ΣΤΟΝ ΛΑΥΚΟ
Το φθινόπωρο έχε μπει για τα καλά και ένας από τους αδιαμφισβήτητα ωραιότερους προορισμούς για τις σύντομες ή μη αποδράσεις είναι το Πήλιο.
Τα χρώματα του βουνού, λίγο πριν καλυφθεί με χιόνι, είναι μοναδικά, ενώ στα χωριά που βλέπουν στον Παγασητικό η θέα που συνδυάζει τα χρώματα του φθινοπώρου με το μπλε-γκρι της θάλασσας είναι θεσπέσια.
Ο Λαύκος μπορεί να είναι ένα από τα λιγότερα γνωστά χωριά του Πηλίου, ωστόσο είναι τόσο όμορφο και γραφικό όσο τα υπόλοιπα.
Υπέροχα καλντερίμια για βόλτες με θέα τον Παγασητικό, φαγητό στα εστιατόρια του χωριού και ζεστά απογεύματα δίπλα στα τζάκια ξενώνων, εστιατορίων και καφέ. Και όχι τυχαίων καφέ... Σε αυτό το χωριό βρίσκεται το παλαιότερο καφενείο της Ελλάδας, αυτό με τη μεγαλύτερη αδιάκοπη λειτουργία εδώ και 242 χρόνια. Το παραδοσιακό καφενείο του Εμμανουήλ Φορλίδα, που δεσπόζει στο κέντρο του χωριού, στην πλατεία με τα γιγάντια σκιερά πλατάνια.
Το εν λόγω καφενείο άνοιξε το 1785 και από τότε λειτουργεί αδιάκοπα, με επτά γενιές της οικογενείας Φορλίδα να περνούν διαδοχικά από την ιδιοκτησία του.
΄Οπως γράφει στην ιστοσελίδα του χωριού: «Τα παλιά χρόνια λειτουργούσε στον πάνω όροφο του καφενείου, χάνι. Σε αυτό είχαν διαμείνει μεγάλες προσωπικότητες της ιστορίας, όπως ο Παπαδιαμάντης, ο Βάρναλης και ο Δελμούζος. Σήμερα το χάνι δεν λειτουργεί πια, ο κύριος Μανώλης όμως συνεχίζει να σερβίρει καθημερινά, παραδοσιακό ελληνικό καφέ μέσα σε μια ατμόσφαιρα που έχει διατηρήσει την γοητεία του χθες αναλλοίωτη στο πέρασμα των χρόνων.Το καλοκαίρι ο πάντα ευγενικός και χαμογελαστός κύριος Μανώλης σερβίρει καφέ και αναψυκτικό κάτω από τα 9 πλατάνια της πλατείας και τον χειμώνα εντός του καφενείου, γύρω από την ξυλόσομπα, με τις παλιές φωτογραφίες στους τοίχους να μας ταξιδεύουν στο παρελθόν».
Σκοτεινό, αλλά με περίεργες ζώνες φωτός από τα μικρά παράθυρα, ένα δάπεδο από παλιά τσιμεντοκονία, στους τοίχους στρώσεις αλλεπάλληλες λουλακιού και ένα ταβάνι που αντέχει με κόπο το βάρος της ιστορίας των 242 χρόνων.
Παλιές ψάθινες καρέκλες, τραπεζάκια με μάρμαρα Πηλίου και στη μέση η ξυλόσομπα.
«To μαγαζί έχει την ιστορία του. Στη γωνία στο βάθος έπινε το κρασάκι του ο Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης, το "καλογεροπαίδι" όπως τον έλεγαν, όταν ερχόμενος από τη Σκιάθο αποβιβαζόταν στον Πλατανιά, διανυκτέρευε στο Χάνι που βρίσκονταν στον όροφο του καφενέ και από κει με τα πόδια έφθανε στη Μηλίνα, όπου τον παρελάμβανε το καΐκι για τον Βόλο. Μέχρι το 1960 η σύνδεσή μας με τον Βόλο γινόταν μέσω θαλάσσης. Σύχναζαν και άλλες προσωπικότητες στον καφενέ μας. Ο Βάρναλης που ήταν γυμνασιάρχης στην Αργαλαστή, αλλά και ο Δερμούζος διευθυντής στο Παρθεναγωγείο Βόλου», είχε δηλώσει ο ιδιοκτήτης του καφενείου Μανώλης Φορλίδας στο taxydromos.gr.
Το καφενείο παλαιότερα λειτουργούσε και ως κουρείο, χασάπικο, ταβέρνα και στον πάνω όροφο λειτουργούσε χάνι. Μάλιστα, ακόμη και σήμερα υπάρχουν στην οροφή τα μεταλλικά τσιγκέλια από τα οποία κρεμούσαν παλιά τα κρέατα.
«Όσοι έρχονταν με καΐκι από τα νησιά, τη Σκιάθο, τη Σκόπελο, την Αλόννησο, έφταναν στον Κατηγιώργη, συνέχιζαν με τα πόδια στον Λαύκο όπου διανυκτέρευαν στο χάνι και κατόπιν συνέχιζαν μέχρι τη Μηλίνα κι από κει με πλεούμενο πήγαιναν στο Βόλο», είχε αφηγηθεί στον ιστότοπο taxydromos.gr ο ιδιοκτήτης του.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το παραδοσιακό καφενείο του Λαύκου είχε λειτουργήσει παλιά και ως λοκάντα, χώρος όπου πραγματοποιούνταν γλέντια καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, Χριστούγεννα, Πάσχα, Απόκριες, ενώ ήταν ξακουστές οι γιορτές και τα πανηγύρια του Λαύκου.
Τα χρώματα του βουνού, λίγο πριν καλυφθεί με χιόνι, είναι μοναδικά, ενώ στα χωριά που βλέπουν στον Παγασητικό η θέα που συνδυάζει τα χρώματα του φθινοπώρου με το μπλε-γκρι της θάλασσας είναι θεσπέσια.
Ο Λαύκος μπορεί να είναι ένα από τα λιγότερα γνωστά χωριά του Πηλίου, ωστόσο είναι τόσο όμορφο και γραφικό όσο τα υπόλοιπα.
Το εν λόγω καφενείο άνοιξε το 1785 και από τότε λειτουργεί αδιάκοπα, με επτά γενιές της οικογενείας Φορλίδα να περνούν διαδοχικά από την ιδιοκτησία του.
΄Οπως γράφει στην ιστοσελίδα του χωριού: «Τα παλιά χρόνια λειτουργούσε στον πάνω όροφο του καφενείου, χάνι. Σε αυτό είχαν διαμείνει μεγάλες προσωπικότητες της ιστορίας, όπως ο Παπαδιαμάντης, ο Βάρναλης και ο Δελμούζος. Σήμερα το χάνι δεν λειτουργεί πια, ο κύριος Μανώλης όμως συνεχίζει να σερβίρει καθημερινά, παραδοσιακό ελληνικό καφέ μέσα σε μια ατμόσφαιρα που έχει διατηρήσει την γοητεία του χθες αναλλοίωτη στο πέρασμα των χρόνων.Το καλοκαίρι ο πάντα ευγενικός και χαμογελαστός κύριος Μανώλης σερβίρει καφέ και αναψυκτικό κάτω από τα 9 πλατάνια της πλατείας και τον χειμώνα εντός του καφενείου, γύρω από την ξυλόσομπα, με τις παλιές φωτογραφίες στους τοίχους να μας ταξιδεύουν στο παρελθόν».
Σκοτεινό, αλλά με περίεργες ζώνες φωτός από τα μικρά παράθυρα, ένα δάπεδο από παλιά τσιμεντοκονία, στους τοίχους στρώσεις αλλεπάλληλες λουλακιού και ένα ταβάνι που αντέχει με κόπο το βάρος της ιστορίας των 242 χρόνων.
Παλιές ψάθινες καρέκλες, τραπεζάκια με μάρμαρα Πηλίου και στη μέση η ξυλόσομπα.
«Όσοι έρχονταν με καΐκι από τα νησιά, τη Σκιάθο, τη Σκόπελο, την Αλόννησο, έφταναν στον Κατηγιώργη, συνέχιζαν με τα πόδια στον Λαύκο όπου διανυκτέρευαν στο χάνι και κατόπιν συνέχιζαν μέχρι τη Μηλίνα κι από κει με πλεούμενο πήγαιναν στο Βόλο», είχε αφηγηθεί στον ιστότοπο taxydromos.gr ο ιδιοκτήτης του.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το παραδοσιακό καφενείο του Λαύκου είχε λειτουργήσει παλιά και ως λοκάντα, χώρος όπου πραγματοποιούνταν γλέντια καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου, Χριστούγεννα, Πάσχα, Απόκριες, ενώ ήταν ξακουστές οι γιορτές και τα πανηγύρια του Λαύκου.
χωριό:
Πηγή: iefimerida.gr
Πηγή: iefimerida.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.