισμένων πλευρών του αυτόνομου εαυτού κάποιου,με την επιθυμία να πάρει περισσότερα." Μία ισοροπημένη σχέση, σίγουρα βοηθά στην βελτίωση του ατόμου. ΄Οταν υπάρχει δούναι και λαβείν, τότε και μόνο τότε οι άνθρωποι βελτιώνονται. Υπάρχουν όμως και οι σχέσεις όπου είναι μονόδρομοι. Τέτοια είναι μία τοξική σχέση. Λέγοντας τοξική αναφερόμαστε σε αυτό το είδος ανθρώπινης επαφής όπου το ένα από τα δύο έστω συμβαλλόμενα μέρη δημιουργεί προβληματικό περιβάλλον για την ανάπτυξη του άλλου μέρους. Φιλικές σχέσεις εξελίσσονται σε τοξικές, όταν η ζήλια ο φθόνος και η υποκρισία επικρατούν στη σχέση.
Γόνιμη σχέση με θετική ισχύ, είναι η σχέση γονέα-παιδιού. Ποτέ ένας πατέρας ή μία μητέρα δεν θέλει το κακό του παιδιού του. Ποτέ, όσα χρόνια και αν περάσουν αυτή η σχέση δεν θα φθαρεί. Αντίθετα, θα εξελίσσεται και θα γονιμοποιείται. Σε τέτοιου είδους σχέση, λαμβάνει χώρα ο αλτρουισμός σε όλη του την έκταση.
Μια άλλη γόνιμη σχέση είναι αυτή με την πίστη. Μέσα από τον χριστιανισμό, διδασκόμαστε να παραιτούμαστε από τις εγωιστικές διεκδικήσεις μας και να πλησιάζουμε τον συνάνθρωπο, προσφέροντας αγάπη.
Και μιλώντας για αγάπη, στις ερωτικές σχέσεις αν δεν υπάρχει αλήθεια και αλληλοσεβασμός, μάλλον αποτυγχάνουν και γίνονται και αυτές τοξικές.
΄Ισως χρειάζεται να αναρωτηθούμε ποιες είναι μέσα στη ζωή μας οι σχέσεις που μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους. Που μας βοηθούν να αναδείξουμε τα προσόντα μας. Που μας εξυψώνουν το ηθικό. Που μας κάνουν να αισθανόμαστε όμορφα.
Σίγουρα, μέσα στο πέρασμα της ζωής μας, ο καθένας έχει να θυμηθεί πολλές. Με μια προσεκτική προσέγγιση, είναι βέβαιο ότι δεν θα επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος. Γιατί "το δις εξ αμαρτήν ουκ ανδρός σοφού".
Είναι μία σκόπιμη παραίτηση ορισμένων πλευρών του αυτόνομου εαυτού κάποιου,με την επιθυμία να πάρει περισσότερα." Μία ισοροπημένη σχέση, σίγουρα βοηθά στην βελτίωση του ατόμου. ΄Οταν υπάρχει δούναι και λαβείν, τότε και μόνο τότε οι άνθρωποι βελτιώνονται. Υπάρχουν όμως και οι σχέσεις όπου είναι μονόδρομοι. Τέτοια είναι μία τοξική σχέση. Λέγοντας τοξική αναφερόμαστε σε αυτό το είδος ανθρώπινης επαφής όπου το ένα από τα δύο έστω συμβαλλόμενα μέρη δημιουργεί προβληματικό περιβάλλον για την ανάπτυξη του άλλου μέρους. Φιλικές σχέσεις εξελίσσονται σε τοξικές, όταν η ζήλια ο φθόνος και η υποκρισία επικρατούν στη σχέση.
Μια άλλη γόνιμη σχέση είναι αυτή με την πίστη. Μέσα από τον χριστιανισμό, διδασκόμαστε να παραιτούμαστε από τις εγωιστικές διεκδικήσεις μας και να πλησιάζουμε τον συνάνθρωπο, προσφέροντας αγάπη.
Και μιλώντας για αγάπη, στις ερωτικές σχέσεις αν δεν υπάρχει αλήθεια και αλληλοσεβασμός, μάλλον αποτυγχάνουν και γίνονται και αυτές τοξικές.
΄Ισως χρειάζεται να αναρωτηθούμε ποιες είναι μέσα στη ζωή μας οι σχέσεις που μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους. Που μας βοηθούν να αναδείξουμε τα προσόντα μας. Που μας εξυψώνουν το ηθικό. Που μας κάνουν να αισθανόμαστε όμορφα.
Σίγουρα, μέσα στο πέρασμα της ζωής μας, ο καθένας έχει να θυμηθεί πολλές. Με μια προσεκτική προσέγγιση, είναι βέβαιο ότι δεν θα επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος. Γιατί "το δις εξ αμαρτήν ουκ ανδρός σοφού".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.