ΟΙ ΣΚΕΨΕΙΣ ΤΗΣ ΤΕΤΑΡΤΗΣ!

Γράφει η Χριστίνα Σεμίδαλις*

• Αποκλειστικά για το παρόν ιστολόγιο

Και έγραψε ο Χαλίλ Γκιμπράν στο βιβλίο του "ο προφήτης-ο κήπος του προφήτη": "ανάμεσα στο δεξί σας χέρι που δίνει και στο αριστερό χέρι που παίρνει υπάρχει μεγάλη απόσταση. Μονάχα αν τα δείτε και τα δύο σαν χέρια που παίρνουν και δίνουν μπορείτε να τα οδηγήσετε έξω από το χώρο, γιατί μονάχα μέσα στη γνώση πως δεν έχετε τίποτα να δώσετε και τίποτα να πάρετε, μπορείτε να ξεπεράσετε την απόσταση".
Το ένα πόδι κάνει ένα βήμα. Το άλλο πόδι κάνει και αυτό ένα βήμα. ΄Οσο τα πόδια μας είναι μετέωρα δεν κάνουν κανένα βήμα. Η μία πατημασιά από την άλλη έχουν διαφορά. Και σε αποτύπωμα και σε χρόνο. Αποτελούν όμως ένα σύνολο.  Αδιαίρετο. ΄Οπως και τα χέρια. ΄Οπως και τα αυτιά. ΄Οπως και όλα τα άλλα όργανα του οργανισμού μας που είναι διπλά. Δεν νοείται πράξη ολοκληρωμένη αν και τα δύο όργανα δεν λειτουργήσουν. ΄Ολα μοιάζουν με καλοκουρδισμένο ρολόι.

Η απόσταση των χεριών μεταξύ τους είναι ικανή να μας κάνουμε να σκεφτούμε τον απαιτούμενο χρόνο της δράσης. Αν ο εγκέφαλος δεν δώσει εντολή για να συναντηθούν τα χέρια ή να βηματίσουν τα πόδια, τότε απορυθμιζόμαστε. Και ναι, σίγουρα δεν έχουμε ούτε να πάρουμε ούτε να χάσουμε κάτι. Απλά κερδίζουμε την ζωή στιγμή με στιγμή, όσο χρειάζεται η καρδιά να συντονίσει την κυκλοφορία του αίματος.
Η απόσταση μέσα στο χρόνο είναι αυτή που καθορίζει το είναι μας. Κατ΄ επέκταση, το είναι μας ορίζεται από τις πράξεις μας. ΄Οσο κυλάει το αίμα στις φλέβες μας, με την ανάλογη απόσταση που απαιτείται, τόσο μεγαλώνουμε και μεγαλώνει και η σημασία των πράξεών μας. Για να ξεπεράσουμε λοιπόν την απόσταση, θα πρέπει να συντονιστούμε.
Ο συντονισμός αποτελεί το συλλογικό αποτέλεσμα. Και το συλλογικό αποτέλεσμα έχει μεγάλη ισχύ. Φανταστείτε χιλιάδες ανθρώπους να συντονίζουν τις πράξεις τους. Τι δυναμική!
΄Εχουμε λοιπόν και δύναμη και δυναμική. Αρκεί να μηδενίσουμε την απόσταση και να συντονιστούμε.


*Πολιτικός Επιστήμων